خاستگار بی رُکی (رقیه)

بَپ رُکی یتا جهاز ایشستن که که همیشه بی دبی اَرَت خَاه گپ تر رُکی، خَجُو (خدیجه) چَن سال پیش وا پُس خاله ش صالح هیشی کردن و داخه دبی زندگی نکردن ، اِیسُف تنها کاکا رُکی و خَجُو و گُلُو ِن ، گُلو هم دبی زندگی نکردن خلاصه یتا اَ پُولدارُون دبی بی اِیسُف ای دیدن و بی رُکی اَ اِیسُف خاستگاری کردن ولی رُکی راضی بی هیش نین و اَگیت ن که مه هَنو 15 سالُ من موا درس بُخونم ولی اِیسُف نَگُتن کدیم ُون دُخت 12 سالی بودن وا شُو شو دادن تو دگه پیر دُختی

مِنَکی مُم رُکی اِیگُ : ای بَپ اِیسُف بی چه ساکتی و گَپ نازنی خُومو الحمدالله دَس مُون وا لُو مُون اَرست بی چه بی دُختکا توا وا زور بی کسی شُو هادی که اَ خُوت گَپ ترن !!
بَپ اِیسُف : مرد خُونه دگه اِیسُفِ ن و گَپ ته همطون این ، هرچه اِیسُف بگیت
اِیسُف بی دادا ُونی اَ دبی هم ایوارده تا بی رُکی راضی بکنن
خَجُو : ای دادا راضی بش بخترن ، ایجا شُو خُوب گیرت نتات ، جَونُون شهر یا مُهتادن (معتاد) یا بی پول و ایشونی که پُول شُو هستن و مُهتاد نَن عیاشن و روزی وا یَ دُخت نَگشتن !!
گُلو : نگا کن اتای دبی هَدِ ما حاجی حسن ادم پولداری ن کُلفت بی تو اتارت و یتا سراح گپ هم داخه جمیرا بی تو ایخریدن (جمیرا محله اعیانُون دبی ن ) ماشین هم بی تو اَگنت مه اَدُونم تو بی میثم چوک همساده مُون تَوا ولی میثم بَپی راننده تاکسی ن و خونه شون کرایه این و خُود میثم الان کرارن برت کنکور هادیت ، تا دانشگاه خُو تمون بکنت و اِجباری (سربازی) خُو بزونت تو مُود سرت مث دندونت سفید اَبوت !
خلاصه بی رُکی راضی شو که وا حاجی حَسن که بشته اَ 70 سال عمری شَسته و نُوک ُونی اَ رُکی گپ ته هسترن هیش بکنت
رُکی هم یتا نامه بی میثم ای نوشت و اِیگُت که بالاجبار شُوئی شو دادن و هیچ وخت بی تو اَه یاد ناکُنُم
میثم هم هر روز پیسن نومه شَ سیده و لُو تیو شَنشت و وایاد رُکی خَرص شَرخت
بعد چار سال میثم اَرَت دبی و بی رُکی اَگینت ، ولی اُون دُخت معصوم و ساده چن سال پیش کجا و ای زن شیک پوش و ارایش کرده که بو عطری بی ادم گیج شَکه کُجا
وا ترس و لَرز ره و بی رُکی که زمونی عزیزترین شخص زندگی ش هسته سلام ایکه و رُکی بعد ایکه بی میثم ایشناخت بی تفاوت ایگُت چکه داغون بودی و بعد دس تُو کیفی که یَ مُشت درهم بی میثم ایدا و اِیگُ بایَ برم کارُم اُمستن !!! میثم هم پُول ُون تو روی توش ایدا و ره
اما رُکی : بعد ایکه اتات دبی خیلی گوشه گیر ابوت و شوئی بعد چن مدتی فلج اَبوت ، اسما حاجی دُخت عامو رُکی اَگیت بایَ حَک ت بگری اَگَ اتو بنینی هیچی بی تو نارست و وا کمک اَسماء خیلی اَ مال و مَنال حاجی حسن و پول ُونی وا نُوم خُو اَکنت و بعد مردن حاجی حَسن رُکی زنی ملیونر که چه بگم شایَ ملیاردر ابُوت و اِیسُف هم اتات پی رُکی که بدو وا پولونت تو بساز و بفروش برج ون داخه بندر و شیراز سرمایه گذاری بکن ، و اِیسُف هم شواسته بی داداش گُول هادیت ولی رُکی دگه گُول ایشونی نخا و تصمیم خطرناکی ایگه و اِیگُت ایشون زندگی مه خراب شوکه وا ایکه پولدارُم ولی خوشبخت نَم و کاری اَکنُم که اِیسُف خُورد بشت و دگه روی نکنت تو شهر سر خُو بلند بکنت و رُکی بَ راهی کشیده اَبوت بَپی وا شنوتن حکایت دُحتی سکته اَکنت و اَمرت و شُوون گُلو و خَجُو هم بی اُوشون طلاک اَدن و هر دو اتان شهر
اِیسُف زَک ُو زندگی خُو اَفروشت و راهی شهرستان اَبوت و بی خَجُو و گُلو هم دمبالی اَبت و رُکی بَ راهی رَه که ..............
ای هم نتیجه اشتباه اِیسُف هسته که زندگی همه خانواده ای تباه بُو

رفتن ما تو جشن

چیچکای رفتن ما تو جشن و فلنگی چاخ دوش یتا از چولنگو زنگ ایزه و ایگوت بدو تا برنگ گردش به یتا از شهروی نزیک که شهر توریستین ....حرکت موکرد و رفتیم به شهر مورد نظر تکریبا ۲۰ دکیکه وا ماشین راهن ..سر پسین هسته و هوا نم نم بارون و هوندیم مرکز شهر و کدم مازه که یک هو مودید یجا چادر شوزدی و سن موسیکی و ملت جمن و حسابی جشن اگتن ؛ موگو برنگ وسط جشن یه حالی بکنیم ....خلاصه هوندیم وسط جمعیت و وستادیم به گوش دادن موسیکی و کنسرت ...هر کس از بغل ما رد شبو یک چهمک و بورمکی حوالمو شدا و ما ماگفت ؛ ای یارو چکک ادموی خوبین چکک مهربون .......گروه موسیکی اجراش تمون بو و مجری هوند رو سن و شروع ایکرد در باره جشن گپ زدن که یک هو مه چرت از سروم پرید و بی رفیکخو امگو حامد بخو بکن که هوا پسن ...ایگو بیچه ؟ امگو مپرس فکط نعلینخو در بیار و فرار خالو که ابرو و حیثیتمو بر باد رهت....خلاصه مه مدل بندری مث فشنگ بخوم امکند از اوجا دور بودوم ....رفیکمو ایگو ای یارو چه بو؟ امگو خونه چیده ادونی خومو کجا رفتنگ ؟ ایگو نه ....امگو ای برادر ای جشن مال مخنتو(گی) هسته ادندی همه برمک وچهمک نثارمو شاکرد ...شامس موا که بخومو شوندی اگا نه روزگارمو سیاه شبو....ههههههههههه دو شو تا دم صحب خنده مازد.......

..

پاپایا ایلزاده

پیشمبه بازار مینُو

 

مکان : پیشمبه بازار مینُو ، مشی سکینه و مشی خیری بی خرید اَ پییشمبه بازار هُندن

مشی سکینه : اَگم مُچَک ُون برکی چَنن
فروشنده : چن نمونه مُوهستن کم تا تَواتن /؟
مشی سکینه : یتا مُچَک خُوب بی 8 مُورگ
فروشنده : مجهزترین مچَک وا اژیر خطر و اتصال بی پلیس 110 و حتی رمزی دو دوفه اشتباه بزنی بازم بی پلیس 110 اژیر ادیت ، 8 مُورگی ابوت 200 ملیون تومن
مشی خیری : اُوه چه خبرن دویست ملیون
فروشنده :دادایِ مِه 8 تا مُورگ خا طلا نین که داخه گاو صندوک یک ملیونی نگه داری بکنی
مشی سکینه : راست اگیت اَ بانک مرکزی هم اتان جا نگهداری مُورگ ون نگا اکنن اَ گَ مطمئن بشن جا مُورگ ُون خُوبن وا تضمین مُورگ ُون هرچکک وام توا تَدن
فروشنده : ای اخرین ورژن مُچَک ن ، خدمات بعد فروشی هستن ، هفته ای دو دوفه کارمندون ما اتان بی تمیز کردنی و مُچَک کوچک ته بی چُورَک ُون هم مجانی ادیم
مشی سکینه : زرنگی بخدا ، خودت اَدونی همه چُورَک ُون هنو داخه تخم ن پیش فروش نبودن بی شهرستان !!!
مشی خیری : که باور شَکه یَ زمونی کار مُون بَ ایجا برست مُورگ اتو نایاب بشت !!
مشی سکینه : بهته بُو ، دگه مشی عبدُل بی چاشت نتات لحه وا دوستونی همو لرد یَ چیزی اَخات و مه هم کالباس و یا یَ چیزی اماده اَخارُم عوضی کلیون راست اکنم و وا زنون همساده پا کَهور علیکُو سین گَپ . گُفت اکنیم دوش وا چُوکُم کصه مَکه که یَ زمونی هفته دو یا سه دوفه مُورگ سر سفره بودن ، طفلک تعجب شکه ، اصن باور شَ نکه یَ زمونی خوراک ما مُورگ بودی
مشی خیری : خدا بی شما ایدادن که 8 تا مُورگ تُو هستی مه بی حاجی بریم سن (بپ چُوک ُون ) اَگَم بجا گِتن ای چنتا لهر و چن کیلو طلاه کاشکی 4 مُورگی گته اَلان وضع مُون خیلی بهته هسته !!
مشی سکینه : اَ بس که گنوغ طلاه هستری مه تا اُمدی کیمت مُورگ بالا اَرهتن بی مشی عبدل اُمگُ خونه بفروش چنتا مُورگ بگه ، وا پول طلاهُون خودُم و ماشین مشی عبدل و لهر 6 تا مُورگ مو گه ، الان الحمدالله مُورگ ُون 8 تا بودن ، ماشین ون دوتا و 10 خونه مو گتن
مشی خیری : سکین !! یتا مُورگ ُونت بی ما نفروشی
مشی سکینه : اخری بارت بشت بی مه سکین اَگئی مه بعد ایکه دُماخ خو عمل اُمکه نُوم خُو عوض اکنم بعد بی مه بگی تُون سولماز ما الان 8 تا مُورگ مو هستی و جزء تاجرون گپ بندریم
مشی خیری : دوشو دُز ایزده بی مُورگ داری همساده ما مشی مصطفی ولی شکر خدا مشی مصطفی مُورگ ُون لهر خُودی و لهری چوکُ ونی زفتی کردن و فکط 12 ملیون تومن پول شو بردن
فروشنده : ببخشی حالا مُچَک توا ،
مشی سکینه : هُو الان چک اَکشُم و اول بره پولت اَ بانگ بگه بعد مُچک هم پسین بیار وا لهرون
فروشنده : ای بابا شما که 8 تا مُورگ تو هستی اعتبار تون خیلی بالان !! چشم پسین مُچَک اتارُم

سرقت اَ مرغداری مینو

میناب - خبرگزاری مهر: در پی افزایش قیمت ونایاب شدن مرغ یک واحد مرغداری در جاده بندرتیاب از توابع بخش مرکزی شهرستان میناب توسط دو فرد مسلح مورد سرقت قرار گرفت!

محمدک بی غلی ایگفت زود بش بامرد خشاب پر بکن. غلی جواب ایداد بگه خودت پر بکن مه یه کاروُن بلد نهم. محمدک ایزه پس گردن غلی و ایگفت خاک تو سرت بکنن، پ بلکه تواتن با دوشاخک بری بانک بزنی؟ و جار ایزه یالله موتور روشن بکن. غلی نِشت پشت موتور و محمدک ترک سوار بود و راه کفتن. محمدک ایپرسی تواتن بی پاسپون درِ بانک با تیر بزنی؟ و کبل از ایکه محمدک جواب هادیت دومرتبه ایگفت: گناهی ایهه بدبخت. محمدک با خنده ایگو چطوکان ازی خواهش بکونیم پولون بنوست تو کیسه تحویلمو هادیت؟ غلی ساده دل جواب ایداد یعنی ابوتن با زبون خوش بانک بزنیم؟ محمدک دودفه ایزه تو فرق سر غلی و ایگفت گنوغ نبودنی بامرد!

 

غلی نزدیک یا تا بانک ووستا و ایگو چطوکان ای بانک بزنیم خیلی بانک جونی ن، نوگا شیشه ش بکن بَرک نزدِن! محمدک جواب ایداد موتور هاده بی مه تا گازی بگرم که تو بلد نهی اترسم کار دستمو هادی؟ غلی ناراحت بو و ایگفت موتور مال خومن، مه بلد نهم؟ غلی ایگفت چار دفه کفتی تو کل. غلی ایگو خا چراغ موتور سُختن تخصیر مه چن؟ و وختی ایدید محمدک دلخورن ایگفت ناراحت مبش تو بنین پشت مه انینوم ترکت. محمدک نشت پشت موتور و حرکت شوکرد. از جلو دو سه تا بانک رد بودن و غلی ایپرسی مگه یه بانکون خب نهن؟ چطوکان بریم بانک کلاهی بزنیم؟ دربون بانک بی مه اشناست، فامیل دومار خالومن، آدم خیلی خوشی ن؟ محمدک بدون ایکه گپ غلی گوش هادیت همیطو رفت تا از شهر خارج بودن. غلی ایپرسی کجا ارَهتنی؟ مگه تو بَنِ مغی بانک هستِن؟ غلی جلو یه تا مرغداری ووستاد و ایگفت مواتن مرگداری بزنم! غلی با خوشحالی سوال ایکرد چکک خُش! دُرگوش و چولنگون و ممی یک ماهن دلشو وامُرگن گیرشو نتات. محمدک ایگفت ب شو مم ت دُرگوش و چولنگون بگه اشکم خو صابون بزنن صبا مرگ اخوریم. غلی با خوشحالی ایگفت اگه بانک موزده فکت پول گیرمو شهونده ولی حالا مُرگ گیرمو اتاتن، مُرگ خوشن! و ای دفه با احتیاط ایپرسی چطوکا مُرگون ببریم به لحه؟ محمدک جواب ایداد پای مُرگون اَبندیم انوسیم ترک موتور. و با اشاره محمدک هردوتا شون از روی در مرغداری جکیدن داخل.

خاله خریجه

خاله خریجه(خدیجه) بی دیدن دخت ش اریت لندن . تو فرودگاه هر چه مامور امیگریشن اپرسه بی چه هوندی انگلیس؟ خاله خریجه نادونت چه بگیت چون انگلیسی بلد نبودن. بالاخره مترجم اتارن و مترجم سوال اکنت بی چه هوندی انگلیس؟ خاله خریجه عصبانی ابوتن و اگیت به تو چه که مه بی چه هوندم انگلیس. مترجم بدبخت بخاطر ایکه بلایی سر خاله نیاتن ای گپ خاله ترجمه ناکنت و دومرتبه اپرست ای بابا نگفتن که بایه بگی بی چه هوندی لندن. خاله اگیت بی ای مردکه بگه مگه تو کار دگه ای ات نین و ایجا نشتی که هرکه هوند ایجا یکه ش بگیری که بی چه هوندی انگلیس. خلاصه خاله خریجه عصابی ابوتن و نعلین خو دراتارتن و اکوبه تو سر مامور امیگرشن و غار ازنت که تو تا دار نخوری آدم نابی. مامور امیگرشن که متوجه ابوتن خاله خریجه از همو زنون کلکلاشکی که اخلاک گنوغی شوهستن بجای ایکه ناراحت بشت خنده ازونت و پاسپورت خاله مهر ازنت و خاله اتاتن صحرا. دخت و دوماد خاله اپرسن بی چه دیر اتکه؟ خاله اگیت یه مردکه زبون نفهم داخل سرا نشته هی شپرسیده بی چه هوندی ایجا، دومادش ایپرسی خب تو چه اتگه؟ خاله ایگو با همی نعلین امزه تو سرش و امگو به تو چه مردکه سهار!
یک روز دخت و دوماد خاله، بی خاله ابرن تو خیابونی تو مرکز لندن به اسم، های کنزینگتون استریت که مرکز ایرانیون لندنن. تو پیاده رو یکدفعه چهم خاله اکیت بی یک نفر انگلیسی که نعلین زنونه شفروخته بودن. خاله اگیت ووستی که مواتن چن تا نعلین بخرم. خلاصه بعد از چونه زدن حسابی سه تا نعلین اسیت و اگیت چن؟ دومادش جواب ادیت که اگفتن با تخفیف ده پوند. خاله اگیت خیلی گهی خه، پنچ پوند بیشتر اینادم. یارو شاکی ابوتن و سعی اکنت نعلین از دست خاله پس بگنت خاله با همی نعلینون اکوبت تو سر یارو. یارو غار ازنت و پلیس اتاتن و بی خاله و دختی و دومادی همراه با نعلین نون ابرن اداره پلیس. رئیس پلیس از دوماد خاله اپرسه از خانم بپرس بی چه بی یارو ایزدن؟ خاله اگیت بگه خانم جد و آبادتن خانم مادر فلان فلان شده تن. دوماد و دخت خاله یه چیزی سر هم اکنن ولی خاله ول کن نبودن و اگیت بی ای مردکه بگه مث ایکه توهم جونت داری نکردن؟ دوماد بدبخت ترجمه اکنت که خاله نگفتن ببخشی نمفهمی. خاله دومرتبه اگیت بهش بگه تو بازار مشی دو دفه هم تو بازار اوشین بی چن تا پاسپون با کلم کلیون ایکک امزه که شونفهمی کم راه دربرن. دوماد ترجمه اکنت که خاله نگفتن شما خیلی آدمون خوب و خشی هستی. رئیس پلیس اگیت ازی بپرسی بی چه پول مردکه نیدادن؟ یک دفه آمپرخاله اریت بالا و جار ازنت ای پول. و دست اکنت تو کرست خو و چن تا بیست پوندی و ده پوندی توش ادیت جلو رئیس پلیس.

        

رئیس پلیس لندن که تا حالا نیدیده کسی پول تو کرست خو کایم بکنت بلند ابوتن و اگیت دستا بالا. و فورا دستور ادیت بگیریشی که ای بانک ایزدن. خلاصه بی خاله دستگیر اکنن و بعد از بازپرسی تو دادگاه اگن اگه ای پولو مال خودتن بی چه پول تو کیف خو نتنهادن و داخل کرست خو کایم اتکردن؟ بالاخره زنگ ازنن از سفارت ایران استعلام اکنن، سفارت ایران هم زنگ ازنت وزارت خارجه، وزارت خارجه حیرون تر از سفارت اپرسن خاله مال کجای ایرانن؟ اگن بندرعباس. زنگ ازنن بندر از شهربانی و استانداری و شهرداری تا ایکه براشون معلوم ابوتن که تمام زنون چترباز و دستفروش توی هرمزگان بخاطر ایمنی و جلوگیری از دزدی پول خو انوسن توی ناموس خو یعنی کرست خو! و وقتی مامور سفارت بی رئیس دادگاه توضیح ادیتن که بی چه خاله پول اوجای خو اینهادن رئیس دادگاه با تعجب اگیت: بهک یعنی دزدون مملکت شما ایکک نجیب و خجالتی هستن که حاضر نهن پول از توی کرست زنون بدوزدن؟

پادشاه و خیر گفتن وزیر

              

یه روز پادشاه شواست از در قصر صحرا بیاد که دستش لای در گیر ایکه و کلنچش قطع بو و پادشاه عصبانی ازدرد داد ایزه وزیر که دنبالش هسته ایگفت انشالله خیر ابوت ، پادشاه از دست وزیر غیضی بو و ایگفت مه کلنچم کط بودن و تو اگی خیرن ... به سربازون ایگو زود بش بکردی تو زندون وزیر هم جواب اشدا که خیرن ..پادشاه بشته غیضی بو و ایگفت ای گنوغن زود بکردنی به تو زندون ..
یه چند وقتی گذشت پادشاه کذایی رفت به شکار داخه جنگل سرخپوستون بش شگفت که قربانی بکنن ولی موقعی که شواسته سرش ببرن متوجه بودن که یه کلنچ اینین و ای بشر ناقصن و بی خیالش بودن ..
پادشاه همون موقع یاد گپ وزیر کفت که ایگفته خیرن و فوری به قصرش برگشت و رفت داخه زندون پیش وزیر و داستان تعریف ایکه وزیر هم خنده ایزه و ایگفت اگه زندون کفتن مه خیر نهسته مه امروز دنبالت هسترم و بی مه قربانی شاکرده..

چیچکای ماهیگیری خالو احمد

با چندتا از چوکو محله تصمیم موگفت برنگ کشتی سازی ماهیگیری ؛ خالو احمد که کبلا اومگوت چهمی ضعیف هسته ایگوت مه هم اتام ؛ موگوفت دل پیرمرد نرجونیم و به ای واگرخو موبرد ماهی گیری ...؛ رفتیم و رسیدیم به مکصد و همه وا فاصله ده متری لبه اسکله سنگی نشتیم و نیش پیل خو موکردید تو هو ....بعد از یکساعت تو سکوت شو صدای دعوا و سرو صدا بلند بو ؛ صدا سمت خالو احمده و مه سریع بخوم امرسوند اونجا ؛ با صدای بلند اومگو چه بودی ؛ تو تاریکی شو یک نفر از تو یدک کش صدا ایزد که : اغای محترم این عامو رفیق شمان ....مه اومگو بله اقا مگه چی شده ؟ ملوان ابادانی ایگو : به رفیقت بگو خواب از سرمون حروم کردی اخه یکساعته داره قلاب و سربشو میندازه رو عرشه یدکش نمی ذاره بخوابیم ازاین گذشته پیراهنمو اویزون کرده بودوم اونو هم با قلاب کشیده انداخته تو اب ...ما بگه دلخوموگناشته و مازه خنده ..و بعداجاه خالو احمد عوض موکرد.......
.
.پاپایا ایلزاده

زینبُو (کسمت اخر)

زینبُو (کسمت اخر)

بشیر بدون رو درواسی بی بریم اِیگُت : چکک پول اتستی ؟
بجای بریم حوّا اِیگُت چکک تَوات ؟
بشیر چائی خُو هُورتی کشی و اِیگُت : یَ ملیون !
حَوا کلیون اَ زن بشیری ایگِ و ای پرسی : اَ احمد محد احمد چکک اتگتی و عاشه شِتدادی ؟
بشیر استکُن که اَ رنگ چائی زرد بُوده داخه نَلبَکی ای نُشت و ایگُت : احمد محد احمد جَوُون هسته
حوّا کَهکَه خَنده ای بَ هوا رَت بعد ایگُت : بگه بریم پیرن ؟و ای پرسی : زینبو چَن سالی ن ؟
بشیر تره زنی نگا ایکه و زن بشیر اِیگُت : زینبو سه سال اَ عاشه کُوچکترن بگمونُم عاشه چارده سالی بشت !!
بریم وا گَپ هُند و اِیگُت پونصد تومن اَدم و دو تاکَه پارچه وا دوتا بَنگری طلاهی
بشیر پول و پارچه و بنگری ایگِه و بی زینبو تحویل ایدا ، خیالی هم راحت بُو که بی عاشه و زینبو وا شُو ایدادن و دگه اتونت بخوُوِت حَوا ای پُرسی سِجل ایشستن ؟
بشیر ایگُت : نه ، زن بشیر ایگُت یتا سجل داخه صندوک بودی نادُونُم مال کم تان ؟ حوّا سجل پچ پچی ایدا بی بریم و بریم سجل ای نُشت جیب دشداشه و حرکتی کِه
ملا نگا سجل ایکه و ایگُت  سجل ای نَن ! مال موسا ن ، حوّا بُرکه شی زَه بالا و اِیگُت : هُو موسا چن سال کبل مردن اَ زینبو گپ تره و ای پرسی : پ حالا چه کنیم ؟
ملا اِیگُت : عکدی اَبندُم بعدن بی ای سجل بگری ، بریم اِیگُت : باشه
زینبو در بَ رو یتا غریبه واز ایکه و ای پرسی وا که کارتَستن ؟ یارو غریبه بی زینبو نگاه ایکه و اِیگُت : بریم  ، زینبو راه بی غریبه وازی که تا داخه لَهر بشت ، او هم دشداشه ای وا دَس جَم ایکه و رو مهتابی نشت ، زینبو ایگُت : بریم داخه سراح نَ خُوون ، غریبه اِیگُت ، منتظری اَنینُم تا بُلَن بشت ، زینبو کلیون و چائی شی دا ُو مشغول کارُونی بُو ، غریبه هم چهمی دمبال زینبُو هسته ، زینبو ای دُونست نگاهی نَکردن، بی همی بی خُو پُشت مُغ حیاط زَفت ایکه ، آ هم کلیون کناری نُشت و دارز کش بو رو متکای کروپیده رو تَک
زینبو عذاب شَ کشی وا خُودی شَگُ کاشکه حوّا ایجا هسته دو ساعت شَ بوده که بریم و غریبه داخه سراح در شُو بسته و صدا خنده ُشون بی زینبو کلافه ایکرده
حوّا کلیون شَ کشی و زینبو وا چهمون خرصی بی پولک ُون تُمبُون بندری حوا خیره بوده ،
اخر سر حوا سکوتی اشکخت و اِیگُت : بی مریمُو بخاطر عبدل مخنت ول ایکه
زینبو ای پرسی عبدل کِن؟
حوا : همی یارو که چن روز کبل ایجا هسته ، عبدل مخنت ، زینبو وا ترس نگا حوّا ایکه و حوا نگاه ای خُوند : هُو بریم هم مخنت ن ، دادا ما که مُرد خُوم گپ ای اُمکه ، شُوُوم داخه دیریا غرک بُو ، امیدُم بی بریم بُو وا پیله وری گَپ ی اُمکه و رهت گتر! مشنوتن آجا مخنت بودی ، خرص ون زینبُو هم زیر هُند و بَ آرُمی ایگُت : دُوش وختی بی ایشون چاشت مَ برده اُمدی بریم جُن دری بغل عبدل خُوَه
حوّا یتا نفس گپ بی کلیون ایزه و اِیگُت : زن صالح شَ گُت دُوش بریم و عبدل وا صالح رهتنگ دبی تا اَ آجا برن گتر
زینبو وا ترحم ای پُرسی : مریمُو چه بُو
حَوّا بَ نرمی جواب ایدا : خانم (تن فروش)


منبع : سایت شهروند
نویسنده : استاد اسد مذنبی
برگردون بی بندری : Genow

چیچیکای کغار

           

حتمالا همتون ادونی کغار چن؟؟...کغار یه پرنده شبیه سورسکن ولی یخو گپتر و جونتر از سورسک که فکر اکنم وا فارسی شگن فاخته...

زمستونو وقتی بری صحرا از شهر معمولا سر پسین صدای کغار اشنوی..


کوکوکو کوکوکو

بله..ای صدای کغارن که وا سوز و گداز اخوندن
یادمن وقتی یه چولنگ پنج-شش ساله هسترم بی بی ما چیچیکای کغار بی مه ایگفت(خدا عمرش هادیت):

یه صدایی شهند.. مه امگه ننه ای صدای چن؟؟
ایگو ای صدای کغارن مم..
مه امگو خا چه اگفتن؟؟
ایگو: پیشترون(در زمان خیلی قدیم) دو تا کغار به اسمون ممد و ایسف هسترن..ممد کاکای گپ ایسف هسته...یه روزی ممد و ایسف سر خوراک وا هم دعواشو ابو..خلاصه کاکا ایسف غیض اگنت و از پهلو ممد اریت و دگه هیچوقت هم برناگردد.....
حالا کاکا ممد دلش بی کاکا ایسف خیلی تنگ بودن..همیشه گریغ اکردن و اگفتن:
کوکوکو کوکوکو
کاکا ایسف کاکا ایسف
یه(یکی)بی مه .. دو(دو تا) بی تو

اگفتن کاکا ایسف بدو که سهم خوراک تو بیشترن ولی دگه هیچوقت صدای کاکا ایسف ناشنود و بی کاکا ایسف ناگینت..شاید بی کاکا ایسف شکشتن مم....مم یادت بشت هیچوقت وا کسی دعوا نکنی و از کسی غیض نگری....
خلاصه..ای از چیچیکای ممگپو..

از همی چیچیکا چند تا شروند خاش هم ساخته بودن که سینه وا سینه از گپترن وا ما منتقل بودن و نسلهان که ای شروندون خونده ابودن.....خالو کمبر و خدا بیامرز محمد کمینی هم که صل علی محمد همی شروندون خیلی جون شخوندن...

ای مرغی که نه غارن ای کغارن
نخوندن روی مغ..مغ هم نه غارن
نخوندن کاکا ایسف کاکا ایسف
تموم دردنوم هجر برارن

و در جایی دگه اخونت که:
اوخی.کوکوکو تو چرا نالی شب و روز
برادر باخته ای و خویش دلسوز
نه برادر باختم و نه خویش دلسوز
من از شامس(شانس)کجم نالم شب و روز
 ...
منبع : وبلاگ هورمودر
نویسنده : سیخور