مِ هنوزا فکر اَکِردم
که چطو اَبو یَ خونَه لُو دیریا بسازُم
خونه ای امن و صِمیمی
خونه ای دِنج
که بُبو تنگِ غروبو
موجِ دیریا تو اُتاکِ خوم بیارُم
خونه ای که مرغِ دیریایی بیاتِن
خودِ جفتی وا رو سکفی بی خوشو لونَه بسازن
لونَه شون امن و صمیمی
لونَه شون دنج
مِ هنوزا فکر اَکِردم
که چطو اَبو وا رو موج
وا همی دستُونِ خالی
گُلِ خوشبختی بکارُم
نه که هر گُلی مرادِن
مِ گُلی اَ جنسِ ایثار و وفاداری مَواتِن
گُلی که رو موجِ دیریایی بَشت که
مِ غروبو تو اُتاکِ خوم شَتارُم
خونه ای که فکر اَکِردم
بی خو لو دیریا بسازُم
رو به احساسِ لِطیفِ رفتِنِن قدم قدم تا بی نِهایت
تا همُون جایی که دل بِگِیت بَسِن بُو بربِگردیم
زود بَ تا غروب نبودِن
تا که موج و گُل نهُندن
بربِگردیم
بربِگردیم
خونه ای که فکر اَکردم
شایَ تصویر و خیال بچّگیمِن
شایَ رویایی محالِن
شایَ ای یَ آرزویین که مِ باور ناکُنُم خُو و خیالِن
آرزوی بچّگیمِن
ای دلیلِ زندگیمِن
خونه ای که فکر اَکردم
انتهایِ خستگیمِن
« علی فقیهی»
واز بُکُ چِشمُنِت یَه خو نِگام بُکُ
وا چِهره ی جُنِت آشِنام بُکُ
مُقدَّرُم بودِن کِه عاشِقِت بَشُم
اَسیر جادوی دو تا چِشِت بَشُم
وا تو دِل اَز شادی ناگزیر اَبوت
سِتارَه و مَهتاب سینَه ریزِتَن
فِرشتَه و حوری مِثِ کَنیزِتَن
بُدُو کِه یَک عُمْرِن کُشتَه مُردَه تُم
اَ دُورِه یِ چوکیم دِل سِپُردَه تُم
واز بُکُ چِشمُنِت یَه خو نِگام بُکُ
وا چِهره ی جُنِت آشِنام بُکُ
مهرداد شجاعی
شعر : زنده یاد ابراهیم منصفی
شُو حَسودن اَگَه هُند گَپِ تاریکی بزَنِت
ماه بیات رُو گَپِ سردی مُهر باطل بزنت
اِی ،،خُدا دیریا و آسمُن بَ نُومِ ما اِیزه
تا که دُور بُودیم اَز ای خُودی بی ما صدائی اِیزَه
دیریا خاطرت شَواتن دل بزن وا دلِ هُو
ای هَمی هَنُو خَاشن اَلَنگجی دُو دُوَکا
شُونَه وا شُونه ی همت لُو تیو چُوکَلکا
.
عکاس : کبری پیشکار
اُن رو هنو یادُم اَتا / مِ هو گذشتَه اَ سرُم
دنیایِ مِ کُتوکَه وُ / تو اُن کُتوک کفتر اَرُم
اُن رو کُتوک کونوکَه و /مِ هم غرورَه تو سرُم
شوقِ پِریدِن اَ کُتوک / بَد طوری کَفتَه نَ دلُم
هر چی شَوا بَشِت بَشِت/اَمرو مِ بایَ بپرُم
تِرسُم نَهَ با خُ مَگُو / وِلُم بُکُن بال بِگِرُم
ای آسَمُونِن رو به روم/ حیفِن که حسرت ببرُم
وکتی پِریدُم ، اُمدُنِست / که اَ پِریدِن کمتِرُم
چِه اُمکِ مِ، اِی، چِه بگم/جِدی جِدی خاک اَسرُم
بینِ زِمین و آسَمُون / تو فکرِ برگشتِن اَرُم
برگشتِنی تو کار نَهَ / اَجَل لَگیدَه وا گَرُم
هِمی که اَ خدا مَخواست/زندَه بُمُونُم نَمِرُم
اَ خُو پِریدُم یَه دُفَه / شُکرِت خدا مِ خُو اَرُم
شعر : علی فقیهی
یَ اسمُن ستاره رُو گُنبــدُون منـاره
یَ زندگی ساده رُو کَرگین رُو گُفاره
یَ دیــریا پُر َ ماهی ، یَ اسکــله یَ راهی
دلت بزن بَ دیریا ، پُشت بُکن وا سیاهی
تُو ای همیشه وا مِه مه دُورم ُو تو نزدیک
یَ ماهیگیر خسته ، یَ کایکِ شکسته
یَ تُور پاره پاره کــه روی مُشتــــا بَسته
یَ ناخُــــدا یَ جاشُو تُوی سیاهی شُــــو
آخ که چه دُورَ ساحل بُکی شُو اَخا تُوی هُو
بگینی بی خُدا خُو ، تو مُوج ُو باد ُ بارون
تُو لُونَه پرنــــــــده تُو شاخـه ی کُنــارُون
بگینی بی خدا خُو تو برگُ ون نیلوفَر
تُو آســــمُن ابی تُو چشمون کمـــوتَر
...
عکس : پاپایا ایلزاده
بـــدو جونم ، عـزیزم ، هستــــی مه
بـــدو یارم شـــــــــراب مستــــی مه
مــــــوا از دست تو جامــی بنوشـــم
مــــــوا با یــــــــاد ایامــی بنوشــــم
چمـــک دمبال خـــالو سازی ماکــه
به یاد روزون شــــــــــاد قدیمــــــــــی
کــــه وا هم هستریم یار و صمیمــی
بــــــــــدو ماده شرابــــــــــــی از ته دل
که هرچی هوندن ازدل نشت وا ای دل
بنوس تو دستم اون دســتون گــرمــــت
بشم مه صد دفه قربــون شرمـــــــــــت
بــــــدو ماده یــه جرعـــــه از شــرابـــــت
همـــیشـــه مستتــــم بودم خـــرابـــــت
...
...
خالو مجید