سـِوِند خدابیامرز

سِوند ، دگه کسی کُتوک ُو کَرگین و سِرگ درست ناکنت تا استفاده ای بشت !!!

عکاس : مکتوم ال طاهر

گازی چُولَنگُ ون

چُولَنگ بالاشهری بعد بارش یتا مَنشُوَه درستی کردی و داخه گلکَنی پُشتِ مُغ ُون وا دوتا دار خَرگ رسته نزدن ،، شادی بگردم بخدا ..... یاد روزون خاش چُولَنگی وا خیر بشت
.
.
.
عکس : عبدالله کوپشی

ای گپ م زن

ای گپ م زن ، تو نادونی ،تونوتونی بفهمی ،چونکه عاشک نبوده ی . عشک ایمون اینین ،عشک منطک اینین ،عشک هیچ اینین ! فکط همون ایشه که خودی شوات . آدم اگر شوات بمرد ، باید بی همون بمرد که دوست ش ایشه واگ هم زنده شوات بشت بی همون بشت . دل دگه چیزی س

رش نو بوت غیر ازین . صحبت از دخت نن ، خوش شانس ، گپ ازدلن ،هیچ مرهمی بجز او بی م تسکین نادیت . هردلی مرهم خودش ایشستن ، دل م هم مرهم خودی شوات . تونوتونی بفهمی خوش شانس :
دستونی بوی شو ش داد، چشموش ،چراغی یه بی جستجو،و صلابتش ،آرامشی یه ، بی تن وجون . تموم وجودش زندگی یه ، شعره وموسیقی ، حتی کهر کردنش ! تو نودونی خوش شانس ، که شیشه شکسته ، خورده هاش تیز ترن .
عمر در برابرعشک چه ارزشی ایشه خوش شانس ، بیستون را عشک ایکند ، عمر بدون عشک ، مثل مغ نرن که با تافالش گفاره و... اسازن . عمر زمانی ارزش ایشه ، که توش عشک بشت ،درد بشت ،دردی که بی تو بوسوزند ، تا احساس بکنی که زنده ای . ای عشکن که بی تو اسوزند و چون ققنوس دوباره بی تو جون ادیت . عمر بدون عشک ، عین شرجی ین که فکت شوره ای شه ودگه هیچ .نه عزیز تو شوو گیر نت کردن ، باید عاشک بشی خوش شانس تا حرفو م بفهمی
بخشی از یک کصه بلند

چوک سیم بالا
عکس : کیان اعتمادی

سلام "بارون" عزیزم ..

   

احسنت به تو ای بارون خاش

یــاد روزون قدیم سالون خاش

سلام "بارون" عزیزم ....

خوبی ؟ سر حالی ؟ چند وقتی هه پیدات نین و دگه تحویل ناگفتی ....
یا که شایدم مثل خیلیون سرت شلوغ بودن یا به قول چوکون دماغت بلند بودن .....
شایدم از ما دلگیری ،نادنم ! هر چی که هه پیدات نین .....

بعد از سالی ، ماهی هم که یه نیم ساعتی اتای ، بعدش جنگی دست و پا خو جمع اکنی و تابری ...
چه خبرن ؟ حالا نشتری یه دو تا چایی با هم ما خارده . یه گپی مازه ، یـــادی از گذشته اون ماکرده....
یادی وا خیر ..... چه خاطراتی وا هم موهستن...

یادتن وقتی ما چولنگ اریم ، آرزو موهسته بیای و وا هوندن تو مدرسه مون تعطیل بشت ؟!
خدا بیامرزت رفتگان شما ، هر سال به بهونه هوندنت ، به بپ ما ، ماگو یتا چکمه ی نو بخرت تابریم و داخل کوچه بجکیم تو کـَل و گود و حسابی به خو تـَـر بکنیم .... تو هم که مثکه بدت ایناهوند خوب همکاری تکه ، تا تتونست تباری و تموم کوچه اون پر هو تکه.
مدرسه ئون که تعطیل شبو و چک و چولنگون مارخت تو کوچه و خوت هم تو گازی شریک تبوده .
یادی وا خیر ....
اون زمون هر وقت تهوند ، اقلا یه هفته ای مهمون ما هستری . چکه وا هم خرما ارده موخاردن ...
چکه وا هم ماره هرمودر و ایسین ... هرجا که تو هستری صفا ایشسته .
الانم خاش و با صفایی ... ولی حالا دگه نه تو اون قوت پشترون اته ، و نه ما اون شور حال جوونی ....

خلاصه فکر کنم تو هم مثل ما پیر بودی " بارون ".... پیر....



خالو مجید

تُولَک رطبی

     

کبل ظهر تُولک پر رطب و چَن دَنگ لُمبول و یا انجیر و .... رُو رطب روانه لَهرُون ابوت ، ایجا هم تُولک رطبی وا یَ دَنگ لُمبو شیرین رُو سر دحُتِ حَکَمی ن (مینُو)

.و
.
.
عکاس : منصور وحدانی

گپ و گویش بندرعباسی

«گپ و گویش بندرعباسی» میکوشد که هر چه بهتر فرهنگ و سنن و گویش مردمان دیار هرموز را به ایرانیان و حتی جهانیان بشناساند . فرهنگ و سننی که ابرهای زمانه آن را به مرور پنهان گردانیده و مانع از همه گیر شدن این فرهنگ گردیده .
اما به یقین مردم هرمزگان هرگز گذشته خود را به دست باد نمیسپارند ؛ هرگز پوشش اصیل آبای خود را به فراموشی نمیسپارند ؛ هرگز گویش خود را نمیکوبند ؛ و هزاران هرگزهای دیگر ...

از همین رو

از شما خواستاریم که کوچکترین کمک خود را هم از ما دریغ نسازید . کمک های شما میتواند اشعار شما ، عکس های شما ، مطالب شما و هر چه در وصف هرمزگان و مردمش هست ، باشد . به امید یاری های فراوان شما

و در آخر هم سروده ای بسیار زیبا را از شاعر فقید استان ، مرحوم صالح سنگبر را میخوانیم :

زبون بندری ریشۀ جونن ... نه لهجه و نه گویش اُ زبونن
یتا حرف ا کدیم شگفتن ... چه حاجت به بیونن اُنچه عیونن

دلم به شهر بندر تنگ ابودن ... صفای بندری نیرنگ ابودن
زبون بندری اَ دست ارفتن ... حالا سینگو دگه خرچنگ ابودن

درخت ریشه دارن بندر ما ... خراب روزگارن بندر ما
لو دیریا همیشه تشنه نشتن ... ادامۀ انتظارن بندر ما

خدا بالای سر و دیریا کنارن ... امید مه به تو دادا و برارن

«صالح سنگبر»

فرخی ناکنت

فرخی ناکنت بمب بشت یا زلزله :

فرخی ناکنت بمب بشت یا زلزله ، فرخی ناکنت داربشت یا حادثه ، فرخی ناکنت بندری بشی یا سرحدی ، فرخی ناکنت چوک توبشت یا چوک م ، فرخی ناکنت خونه ی تو بچلد یا خونه ی م ، فرخی ناکنت تو عزادار بشی یا آن سرحدی ، فرخی ناکنت چوک تو بگرن یا چوک م ، فرخی ناکنت چوک توگشنه بخووت یا چوک م ، فرخی ناکنت تو، توی ترس ولرزبشی یا م ، فرخی ناکنت تودومبال وام بشی یا چن تاکار، که زندگی ت بچرخت ، یا م ، فرخی ناکنت روسر ما بمب بریزن یا ... فرخی ناکنت بی چوک تو دار بزنن یا چوک م .
فرخی نا کنت ...
فرخی ناکنت ...
فرخی ناکنت ...
برای اینکه همه ی ما انسانیم
.
.
چوک سیم بالا
عکاس : مجید جمشیدی

ی خونه ئی ام هه

ی خونه ئی ام هه،اسمش ایرانن

ی خونه ئی ام هه،اسمش ایرانن .توش ی تا اوتا ک هست ، اسمش هرمزگانن . م مال همون جام .اون اوتاک خیلی گپن . توش خیلی زندگی اکونن.وخیلی باهم ،هم دوستن .هرکس ب کارخودشن،وفضول هم نهن . کبله شون دوستی ، ونمازشون مهر،وجا

نمازشون به پهنای همون خونه. دردشون خیلی زیادن ، ومشکلات شون بسیار ، ولی نیت شون سرافرازی وبهبودی ی ،همه ی آدمون اهل خونن. نذرونیازشون ،بارون خوش بختی ، وآرزوشون رنگین کمون ... ، . صلابت شون ، کوه گنو ، وصبوری شون ،دیریا. بخیل نهن ، گشاده دستن ، اما دل رنج از بی عدالتی ، صبورن ، اما آگاه به ...
خونه ئی ام هه ، اسمش ایرانن ، توی ای خونه یه اوتاکی هست ، که اسمش بندرن ، توی ای اوتاک ، خیلی چیزا هه، دیریا هه، هو باد گنو ،هه ، سرخون وایسین کنارشن، اسکله ای ایشه که بومی یون آون اوتاک مزوری شاکه ، باغ مولوی ایشه ، که وختی ما کوچک هستریم ماره کنار ماچی ، حالا نادونم ، سرریغ وسیم بالا ایشه ، که شازد بی تبعیدی یون ، پنجه وکادهار ایشه که چندشو وچند روز ما ماره اون جا ، حالا نادونم . زنده یاد دون زیاد ایشه . نصروک ایشه ، ابرام ایشه ،صالح ایشه ، ممد زمانی ایشه وناصرو... ، .
خونه ئی ام هه ، اسمش ایرانن ، که خیلی ...

چوک سیم بالا

عکاس : مهدی کلهر

چه خشه پشترون

         

پنج کنی تا دا وا مینی بوس حسن منیجه تا رفت از سورو به بندر

یک تو من ما دا ما رفت وا تاکسی تا سینما سحرا. دو تومان ما دا فیلم وسترن طلای مکنا نگاه ما که وا پنج کنی ( پنج ریال ). سمبوسه گل محمد ما خرد
و ا یک تومن. سینما شلکن فی

لم هندی راج کاپور نگاه ما کرد
تو کافه صبوری ارگو یا شمس یا توبورک. دو تومنی. مازد به سلامتی
لوطی سه شو سه روز شازد. سیصد تومن
چه خش هسته پشترون
تلویزیون رنگی نهسته ولی چهم و دلمون همه چی رنگی و جون شادی دید

چه خش هسته پشترون.
جو وا سر سراح ما خافت
ظهر وا باد بدگیر واخو ما رفت
رادیو کویت. صدای ام کلثوم. فرید اطرش و عبدلحلیم لالایی هر روز ما هسته تا خو بریم
چه خش هسته پشترون
امبای مینو دنگ دو کنی رطب خنیزی کیلو. ١٥ کنی ماهی هوور پنج تومن
جه خش هسته بشترون.
چه خش هسته پشترون

هیچی مونهسته. ولی غمی هم نهسته
پولی نهسته ولی ماتمی هم نهسته

چه خش هسته پشترون
چه خش هسته پشترون .
.
.
.
گلشن سورو (ناخدا)