فاتک3

فاتک از کار جدیدش خیلی راضی هسته و اینافهمی از خوشحالی چه بکنت. چون ایجا دگه کسی ایناتونست ب خودی بماله وا فاتک. او روز فاتک دو دل هسته که ب دادای فیصل زنگ بزنت یا نزنت. آخرش هم کاغذ پاره ایکرد و تووش ایدا توی سطل اشخالی. فاتک از ایکه همکارون جدید پیدا ایکرده دل تو دلی نهه. دوتا دخت مجرد و یک خانم متاهل باهم توی همو اتاقی که فاتک مشغول هسته کار شاکرده. یکی از دختون به بکیه ایگو: همکار جدیدمو چکک خوشگلن. و سه نفری خنده شوکرد. فاتک خیلی زود باهر سه تاشو رفیک بو. اوشو هم هرچه کار عقب افتاده شوهسته به اسم کارآموزی شوداد ب فاتک و فاتک بدون اینکه حتی فکرش بکنت که ازش سوء استفاده نکردن با دل و جون کارخو انجام شداد. و گاهی وقتی که شافرستادی توی بخش و مجبور هسته کاغذ یا نامه ی ببرتن ایطرف و اوطرف ب هرکه شدیده سلام شکرده. البته وقتی بی دکترون شدیده خجالت شکشیده و سرخو زیر شکردیده. فاتک فکر شکرده هرکه لباس سفید واگرشن دکترن. و یه روز از یکی از خانمو همکارخو ایپرسی ایجا چکک دکتر زیادن! همکارونش خنده شوکرد و ب فاتک توضیح شوداد که همه ایشو دکتر نهن. بعضی شو مسئول بیهوشی ن، بعضی دستیار اتاق عملن، چند تا تو داروخونه کار اکردن و خیلی شو هم پرستارن. فاتک منتظره تا زودته سر برج بشت و حقوق خو بگنت تا بتونت بی بپی ببره دکتر براش عینک بخرت. دوا بی مریضی ش بگنت. لباس بی ممی و چرخ بی رسول بخرت. یک روز فاتک یادی هوند که مدتی ن از زیبا و مهرانگیز خبر اینین. بهمی خاطر بلافاصله بعد از کار رفت سراغ زیبا تا خبر کار گیر واردن خو ب زیبا هادیت. بعدش وا ماشین زیبا رفتن دم شرکت مهرانگیز، و سه نفری رفتن گشت زدن تو شهر. او شوو بخاطر کار جدید فاتک ساندویچ و نوشابه شوخرید و رفتن لو دیریای سورو و سی دی شونهاد و زیبا و مهرانگیز روسری خو درشوارت و شروع شوکرد به چمک کردن. فاتک روش ایناکرده چمک بکنت ولی زیبا و مهرانگیز وا زور مجبور به چمکی شوکرد. فاتک از ایکه شدیده مهرانگیز و زیبا خیلی جون چمک نکردن تصمیم ایگفت چمک یاد بگنت. زیبا ایگفت دلخور مبش خودوم یادت ادم. فاتک با کمرویی از دوستون خو ایپرسی: بی چه اگن دخت چمکی سبک ن؟ مهرانگیز با عصبانیت جواب ایداد: چوکو خوشو همه کار اکنن ولی ما اگه چمک بکنیم اگن سبک ن! زیبا هم ایگفت: اوشونی که خوشو خراب ترن ب دختن اگن خراب و قهقه ای ایزد که مهرانگیز و زیبا هم وا خنده کفتن. او شو وختی فاتک برگشت خونه متوجه بو که مهمون شوهستن. یک آقا و خانم خیلی تر و تمیز که کلی طلا بهش آویزونه و خانم کوچکتری که نشون شداده دخت آغا و خانمن. هردوتا خانمو مانتو و شلوار شیکی شوپوشیده که بنظر فاتک هوند که بایه گرون بشت. ساعت قشنگی هم دست دادای فیصل هسته که خیلی برک شزده. و فاتک خیلی خجالت ایکشی چون خودی فکت چن تا بنگری بدلی ایهسته. فاتک خیلی زود ب بپ فیصل بجای ایوارد و حدس ایزه که او دوتا بایه مم و دادای فیصل بشن. مم فیصل که معلوم هسته همه کارن مث مشتری چن دفه حسابی زیر و بالای فاتک نگاه ایکرد و آهسته ب دخت خ ایگفت: بدک نیست. مم فیصل به ای بهونه که هوا گرمن مانتو خو درایوارد. از دخت خو ایپرسی مامان تو گرمت نیست؟ دادای فیصل جواب ایداد چرا مامان گرمه. و هردوتاشون مانتو خو شوکند و تازه فاتک متوجه لباسون پر زرق و برق و گردنبند خوشگل دادای فیصل بو. بیچاره مم فاتک فکر ایکه واکعا هوا گرمن. فورا ره داخه سرا و پنکه رومیزی ایوارد و روشن ایکه ولی مم و دادای فیصل قصد شو ای هسته که هیکل فاتک ببینن.چون دادای فیصل که با مم خو فارسی گپ شزده با لهجه بندری از فاتک ایپرسی تو گرمت نین؟ فاتک بخاطر احترام به دادای فیصل مانتوی خو درایوارد. و تعجب شکرده بی چه مم و دادای فیصل ایکک رسمی وا هم گپ نزدن. فاتک از ایکه مم فیصل به چشم خریدار بهش نگاه ایکرد ناراحت بو. ولی ب روی خو نیوارد و سعی ایکه زورکی نشون هادیت که از دیدنشو خوشحالن. در همی بین دو سه دفه تلفن دستی دادای فیصل زنگ ایخورد و مم فیصل منتظر بو تا گپ دختش تموم بشت و شروع بکنت به گپ زدن. کبل ازایکه مم فیصل گپ خو شروع بکنت، دادای فیصل ایگو: ببخشی مامان دوستم از شیراز بود. مم فیصل جوابش ایداد: شراره بود، سلام مارو می رسوندی...(ادامه ایهه) عکس : محمد دریازاده

فاتک2

                 

فاتک بعد از چن روز کار کردن متوجه بو پُس صاحب دکون به هر بهونه ای بی خودی امالوندن ب فاتک. یک روز غروب هم وختی ب فاتک ایرسوند در خونه ماشین خو پارک ایکرد و ایگفت: تارف یک تا چایی هم ب ما نتکرد. احساس خیلی بدی ب فاتک دست ایداد از خو

دی و خونه فخیری شو بدی هوند. خلاصه به هر بهونه ای هسته بی پُس صاحب دکون منصرف ایکرد. فاتک از روز دگه نره سرکار. پُس صاحب دکون چن مرتبه هوند در خونه شو در ایزه و فاتک ب ممی ایگفت بگه خونه نین. یه روز هم سی هزار تومن پول ایوارد ایدا ب مم فاتک و ایگفت هاده ب فاتک.
تا ایکه یک روز یک تا ماشین پارک ایکرد در خونه فاتک و یک دادخت بندری شیک و پیک از ماشین پیاده بو و در ایزه. مم فاتک درباز ایکه دادخت ب خو معرفی ایکرد و ایگفت مه دادای فیصل م. همو مغازه ای که فاتک کارشکرده. مم فاتک تارف ایکرد و دادخت از سر و وضع خونه فاتک احساس ایکرد که آدمون خیلی فخیرین. مم فاتک فورا یک تا پتو ایکرد و بالش اینهاد و دادخت با اکراه نشت روی پتویی که چن جاش سوخته. مم فاتک فورا از داخه فلاسک کهنه چایی ایرخت ولی دادخت بی اعتنا ب چایی ایپرسی فاتک کجان؟ مم فاتک جواب ایداد: رفتن صحرا. ولی نیگفت که رفتن دنبال کار. دادخت ایگفت: مه هوندم خواستگاری فاتک. مم فاتک با خوشحالی ره داخه سرا و ب بپ فاتک از خو بیدار ایکرد و ایگفت بلن به که هوندن ب فاتک نشون بکنن. بپ فاتک چش خو ایپنی و لنگ خو ایبست دور سر خو و بلن بلن سلام ایکرد. دادخت از سر و وضع بپ فاتک خیلی جایی ایخورد. چون چن جا تمبونش وصله ایخورده و درنگ بپ فاتک از زیر کپره سفیدش درایزده. دادخت گپ خو تکرار ایکرد و ایگفت که کاکاش فیصل خیلی خاطر فاتک شواتن. بپ و مم فاتک شنافهمی از خوشحالی چه بگن. و کرار بو که یک دفه دگه بپ و مم فیصل بیان و ب فاتک رسمن خواستگاری بکنن. دادخت شماره تلفن خو اینوشت روی یک برگ کاغذ که مم فاتک از دفتر مشق رسول ایکنده.
شو که فاتک برگشت با خوشحالی ب ممی ایگفت که توی بایگانی بیمارستون شهید محمدی کارگیر ایواردن. مم فاتک ایگفت: اگه یک تا شوی پولدار گیرت بیاتن دگه لازم نین کار بکنی. فاتک ایگو: ای مم پولدار که نتات با آدم فخیری مث خومو عروسی بکنت. مم فاتک خنده ایکرد و جواب ایداد: نذر سید سلیمون امکرده که یک تا شوی پولدار گیرت بیاتن. و کاغذی که شماره تلفن روش نوشته ایداد ب فاتک و ایگو: یک تا شوی پولدار برات پیدا بودن. تو بازار اوزیو دکون ایهستن. فاتک حدس ایزه احتمالن دادای فیصل هوندن خونه شو.
فاتک کاغذ اینهاد تو کیسه مانتو خو که صبا از بیمارستون زنگ بزنت ب دادای فیصل. چون خودشو تلفن شونهه. فاتک چون ذاتا آدم خیلی مهربونی هسته خیلی خوشحاله که تو بیمارستون کار گیر ایواردن و خیلی دلی وازه هسته که بی همه کمک بکنت ولی داخه قسمت بایگانی کسی احتیاج ب کمک اینهه...(ادامه ایهه)
....
نویسنده : اسمال

فاتک1

                         

فاتک با هربدبختی هسته دیپلم خو ایگفت ولی هرچه دنبال کار گشت نیتونست کاری گیر بیارت. فاتک جونه و اگه شخاسته خیلی راحت شتونسته توی شرکتون خصوصی کار پیدا بکنت. دوتا از رفیکون و همکلاسی ون فاتک که اوشو هم مث فاتک جون هسترن توی دوتا شرکت خص

وصی کارپیدا شوکرده و فاتک شدیده که هر روز لباس نو و طلا بخو اخریدن و یک روزهم با ماشین پژو آردی هوندن تو محله و بی فاتک سوار ماشین خو شوکرد و شوبرد توی شهر شوگردوند. فاتک او روز خیلی خوشحاله و بی خودی ایگفت: ابوتن که مه هم یه روز سوار ماشین بشم بی بپی و ممی و رسول ببرم سیزده بدر، ابوتن هرچه دلم شواتن بی خو بخرم؟ فاتک فکر شکرده شرکت خصوصی خیلی حقوقش بالان که زیبا و مهرانگیز سر و وضعشو خب بودن. چون یک روز که فاتک رفته پهلوی زیبا، مدیر سرحدی شرکت بی فاتک ایدید و شروع ایکرد بی مخ زدن. آخر کار هم بی فاتک پشنهاد ایداد که اگه بیای توی ای شرکت بهترین کار ادیم بهت. فاتک پیش خو فکر ایکرد: مه که کاری بلد نهم ای مردکه چطوری شواتن بهترین کار هادیت بی مه؟ صبای همو روز وختی فاتک سرگپ کصه مدیر و پیشنهادش واز ایکرد، زیبا با خنده ایگفت: صاحب شرکت هم خیلی آدم خوبی ن، سرحدی ن ولی خیلی مهربونن. بی مه همی چی اخرتن، ماه دگه هم شواتن ب مه واگر خودی ببرت دوبی. فاتک از رو سادگی ایپرسی مگه صاحب شرکت زن اینین؟ زیبا جواب ایداد: زن و دو تا چوک گپ ایهستن ولی... زیبا اینافهمی چطوکا ب فاتک توضیح هادیت که تا حالا چن دفه با صاحب شرکت تنهایی رفتن کیش و طرف چکک پول خرجش ایکردن. ولی فاتک از روی حس زنانگی خودی یه چیزونی حدس ایزه. و با همو سادگی خو جواب ایداد: مه مواتن با رحمون عروسی بکنم. ممی همیشه اگیت یه کاری مکن که شو عروسی آبرومون بریت. رحمون پول خو جمع نکردن که خونه بسازت. و یادی هوند که خونه گِلی و سرگی خودشو هرسال که بارون اتاتن پراز هوو بارون ابوت. زیبا خنده ایکرد و ایگفت فاتک تو و مُم ت هر دوتون خیلی ساده ای؟ و ایپرسی مگه رحمون چکک حقوق اگنت؟ فاتک جواب ایداد: نادونوم. زیبا دومرتبه واخنده ایگفت: رحمون اگه پنجاه سال هم پولو جمع بکنت ناتونت یک تا کتوک هم بی تو درست بکنت. فاتک خیلی از ای گپ دلخور بو ولی به روی خو نیوارد. و از زیبا ایپرسی تو ب رحمون اتدیدن؟ زیبا جواب ایداد: مگه یادت رفتن که رحمون چوک عاموی زلیخان؟ زلیخا که تو مدرسه همکلاس خومو هسته، ولی بی یک تا سرحدی ایگِفت و مدرسه ول ایکه. فاتک ایگفت:هو یادم هوند... زلیخا خیلی جونه. زیبا ایگفت اگه جون نهسته که شوی سرحدی گیری ایناهونده. و ب فاتک هشدار ایداد که مواظب رحمون بشت چون رحمون نامه بر بانکن و ب هر دختی اگینت فورا عاشکش ابوتن. یه روز هم زیبا و دوتا همکارون سرحدی ش ب فاتک شوبرد پیتزا فروشی و پیتزا شوخرد و یک تا پیتزای گپ هم باری شوداد که ببرتن خونه. بپ فاتک که چهمی تار بوده و کار شنکرده تا حالا پیتزا نیخورده، و یک پَرک پیتزا اینهاد کل دندون خو و ایگو ای خو اصلن مزه اینین! ولی غروب که گشنه ش بو بی مم فاتک ایگفت. بره یه خو سوراغ و روغن بزن ب همو خوراکی که فاتک ایوارده بیار که گشنمن. مم فاتک هم بکیه پیتزا اینهاد رو تابه و سوراغ و روغن ایرخت روی پیتزا و بپ فاتک ایخورد و کیف ایکرد و بعداز ایکه چن تا بارک ایکنت ایگفت: چکک خُشه.
فاتک همی طو که دنبال کار شگشته یک روز تو بازار اوزیون ایدید که پشت شیشه شنوشتن به یک خانم فروشنده فعال نیازمندیم. فاتک با خوشحالی ره داخه دکون و به پُس جوونی که پشت دخل ووستاده ایگفت که مه دمبال کار اگشتم ولی خیلی فعال نَهَم. یارو تا چهمی ب دخت سبزه جون کفت، ایگو: مسئله ای نین خودوم همه چی یادت ادم. و از همو روز بی فاتک کار شوداد. فاتک از بس خوشحال هسته یادی ره بپرسه حقوقش چککن. صاحب دکون و چوک جوونش ب فاتک یاد شوداد که چطوکا تعرف جنسون بکنت و اگه شواتن کار خو از دست ندیت بایه حسابی سر مشتری شیره بماله. ولی از بدشانسی، فاتک اصلا بلد نهه ب مشتری چه بگیت... ادامه ایهه
....
نویسنده : اسمال

توی کُنچیل غَمِت

                            

توی کُنچیل غَمِت گیر اُمکه
نِشتُم و بی خُم زمین گیر اُمکه
هرچه اندیشه و تدبیر اُمکه
بیشته بی خُ مه زنجیر اُمکه

تُوی کُنچیل غَمت سر گَردُن
دور و بر لَشکری اَز نامردُن
اَز چپ و راست هَمتا مَزدن
مُشت و سیلی و دِگه پس گَردن

تُویِ کُنچیل غَمت جا مُندم
بی همی ایهمه تنها مُندُم
پای مه لَنگ نه بی رَفتن
بی همی مردم ایجا مُندُم

توی کنچیل غمت گیچُم مِه
توی یک شیب پر از پیچُم مِه
به گَمُنت که کسی هَستم مِه
نه عزیزُم ، بخدا هیچُم مِه
......
شعر : زنده یاد صالح سنگبر
عکس : عکاسان هرمزگان
عکاس :مهدی ناظری

هرمزگان

 

هرمزگان یعنی : ترانه ُون ابراهیم مُنصفی و شعرون حسن کرمی ، هرمزگان یعنی :خُور ازینی سیریک و خُور خلاصی جاشک ، اُوباد خُورگو و غار نمکی کشم و ابشار تزرج .هرمزگان یعنی :مراسم عضوای لافت و نوروز صیاد سلخ و اَلَم پیغمبر مینُو و مولود خونی هرساله ی اهل سنت کنچی بستک .

هرمزگان یعنی : همی صدای فاطمه رضائی و صالح سنگبر و ناصر عبداللهی و ترانه ُون نصرک .هرمزگان یعنی :همی باغستُون دهبارز و برنطین و رُوخونه و جهله ُون مینُو و پیارم فارغان و نارنگی سیاهُو و برکَه زنون سیریک و جیمه جُون کَندوره داخه خمیر و حجله ُون کُنگ
هرمزگان یعنی :همی پُهل لاتیدان و غار سادرمن جاشک و خُونه فکری و مَجد بن عباس لنگه و بت گُورُون و دبستان جاوید و کارخونه خُنجی ، کلات و کلهه فین و مُغویه و کلات شاداب بیابُن
هرمزگان یعنی :همی سید گُودَه و کتابخونه شرفا شرفائی جناح و عرب زبونن شیبکوه و گوجه گاوبندی و لُمبُور جغین و برف ون قله هماگ
هرمزگان یعنی :همی سدید السلطنه بندرعباسی و حاجی مشیر و حاج احمد گله داری و حَمومی و سید عبدالرحیم خطیب بندری و شیخین و صهرین ی و ایت الله رئوفی .هرمزگان یعنی : یعنی همی رَهتن بی دیریا تو چارشمبه اخر صفر و مراسم ارگیز گردونی نیمه شعبان و چهاردهمی و تعزیه کریان و نوحه ُون قضائی مینُوی
هرمزگان یعنی : همی مائی هَواری و مائی سُوری و گندُم شمبری و تخمه کشمی و تمباک گزیر لنگه . هَوُور رمچاه و سَمبوک و جالبوت و جهازون بادی ،هرمزگان یعنی :همی تیم شهرداری و الومینیوم و همی ترانه ُون وختی که تُم دی و بارون بارَکُو
.................
(هرمزگان یعنی : همی تَکی ُون بشکرد و لیوای لارک و گِلِک و کلات پرتکالی ون هرمُوز )

محمدذاکری گَپ و گُفتی وا روزنومه ندای هرمزگان
عکس : عکاسان هرمزگان
عکاس : رهبر امامدادی

کاسه پشت

         

کاسه پشت ُون اَ دیریاُون گَپ بی لُوتیو هرمزگان بی تخم رختن، اخرون زمستون پیدا شون اَبوت ولی غایه اصلی تخم کردن شون جُوا (اردیبهشت ن ) کاسه پشت ون بی لُوتیوی که ریغ ن مث جزیره ون فارور ، هنگام ، لارک ، بندرلنگه ، هرموز ، شیدور و شیب دراز کشم

اتان و تخم اَریزن ، هر کاسه پشت مابین 135 تا 160 تا تخم اکنت حفاظت محیط زیست هم بعضی وختن تخم ون کاسه پشت ون جم اکنن و وختی چوک ُون کاسه پشت اَ تخم در هُندن دیریا شون ابرن و توی هُو ول شون اَکنن بین 47 تا 75 روز طول اکشت تا کاسه پُشت ون اَ تخم در بیان البته بستگی بَ اب ُو هوای ایشستن هشت نمونه کاسه پشت تو دنیا شناسائی بودن که شامل کاسه پشت شُوز ، سرخ ، سیاه ، پوزه عقابی ، پشت چرمی ، زیتونی ، پشت گرد و پشت پهن که 5 نمونه شون بی هرمزگان بی تخم کردن اتان و هر کاسه پشت تکریبن 150 سال عمر اکنت

بندر کبل از کودتای بیست و هشت مرداد

 

به مناسبت ماه مرداد
اوضاع بندر کبل از کودتای بیست و هشت مرداد

اوضاع بندرهم مث بکیه جاهون ایران کبل از سال سی و دو وبخوصوص بعد از جریانات سال سی و کشت و کشتار توی تهران، خیلی شلوغ و پلوغ بودن. در انتخابات دورة هفدهم مجلس شورای ملی ، که در بهمن سال 1330برگزار بودن، نامزدون جبهة ملی بیشتر کرسی یون مجلس در شهرون گپ به دست اتارن.
داخه بندر، حاجی مشیر که مصدقی بودن به کمک جبهه ملی و حزب توده مرکب از مدیرزاده(بای ایسف آرمین حسنی(صاحب قنادی حسنی) حاجی صادقی(بابای دکتر ناصر صادقی) و برخورداری و چن نفر دگه به بهادر به دلیل خوشنامی و مردم داری(فرماندار آذربایجانی بندر و کسی که بعداخیابون بهادر به اسمش شونهاد) کاندید اکنن تا با مصباح زاده که کاندیدای درباریون و برخی از صاحب نفوذون سنی بندر مث خطیب بودن، رقابت بکنت.(توی بندرعلیه خطیب شعار شوساخته: ای خطیب نه خطیبن- رای ایدا بی مصباح- حاجی مشیر بو رسوا) بهادر از یک طرف بخاطر ایکه فرماندار بندر هسته و خیلی مردمداره و از طرف دگه به دلیل ایکه معاون آزادیخواه معروفی مث کلنل محمدتقی خان پسیان بودن خیلی بین مردم بن

در محبوب بودن و مورد حمایت تاجر معروفی مث حاجی مشیر کرار اگنت که مخالف دربار بودن، به همی دلیل خیلی رای اتارت. درعوض دکترمصباح زاده صاحب امتیاز روزنامه کیهان بخاطر ایکه کبلا چن دوره نماینده بندر بودن و همیشه مورد حمایت دربار هسته از ضعف سازماندهی بهادر و جبهه ملی و مصدقی ون استفاده اکنت و محل انتخابات توی محله اوزی ون کرار ادن که پایگاه خطیب و مصباح زاده بودن و وقتی ابینن که بهادر بیشته رای ایواردن شروع اکنن به تغلب و آرای مردم ادُزِن.( درهمی بین لاچینی دوماد دکتر مصباح زاده هم شروع اکنت بی پول پخش کردن بین مردم و رای خریدن بی مصباح زاده) ای وسط خبر ارست ب محله پشت شهر و پوشهریون حمله اکنن به مسجدی که انتخابات اوجا برگزار شبودن. ولی درباریون و مصباح زاده که کبلا بی ریگی که فرمانده گروهان حاجی آباد هسته ب بندر منتقل شوکرده، فکر همه چیز شوکرده بودن. و صندوق ون ابرن یه جای دگه و جمعیت مردم پوشهری با طرفدارون جبهه ملی و مصدق قاطی ابن و در یک منطقه ای بین چهار راه برک و فلکه شهربانی و بهداری کدیم(بین چهار راه برک تا نزیک خونه آقا رضا اعتماد توی خیابون بهادر جنوبی) و از طرف شمال تا نزدیکون حفیض(آفیس) جاجی مشیر کنار بازار گپ و حوالی مجد کوفه و طرفون مدرسه جاوید(روبروی اداره بعدی پست- اداره کبلی پست زمون سال سی و دو نزیک بلوار او دست بانک صادرات و بغل شرکت معروف مشروب فروشی گری مکنزی هسته) بین مامورون ژاندارمری و طرفدارون دربار و مصباح زاده از یک طرف ومصدقی ون وجبهه ملی و حزب توده و بکیه مردم بندر درگیری شدیدی رخ ادیت. مردم با اشکستن دول گل ابریشم و مامورون با تیر و تفنگ بجون هم اکن. ریگی فرمانده ژاندارمری دستور تیراندازی ادیت. دوسه نفر کشته و چن نفر هم زخمی ابن و جنگ به نفع دربار و طرفدارون مصباح زاده خاتمه پیدا اکنت.(بعدا علیه ریگی شعار درست اکنن: زنون سر ریغی سنگ شوزه بی ریغی، ماشین آغای روستا- بوک ایزه وووستا- یار سلخو گول ام مزه پولم تو بانک نیستا) و به ای ترتیب دکترمصباح زاده یکبار دگه به مجلس هفدهم شورای ملی راه پیدا اکنت.
......
نویسنده : اِسمال

بی کسی

دلم بی خوم نسوختن ، داغ داغن
مه دردم بی کسین ، دردم فراغن
تو بودی بی خبر از مه چو لیلی
که از مجنون خوش هم بی سراغن
..
شعر : خالو مجید

یادی اَبندر

به نام او تقدیم اکنم به تمامی دوستان در گپ وگویش بندری

از باغ مولوی تا باغ منیر، از خور کپشکن تا خور گور سوزون سفر اکردم هم تو زمین هم تو زمون، دنبال نگاه تو اگشتم، نگاه تو که بی مه هم جانی هم جون.
نشتم گر کماتون پا پاچال بازار مای

چی یکی اهندن از مشتا با کجیل یکی در اواردن تلال از تو لیه. زنی که برکه ایزدن نمک ازدن هوور و انهادن تو بلاسی.
ارم یه سر ازنم وا بازار اشین. افروختن بنگلادشیون نعلنج دوماخی و نوار کاست وا جین. یخو بشته که اکردم نگاه، ادیدم تابستونونی که اوزیون شاهند همیجا، چاه کن چاه شکند و خلک جونخو شاشوست وا هو چاه.
ارسم لو تیو یک تا کشتی اسوختن وسط هو. کشتی که الان شگن کشتی سهته ، همو کشتی که وا کاغر مارفت اونجا مانشت مای ماگفته. اجکم تو دیریا غوص اکنم، تا وقتی پیدا نمکردن کالنگی که تو دلخو زفت ایکردن مروارید همونجا امنم . همتو که اگشتم اکم وا یاد چولنگیمون، وا یاد گازی زها. مارفت تو مسنی بیخو زفت ماکه پشت زیتون و مغ و انبا. دزدکی گهتفاکی نگاه شاکه او که چش شانها.
دلم وازن غایه ای که هوا خاهرن بیان بی مه بکنن سوار بوچ وا اشنو تا پا لنجون ببرن. برم سوار لنج ووستام گر جاشوون و ناخا، بند جل بگرم وا گرشون بکشم بالا. جل که پهن شکه شاه میگ و سرتیز و گنتک بکنم از هم سوا.
چه خشن ساحل و دیریای بندر، دیریایی که غراب و جهاز و شیوف و تشت اکنن لنگر. شو ماه چهارده اریم دیریا باشتا که یخو ترس هم مهستن از جنگر. دیریایی که فصل بهار غایه هوزا اریم دیریا بی صید مای و دولک کر.
موا ببندم سرگی گپتر از سرگونی که امدیدن، ابندم جلوش گفاره ای که تا حالا وا جونیش کسی نیدیدن. اکارم دورش انبووک و گلون پیچک. اکردم همه جا حصیر و تک. انینم بعدش همیشه وا انتظار، به انتظار روزی که تو دوباره برگردی وا همی دیار.
اسم چنگ هر روز اخونوم از دوریت اواز. ازنم از ته دل چه چه و شهروند و کوک اکنم ساز. یه شو اتارم نیمم یه شو اکنم گازی عزوا، لنگ و کپره اپوشم خیزرون ابرم زیر و اتارم بالا.
تو دل گرما تو خرما پزون پروند اسم ارم بالا مغون. اچینم رطبون دیمپاسک برات،امنهادن تو کرگین اماده لچ و ماست
....
نویسنده : صوفیا شجاع sfo shoja