فاتک (5)

  

 مم فاتک مشغول بافتن تلی هسته که صدای تِرتِر موتور گازی رحمون ب گوشش ایخورد. رحمون بلند بلند دو سه مرتبه ایگو: سلام خاله، خاله در لحر ببندی دُز زیاد بودن. مم فاتک جواب ایداد: ما چه موهه که دُز ببرت؟ رحمون نشت رو حصیر و یک مشت نخود تخمه کشمی از کیسه خو درایوارد و شروع ایکرد بخوردن. یک مشت هم ایرخت جلو مم فاتک. مم فاتک ایگو دسِت درد نکن خوت بخو مه خو دندن تخمه خوردن امنین. رحمون ایپرسی: پ رسول کجان؟
        - پشت خونه وا گر رفیکون خو فوتبال گازی نکردن. رحمون ایگو: حالا پ دگه تمبون خو سهار اکنت، محمودک خیری، چوک دادا ما هم همی طورن اویس اویس اریت داخه خاکون و اتاتن خونه جیمه خو عوض اکنت. دادا ما بخ بخت خسته بودن از لباس شوشتن، تاید چه که گرون بودن، بَهک، محمودک خو ای چیزون سری نابوتن، اویس اویس اریت سریخچال هو سرد اخورتن، یه دفه ب رفیکون خو ایوارده سریخچال بی بی ما وا کلم کلیون نرو همه شو ایداد. رحمون بلن بلن خنده ای ایکرد و ایپرسی: پ فلاسک چایی کجان خاله؟ مم فاتک جواب ایداد: تو مطبخ، بی زحمت بی خو چایی برز که مه کمرم دردن. رحمون ره از داخه مطبخ فلاسک چایی ایوارد و ایگو: خاله دفه دگه چای شمشیری درست مکنی، پفتلی خیلی گپن تو لوله فلاسک گیر اکنت، موکع خوردن پفتلی اتاتن تو لووت نابوتن بخوری. مم فاتک بی خیال رحمون کار خودی شکرده. از موکعی که با بپ فاتک هیش ایکرده تلی و شک شبافته، و بعد ته که بپ فاتک یک تا چرخ سینگر براش ایخری شروع ایکرد ب دوختن تمبون زکزک و کمک خرج خونه هسته. از وختی هم که بپ فاتک چهمی تار بو و نی تونست کار بکنت، مم فاتک وا پولی که درشوارده امورات خونه شگردوند. هیچوقت هم گله ای ناکرده چون بپ فاتک پولی اینهه ولی خیلی مهربونه.
        رحمون مث ایکه یه دفه یادی بیات سوال ایکه: پ خالو کمبر کیان؟ مم فاتک جواب ایداد: چهمی دردن داخه سرا خافتن. رحمون ول کن نهه و دومرتبه ایپرسی: چهمی ب چه دردن؟ و بدون ایکه منتظر جواب مم فاتک بشت ایگو: ای ببری زیارت سید مظفر خب ابوت، چوک عساک رفته واگر پُس مح مراد و چن تا همی لاتون دگه یه چیزی شوکرده تو سیگار شوداده ایکشیده هونده خونه تا نزیکی صب بلن بلن خنده شکرده، بپ و مُمی همو شو ب ای شوبرده سید مظفر شوبسته وا زیارت، صب حالی خب بوده خودی برگشته خونه.
        رحمون همی طو که گپ شزده چهمی کفت به بپ فاتک که از سرو صدای رحمون بیدار بوده.
        - سلام خالو کمبر. بپ فاتک جواب سلامش ایداد و نشت رو حصیر و ایپرسی: چه خبر رحمون؟ رحمون مث ایکه منتظره یکی بگیت چه خبر وا خوشحالی ایگو: اَمرو نهستری تو بانک دعوا بو، یک تا همی زنون کلکلاشکی وا دستگاه منگنه ایزه تو سر کارمند بانک، مردم همه جمع بودن، خیلی خُشه، یک ساعت خنده موکه، زنکه جلو همه یک فحشونی شداده ب کارمند بانک. بپ فاتک ایگو: دعوا خب نین. رحمون با خوشحالی ایگو: خالو کمبر یادت نین یَک دفه همو یارو ب فاتک متلک ایگفته ب چوکون محله جمع موکه ب یارو موزد؟ بپ فاتک جواب ایداد: نه یادم نین. رحمون از بپ فاتک ایپرسی خالو کمبر چایی برات برزوم؟
 - برز کربون کدت. رحمون ب بپ فاتک و ب خودش چایی ایرخت و ایگو: شیرینی اَخوریم هوس تلخی اکنیم. و یهویی ایگو: خاله امرو کلیون بی ما نتداد؟ مم فاتک که شخاسته زودتر از دستی خلاص بشت و بریت نون بگنت، ایگو: بخشیدن از تون که ذغال مو تموم بودن. رحمون جوابش ایداد: دفه دگه خوم ذغال اتارم. مم فاتک ایگو: بی خو تمباک بیار، ای تمباکون ما تندن مث دفه کبل کلغ ازنی. رحمون احساس ایکه که نه، ای دفه مم فاتک خیلی تحویل ای ناگفتن. و حدس ایزه که بایه خبری بشت بهمی خاطر ایپرسی: پَ فاتک کجان؟ مم فاتک جواب ایداد: رفتن پهلو رفیکون خو. رحمون ایگو: خب نین دخت تا ای موکع شو بریت لرد، مردوم حرف دراتارن. مم فاتک با شوخی ایگفت: اگه همی تو حرف درنتاری کسی پشت سر فاتک گپ نازنت. رحمون: جوابش ایداد: ای داخ مه مگه گنوغم که پشت سر نومزاد خو گپ بزنوم؟ و مم فاتک از ترس نی گفت که فاتک هفته کبل با یکی دگه نومزادی ایکردن... ادامه ایهه
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده