نادر شاه در لارک

نادر شاه در لارک

مُدتی هسته که شهر حالت نظامی شسته و مَردُون شمشیرون خُو تیز شو اَکه و شُوون دور اَ چهم ما چُولَنگُون مدیر گُمبرک و معلم مدرسه کمیسیون شو هسته بعضی وختُن پچ پچ زَنون مُون اشنوت که شُون اَگُ دگه وَخت شن بی پاکستانیون درس خاشی هادیم و ای اوضاع جزیره هم بی ما بشته کنجکاوی کرده
صحب سرکلاس معلم ما بر عکس پشترون که ساعت هشت اَ خُو پا شَ بُو و گیج مِرَک خُو سرکلاس شَ هُنده و مشک شَدا و دوباره شَ رَه که رَغبَن بخات ، ریشی ایزده و وا جیمه اُتو کشیده هُنده که بُو عطری نَزیک هسته زار وا سَر مُون هادیت ، چوک ون نفسی شُو کشی و شُ گُ امرو بُو دومادی ندادئی !!! و معلم هم بدون ایکه از درس و تکلیف چیزی بگیت رو بَ شاگردون اِیگُ اَ کشم خبر شو واردی که امرو رئیس فرهنگ اَهُندنگ لارک بی بازدید اَ مدرسه بایَ تمام کلاس و حیاط مدرسه پاک بکنیم و بعد بریتون والَهرون سر و رُو خُو بشوری و جیمه پاک و نُو نَگَر خُو بکنی و بیائی دانش اموزون دو دسته بودن دُختون بَ جُونِ کلاس و میز و نیمکت و ما چوکون بی جَم کردن سنگ و جارو کردن حیات مشغول بودیم
ساعت سه پسین یتا اَ چَوکون که لُو تیو نگهبونی شَدا جاری زَه یتا جهاز نَدیدم که اَ تره کشم نَ هُندگ معلم هم زود ایگُ کلاس اولی ن ردیف اولی و دومی ون هم ردیف دوم و کلاس سومی ون ردیف سوم و چهارمی ون ردیف اخر و ایگُ مه اَرَم لُو تیو بَ استکبال رئیس فرهنگ شما هم ارُم بنینی و درسونت ون بخونی ما که هُندیم مه بر پا اَدَم وشما صاف وُستی تا رئیس اجازه نشتن هادیت
رئیس فرهنگ وا شش نفر دگه دَاخه کلاس بودن و رئیس شواسته وا چوکون گپ بزنت اَیتا دُختون کلاس اولی ای پُرسی دختر خانم اسم شما چیه ؟ دختو ایترسیده و هم شَندُونست ای چه نَگُتن ، سری زیری که و چیزی شَ نَگُ رئیس اَ یتا دگه ای پُرسی شما دُختر اسم چیه ؟ دُختو هم که ایدی رئیس گُر ُ گُر یَ چیزی اَ ای نپرسیدن سر خُو بَ پَشتا تُو ایدا و وا نگاهی شواسته بدونت ای چه نَگُتن که یتا اَ کلاس چارمی ون اِیگُ ، اَگُتن نُوم تُو کیاه ، دُختو تا ای گپی اشنوت همطو که دَس تو شوا شَ چرخُوند جار ایزه زیبا زیبا زیبا و بی رئیس نگا شَکه و وا دست بی خودی اشاره شَکه خَرص تُو چهمی جَم بوده ای دو هفته هسته که مدرسه شَ هُند و تازه فارسی یاد شَ گه
رئیس که ای دُونست جریان چن اَیتا کلاس چارُمی ای پُرسی نُوم مدرسه شما چِن و ما همه وا هَم مُوگُ دبستان نادری و رئیس ادامه ایدا مه از ای نُوم خیلی خُوشُم هُند بایَ مدرسه ون بشتری داخه ایران بَ نومِ نادر بَشن و بدون ایکه متوجه بشت بشتر چوکون متوجه گپ ونی نابودن از نادر تعریف شَکرده اتوکا گپ شَزه مث ایکه چند سال دمبال نادر داخه جنگون بودی
همی غایه سی چلتا اَ اهالی لارک هم بی جم اضافه بودن و از بیرون کلاس گپ ون رئیس گوش شو اَکه ، و ای هم مث ایشونی که چیچکا اَگن وا کمک دَس و سر و گردنی از دلاوری ون نادر شَ گُ .یتا اَ لارکی ون داخه کلاس هُند و اَ مشکلون خُوشون مخصوصن جهازون پاکستونی اِیگُ که چطوکا کُلگر و لیح ون شون اَز بین نبردنن و اِیگُ شما بی ما کمک بکنی و بی دولت خبر هاده تا کمک ما بکنت ما هرچی شکایت نکردیم کسی کمک ما ناکنت
رئیس که تو خیالی هَنو دمبال نادرشاه ن و وا محمود افغان جنگ نکردن یَدوفه پا خُو بَ زمین ایکوبی و ایگُ نادرشاه نمردن ، ایجا مدرسه نادری ن نادر شاه ایجان و شما سرباز نادری شمشیر نادر نباید زمین بکَت !!

صحب روز بَعد که اَخُو پا بودیم مُودی هیچ جهازی وا دیریا نرهتی و مردون همه شمشیر وا دَس لُو تیو و بالا کلات پرتکالی ون نگهبونی ندادن و زنون هم چادر وا کمر شو بستی و تدارک پشت جبهه ندیدن و نُون و چائی بَ لُو تیو و کلات نبردن

گپ ون رئیس فرهنگ بندر کار خودی ایکرده و لارکی ون همو شُو وا جَهازون خُو شمشیر بَ دَس بَ جُون جهازون پاکستونی اَکَن و لیح ون شون پچ پچ شو کرده و بی لو تیو لارک بعنوان غنیمت جنگی شوارده بی جهازون پاکستونی پیغوم شو داده اَگه دوباره پیدا تُو بو جهازون تون زیر هُو اکنیم
یتا اَ لارکی ون که شوخ طبع هسته شَ گُ دگه احتیاج بَ کمک دولت و شکایت مُو نین شمشیر مُو هستی و لشکر نادری ، خُومون حَک و حکوک خُو اگریم
ا روزون ما چولَنگ هستریم و وا شمشیرون چوبی خُو لو تیو و کلات پرتکالی ون نگهبانی مُو اَدا و فکر مو اَکه ما نادرشاه کوجکی هستیم
.
نویسنده : گلشن سورو (وبلاگ سورو-هرمزگان)
برگردون بی بندری :Genow

یادتن 14

 

چَک و چوکُو همتا یازِی اَرِن / مُم  و بَپشُ هَمهَ تا راضی اَرِن

یادتن که ما بِرار هَم اَریم / غایه سختی کنار هم اَرِیم
اِیتُوکا ما همه پَرکَن نَهریم / همه وا هم خُب و دشمن نَهَریم
ای گَنوغ بندرن تُوارتن / بیگُنَه نِی عزیزم بِرارِتن
نَگُفتن بِی تا بَریم یازی بَشیم / هَمه تا داخل اِی گازی بَشیم
گَل اَ نُو گازی اَ نو بِی تا بِرَیم / جَهاز و هُوزارُ هُو بِی تا بِریم
ول بُکُ تو دَست اَ اِی غُصته بِسَه / تو بِّچِی لِنگِر خُ رِستَه بِسَه
چک و چوک = بچه ها .همه بچه ها
همتا = همه یکی .همگی
یازی آماده
مم و بپشُن = مادر و پدرانشان
اَرن = بودند
برار = برادر
اَریم = بودیم
غایه = وقت
ایتوکا = همینطور
پر کن = پراکننده
نهریم = نبودیم
گنوغ = مجنون . دیوانه
توارتن = صدایت می زند
بیگنه = بیگانه . غریبه
نگفتن = می گوید
گازی = بازی
گل اَنو گازی اَنو = دو مرتبه . از نوع . از اول
جهاز = لنج .کشتی
هوزار =بادبان
هُو = آب
ولک بُکُ = رها کن
رسته = پارو 
.
محمد مذنبی
عکس : عبدالمطلب ازلی پور

منتظر یَ چِیچَکا

اَز جانِ خسته دلِت جامه غُصته در بیار
مَوال اسیر غَم بَشِت رو لُوُنی خَنده بِکار

با پَرپرُوکِ نَفَسُم هَر رو اَنینُم رو سِرا
خُدا نَکُن خَنده بشت اَلُو دیریا مُ جدا
روزون مثِ ی تِی تُوَک دمبال سایه وا سری
شُو تا سَحر مُرغَک دل منتظر یَ چِیچَکا

هَر روز اَرَم مثِلِ کدیم وا دِلِ خَسته پا تِیو
تُو گُوشِ کالِنگ اَخُونُم کصه ی خُو تاسَرِ شُو
صبح تاپَسین شُو تا سَحر سَر وا سَر مُوج اَنُسُم
دَست خُودُم نین که نَرَم دیریا اَگیت پا بَ بُدو

مثل گَراشی پُر اَ هُو چشمُون پُر خَرص دِلُم
تُو سِرگی اَ سِوندِ شُو جَهله اَسازُم وا گِلُم
لُوار تابستان اَتا درختِ اَمبا بَر اَدیت
بَر رو سراح وا کاغذی که مثل سایه ن وا کِلُم

.
Genow

موسیکی کار

موسیکی کار
صُحبِ گاه همه رو سَطحه جهاز جَم هَسترن و منتظر دستور ناخُدا بی چیدن لنگر و بالا بردن هُوزار ، صالح چَن روز کبل یک جا بُوده و هَنو حَنیر دومادی رو دَس و پائی پیدان ، یَ گوشه ای نِشتن و وا چهم ون پُر خرص نگا لُو تیو نکردن بعضی وختُن هم دسمالی که بو عطر ندادن و هدیه نو عروسی ن جلو دُماخ ی نبردن و بی یادگاری عشک خُو بُو نکردن بو عطر تن و یار و حجله دومادی و دل کَندن اَ شهر و دیار غم گَپی ن که رو دلی نشتن
عبدالرحمان هم ادم میون سالی ن که دُوش اولی بار گام سِیدِن چُولنگ یَ ساله ای رو ریغ ون لُو تیو ایدیدن ، بی کِوِن جهاز تکیه ای داده و تو عالم خیال زمان یَ سال بَ جلو ای برده و دو زدن چوکی لو دیریا شَدی و شَ دُونست سفر طولانی جلو راهی ن
مَمدُو که تا دُوش غرک خوشی هسته و بی همه شَ گُ بعنوان ولیت وا جهاز ناخُدا اِیسُف شوا سفر بکنت گوشه ای نزیک سلیدان نشته و بغض گلوئی گته بی او که دوازده سالی بشته نین دل کندن اَبپ و مُم و کاکا و دادا کار راحتی نین بارشت خرص اَ آسمُن چهمونی نشون شَدا که خیلی دلتنگ ن
ناخُدا اِیسُف مرد دیریا دل و ناخدا با تجربه ای هسته شَ دُونست وا ای اوضاع نابُو روانه دیریا بشن ، دستُور ایدا لنگر بچنن ، و هَم زمون ناخدا وا چَن تا اَ جاشوون کدیمی پاوُن شون بَ سَطحه شُ اَکوبی و دَستون تو هوا بَ حرکت دَر هُند و صدای چاکَه فضای جهاز عوضی ایکه
چیکنگا با با چیکنگا ور شو ورشو چیکنگا
چیکنگا با با چیکنگا ور شو ورشو چیکنگا
الا همه جَواب ندادن و لنگر بالا شو کَشی ، ای غایه دُهل ون هم بَ صدا در هُند صالح و عبدالرحمان و مَمدو هم غَرک چاکَ زدن و جواب دادن چیکنگا با با چیکنگا ور شو ور شو چیکنگا ، شوک سفر حاکم جهاز بو و غَم چَن لحظه پیش اَه یاد شو که و ناخدا دستور بالا بردن هُوزار هم صادر ایکه
کلی ورشو خلیلو سریا ورشو ورشو خلیلو سریا ، ای اوازون وا چاکَه و دُهل بی جهاز روانه سفری یَ ساله نکردن ، ای اوازون و نغمه ون صدها و بلکا هزارُون سالن که دیریا نوردون و اهالی لُو تیو جنوب ایران همراه وا کار و سفر نَخوندنگ و کسمتی از موسیکی ای دیارن
چاک و چاکَه نَکش مهمی داخه موسیقی جنوب ایشستن ، بعضی وَختُن دست زدن همراه اواز جَم ن که خودی بَ تنهائی چن ساعت مجلس گرم اکنت ، شِیرون موسیکی کار بشتری لُک و یا کوتاهن و چن بار تکرار اَبن ، یَ نفر که صدای خاشی شستن یَ بند شیر هر دوفه وا چن صدا اَخونت و باکی جواب ادن ، امرو چاکه یکی از شاخه ون موسیکی جنوب شناخته بودی
نویسنده و عکس : گلشن سورو
برگردون بی بندری : Genow

.......

حنیر = حنا

یک جا= در استان هرمزگان وفتی داماد به خانه عروس می بردند می گفتند یک جا شده . چون رسم بود که داماد مدت یک هفته مهمان خانواده عروس باشد و به همین خاطر جحله عروسی هم در خانه عروس بر پا می کردند.
لُوتیو= ساحل
کِوِن =کابین ، اتاق ناخدای لنج
ریغ= خاک ، ماسه
چاکه = دست زدن
ولیت = بچه های جوانی که برای جاشو شدن در لنج شروع به کار می کردند
سلیدان = اشپزخانه لنج

" نطفه غم "

دِلُم از دَست دُنیا خَستَه بُودِن
دِلُم وا نُطفه غم بَستَه بُودِن

کَسی مِثل مِه مِحنَت اینَدیدِن
گُلُن ماتم از عِشق اینَچیدِن

رَفیکُن عَزیز اِی هَمتَبارُن
خُدا هیچ وَخت نَکُنت از هَم جُدامُن

پَسینُن لُو تیُو ما رَفتَه گازی
وا یَه هوتابِلا مابُودَه راضی

کُجا رفتِن شُوُنِ سَرخُون و ایسین
غم و شروَند و بارون تو کـَرگین

دِگـَه اون روزُن هیچوَه نِتاتِن
مِه بیهودَه ای عزیزُم آواز اَخُونُم

شاعر : ابرهیم منصفی

.

چوک شغو

گازی زار 2

موسیقی زار یکی از موسیقی هون مخلی ما جنوب ایرانن . در مراسم زار از سازون گوناگونی استفاده ابوتن که یکی از اون سازهون تنبورن که فقط توسط بابا زار یا شخصی که او اجازه ادیت نواخته ابوتن. مضرات که سازین از شاخ گاو یا همو گوسفندی که برای اجرا مراسم کربونی شکردن ساخته بودن . اهنگ خون که اهنگین با ضرباهنگ تند که زمونی که خون اواردن اجرا ابوتن و جزئی از موسیقی زار به حساب اتات. ار و نوبان ریشه ایشه در منطقه هون نوبیان و یا نوبان که جنوب مصر و شمال سودان در بر اگنتن و تا اتیوپی یا حبشه سابق ادامه ایشه، منطقه گسترده این که در گذشته مهد تمدن بودن و تاثیر زیادی در شکل گیری تمدن مصر باستان و کشورهای پیرامون ای بودن

ریشه ای مراسم بر اگرده به کشور مصر و منطقه هون پیرامون اون که قبل از اسلام خدایانی هسترن بنام ازوزار که مردم هر ساله قربانی شاکه و براش مراسم اجرا شاکه که این مراسم شمال موسیقی و رقص هسته که در مناطق رواج ایشسته.

بعد که اسلام در منطقه هند و اجبار مردم به پرستش خدایکتا و الله بو اجرای مراسم ازوزار منع بو و مردم این منطقه با تغییر شکل مراسم و تغییر نام به زار رنگ و روی اسلامی شودا بهش و ای باعث بو که تا الان زنده نگه داشته بشد.
اجرای مراسم زار در شمال افریقا بخصوص در مصر یه صورت گسترده رواج ایشه .
البته در حال حاضر در مصر مراسم زار بودن بشته محافل زنانه که زنون باری خلاصی از فشار روحی و تنش هون اجتماعی ارن سمت ای محافل تا با رقص و خستگی هون روحی و روانی از جسم خو دور کنن .
و اما اجرای اون در کشور خومو : احرای مراسم زار در هرمزگان و بوشهر هنوز اصالت و قدیمی بودن خوش حفظ ایکردن ولی نوبان برای حفظ و بقای خو شکل اسلامی به خود ایگفتن و اشعار مذهبی هم تو مراسم اگن
...
اِحسان رمضانی

چِل چل هُو لُو تِیو

سَرِ شُو چِل چل هُو لُو تِیو چکَه خاشِن

مائی نِشپیلی خاشِن ،

رو شُونَه کَندِر چه خاشِن
رو خاکِ بندر چه خاشِن

صُحب اَبو ت ، اَفتو اَتات رو پَنگ مُغ جا بِگرت
بَپ ما یا علی اَگیت مائی اَ مُشتاه بِگِرت
پا بَ یا حَمله بِگیم ُو دِل وا دِیریا بِزَنیم
مُوج هِمَت تُو نگا مُون رنگِ فردا بِگِرت

گَل اَنُو گازی اَ نُو ، روز اَنُو روزی اَنُو
دِیریا خاطرت شَواتِن دِل بِزن وا دلِ هُو

ای هَمی هَنُو خاشِن اَلَنگَچی دُو دُوَکا
شُونه وا شُونه یِ هِمَت لُو تیُو چوکَلَکا


عکس: محمد امین نجفی زاده

بِریمک تُو سَفَر گِتَر 2

ناخُد اِیسُف و بِریمک تُو سَفَر گِتَر (کسمت دوم )
همطو که بریمک شاخ دو تا کهر ای گناشته و بالا ای برده بی کهره تا اَفسر ناوچه انگریزون بگینن ، اوشون از جهاز ما فاصله شُو گِ
نَزیک ظهر بی بندرگاه دوحه رسیدیم ولی ناخدا ای ناواسته کبل ساعت سه جهاز ما تابُک بکنت ، ساعت سه اکثر مامورون و شرطه ون شَ ره وا لَهرون فکط چنتا ناتور امونن اجا ،،ساعت سه و نیم تابک مو که و ناخدا دستور ایدا کهرون اَبُن خَن بَ رو سطحه بیارن تا زود ته پیاده شو بکنن
ناتور ون اجازه شو نادا کهرون زیر بکنیم شون اَگُ الان همه رهتن وا لَهرون ولی ناخدا ول کُن نبو و ایگُ ای بار نین کَهرن و چار روزن رو دیریا هُوی و نَه دنگی شو نخاردن اَگَ تا صباح داخه جهاز بشن نصف شون تلف اَبن ولی ناتورون گوش شون بدهکار ای گَپ ون نَهسته ، ناخدا که ایدی اتوکان ، جدی و محکم اِیگُ اگَ کَهرون تلف بودن گناه شون گردن شمان و جواب رضوانی خوتون هادیت ای کهرون همه سفارش رضوانی ن ،ناخدا دگه چیزی ای نَگُ تره جهاز حرکتی که ، هنو چَن کدم نرهته که دوتا ناتورون وا دُو خوشون بی ناخدا شُ رَسوند و شُگُ بَ یَ شرط کهرون زیر بکنی که پشت گمبرک شُو ببری و تا صباح خودتون مواظب کَهرون بشی و کسی اجازه ای نین اَ محوطه گمبرک برت صحرا ،بی همه کَهرون شُ برد پشت محوطه گمبرک و سه تا اَ صاحبون کهرون و طیفه ون علی فرج مشغول واردن هُو بی کهرون بودن . ساعت شش پسین هسته که صدای بُنگ مغرب اَ مَجد بُلَن بو و هوا تَهار شَ بو ناخُدا بی طیفه ون علی فرج اِیگُ آ مَجد ندیدئی و بی مناره مَجدی که پیدا هسته اشاره ایکه ، و اِیگُ ای مَجد غُلُم عباس گراشی ن اجا که رسیدی بگه ناخدا اِیسُف بی ما ای رَستادن و گَشت ای شخص نَکردیم خودی یا شاگردی بی شما وا لهرون طیفه ون تون ابرن ، ربع ساعت راه بشته نَن تا نُونوائی تو راه وا کسی گپ مزنی ایجا به بعد خارج از محوطه گمرک ن
شما هم کارگری که بعد کار وا لهرون نَرهتئی ، متوجه منظورم بودی؟؟
هر چارتا وا ناخدا خداحافظی شو که و ناخدا در اخر ایگُ اگَ دمبال کار و موفکیتی بایَ کلیز و تلاش تُون بشت سرتون بالا بُگناری و اَ کسی مترسی ایجا همه غریبن و دمبال کار هُندنگ اَگ بی غُلُم عباس تُو دی سلامی برسانی و بش بگی ناخدا صباح اتات مغازه ت
وختی اوشون خداحافظی شوکه و رهتنگ ناخدا هُند داخه جهاز و جاشوون شن ون زیر پا کَهرون داخه دیریا شُ رخته و جهاز شُ شوشته ، وا هُندن ناخدا جهاز اَ فرزه جدا بُو داخه بندرگاه لنگری کَردوند نسیم خنکی اَ رو هُو شَ هُنده و ناخدا اِیسُف مشغُول خُوندن نماز هسته که صدای بع بع کهری بُلَن بُو !! ناخُدا همیشه نمازی نیم ساعت طول شَ کشی ولی ده دکیکه نَبو نمازی تمُونی که و با صدای بُلن جاری زه بریمَک ، جوابی ای نَشنوت و دوباره جاری زه بریمَک کم جائی ؟؟ یتا اَ جاشوون ایگُ بریمَک نماز نخوندگ ناخدا وا عصبانیت ایگُ مگه نماز تراوی نَخوندگ که ای همه طولی دادن ! چَن دکیکه بعد بریمک بی خودی بَ ناخدائی رَسوند و اِیگُ جارُم اتزه ؟؟؟
ناخدا : هُو ای صدای کهر اَ کم جا نَ هُندنگ دگه چه کلَکی اتزدی
بریمَک : بعد ای که کمی ساکت بُو اِیگُ هُو نه گُوش مه هم صدای بع بع اَشنوتن چار روزن بع بع 1200 کهر شُو و روز تو گوش مُون بودی وا ای زودی ای صدا کله مُون خارج نابوت !!!
ناخدا وا عصبانیت اِیگُ حیا بکن دُرست جواب هاده
بریمک ای دوفه وا صدای بُلَن بدون ایکه اَناخدا بترست خیلی جدی اِیگُ همیشه رسم ای بودی که صاحب مال تو سفر دوتا اَکهرون هادنگ بی جهاز که تو راه خوراک درست بکنیم و شُو ون کباب بزنیم ولی ای کَلاش ون هیچی که شوندا هرچی ماچله جهاز هم هسته شُ خارد مه هم عصبانی بودم دوتا اَ کهرون نَ بُن خَن زَفت اُمکه و حلا شما که ناخدائی یَ لحظه خدائی بکن و بگه ای کار اُوشون درسته ؟؟؟
ناخُدا دگه ای نَتونست خنده خُو بگنارت و همطو که خنده شَ زه ایگُ بریمک بره بیار شون بالا هُو شون هاده یتا امشو سر ببری بی کباب و صبا هم وا هَواری گوشت تلافی ای چَن روز در بیاری بالاخره مال ادم بخیل یا گرگ ابَت یا بریمک

هوا خنک بوده و بوی کباب و نسیم شمال بی همه سرحال ای وارده اسَمُن هم غَرک استال بُوده

سَفر نزدیک اتکرد رفتی ای عزیزُم ، رو بَ گتَر اتکرد و رفتی عزیزُم ... ای صدای بریمَک هسته که شَ خوند و باکی جواب شو ادا صدای برخورد موج ون وا بندنه جهاز و صدای دُهل و تومپک بریمک و چاکه جاشون تو خلوت شُو داخه هوا ای پیچید
سفری دگه بَ پایُون رَسی ، شُو چادر سیا نَ سری کَشی تا همه زیری بُخُووِِِِِِِن و خسته ای سفر اَ جُن در بکنن ، جهاز زندگی بریمَک ، ناخُدا ایسُف ، علی فرج و غُلُم عباس گراشی خیلی سالن هُوزاری بلند ایکشیدن بی دیریا ون گَپ پیش نَرهتنگ ما هم بعضی وختون سِنگار اوشون ابیم کصه ای خاش از ادم ون پیشتری بی شما اَگیم

نویسنده : گلشن سورو (ناخُدا)
برگردون بی بندری : Genow

رضوانی : یکی از تجار سر شناس قطر که تا چند سال پیش رئیس اطاق بازرگانی و اصناف قطر بود ، می گویند جد اباد انها از منطقه هرمزگان به قطر رفته اند.
ماچله= به جیره غذای لنج می گویند
هُوزار = بادبان
سِنگار = همراه
کلیز = تلاش
تابک= پهلو گرفتن
بُن خَن = انبار لنج
سطحه = بالای لنج
بُنگ = اذان
مَجد = مسجد
شرطه = پلیس (عربی)
ناتور= نگهبان
لَهر = خانه

چنگ

استان هرمزگان از نظر تنوع موسیقی ، یکی از غنی ترین استان هویی در ایرانن . ولی متاسفانه از طرف دولت برای معرفی ای هنر ، یا که تحکیک ، انتشار و ثبت این اثار کارون جدی وا علمی انجام اینگتن . نوشتهون پراکنده و سطحی در جاهاونی همچو نشریات و تلاش بعضی مردون دلسوز ، اینتونستن این هنر مردمی که بخش مهمی از فرهنگ جنوب کشورن ت به دیگران معرفی ، منتقل و مانع نابودیش بشد.
از گروه زیبا شیروان ( زیبا گلناری ) ، نصره ، دوستک و زلخا چیزی جز نوم باقی نموندن ، تعدادی نوار مویسقی با کیفیت پائین تنها یادگار این گروه اصیل بندری خود مونن و قابل ارائه بودن که بکم که اکثر نوازندگون گروه زیبا دارفانی وداع شوگفتن و دگه نابوت برای تبت و ضبط کار این هنرمندان اصیل هرمزگانی و جود اینین . افسوس و صد افسوس
چنگ نوازان هرمزگانی
کوچالو : یکی از پیشکسوتان و استادان چنگ در استان بودن که شاگردون زیادی تربیت ایکردن و سبکوی جدیدی از چنگنوازی از خود به جا اینهادن، سبک لوطچی چنک در موسیقی بندری از یادگار کوچالو هن، متاسفانه از کارهای ای استاد هیچ اجرای بصورت ضبط شده موجود نین
کدوکو یکی دیگر از نوازندگان چیره دست چنگ بودن که چند سال پیش در فقر و بدبختی از دنیا رفتن . گدوکو به جز اینکه همراه گروه لوتی چنگ شزه، بشته در مراسمون کوچک و گردشون که جوانون ترتیب شادا شرکت شکه.دارای سبک خاصی نهه اگن که مجلس خوب گرم شکه ، همیشه شگفته اول با چند پیک خودوم گرم ابکونوم بعد چنگم گرم ابوت، گدوکو به خانواده و چند نفر از گروهی که ایشسته سالیون ساله که در روستای شهرو زندگی شکه و در شهرو هم با چنگش وداع ایکه

بخشو از نسل جدید چنگ نوازان هرمزگانین که به خوبی و راحتی چنگ به صدا در شوا وی سالهون زیادی با گروه گدوکو همکاری شکه و ساکن شهرو هم هسته .

غلام وطن دوست : از چنگ نوازان مینابی و نوازندگان ماهر این ساز در استانن برای اطلاع زیادته راجع به وطن دوست به مقاله که سیاورشن در همین باره اینوشتن مراجعه بکنی
جمشید میر رستمی ( جمشیدک) : متولد ۱۳۳۸ فرزند احمد ، یکی از بهترین نوازندگان چنگ در استان هرمزگانن جمشدک نواختن چنگ کنار پیر بخش بلوچ فرا ایگفت و خیلی زود هم معروف بو ، جمشیدک از جوانترین نوازندگان چنگ هسته که در مراسم رسمی و هیش هنر نمایی شکه
..
عکس و مطلب از وبلاگ سورو (گلشن سورو)
گرداورنده و برگردون بی بندری : احسان رمضانی