فاتک (5)

  

 مم فاتک مشغول بافتن تلی هسته که صدای تِرتِر موتور گازی رحمون ب گوشش ایخورد. رحمون بلند بلند دو سه مرتبه ایگو: سلام خاله، خاله در لحر ببندی دُز زیاد بودن. مم فاتک جواب ایداد: ما چه موهه که دُز ببرت؟ رحمون نشت رو حصیر و یک مشت نخود تخمه کشمی از کیسه خو درایوارد و شروع ایکرد بخوردن. یک مشت هم ایرخت جلو مم فاتک. مم فاتک ایگو دسِت درد نکن خوت بخو مه خو دندن تخمه خوردن امنین. رحمون ایپرسی: پ رسول کجان؟
        - پشت خونه وا گر رفیکون خو فوتبال گازی نکردن. رحمون ایگو: حالا پ دگه تمبون خو سهار اکنت، محمودک خیری، چوک دادا ما هم همی طورن اویس اویس اریت داخه خاکون و اتاتن خونه جیمه خو عوض اکنت. دادا ما بخ بخت خسته بودن از لباس شوشتن، تاید چه که گرون بودن، بَهک، محمودک خو ای چیزون سری نابوتن، اویس اویس اریت سریخچال هو سرد اخورتن، یه دفه ب رفیکون خو ایوارده سریخچال بی بی ما وا کلم کلیون نرو همه شو ایداد. رحمون بلن بلن خنده ای ایکرد و ایپرسی: پ فلاسک چایی کجان خاله؟ مم فاتک جواب ایداد: تو مطبخ، بی زحمت بی خو چایی برز که مه کمرم دردن. رحمون ره از داخه مطبخ فلاسک چایی ایوارد و ایگو: خاله دفه دگه چای شمشیری درست مکنی، پفتلی خیلی گپن تو لوله فلاسک گیر اکنت، موکع خوردن پفتلی اتاتن تو لووت نابوتن بخوری. مم فاتک بی خیال رحمون کار خودی شکرده. از موکعی که با بپ فاتک هیش ایکرده تلی و شک شبافته، و بعد ته که بپ فاتک یک تا چرخ سینگر براش ایخری شروع ایکرد ب دوختن تمبون زکزک و کمک خرج خونه هسته. از وختی هم که بپ فاتک چهمی تار بو و نی تونست کار بکنت، مم فاتک وا پولی که درشوارده امورات خونه شگردوند. هیچوقت هم گله ای ناکرده چون بپ فاتک پولی اینهه ولی خیلی مهربونه.
        رحمون مث ایکه یه دفه یادی بیات سوال ایکه: پ خالو کمبر کیان؟ مم فاتک جواب ایداد: چهمی دردن داخه سرا خافتن. رحمون ول کن نهه و دومرتبه ایپرسی: چهمی ب چه دردن؟ و بدون ایکه منتظر جواب مم فاتک بشت ایگو: ای ببری زیارت سید مظفر خب ابوت، چوک عساک رفته واگر پُس مح مراد و چن تا همی لاتون دگه یه چیزی شوکرده تو سیگار شوداده ایکشیده هونده خونه تا نزیکی صب بلن بلن خنده شکرده، بپ و مُمی همو شو ب ای شوبرده سید مظفر شوبسته وا زیارت، صب حالی خب بوده خودی برگشته خونه.
        رحمون همی طو که گپ شزده چهمی کفت به بپ فاتک که از سرو صدای رحمون بیدار بوده.
        - سلام خالو کمبر. بپ فاتک جواب سلامش ایداد و نشت رو حصیر و ایپرسی: چه خبر رحمون؟ رحمون مث ایکه منتظره یکی بگیت چه خبر وا خوشحالی ایگو: اَمرو نهستری تو بانک دعوا بو، یک تا همی زنون کلکلاشکی وا دستگاه منگنه ایزه تو سر کارمند بانک، مردم همه جمع بودن، خیلی خُشه، یک ساعت خنده موکه، زنکه جلو همه یک فحشونی شداده ب کارمند بانک. بپ فاتک ایگو: دعوا خب نین. رحمون با خوشحالی ایگو: خالو کمبر یادت نین یَک دفه همو یارو ب فاتک متلک ایگفته ب چوکون محله جمع موکه ب یارو موزد؟ بپ فاتک جواب ایداد: نه یادم نین. رحمون از بپ فاتک ایپرسی خالو کمبر چایی برات برزوم؟
 - برز کربون کدت. رحمون ب بپ فاتک و ب خودش چایی ایرخت و ایگو: شیرینی اَخوریم هوس تلخی اکنیم. و یهویی ایگو: خاله امرو کلیون بی ما نتداد؟ مم فاتک که شخاسته زودتر از دستی خلاص بشت و بریت نون بگنت، ایگو: بخشیدن از تون که ذغال مو تموم بودن. رحمون جوابش ایداد: دفه دگه خوم ذغال اتارم. مم فاتک ایگو: بی خو تمباک بیار، ای تمباکون ما تندن مث دفه کبل کلغ ازنی. رحمون احساس ایکه که نه، ای دفه مم فاتک خیلی تحویل ای ناگفتن. و حدس ایزه که بایه خبری بشت بهمی خاطر ایپرسی: پَ فاتک کجان؟ مم فاتک جواب ایداد: رفتن پهلو رفیکون خو. رحمون ایگو: خب نین دخت تا ای موکع شو بریت لرد، مردوم حرف دراتارن. مم فاتک با شوخی ایگفت: اگه همی تو حرف درنتاری کسی پشت سر فاتک گپ نازنت. رحمون: جوابش ایداد: ای داخ مه مگه گنوغم که پشت سر نومزاد خو گپ بزنوم؟ و مم فاتک از ترس نی گفت که فاتک هفته کبل با یکی دگه نومزادی ایکردن... ادامه ایهه
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده

فاتک4

فاتک نه از لباس خودی خجالت شکشی نه از لباس کهنه مم و بپ خو. فاتک ب خودی ایگفت مه و خانواده م نرفتیم خونه فیصل که خجالت بکشیم ایشون هوندن خونه ما و بهترن همی طورکه هستیم بی ما بگینن چون اگه کرار بشت از همی حالا بی همدگه گول هادیم ف

ایده ای اینین. فکت یک چیزی خیلی اذیتش شکرده: خیلی دلش شخاسته از مهمونون پذیرایی بکنت ولی بجز چایی هیچی شونهه که جلو مهمون بنوسن.
مم فیصل رو ایکرد بطرف مم فاتک و ایگفت: پُس گُلِ ما، آغا فیصل که معرف حضور فاطی هستن اظهار علاقه ایکردن که ب فاطی نشون بکنت تا اگر با هم ب توافق رسیدن، باهاش عروسی بکنت. در صورتی که فیصل همی چن دکیکه کبل زنگ ایزه و ب دادای خو سفارش ایکرد که هرطور بودن همی امشو کرار و مدار عروسی بنوسن. و دادای فیصل هانیه، ب دروغ ایگو که دوستش شراره از شیراز زنگ ایزد. مم فاتک نگاهی به بپ فاتک ایکرد و بپ فاتک بلافاصله ایپرسی چکک تواتن هادی؟ مم فیصل مث یک مشتری حرفه ای سوال بپ فاتک ب خودی بر ایگردوند و ایگفت: مبلغ شو شما تعیین بکنی. چکک حاضر تاواتن و چکک غایب. بپ فاتک نگاهی ب مم فاتک ایکرد و مم فاتک ایگفت: خودتو ادونی که ما همی یک تا دخت موهستن. مم فیصل جواب ایداد: ماهم همی آغا فیصل موهستن که خیلی از دختون و آشنایون تحصیلکرده فامیل از خداشون که با آغا فیصل عروسی بکنن چون از خودش مغازه و خونه و ماشین ایهه، چن تا از فامیلون باباش از گتر خیلی علاقه شوهستن که دخت خو هادن ب فیصل ولی مث ایکه قسمت بودن... هانیه صحبت مم خو قطع ایکرد و ایگفت: مامان اسم خانم دکتر شیرازی چی بود؟ بجای مم فیصل بپ فیصل جواب ایداد: منصوره. مم فیصل ایگو: بابات بهتر می شناسه چون دختر پسرخاله باباته. و رو ایکرد به مم فاتک و ایگفت: آغا فیصل خیلی خاطرخواه ایهه ولی چشش دنبال فاطی شمان. مم فاتک با سادگی جواب ایداد: خیرن انشاالله.
دو طرف شروع شوکرد به چونه زدن بر سر نرخ فاتک و فاتک از ناراحتی شروع ایکرد انگشت خودش جووتن. چون یکنفر از فاتک نی پرسی که آیا دلی شواتن زن فیصل بشت یا نه. بالاخره کرار بو پنج میلیون نقد هادن و پنجاه تا سکه طلا. و هفته دگه همه جمع بشن تو خونه بپ فیصل توی گلشهر و ب فاتک نشون بکنن. مم فیصل موکع رفتن ب فاتک ایگفت: معلومن خیلی واردی که ات تونستن دل فیصل مشکل پسند ما وادست بیاری و بلند خنده ایکه. گپی که انگار مث خنجر تا دسته ره توی دل فاتک. فاتک شخاسته غار بزنت و بگیت امناواتن امناواتن، شخاسته بگیت ای آغا فیصل شمان که هر روز ب خودی شمالوند ب مه، ای آغا فیصل شمان که ده دفه هوندن در خونه ما، ولی بخاطر بپ و مم فخیر خو که فکر شاکرده اتونن با فروش فاتک ب نوایی برسن هیچی نی گفت. و بیصدا گریخ ایکرد.
هانیه هم با خنده ایگو فاطی وقتی با فیصل هوندی خونه مون بیشته باهم آشنا ابیم. فکت هانیه ب فاتک ایبوسی ولی نه هانیه و نه مم فیصل هیچکدوم با مم فاتک روبوبوسی شونکرد و خیلی ب فاتک برایخورد.
هانیه نشت پشت فرمون و ممش نشت بغل دستش و بنظر هوند که بپ فیصل هم از ناچاری در عقب واز ایکرد و لم ایدا رو صندلی عقب. هنوز راه نکفترن که مم فیصل ایگو: بنظر میاد دختره لاله. بپ فیصل ایگفت: اتفاکن همی بدرد فیصل اخورت چون دختون دگه وختی اتان دم دکون وا زور تلفن خو ادن بی فیصل ولی ای یه تا بخاطر نجابتش کار ب ای راحتی ول ایکه. مم فیصل با عصبانیت جواب ایداد: آدمای گدا گشنه همین نجابت هم نداشته باشن باید برن بمیرن. هانیه ایگفت: خدا کنه حق با فیصل باشه. مم فیصل ایپرسی: چی شده مگه؟ هانیه با خنده جواب ایداد: فیصل می گفت: تا حالا دوست پسر نداشته! مم هانیه خیلی محکم ایگفت: شب عروسی معلوم میشه. بپ فیصل ایگفت: وقتی کارازکار گذشت چه اتونی بکنی؟ مم فیصل جواب ایداد: من آدمی نیستم که بی گدار به آب بزنم، تو عقد نامه قید می کنم که اگه باکره نباشه بایه بره پی کارش!

وختی بپ فاتک خافت، مم فاتک دست ایکشی رو سر فاتک و ایگفت: خدارا شکر که یک تا شوی پولدار گیرت هوند. فاتک شواسته بگیت هنو معلوم نین ولی بخاطر ایکه قلب مم نشکنت فکت لبخند ایزه. مم فاتک دومرتبه ایگفت: آغا سید سلیمون خودی همی چی درست ایکرد. فاتک چهمی از ای قضیه هوو ایناخورده ولی ب روی خو نی وارد تا ممش دلخور نبوت... ادامه ایهه
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده

فاتک3

فاتک از کار جدیدش خیلی راضی هسته و اینافهمی از خوشحالی چه بکنت. چون ایجا دگه کسی ایناتونست ب خودی بماله وا فاتک. او روز فاتک دو دل هسته که ب دادای فیصل زنگ بزنت یا نزنت. آخرش هم کاغذ پاره ایکرد و تووش ایدا توی سطل اشخالی. فاتک از ایکه همکارون جدید پیدا ایکرده دل تو دلی نهه. دوتا دخت مجرد و یک خانم متاهل باهم توی همو اتاقی که فاتک مشغول هسته کار شاکرده. یکی از دختون به بکیه ایگو: همکار جدیدمو چکک خوشگلن. و سه نفری خنده شوکرد. فاتک خیلی زود باهر سه تاشو رفیک بو. اوشو هم هرچه کار عقب افتاده شوهسته به اسم کارآموزی شوداد ب فاتک و فاتک بدون اینکه حتی فکرش بکنت که ازش سوء استفاده نکردن با دل و جون کارخو انجام شداد. و گاهی وقتی که شافرستادی توی بخش و مجبور هسته کاغذ یا نامه ی ببرتن ایطرف و اوطرف ب هرکه شدیده سلام شکرده. البته وقتی بی دکترون شدیده خجالت شکشیده و سرخو زیر شکردیده. فاتک فکر شکرده هرکه لباس سفید واگرشن دکترن. و یه روز از یکی از خانمو همکارخو ایپرسی ایجا چکک دکتر زیادن! همکارونش خنده شوکرد و ب فاتک توضیح شوداد که همه ایشو دکتر نهن. بعضی شو مسئول بیهوشی ن، بعضی دستیار اتاق عملن، چند تا تو داروخونه کار اکردن و خیلی شو هم پرستارن. فاتک منتظره تا زودته سر برج بشت و حقوق خو بگنت تا بتونت بی بپی ببره دکتر براش عینک بخرت. دوا بی مریضی ش بگنت. لباس بی ممی و چرخ بی رسول بخرت. یک روز فاتک یادی هوند که مدتی ن از زیبا و مهرانگیز خبر اینین. بهمی خاطر بلافاصله بعد از کار رفت سراغ زیبا تا خبر کار گیر واردن خو ب زیبا هادیت. بعدش وا ماشین زیبا رفتن دم شرکت مهرانگیز، و سه نفری رفتن گشت زدن تو شهر. او شوو بخاطر کار جدید فاتک ساندویچ و نوشابه شوخرید و رفتن لو دیریای سورو و سی دی شونهاد و زیبا و مهرانگیز روسری خو درشوارت و شروع شوکرد به چمک کردن. فاتک روش ایناکرده چمک بکنت ولی زیبا و مهرانگیز وا زور مجبور به چمکی شوکرد. فاتک از ایکه شدیده مهرانگیز و زیبا خیلی جون چمک نکردن تصمیم ایگفت چمک یاد بگنت. زیبا ایگفت دلخور مبش خودوم یادت ادم. فاتک با کمرویی از دوستون خو ایپرسی: بی چه اگن دخت چمکی سبک ن؟ مهرانگیز با عصبانیت جواب ایداد: چوکو خوشو همه کار اکنن ولی ما اگه چمک بکنیم اگن سبک ن! زیبا هم ایگفت: اوشونی که خوشو خراب ترن ب دختن اگن خراب و قهقه ای ایزد که مهرانگیز و زیبا هم وا خنده کفتن. او شو وختی فاتک برگشت خونه متوجه بو که مهمون شوهستن. یک آقا و خانم خیلی تر و تمیز که کلی طلا بهش آویزونه و خانم کوچکتری که نشون شداده دخت آغا و خانمن. هردوتا خانمو مانتو و شلوار شیکی شوپوشیده که بنظر فاتک هوند که بایه گرون بشت. ساعت قشنگی هم دست دادای فیصل هسته که خیلی برک شزده. و فاتک خیلی خجالت ایکشی چون خودی فکت چن تا بنگری بدلی ایهسته. فاتک خیلی زود ب بپ فیصل بجای ایوارد و حدس ایزه که او دوتا بایه مم و دادای فیصل بشن. مم فیصل که معلوم هسته همه کارن مث مشتری چن دفه حسابی زیر و بالای فاتک نگاه ایکرد و آهسته ب دخت خ ایگفت: بدک نیست. مم فیصل به ای بهونه که هوا گرمن مانتو خو درایوارد. از دخت خو ایپرسی مامان تو گرمت نیست؟ دادای فیصل جواب ایداد چرا مامان گرمه. و هردوتاشون مانتو خو شوکند و تازه فاتک متوجه لباسون پر زرق و برق و گردنبند خوشگل دادای فیصل بو. بیچاره مم فاتک فکر ایکه واکعا هوا گرمن. فورا ره داخه سرا و پنکه رومیزی ایوارد و روشن ایکه ولی مم و دادای فیصل قصد شو ای هسته که هیکل فاتک ببینن.چون دادای فیصل که با مم خو فارسی گپ شزده با لهجه بندری از فاتک ایپرسی تو گرمت نین؟ فاتک بخاطر احترام به دادای فیصل مانتوی خو درایوارد. و تعجب شکرده بی چه مم و دادای فیصل ایکک رسمی وا هم گپ نزدن. فاتک از ایکه مم فیصل به چشم خریدار بهش نگاه ایکرد ناراحت بو. ولی ب روی خو نیوارد و سعی ایکه زورکی نشون هادیت که از دیدنشو خوشحالن. در همی بین دو سه دفه تلفن دستی دادای فیصل زنگ ایخورد و مم فیصل منتظر بو تا گپ دختش تموم بشت و شروع بکنت به گپ زدن. کبل ازایکه مم فیصل گپ خو شروع بکنت، دادای فیصل ایگو: ببخشی مامان دوستم از شیراز بود. مم فیصل جوابش ایداد: شراره بود، سلام مارو می رسوندی...(ادامه ایهه) عکس : محمد دریازاده

فاتک2

                 

فاتک بعد از چن روز کار کردن متوجه بو پُس صاحب دکون به هر بهونه ای بی خودی امالوندن ب فاتک. یک روز غروب هم وختی ب فاتک ایرسوند در خونه ماشین خو پارک ایکرد و ایگفت: تارف یک تا چایی هم ب ما نتکرد. احساس خیلی بدی ب فاتک دست ایداد از خو

دی و خونه فخیری شو بدی هوند. خلاصه به هر بهونه ای هسته بی پُس صاحب دکون منصرف ایکرد. فاتک از روز دگه نره سرکار. پُس صاحب دکون چن مرتبه هوند در خونه شو در ایزه و فاتک ب ممی ایگفت بگه خونه نین. یه روز هم سی هزار تومن پول ایوارد ایدا ب مم فاتک و ایگفت هاده ب فاتک.
تا ایکه یک روز یک تا ماشین پارک ایکرد در خونه فاتک و یک دادخت بندری شیک و پیک از ماشین پیاده بو و در ایزه. مم فاتک درباز ایکه دادخت ب خو معرفی ایکرد و ایگفت مه دادای فیصل م. همو مغازه ای که فاتک کارشکرده. مم فاتک تارف ایکرد و دادخت از سر و وضع خونه فاتک احساس ایکرد که آدمون خیلی فخیرین. مم فاتک فورا یک تا پتو ایکرد و بالش اینهاد و دادخت با اکراه نشت روی پتویی که چن جاش سوخته. مم فاتک فورا از داخه فلاسک کهنه چایی ایرخت ولی دادخت بی اعتنا ب چایی ایپرسی فاتک کجان؟ مم فاتک جواب ایداد: رفتن صحرا. ولی نیگفت که رفتن دنبال کار. دادخت ایگفت: مه هوندم خواستگاری فاتک. مم فاتک با خوشحالی ره داخه سرا و ب بپ فاتک از خو بیدار ایکرد و ایگفت بلن به که هوندن ب فاتک نشون بکنن. بپ فاتک چش خو ایپنی و لنگ خو ایبست دور سر خو و بلن بلن سلام ایکرد. دادخت از سر و وضع بپ فاتک خیلی جایی ایخورد. چون چن جا تمبونش وصله ایخورده و درنگ بپ فاتک از زیر کپره سفیدش درایزده. دادخت گپ خو تکرار ایکرد و ایگفت که کاکاش فیصل خیلی خاطر فاتک شواتن. بپ و مم فاتک شنافهمی از خوشحالی چه بگن. و کرار بو که یک دفه دگه بپ و مم فیصل بیان و ب فاتک رسمن خواستگاری بکنن. دادخت شماره تلفن خو اینوشت روی یک برگ کاغذ که مم فاتک از دفتر مشق رسول ایکنده.
شو که فاتک برگشت با خوشحالی ب ممی ایگفت که توی بایگانی بیمارستون شهید محمدی کارگیر ایواردن. مم فاتک ایگفت: اگه یک تا شوی پولدار گیرت بیاتن دگه لازم نین کار بکنی. فاتک ایگو: ای مم پولدار که نتات با آدم فخیری مث خومو عروسی بکنت. مم فاتک خنده ایکرد و جواب ایداد: نذر سید سلیمون امکرده که یک تا شوی پولدار گیرت بیاتن. و کاغذی که شماره تلفن روش نوشته ایداد ب فاتک و ایگو: یک تا شوی پولدار برات پیدا بودن. تو بازار اوزیو دکون ایهستن. فاتک حدس ایزه احتمالن دادای فیصل هوندن خونه شو.
فاتک کاغذ اینهاد تو کیسه مانتو خو که صبا از بیمارستون زنگ بزنت ب دادای فیصل. چون خودشو تلفن شونهه. فاتک چون ذاتا آدم خیلی مهربونی هسته خیلی خوشحاله که تو بیمارستون کار گیر ایواردن و خیلی دلی وازه هسته که بی همه کمک بکنت ولی داخه قسمت بایگانی کسی احتیاج ب کمک اینهه...(ادامه ایهه)
....
نویسنده : اسمال

فاتک1

                         

فاتک با هربدبختی هسته دیپلم خو ایگفت ولی هرچه دنبال کار گشت نیتونست کاری گیر بیارت. فاتک جونه و اگه شخاسته خیلی راحت شتونسته توی شرکتون خصوصی کار پیدا بکنت. دوتا از رفیکون و همکلاسی ون فاتک که اوشو هم مث فاتک جون هسترن توی دوتا شرکت خص

وصی کارپیدا شوکرده و فاتک شدیده که هر روز لباس نو و طلا بخو اخریدن و یک روزهم با ماشین پژو آردی هوندن تو محله و بی فاتک سوار ماشین خو شوکرد و شوبرد توی شهر شوگردوند. فاتک او روز خیلی خوشحاله و بی خودی ایگفت: ابوتن که مه هم یه روز سوار ماشین بشم بی بپی و ممی و رسول ببرم سیزده بدر، ابوتن هرچه دلم شواتن بی خو بخرم؟ فاتک فکر شکرده شرکت خصوصی خیلی حقوقش بالان که زیبا و مهرانگیز سر و وضعشو خب بودن. چون یک روز که فاتک رفته پهلوی زیبا، مدیر سرحدی شرکت بی فاتک ایدید و شروع ایکرد بی مخ زدن. آخر کار هم بی فاتک پشنهاد ایداد که اگه بیای توی ای شرکت بهترین کار ادیم بهت. فاتک پیش خو فکر ایکرد: مه که کاری بلد نهم ای مردکه چطوری شواتن بهترین کار هادیت بی مه؟ صبای همو روز وختی فاتک سرگپ کصه مدیر و پیشنهادش واز ایکرد، زیبا با خنده ایگفت: صاحب شرکت هم خیلی آدم خوبی ن، سرحدی ن ولی خیلی مهربونن. بی مه همی چی اخرتن، ماه دگه هم شواتن ب مه واگر خودی ببرت دوبی. فاتک از رو سادگی ایپرسی مگه صاحب شرکت زن اینین؟ زیبا جواب ایداد: زن و دو تا چوک گپ ایهستن ولی... زیبا اینافهمی چطوکا ب فاتک توضیح هادیت که تا حالا چن دفه با صاحب شرکت تنهایی رفتن کیش و طرف چکک پول خرجش ایکردن. ولی فاتک از روی حس زنانگی خودی یه چیزونی حدس ایزه. و با همو سادگی خو جواب ایداد: مه مواتن با رحمون عروسی بکنم. ممی همیشه اگیت یه کاری مکن که شو عروسی آبرومون بریت. رحمون پول خو جمع نکردن که خونه بسازت. و یادی هوند که خونه گِلی و سرگی خودشو هرسال که بارون اتاتن پراز هوو بارون ابوت. زیبا خنده ایکرد و ایگفت فاتک تو و مُم ت هر دوتون خیلی ساده ای؟ و ایپرسی مگه رحمون چکک حقوق اگنت؟ فاتک جواب ایداد: نادونوم. زیبا دومرتبه واخنده ایگفت: رحمون اگه پنجاه سال هم پولو جمع بکنت ناتونت یک تا کتوک هم بی تو درست بکنت. فاتک خیلی از ای گپ دلخور بو ولی به روی خو نیوارد. و از زیبا ایپرسی تو ب رحمون اتدیدن؟ زیبا جواب ایداد: مگه یادت رفتن که رحمون چوک عاموی زلیخان؟ زلیخا که تو مدرسه همکلاس خومو هسته، ولی بی یک تا سرحدی ایگِفت و مدرسه ول ایکه. فاتک ایگفت:هو یادم هوند... زلیخا خیلی جونه. زیبا ایگفت اگه جون نهسته که شوی سرحدی گیری ایناهونده. و ب فاتک هشدار ایداد که مواظب رحمون بشت چون رحمون نامه بر بانکن و ب هر دختی اگینت فورا عاشکش ابوتن. یه روز هم زیبا و دوتا همکارون سرحدی ش ب فاتک شوبرد پیتزا فروشی و پیتزا شوخرد و یک تا پیتزای گپ هم باری شوداد که ببرتن خونه. بپ فاتک که چهمی تار بوده و کار شنکرده تا حالا پیتزا نیخورده، و یک پَرک پیتزا اینهاد کل دندون خو و ایگو ای خو اصلن مزه اینین! ولی غروب که گشنه ش بو بی مم فاتک ایگفت. بره یه خو سوراغ و روغن بزن ب همو خوراکی که فاتک ایوارده بیار که گشنمن. مم فاتک هم بکیه پیتزا اینهاد رو تابه و سوراغ و روغن ایرخت روی پیتزا و بپ فاتک ایخورد و کیف ایکرد و بعداز ایکه چن تا بارک ایکنت ایگفت: چکک خُشه.
فاتک همی طو که دنبال کار شگشته یک روز تو بازار اوزیون ایدید که پشت شیشه شنوشتن به یک خانم فروشنده فعال نیازمندیم. فاتک با خوشحالی ره داخه دکون و به پُس جوونی که پشت دخل ووستاده ایگفت که مه دمبال کار اگشتم ولی خیلی فعال نَهَم. یارو تا چهمی ب دخت سبزه جون کفت، ایگو: مسئله ای نین خودوم همه چی یادت ادم. و از همو روز بی فاتک کار شوداد. فاتک از بس خوشحال هسته یادی ره بپرسه حقوقش چککن. صاحب دکون و چوک جوونش ب فاتک یاد شوداد که چطوکا تعرف جنسون بکنت و اگه شواتن کار خو از دست ندیت بایه حسابی سر مشتری شیره بماله. ولی از بدشانسی، فاتک اصلا بلد نهه ب مشتری چه بگیت... ادامه ایهه
....
نویسنده : اسمال

بندر کبل از کودتای بیست و هشت مرداد

 

به مناسبت ماه مرداد
اوضاع بندر کبل از کودتای بیست و هشت مرداد

اوضاع بندرهم مث بکیه جاهون ایران کبل از سال سی و دو وبخوصوص بعد از جریانات سال سی و کشت و کشتار توی تهران، خیلی شلوغ و پلوغ بودن. در انتخابات دورة هفدهم مجلس شورای ملی ، که در بهمن سال 1330برگزار بودن، نامزدون جبهة ملی بیشتر کرسی یون مجلس در شهرون گپ به دست اتارن.
داخه بندر، حاجی مشیر که مصدقی بودن به کمک جبهه ملی و حزب توده مرکب از مدیرزاده(بای ایسف آرمین حسنی(صاحب قنادی حسنی) حاجی صادقی(بابای دکتر ناصر صادقی) و برخورداری و چن نفر دگه به بهادر به دلیل خوشنامی و مردم داری(فرماندار آذربایجانی بندر و کسی که بعداخیابون بهادر به اسمش شونهاد) کاندید اکنن تا با مصباح زاده که کاندیدای درباریون و برخی از صاحب نفوذون سنی بندر مث خطیب بودن، رقابت بکنت.(توی بندرعلیه خطیب شعار شوساخته: ای خطیب نه خطیبن- رای ایدا بی مصباح- حاجی مشیر بو رسوا) بهادر از یک طرف بخاطر ایکه فرماندار بندر هسته و خیلی مردمداره و از طرف دگه به دلیل ایکه معاون آزادیخواه معروفی مث کلنل محمدتقی خان پسیان بودن خیلی بین مردم بن

در محبوب بودن و مورد حمایت تاجر معروفی مث حاجی مشیر کرار اگنت که مخالف دربار بودن، به همی دلیل خیلی رای اتارت. درعوض دکترمصباح زاده صاحب امتیاز روزنامه کیهان بخاطر ایکه کبلا چن دوره نماینده بندر بودن و همیشه مورد حمایت دربار هسته از ضعف سازماندهی بهادر و جبهه ملی و مصدقی ون استفاده اکنت و محل انتخابات توی محله اوزی ون کرار ادن که پایگاه خطیب و مصباح زاده بودن و وقتی ابینن که بهادر بیشته رای ایواردن شروع اکنن به تغلب و آرای مردم ادُزِن.( درهمی بین لاچینی دوماد دکتر مصباح زاده هم شروع اکنت بی پول پخش کردن بین مردم و رای خریدن بی مصباح زاده) ای وسط خبر ارست ب محله پشت شهر و پوشهریون حمله اکنن به مسجدی که انتخابات اوجا برگزار شبودن. ولی درباریون و مصباح زاده که کبلا بی ریگی که فرمانده گروهان حاجی آباد هسته ب بندر منتقل شوکرده، فکر همه چیز شوکرده بودن. و صندوق ون ابرن یه جای دگه و جمعیت مردم پوشهری با طرفدارون جبهه ملی و مصدق قاطی ابن و در یک منطقه ای بین چهار راه برک و فلکه شهربانی و بهداری کدیم(بین چهار راه برک تا نزیک خونه آقا رضا اعتماد توی خیابون بهادر جنوبی) و از طرف شمال تا نزدیکون حفیض(آفیس) جاجی مشیر کنار بازار گپ و حوالی مجد کوفه و طرفون مدرسه جاوید(روبروی اداره بعدی پست- اداره کبلی پست زمون سال سی و دو نزیک بلوار او دست بانک صادرات و بغل شرکت معروف مشروب فروشی گری مکنزی هسته) بین مامورون ژاندارمری و طرفدارون دربار و مصباح زاده از یک طرف ومصدقی ون وجبهه ملی و حزب توده و بکیه مردم بندر درگیری شدیدی رخ ادیت. مردم با اشکستن دول گل ابریشم و مامورون با تیر و تفنگ بجون هم اکن. ریگی فرمانده ژاندارمری دستور تیراندازی ادیت. دوسه نفر کشته و چن نفر هم زخمی ابن و جنگ به نفع دربار و طرفدارون مصباح زاده خاتمه پیدا اکنت.(بعدا علیه ریگی شعار درست اکنن: زنون سر ریغی سنگ شوزه بی ریغی، ماشین آغای روستا- بوک ایزه وووستا- یار سلخو گول ام مزه پولم تو بانک نیستا) و به ای ترتیب دکترمصباح زاده یکبار دگه به مجلس هفدهم شورای ملی راه پیدا اکنت.
......
نویسنده : اِسمال

عاشکی علیکو

    

مشی سکینه مُم علیکو و فاتَکو وا هم گپ اَزدن و بی نُونوائی نَرهتن
فاتَکو : گپت کَبول سیکین ، ولی باور کن دُخت ما خاستگار مُورگ فُروش هم ای بودی
سکینه : پَ علیکو ما چه بگیت که دُحت عاموش خاطر خاهی بودن و خودت اَدُونی که عامو عل

یکو سه تا مُورگ داری شستی ، اَلا تو وا دُحتت و شُووِت گَپ بزن اَگه کبول شو که شُو جمعه ی اتایم خاستگاری
فاتَکو : انشالله خیرن ، راستی نگا نونوائی چکک خلوت بودی کبلن اتدیده صفی چکک طولانی هسته !!
سکینه : مردم پول شو نین نُون بخرن یتا کیسه هارد شو گتی یتا نُون داخه لَهرون اَکنن و اخارن هرجا صفن مال مُورگ ن دوش دم سینما صف هسترن مه بخیالم مُورگ ندادنگ رهتُم و یَ ساعت وستادم مدیده یتا تکیت دس مردم ندادن فکرم که چتی دریافت مُورگ ن تا اخر اُمدی صف بلیط سینمان !
دو روز بعد فاتَکو زنگی زَه که بَپ علی (شُوی) کبولی کردن که بیایتُن خاستگاری و شُو جمعه مَدی جمات (بپ علیکو ) و سکینه و چن تائی دگه اَ فامیل ُون بی خاستگاری وا لَهرون بپ علی رهتنگ و سر گپ واز شو که
مَدی جمات : همه ادونیم که ما بی اَمر خیری هُندنگ ایجا و اَگَ خدا بخات دست ای دوتا جَوان هادیم وا دَس هم
مصیب (خالو عروس ) ایگُت : نگا مَدی اَول بایَ کیمت لیح مه که جُوا گذشته وا کایک اتزه و شیل شیلت که هادی تا گپ دوماری و هیش بزننگ !!!
بپ علی : مصیب جان گپی که سال 1336 بودی فراموش بکن و صب هاده ای وصلت سر بگنت علیکو یتا لیح نُو بی تو اَخرت !!
علیکو : خالو خدا خیرت هادیت بی خیال بش یادت نین چکک وسایل بی تو اَ خصب اُمورادی بخاطر مه چیزی مَگه
بالاخره مصیب ساکت بُو و گپ بی مهریه و شیر بها کشیده بُو
بپ علی : مهریه دُخت مه سکه و پول نین بایَ 22 مُورگ زنده بَ نیت بازیکنُ ون پیروزی هادی و شیر بهائی هم 11 مُورگ یخ زده بَ نیت یازده بازیکن تو زمین بشت
سکیته : اولآ مه استقلالی ُم و صد سال سیاه راضی نابم یتا چُورَک بَ نوم پیروزی هادنگ چه برست بَ یازده تا مُورگ و دُخت شما هم بایَ استقلالی بشت و نیتم اُمکردی بی علیکو وا لباس ورزشی استقلال بَ خُونه ای بکنم !!
بَپ علی : دُخت مه بی شُو بنین تا مُودی مث دندونی سفید بشت بخترن تا ایکه زن یتا کیسه کَش بشت
سکینه : اُهوی لُنگی ون نشنوُم کسی بی اس اس چیزی بگیت
کنیزو (عروس ) : ای سکینه شما شش تا گُل اَه یاد تو کردی دگه تَوا مه استقلالی بشُم صد سال سیاه نابُم و بی چوک تو هم اُمناوا !!!
علیکو : ای مُم تو دگه ساکت بش مث ایکه هُندنگ بی خاستگاری ایجا استادیوم نین که کل کل بکنی ، بپ علی بخدا مه طرفدار پرسپولیسم و 22 تا مُورگ اُمنی فکط 6 تا مُورگ زنده بَه نیت همو شش تا گُل کبول بکن
بپ علی : الا که اِتو بو باشه کبولن همی که دُومارُم پرسپولیسی ن کافین
سکینه : شیرم حرُومت اَکنم علیکو اَگَ طرفدار لُنگی ُون بشی
علیکو بَ ارومی و توری که کسی نشنوت بی مُمی اِیگُت : ای مُم تو خُوت ادونی مه طرفدار ابی ونم نت دیدن همه عکس ُونم چار تا کلنچ خُو نشون ادادم ، نَت دیدی داخه سراح چکک عکس فرهاد مجیدی و جباری و حجازی اُمزدی !!!
............... (ادامه ایشستن )

بندرعباس جای لات هاست!!!

   

سه چهار سال بعد انقلاب موتور تاکسی یک از چوکون بندری اسوزت، خلاصه هرچه ایطرف و اوطرف اریت موفق نابوتن موتور تاکسی خو درست بکنت. بهمی خاطر تصمیم اگنت بریت کارخونه ایران ناسیونال تو تهران و یک تا موتور نو بی تاکسی خو

بگنت. البته رفتن به کارخونه ایران ناسیونال و گفتن موتور کامل پیکان به همی سادگی نهه. مشکل چوک بندر ای هسته که نه تهران خب بلده و نه دست و پایی به او صورت ایهسته ولی شدونست که یکی از رفیکون سرزبون دار و خش بندری توی تهران کار نکردن. اریت تهران و پیدا شَکونت و ارن خونه یکی از دوستون تاجر صاحب تاکسی. و صب روز بعد موتور سُخته تاکسی اَسَن و یک وانت دربست اگرن و ارن کارخونه ایران ناسیونال تو جاده کرج. دربون کارخونه اپرسه بی چه هوندی؟ اگن که متور تاکسی مو سُختن و هوندیم که موتور بگیریم. دربون اگیت از همی جای که هوندی بربگردی که ای خبرو نین، چون شرایط کشور جنگی ن و کارخونه از نظر وسایل یدکی خیلی در مضیقه ن. اپرسن هیچ راهی وجود اینین؟ دربون نگاهی ب موتور سُخته و چوکون بندری اکنت و اگیت یک راه وجود ایهستن. اپرسن چه راهی؟ دربون اگیت فکت مدیر ایران ناسیونال اتونت دستور هادیت موتور نو ب شما هادن ولی گیر واردن و دیدن و رفتن تو اطاق رئیس ایران ناسیونال کار حضرت فیلن، ممکنن یک هفته طول بکشت یا یکماه.
چوکون خواهش و تمنا اکنن که تو بوال ما بریم داخل کارخونه بکیه ش با ما. دربون اگیت نابوتن ب مه خیلی مسئولیت ایهه. خلاصه دربون بی ایشو راه ادیت ولی اگیت اگه شوپرسی بگی تون ما وا زور هوندیم داخل. چوکون بندری بعد از یک ساعت سرگردونی داخل کارخونه باعظمت ایران ناسیونال بالاخره با آرتیست بازی وارد ساختمون اصلی کارخونه ابن و اتاق رئیس پیدا اکنن. اگن رئیس ایران ناسیونال وا هیئت مدیره و چن تا انگلیسی که از کارخونه تالبوت(کارخونه ای که پیکان ار اوجا مونتاژ شبوده و قطعات یدکی کارخونه تامین شکرده)جلسه ایهستن. چوکون نامید نابن و با زور و زحمت ارن داخل اتاق معاون کارخونه و ابینن که ای دل غافل پنچاه شصت نفر آدم مهم دورتادور سالن منتظر نشتن تا جلسه رئیس با روسای انگلیسی و هیئت مدیره و مدیرون فنی کارخونه تموم بشت. معاون کارخونه تا بی ایشون ابینِت مثل بکیه کسونی که تو سالن بودن خیلی جا اخورن و داد ازنت که بی ایشون راه ایدادن ایجا؟ همو چوک سر زبون دار بندری اگیت ما خومو هوندیم ایجا. معاون دومرتبه اگیت مگه ایجا طویله است که همی طوری سرتون رو انداختین پایین و وارد شدین؟ چوک بندر جواب ادیت اگه طویله نهسته که جنابعالی مث آدم گپ تزده. معاون ای دفه با عصبانیت اگیت یالله زودباشین گورتون رو گم کنین. همه از ترس سکوت اکنن و صدا از هیچکه درنتات. چوکو بندر اگن ما از راه دور هوندیم ایجا و تا حک خو نگریم ناریم. معاون اپرسه از کجا اومدین؟ اگن از بندرعباس. یک دفه آغای معاون با مسخره اگیت: بندرعباس جای لات هاست! ای حرف خیلی ب چوکون بندر براخورت و همو سرزبون دار بندری بلافاصله جوابش ادیت که: لاتا می دونن جای لات ها کجاست! یک مرتبه تمام سالن ازنن زیر خنده و معاون که خیلی خیط بودن داد ازنت که نگهبون بیاتن و بی ایشون بکردت صحرا. و دوتا نگهبون اتان و کنگ چوکو بندر اگرن که بکردن صحرا. یکمرتبه چوکو بندر از دست نگهبونون در ارن و در اتاق رئیس واز اکنن و ارن داخه جلسه رئیس ایران ناسیونال با مدیرون ایرانی و انگلیسی. و رئیس و حاضرون جلسه همی طو گیچ ابن و سکوت برکرار ابوتن و همه گُنگ ابن. چن لحظه ای طول اکشت و رئیس از نگهبونون و معاون و منشی رئیس که پشت سر چوکون بندری ووستاده بودن سوال اکنت چیه چه خبره مگه نمی بینین که ما جلسه مهمی داریم؟ معاون با لکنت زبون اگیت ما همین چیزها رو به این زبون نفهم ها گفتیم ولی... رئیس از چوکون بندری اپرسه چی میخوای؟ اگن موتور تاکسی مو سُختن هوندیم موتور تاکسی خو بگیریم. رئیس اگیت ماشین تون چه مدلی ن؟ اگن مدل دو سه سال کبل. رئیس اگیت ماشین ب ای نویی چطور موتوری سُختن، و اضاف اکنت که ما موتور نداریم برگردید بندرعباس. یک دفه چوکون بندر غار ازنن که توی بندرعباس از گرما آدم می سوزه، موتور ماشین که چیزی نیست. چرا ب ما مردم حاشیه نشین ایکک ظلم اکنی، شما که دم از اسلام و مسلمونی ازنی اصلا رحم و مروت سرتون نابوتن... مدیرون ایرانی و انگلیسی و بکیه همی طو هاج و واج ب چوکون بندری نگاه اکنن و مدیر که جلو خارجی ون انتظار ایبنودن که کسی ایطوکا جوابش هادیت ب معاون اگیت: فورا دستور بده یک موتور بهشون بدن و در رو ببندین و هیچ کس حق نداره بیا داخل جلسه. چوکون موتور خو تحویل اگرن و یک تا پنجاه تومنی ب دربون دم در انعام ادن و نگهبون با تعجب و خوشحالی اگیت: من فقط تعجب می کنم شما چطور تونستید موتور کامل بگیرید!؟
...
نویسنده : احمد عبدالله
عکس تزئینی ن

یک شهرکی در ششم بهمن

چن تا از چوکون کلاس نهم دبیرستان ششم بهمن بندر شرط بندی اکنن که با گچ بکوبن توی کله طاس معلم ادبیات. معلمی که وا لهجه غلیظ تهرانی گپ شزده، پاشنه کفش خو شخابونده و سر کلاس وا همو لهجه لاتی ب همه فحش شداده. شرط بندی سر رو کم کنی هسته. چون هرکسی دل و جرات ای کارون اینهه. بخاطر ایکه نتیجه اش خیلی سنگینه. خلاصه دوتا از چوکون فضول یکی شهرکی و یکی خیابون برکی به نیابت از بکیه فضولون تصمیم اگرن وا گچ از پشت بزنن توی کله طاس آغای سیاس معلم ادبیات که بی خودی یه پا بزن بهادر شدونسته.

اول نوبت خیابون برکی بودن و همی طو که سیاس روی تخته سیاه شنوشته بودن و پشتی بی چوکو بودن وا گچ محکم اکوبت توی سر آغا معلم. سیاس براگردتن و با عصبانیت نگا اکنت صدا از کسی درنتاتن. سیاس تازه متوجه ابوتن که وا چوکون تُخس تر از خودی سروکار ایهه. اریت تو دفتر و وا مدیر براگرده. مدیر دبیرستان آغای معین الدینی که یک کرمونی باحال هسته مشتی بی چوکون نصیحت اکنت و قضیه تا همی جا تموم ابوتن ولی خبر شنبودن که چوکون چه خووی بی سیاس شودیدن
چن روز بعد نوبت چوک شهرکی ابوتن و او هم بی همی شیوه ایکک محکم اکوبت توی سر سیاس که جای گچ روی سرش امونت. سیاس که از ناراحتی روش سرخ بودن هیچی ناگیت و از کلاس اریت صحرا. هرچی چوکون کلاس صبر اکنن هیچ خبری نابوتن. بعد از ده دکیکه از بلندگو اعلام ابوتن که کلاس نهم ج(سه تا کلاس نهم هسته ال ب و ج) تعطیلن و شاگردون اتونن برن خونه. ولوله اکیت تو کلاس و خیلی یون اترسن بعضی ون هم وا خوشحالی بخاطر تعطیلی کلاس ارن خونه. روز بعد سیاس و معین الدینی اتان سرکلاس و معین الدینی اگیت هرکس بیاتن و بگیت که چه کسی وا گچ ایزدن توی سر آغای سیاس نمره انشای ثلث دوم و سوم بیست! چوکون کلاس نهم که بجز سه چهارتایی دگه هیچکدوم انشا از ده بیشته شناگفته، ارن تو فکر. خیلی شون حاضر نابن ایکار بکنن ولی وسوسه نمره بیست شوخی بردار نهه، و چن نفرکه بعدا چوکون شوفهمی که بودن ارن ب سیاس گزارش ادن ولی فکت اسم چوک شهرکی ابرن. معلمون جلسه تشکیل ادن و عظیمی بابای دبیرستان هم شهادت ادیتن که چوکون کلاس نهم ج از فضولترین چوکون دبیرستانن.
روز بعد معین الدینی زنگ ازنت ب بپ چوک شهرک که بدو بی چوکت ببه که بدرد درس خوندن ناخورت. بپی اتاتن تو دفتر دبیرستان و هرچه التماس اکنت نتیجه نادیت و معین الدینی اعلام اکنت که معلمون شورا شوگفتن و ب ای تصمیم بودن که بی چوکت بایه از ای مدرسه ببری. بپی از روی ناچاری با فارسی خملی ب معین الدینی اگیتن: اَکلا بوال همی امسال دیپلم خودش بگیره! معین الدینی با خنده جواب ادیت مگه کلاس نهم دیپلم میدن!؟
البته بعد توی یه دبیرستان دگه بی چوک شهرک ثبت نام اکنن. ولی نه سیاس دست از لات بازی و فحش دادن خو اسیت و نه چوکون کلاس نهم دست از فضولی. چون او سالون دلون خوشه و مردم شاد هسترن و دانش آموزون هرسال بین 250 تا 300 تومن پول نقد بعنوان کمک هزینه تحصیلی از دولت دریافت شاکرده.غیراز شیر و موز که هر روز صبح بطرف هم پرت شاکرده. گپ از زمونین که یک کیلو کند و شکر بیست و دو کنی و یک کیلو روغن دو تومن و خودکار بیک دونه ای دوکنی هسته!
...
نویسنده : یکی اَ شاگردون کدیم دبیرستام ششم بهمن
عکس تزئینی ن