زینبو

           

بریم بسته ون چاکلیت و پارچه ای نُشت جلو حَوّا و دشداشه ای بالا ایکشی تا وا راحتی بتونت بنینِت ، رو حصیر مهتابی رو بَ رو حوّا نِشت . حوّا وا خُوشحالی بی بریم نگا ایکه و ای پرسی : تَوا بمُونی و یا پَشتا بری ؟

اِیگُت : همی جا اَمُونُم
حوّا نفسی بَ کلیون ایزه و ایگُت : بایَ فکری بی تُو بکنُم ، بریم خنده ایکه و کلیون اَ بار حوّا ایگه ، بریم کُلُغ ایزه و حوّا ایگُ : بَ تمباکُ عمانی عادت اتکردی ! تمباکی عوض اَکنُم و سرکلیون اِیسید و مشغول عوض کردن تَمباک بُو همطو که پشتی وا بریم هسته اِیگُ بی بشیر اَشناسی ؟ بریم وا تَکُون دادن سری تائیدی که ، حوّا ایگُت : صباح تَبُرم وا لَهر بشیر
بشیر دَسی بَ چهمُونی ای مُشت و عینکِ کهنه ای که شیشه ش چن جا تِرَک ایسیده اَ دست زنی اِیگِ ُو نَ چهمی زَه و بریم هم دَس بشیر ایبوسی . حوّا یَ راست اِیگُت : هُندن ایجا بمونت ، بشیر وا خَنده اِیگُت خیرن انشالله ، حوّا ادامه ایدا : اَگَه زن بگنت همی جا مُوندگار اَبوت بشیر هم دیم چهمی نِگا بَسته سوغاتی و چاکلیتی بریم اِیکه و رُو بَ بریم اِیگُت حَک وا حوّا ن ، بریم هم سر خُو زیری کِه ، حوّا که ایدی غایه شن اِیگُت : هُندنگ زینبو بی بریم بگرنگ
بشیر بدون رو درواسی بی بریم اِیگُت : چکک پول اتستی ؟؟ ( ادامه ایشه )
.
منبع : سایت شهروند
نویسنده : استاد اسد مذنبی
برگرودون بی بندری : Genow


چاکلیت= شکلات
تَوا = می خوای
پَشتا بری = برگردی
کُلُغ = سرفه
تمباک = تنباکو
چهم = چشم
دیم = دُم
حک = حق

چیچکای.... زن دزیدن بپ ما

چیچکای.... زن دزیدن بپ ما

کبلا اومگوت که بنده حقیر نومزاد بالاشهری موهسته و کرار بو که شو جمعه با عامو نومزادمو که از دوستان خودوم هسته برنگ گپ بزنگ و روز خواستگاری معین بکنیم ؛ ما شو وارد لهر نومزادو بورنگ و رهتیم تو سراه حد بپش و سر کصه واز موکرد ؛ بپ دهتو ایگوت که ما به ای چوک زن نادنگ ؛: با تعجب موپرسی بیچه مگا؟ ایگوت بپ ای چوک زمون جوونیش از ای محله زن ایدوزیدی و ما ناتونگ دهتخو بی چوک ادم زن دز هادنگ ؛ مای بدبخت دست از پا رازتر هوندنگ لهه و یک راست رهتوم یکه بپ ما اومگت و اومگت : خونه ات اباد رفتی از بالاشهر .....زن ادزیدی آلا بی مه بدبخت زن نیندارن ...بپ ما ایگو؛: باری چوک گنوغ بوری مه ادم ملا و گپ محله ارم زن ادوزوم الا خوبوم بو ...مه اومگو ت: بلکه همو زنکه که ادزیدی ممان ....بپما وا دار نرووم ایدا یکتا وا محر اینوشت روکمروم و ایگو ای همه عمر از خدا موگت کسی بهتون بی ما نیزد ای چوک عاشک گنوغ سران پیری گناه ناکرده بی ما نتراشتن ....خلاصه ..هرکاری موکرد جواب شندا و شاگو بپت زن ایدوزیدی ..ای بابا پ ما چه بکونگ ؟ هر هفته از دانشگاه فرار نکردنگ که جواب ایطوری بشنوونگ ...دل یک دل اومکرد و رهتوم پی بپ دهتو واومگوت: که داخل شهر شما زن ایدوزیدی ؟ ایگو همو نامرد شوفر بنز رجب علی زاده ...تا اسم رجب ایوارد دو کنیچی مه کفت که ایشو اشتباه شوگفتی ...و مه اومگو : بی انصاف بپ ما تو اداره نکارن و فامیلش ایل زاده ن کجا رجب ؟کجا شوفر بنز ؟ و درست شاگو رجب نامرد یتا زن ادیزیده و اصفهون ایبرده و اسم بپ ما بد در رفت.........انشالله که لذت توبرد......
..
پاپایا ایلزاده

چیچکای مه و بی بی ما

چیچکای مه و بی بی ما (مم گپو )(مم خالو)

خداش بیامرزت مم گپوی ما خیلی ادم سختگیری تو نماز خوندن و مسائل دینی و مذهبیه.
زمون دبیرستان مخصوصا از سال سوم مه خیلی درس مخوند و همیشه سروم تو کتاب و دفترومه و مم گپو همیشه بی بپ ما شگو که آخری ای چوک یا گنوغ ابو یا کافریدوفه ای ابو.
بپ ما شگوت بیچه ای ممی؟ مم گپو شگو: توندی چوک مم خورشید از بس کتاب ایخوند گنوغ بو و رفت باوی(بهایی)بو...ای چوک هم اخری همو طو ابوت.....روزی نهسته که بی بی ما وا دار روسروم نیات و شگو یالا ای کتابو شیطون جم بکن بسن سبکی ؛ حک ادنین دگا کتاب بخونی...یک روز هوندوم لهه اومدی که کتابوم نینی ....ای راه بگرد او راه بگرد خبری از کتابوم نین...مم ما ایگوت کتابوت مم گپو اواگتی همه اینهادی تو صندوک واتر کروپ و کفل ایزدی ....الا دو روز دگا امتحان فیزیک اومسته ... اومگو خدایا چه بکنوم؟ ...فکری هوند تو سروم ....شو که مم گپو ما خو هسته سر ساعت یک شو رفتوم تو سراه مخصوصی و صندوک امنهاد رو دوشوم ...هوندوم شه لنگ بنوسوم از روش رد ببوم پام گیر ایکرد به بش فرش و خودوم وا صندوک امخرد زمین ....مم گپو جار شزه دز بگری ؛ ای دز و چراغ که روشن ایکرد ایگو همی الان زنگ ازنوم پاسدارو بیان ببرنت کتاب باویو(بهاییها) که نخوندی ...دزی هم نکردی صباح روز اری ..ک......هم ادی.....خلاصه ما منتونست کتابو ازش بگریم و صبا رفتوم در لهر دبیر فیزیک ماجرا تعریف اومکرد و معلم از خنده روده بر بوده و خودش یتا کتاب وا جزوه بی مه ایداد تا اومتونست امتحان هادم...
...
پاپایا ایلزاده

مسابکه فوتبال با تیم کلکآدی

مسابکه فوتبال با تیم کلکآدی

پشته مسابکه فوتبال محله ای خیلی برگزار شبو و محله ئو شاره مسابکه دوستانه شانهاد. یکسال ما از بندر رفتیم کلکادی به مسابکه و بشنووی که چه بر سرمو درهوند.
داور مسابکه مال کلکادی هسته و نیمه اول تیم ما یک گل به تیم کلکادی ایزد وبعد از استراحت نیمه دوم شروع بو؛ ۴۵ دکیکه تمون بو و داور سوت پایون نیزد؛ بو یکساعت ؛ دو ساعت داور سوت پایون گازی شنزه ؛ ما اعتراض موکرد که ای داور پ کی سوت ازنی؟ داور ایگو که هنو هوا روشنن گازی بکنی ؛ داور شواسته که هر طوری هه کلکادی گل مساوی بزونت ؛هر کاری شوکرد شنتونست گل مساوی بزنن و خوشو خسته بودن و گازی همو یک - هیچ به نفع ما تمون بو و ما سوار ماشین بودنگ و به سمت بندر حرکت موکرد؛ سر دوراهی دهنو که رسیدیم مودید که دو تا نیسان پر از بازیکنو کلکادی و داور هوندن به ما رسیدن ؛ موپرسی چه بودی؟ شگو اغا کبول نین ؛ داور یتا پنالتی یادی رفتی که بگنت ؛ ما موگوفت که ما نرفتنگ بندر دگا ناتونیم بر بگردیم .؛ شوگوت که اشکال اینین ارنگ تو دهنو پنالتی ازنگ و بعدا بری وامید خدا . آخرش رهتنگ در لهر شورای دهنو پنالتی موزد و به گلر موگو دخیلت توپ ول بکن تا ولمو بکنن.برنگ بندر اگا نه تا صحب نماز وایه پنالتی بزنن
...
پاپایا ایلزاده

چیچکای خالو احمد

خالو احمد چهمی خیلی ضعیفه و هرچه چولنگوش پیله شاکرد که پدر جون باید بری دکترو عمل بکنی کبول شنکرد و شگو خوتو کوری مه چهمم روشن و شارافت ندیرن ؛خلاصه بعد ازکلی سرو کله زدن وا خالو احمد و پا درمیونی فامیل بی خالو راضی شوکرد که ببرنی کرمون چهمی عمل بکنن چون خیلی وضع چهمی خرابه و هرچه جلو پاش هسته پا پلنگ شزد و خرد شبو و وهتی شاگو بابا وضع بیناییت خرابن و باید بری دکترخودی شگو ؛ مه وا سر عمدا پا ازنوم تا شما پارچ هووی و گلاس و کلیون تو راه ننوسی تا نشکنوم اگا تونهاد دگا ازنوم و اشکنوم .عمدا ازنوم.
سرتو وا درد نیاروم ..بی خالواحمد شبرد دکترکرمون و چهمی عمل شوکرد و شواردی بندر .....یک روز ظهر ما تو چارتا سفره موکردیده و چاشت ماکرد که یک هو خالو احمد وارد ایکرد و بپ ما ایپرسی که خالو چهمت چطورن ؟ خالویک راست وا نعلین هوند وسط سفره و یک پاش تو صحن برنجی و یک پاش تو تاس خورشی ایگت : خدا خیر به دکتر هادت الان دگا همی چی جون ندیرم ؛ شاگوت دکترو کرمون خوبن ما باور مانکرد ....
...
پاپایا ایلزاده
عکس : وب سایت هرمزگانی دات نت

مه و نومزاد سرحدی

سال اول دبیرستون یتا دهتکه سرحدی وا ما اشنا بو و خودی گول شدا که سعید کنگرانی خالومن و گوگوش دهت خاله بپومن گرچه مه تا روز اخر باور اومنکرد چون به کسی بر نخارت سرحدی خیلی اموشت به دلی.(یانی دروغ زیاد اگت).... خلاصه
دهتو بی ما ایگت که داداشم اکواریوم داره و من خیلی ناراحتم ...بنده حقیر بالا شهری که تا حالا اسم اکواریوم به گوشوم نیخرده فکر اومکرد که حتما یه چیزی مث آپاندیس یا روماتیسمن و مه اومگوت که ؛ خوب حالا کی میخوان بستریش کنند و عمل بشه ؟ دهتو چهمخو در ایوارد و ایگت ؛ منومسخره میکنی ؟ حالا ما موندنگ وسط که بابا مسخره چن ..ای درد بدین باید دکتر ازمایش بده و چک بشه ؟ دهتو غیظ ایکرد از ما رهت بی لهشو ...شو از کاکا ما امپرسی که اکواریوم چه مریضین؟ کاکا ما ایزه پس کلم و ایگو خاک تو سرت اکواریوم ماهی داخلی اکنن ..اغا وهتی اومدونست چه فولی امکردی خیس عرک بودوم و بکیش خوتو ادونی ............
..
پاپایا ایلزاده

توضیح : صاحب ای عکس بندری و ایرانی نین و ای یتا دُخت اروپائی ن وا پوشش عربی !!

چیچکای مه و نومزاد گذشته

اغام که شما باشی ما نومزادی موهسته مال یکی ازدهاتو نزیک بندر ..بپش کاچاکچی گپیه و خیلی هم سرشناس و پولداره .از کضای روزگار ما وا دهت کوکلوش اشنا بودنگ و شو انده روز هروسیله ای گیر ماوارد یه سری دور لهرشو مازد ؛ نومزاد یا بکول چولنگو امروزی زید ما خیلی کدیمی و ساده هسته ؛ یک روز سر کرار ملاکات بی مه ایگت که یک خواهشی ازت اومستی و اگا خاطروم توا باید کول هادی که حتما انجوم هادی ....مه که او زمون دانشجو هستروم و دستوم تو کیسه بپی چی اومگوت چه عزیزوم بگا که چه توا؟ ایگو که اگه خاطروم توا به مه کول هاده یه چیزی برام بخری ..آلا مای بدبخت دانشجو و بی پول پلو خوم اومگوت که یا ابوالفضل حتما شوا بگت باید یتا تویوتا مدل بالا دوکابین بی مه بخری ؛ چون اونموکع خیلی مد هسته و اکثر کاچاکچیو تویوتا سوار شابو ...؛ مه اومگو خوب گپ دلت بزن چه توا و از طرفی هم مترسی که از پسش بر نیام ...؛نومزادو ایگت که بی مه کول هاده که وهتی وا هم هیش موکه یتا گسک که زیر دلی سفید ببوت برنگ از داراب بی مه بخرنگ چون مم ما ایگتی خیلی شیر ادت ....مه نزیک یکساعت پشت بن مغی که جای ملاکات همیشگی مو هسته از خنده پل مزه و دهتو بدبخت لووی وازه فکط نگاهوم شکرد که بیچه مه خنده نزرم ...بله عزیزون سادگی دهتون بالاشهر همیشه بی مه یک درس بزرگ بودی تو زندگی ؛ و مه خیلی از چیزو مدیون همو دهتوم ...گرچه کسمت نبو ...
..
پاپایا ایلزاده

نامه از دیار بشکرد..(کسمت اخر)

نامه ای اَز دیار بشکرد (کسمت اخر)
شَهداد وا مه و ناخدا اِیسُف خیلی مهربُن هسته و اَ وختی که بی ما ایدیده شَ نتونست خوشحالی خُو زفت بکنت بعد ایکه شهداد پشتا هُند غیر شربت و لیموناد یَ بسته شیرگا هم بی مه ای وارده اولی باری هسته که یتا غریبه بی مه ای همه محبت شَکه و اَ دیدن مه و بَپ ما ای همه خوشحال هسته بی همی مواسته بشته بی شهداد بشناسُم
شُو که رهتیم داخه جهاز مُودی که شهداد هم آجا نشته معلوم هسته که بی جاشو ون خُوب شَ شناخته و همه سربَسری شُو اَنُشت ناخدا وا دیدن شهداد همطو که خنده شَزه وا عربی یَ چیزی بی ای ایگُ شهدا هم وا خنده بَ عربی جواب ایدا ناخدا بی شهداد ایگُ عربی گَپ زدنت خوب بودن ، شهدا همطو که خنده شَزه ایگُ عربی بخته اَ بشکردی گپ اَژنُم (شهداد همیشه ز ، ژ تلفظ شَکه ) همه جاشوون وا شهداد خنده شو ازده ، ناخدا بی شهداد اِیگُ یتا نامه اَ دیار بشکرد اتستن یادم بشت نامه ت هادم ، شهداد حدود ساعت شو هسته که رَه دُکُن نفت فروشی حاجی عبدالقادر که سر بُن دُکُن یتا اتاک کوچک شهداد درستی کرده ، که همه وا شوخی بنگله شهداد نُومی شو داده
بعد رهتن شهدا کبل ایکه مه سوالی راجب شهداد بکنم یتا اَ جاشوون که تازه رو جهاز ناخدا ایسُف جاشو بوده اِیگُ ای بشکردی کِیَ ه ؟ کسی جوابی ندا و همه منتظر هسترن تا ناخدا چیزی بگَت ، چوک امو (یتا اَجاشوون کدیمی ) وا شوخی اِیگُ شهداد رفیک کدیمی ناخدا ن هر غایه جهاز ما خورفکان اَتات اولین کسی که هَدِ ما اتات و همیشه بی ما سر اَزونت شهدادن ، کبلن رو فُرزه حمالی شَکه ولی چن سال پیش ناخدا ایسُف بی او پی حاجی عبدالقادر معرفی ایکه و حلا بودن همه کاره حاجی ، ادم شریفی ن خیلی سالن بی زن و چولَنگونی ای ندیدن نادونم بی چه اَ بشکرد فراری کردن ، مرد شریفی ن مرد شریفی ن !!! نادونم چوک آمو بی چه ای جمله اخری چن بار تکرار ایکه و مث ایکه بُغضی کرده و دگه ساکت بو ، بَعد اِشنوتن ای گپ ون بیشته مواسته اَ شهداد بدُونم ، رو کِو ِ ن جهاز رهتُم ناخُدا نَ خُو َ سرم تُو بغلی اُمنُشت و اُمپرسی شهداد بی چه فرار ایکردن ؟ بی چه زن و چولَنگ ونی ناتونت بگینت ؟ ناخُدا چیزی ای نَگُ و مه بازهم امپرسی بی چه ناتونت بی چُولَنگی بگینت ؟ بعد ده دکیکه ناخُدا که چهمی پر خرص بوده اِیگُ درد غربت و رنج دوری غم سنگینی خدا نصیب هیچ کس نکنت و ادامه ایدا ، شهداد مال منطکه بشکردن چن سال پیش جُندارون بی شهدا وا هفت نفر دگه اَ تیفه ونی اَ روستای انگُهران دَسگر اکنن تا بی مینو شو بیارن بی اوشون بی اِجباری برستن داخه راه جُندارون چن بار بی اوشون بی احترامی اکنن بی اوشون اَگن اجازه تو نین بشکردی گپ بزنی ، یَ شُو نَزیک روستای سِندرک تو مسیر مینُو چارتا اَ جُندارون اَرن جُن شُشتن و فکط یتا جُندار زیر یتا درخت کهور کِشک شدا و چرت شَزه و شهداد و چوک آموش کریمداد اَ پشت سر بی جُندار حمله اکنن و تفنگ اَباری اَکشن و جیمه و تفنگ باکی جُندارون اَسن و دمبال همشهری ون خُو فرار اکنن
ایشون بخاطر ایکه کمته زیر چهم بیان بَ چار گروه دونفری تکسیم ابن تا مدتی بتونن داخه ابادی ون اطراف سر کنن و بعد که اوضاع ارُوم بو دوبار بَ دیارشون برن ، شهداد و کریمداد مدتی اَرن گروگ و سیریک و اَ آجا اتان بندر و بعدی ای پل هُو اتان ، دوتا دگه اَ رفیک ونی بعد چَن ماه بی خو تحویل جُندارمری مینُو اَدن و بعد یَ هفته بعنوان یاغی و راهزن اعدام شو اکنن
ای غایه خُو زوری اَ مه بیشته بو تا نتونم کصه غم انگیز شهداد تا اخری بشنوم
بر عکس روزون پشتری خیلی دیر اَ خُو پا بودُم جاشوون مشغول کار هسترن و ناخدا اِیسُف هم مهمونی هسته ، رام چند ناخدای هندی نشته و چائی شیر شَخارد بَپ ما تا بی مه ایدی اِیگُ بدو نگا کن رام چند بی تو چه ایواردن ، یتا گونی گپ اُمدی رو سطحه جهاز کفته رام چند بی گونی اشاره ایکه و اِیگُ ممفولی نم دونست منظوری چن رو سطحه رَهتُم تا بدونم چن ، بی گونی دَست اُمزه همی غایه یتا اَ جاشوون اَ راه رَسی و اِیگُ بدو نگا کن یَ گونی بادُم زمینی بی تُو شواردن

پسین وا ناخُدا ایسُف و رام چند بی دُکُن حاجی عبدالقادر رَهتیم تو راه بی شهداد اُمدی که دِرام ون نفتی پل شدا و تا اُمدیدی صدا ش اُمکه شهداد ، شهداد هم سر خُو ایچرخُوند همطو که دستی وا لُنگی پاک شَکه تره ما هُند وا ناخدا و رام چند دستی ایدا و بی مه اِیگُ امرو بی چه دیر هُندی ، ناخدا ایسُف اِیگُ اَگَ توا بمون پی شهداد مه کار دفتری و حساب کتاب اُمستی ، صبا به امید خدا تره مسکط حرکت اکنیم

داخه دُکُن نفت فروشی شهداد نشترم که بی مه سردی ایوارد و ایگُ بُخَا گرم ابوت ،داخه دَس دگری یتا پاکت گپ هسته ایگُ بی تون بُبَ داخه جهاز بخا و بی کسی مَدَه ، وا نگاه مهربونی اِیگُ چَن سالتن ، شُم گُ ده سال سر خُو زیری که و اَداخه یتا کارتُن کوچک چن بسته کاغذ جابجائی ایکه و یتا پاکت نامه ایوا صحرا ، اِیگُ دل دَستت نشون هاده هر دوتا دَسُم واز اُمکه همطو که بی دَست ونُم نگا شَکه خرص اَ چهمونی زیر بو کاغذی که دستی هسته طرح دست و پا یتا چولَنگ نَخشی بسته همطو که بُغضی کرده اِیگُ دَستت بُنُس رو عکس ، بَ ارُمی دَسُم اُمنشت رو عکس هر دو یَ اندازه هسترن سرم بُلندُم که اُمدی چهمون شهداد پر خرص ن همطو که گریخ شَکه اِیگُ دُختُم هم سن وسال تون وختی فرارم که دو ماهی هسته و دگه گریخ اینواشت که گپ بزونت ، اولین بار هسته که گریخ یتا ادم گپ مدیده ، مَنَدونسته چه بکنُم سری بلندی که و پیشنو مه ای بوسی و همطو که گریخ شکه ایگُ دلُم شَوا بی دُختُم بغل بکنم و بوسی بکنم مث همه بَپ ون ، گریخ بی مه هم اَمُونی ندا و گریخ اُمکه اولین باری هسته که بی کسی دل مَسُوزنده و وا او گریخ مکه
درد غربت و رنج دوری غم سنگینی که خدا نصیب کسی نکنت
..
نویسنده : گلشن سورو (ناخدا)
برگردون بی بندری Genow

سَر بُن = پشت بام
کِشِک= نگهبانی
کِون(keven)= کابینه و اتاق ناخدای لنج
ممفولی در زبان هندی = بادام زمینی
جُندار = ژاندارم
اجباری = خدمت وظیفه
گروگ = بندری در نزدیکی شهر سیریک
اَنگهران و سندرک = روستاهای بشاکرد ، سندرک در 70 کیلومتری میناب است
گریخ = گریه
درام = بشکه
چُولَنگ = کودک
دِل دست = کف دست
نَخش = نقش

نامه از دیار بشکرد..(کسمت اول)

 
کارنامه کبولی کلاس سوم تو هوا تَکان مدا وا دُو تَره لهرون مَره تا سند کبولی خُو نِشون بَپ ما هادم بشته از ای خُوشحالَرُم که بَپ ما کُولی داده اَگَ کبول بَشُم اَتونُم با ایشون بی سفر برم ، صُحب زود لُوتیو منتظر هُندن مَنشُوَه جهاز هسترم که کراره تا یَ ساعت دگه بیات
همکلاس ُونم هم هُندرن ممد عبدالرحمان ، علی زیود ، احمد سنگسر و ....اوشون هم خوشحالرن تو دنیای کوچک چولنگی بجای حسودی راحت شریک خُوشی همدگه مُو اَبوده بی چوک ون کُولُم داده وختی پشتا هُندُم همه چی بی اُوشون تعریف بکنم ، ساعت 6 صحب جهاز لنگر ای چی و اَ بالا دست لارک بَ تره سلامه حرکتی که اَ خوشحالی رو پا خُو بَن مَ نابو از دیریای سلامه و هُو سیاهی خیلی مشنوته پی اسحاک تباخ جهاز که هَدِ سلیدان نشته و نُون فطیر شَکه رَهتُم تا بی مه ایدی ایگُ چوک بنی نُون گرم بُخَاه بوی نُون گرم و سوراغ و روغن خش کاری ایکه که نَتُونم نه بگم بعد خاردن نُون یَ دوفه اُمپرسی چن سالن داخه جهازی؟ اسحاک که ادم کم حرفی هسته وا چَن دکیکه تاخیر و همطو که لبخند شَزه ایگُ اَ وختی چولنگ هسترم کَدِ تو هسترم که ولیت بودم بپ شما هم جاشو هسته ، او ناخدا بُو و مه تباخ
نزیک ظهر هسته که اَ سلامه رد مُوکه و اَ بالا دست مَسندام تره خورفکان مسیر ادامه مُودا بعد خاردن چاشت جاشون مشغول استراحت بودن ولی بی مه استراحت معنیدی نَهَ مواسته اَ همه چی سر در بیارُم تره سینه جهاز رهتُم بی سلیمُن اُمدی که چهمی بسته و شَروند شَ خُونده بدون ایکه مزاحم ارامشی بشم نزیکی بُورُم
پسینی الودا کردیم و رفتیم دل از دلبر جدا کردیم و رفتیم
ندارم توشعه راه غریبی توکل بر خدا کردیم و رفتیم

صُحب روز بعد بی خُورفکان رسیدیم و جهاز کنار فُرزه کوچک تابُک ایکه ، ناخُدا بی انجُم کارون گمبرکی و اجازه تخلیه بار اَ جهاز زیر بُو و بی مه وا خُودی ای برد بی ناخدا ورود بی ای شهر عادی هسته و بی هر کَس شَدی سلام و علیک شَکه مث ایکه چن سالن بی اوشون اشناخته ولی بی مه که اولین بار هسته پا تو دُنیا دگه مَ نُشته همه چی تازگی شسته

آ تره فرزه حدود پنجاه متری ما یتا جهاز گپ بار زیر شَکه ناخدا تره جهاز ره وا یتا جاشو سلام علیکی که ، مَندونسته چه نَگُتن فکط اُمفهمی ناخدا هندی گپ نَزدن بعد چن دکیکه ناخدا جهاز هم رو فرزه هند و وا ناخدا ایسُف دست ایدا و چن کلمه وا هم گپ شُو زه بعد ناخدا وا لبخند دَسی بَ هوا مه دراز ایکه و ایگُ آپکا نام کیاهیه (نُومِت کیا) همطو هاج واج نگاش مَکرده که بَپ ما بَ کمکم هُند و اِیگُ اسمت چن ، اُمگُ عبدل و او رو سرم دَسی کشی و اِیگُ میرا نام رامچند هه ( اسم مه رام چند ِ ن ) ناخُدا بعد نیم ساعت گپ زدن وا رام چند از او خدا حافظی ایکه و تره گمبرک حرکت موکه بعد تمون بودن کار ناخدا اِیگُ بریم دُکُن حاچی عبدالقادر ، اُمپرسی عبدالقادر کِن ایگُ یتا اَ تاجرون خورفکان اصلیتی خُودمونی ن ولی خیلی سالن ایجان، بشتر باری که ایجا اتاریم تحویل او ادیم ، هنو چن دکیکه ای از سلام و احوال پرسی ما وا حاجی عبدالقادر نگذشته که یتا ادم میون سال هُند و بَ زبون بلوچی وا ناخدا سلام علیکی که واز ای پرسی تو چوک ناخدائی ؟ هنو جوابی نَمداده که بی مه بغلی که و پیشَنو مه ای بوسی ، حاجی عبدالقادر بی همی بنده خدا ایگُ شهداد بره سردی و شربت بیار ( ادامه ای شستن )
نویسنده : عبدل گلشن (ناخدا)
برگردون بی بندری = Genow

سلیدان= اشپزخانه لنج
منشوه=قایقی که لنج های بزرگ داشتند و در جای که اسکله نبود از ان برای رفتن به ساحل استفاده می کردند.
تباخ= اشپز
*روغن خش = روغن حیوانی
ولبت= بچه های که برای جاشو شدند روی لنج شروع به کار می کردند
خورفکان = بندری در کنار دریای عمان و هم اکنون یکی از بنادر مهم حمل کانتینری امارات می باشد.
پشَنُو = پیشانی
بالا دست = شرق
فرزه= اسکله
تابُک = پهلو گرفتن
جهاز = لنج