فاتک3

فاتک از کار جدیدش خیلی راضی هسته و اینافهمی از خوشحالی چه بکنت. چون ایجا دگه کسی ایناتونست ب خودی بماله وا فاتک. او روز فاتک دو دل هسته که ب دادای فیصل زنگ بزنت یا نزنت. آخرش هم کاغذ پاره ایکرد و تووش ایدا توی سطل اشخالی. فاتک از ایکه همکارون جدید پیدا ایکرده دل تو دلی نهه. دوتا دخت مجرد و یک خانم متاهل باهم توی همو اتاقی که فاتک مشغول هسته کار شاکرده. یکی از دختون به بکیه ایگو: همکار جدیدمو چکک خوشگلن. و سه نفری خنده شوکرد. فاتک خیلی زود باهر سه تاشو رفیک بو. اوشو هم هرچه کار عقب افتاده شوهسته به اسم کارآموزی شوداد ب فاتک و فاتک بدون اینکه حتی فکرش بکنت که ازش سوء استفاده نکردن با دل و جون کارخو انجام شداد. و گاهی وقتی که شافرستادی توی بخش و مجبور هسته کاغذ یا نامه ی ببرتن ایطرف و اوطرف ب هرکه شدیده سلام شکرده. البته وقتی بی دکترون شدیده خجالت شکشیده و سرخو زیر شکردیده. فاتک فکر شکرده هرکه لباس سفید واگرشن دکترن. و یه روز از یکی از خانمو همکارخو ایپرسی ایجا چکک دکتر زیادن! همکارونش خنده شوکرد و ب فاتک توضیح شوداد که همه ایشو دکتر نهن. بعضی شو مسئول بیهوشی ن، بعضی دستیار اتاق عملن، چند تا تو داروخونه کار اکردن و خیلی شو هم پرستارن. فاتک منتظره تا زودته سر برج بشت و حقوق خو بگنت تا بتونت بی بپی ببره دکتر براش عینک بخرت. دوا بی مریضی ش بگنت. لباس بی ممی و چرخ بی رسول بخرت. یک روز فاتک یادی هوند که مدتی ن از زیبا و مهرانگیز خبر اینین. بهمی خاطر بلافاصله بعد از کار رفت سراغ زیبا تا خبر کار گیر واردن خو ب زیبا هادیت. بعدش وا ماشین زیبا رفتن دم شرکت مهرانگیز، و سه نفری رفتن گشت زدن تو شهر. او شوو بخاطر کار جدید فاتک ساندویچ و نوشابه شوخرید و رفتن لو دیریای سورو و سی دی شونهاد و زیبا و مهرانگیز روسری خو درشوارت و شروع شوکرد به چمک کردن. فاتک روش ایناکرده چمک بکنت ولی زیبا و مهرانگیز وا زور مجبور به چمکی شوکرد. فاتک از ایکه شدیده مهرانگیز و زیبا خیلی جون چمک نکردن تصمیم ایگفت چمک یاد بگنت. زیبا ایگفت دلخور مبش خودوم یادت ادم. فاتک با کمرویی از دوستون خو ایپرسی: بی چه اگن دخت چمکی سبک ن؟ مهرانگیز با عصبانیت جواب ایداد: چوکو خوشو همه کار اکنن ولی ما اگه چمک بکنیم اگن سبک ن! زیبا هم ایگفت: اوشونی که خوشو خراب ترن ب دختن اگن خراب و قهقه ای ایزد که مهرانگیز و زیبا هم وا خنده کفتن. او شو وختی فاتک برگشت خونه متوجه بو که مهمون شوهستن. یک آقا و خانم خیلی تر و تمیز که کلی طلا بهش آویزونه و خانم کوچکتری که نشون شداده دخت آغا و خانمن. هردوتا خانمو مانتو و شلوار شیکی شوپوشیده که بنظر فاتک هوند که بایه گرون بشت. ساعت قشنگی هم دست دادای فیصل هسته که خیلی برک شزده. و فاتک خیلی خجالت ایکشی چون خودی فکت چن تا بنگری بدلی ایهسته. فاتک خیلی زود ب بپ فیصل بجای ایوارد و حدس ایزه که او دوتا بایه مم و دادای فیصل بشن. مم فیصل که معلوم هسته همه کارن مث مشتری چن دفه حسابی زیر و بالای فاتک نگاه ایکرد و آهسته ب دخت خ ایگفت: بدک نیست. مم فیصل به ای بهونه که هوا گرمن مانتو خو درایوارد. از دخت خو ایپرسی مامان تو گرمت نیست؟ دادای فیصل جواب ایداد چرا مامان گرمه. و هردوتاشون مانتو خو شوکند و تازه فاتک متوجه لباسون پر زرق و برق و گردنبند خوشگل دادای فیصل بو. بیچاره مم فاتک فکر ایکه واکعا هوا گرمن. فورا ره داخه سرا و پنکه رومیزی ایوارد و روشن ایکه ولی مم و دادای فیصل قصد شو ای هسته که هیکل فاتک ببینن.چون دادای فیصل که با مم خو فارسی گپ شزده با لهجه بندری از فاتک ایپرسی تو گرمت نین؟ فاتک بخاطر احترام به دادای فیصل مانتوی خو درایوارد. و تعجب شکرده بی چه مم و دادای فیصل ایکک رسمی وا هم گپ نزدن. فاتک از ایکه مم فیصل به چشم خریدار بهش نگاه ایکرد ناراحت بو. ولی ب روی خو نیوارد و سعی ایکه زورکی نشون هادیت که از دیدنشو خوشحالن. در همی بین دو سه دفه تلفن دستی دادای فیصل زنگ ایخورد و مم فیصل منتظر بو تا گپ دختش تموم بشت و شروع بکنت به گپ زدن. کبل ازایکه مم فیصل گپ خو شروع بکنت، دادای فیصل ایگو: ببخشی مامان دوستم از شیراز بود. مم فیصل جوابش ایداد: شراره بود، سلام مارو می رسوندی...(ادامه ایهه) عکس : محمد دریازاده