گپ و گویش بندرعباسی
زبُن بندری اَدست اَرفتن ....حالا سینگو دِگه خرچنگ اَبودنگپ و گویش بندرعباسی
زبُن بندری اَدست اَرفتن ....حالا سینگو دِگه خرچنگ اَبودنگازی چُولَنگُ ون
چُولَنگ بالاشهری بعد بارش یتا مَنشُوَه درستی کردی و داخه گلکَنی پُشتِ مُغ ُون وا دوتا دار خَرگ رسته نزدن ،، شادی بگردم بخدا ..... یاد روزون خاش چُولَنگی وا خیر بشت
.
.
.
عکس : عبدالله کوپشی
چنگ 2
ا زمونوی کدیم تا الان موسیغی شو و روز همراه ای مردم بودی ،تو هر شرایطی وا شکل و نوع مختلف . موکع کار به شکلوی مختلف ، غایه هیش یه مدل دگه ...
نوم موسیغی که اتات ناخودآگاه شادی و چمک و خوشحالی تو ذهن همه ما اتات و خوب درست اش هم همی ان . ولی همی موسیغی بعضی وخت و که ا همه دنیا دل ات سیر ان باز هم غم ا رو دل ات اواگنت .
سالیون سال ان که تو ای منطغه صدای ساز و دهل و چنگ و جفتی شادی بخش مجال
س
و شروه ویی که وا کلم و جفتی و حتی چنگ و ساز شاخوند بی موکع تهناکی و
سبـُک کردن بار غم و غصه و مشکلات ، هنوز هم همون تازگی ایشه ، هنوز هم
وختی انیهی پای جفتی و چنگ همو حس بهت دست ادیت .
باید وا گوش خو بشنوی و با استخون خو حس اش بکنی و با دل خو درک اش بکنی . صدایی که وختی و گوش ات ارست مث مـُسکنی بی درد ان . دردی که امروزه ن رو جون مو بلکه رو دل مون .
موسیغی که امروز کمتر کسی اتونی از نسل جوون پیدا بکنی که بهش گوش هادیت .
شاید تخصیری هم شونبوت . بالاخره باید ا یه جاهی وازش آشنا بشن ، وختی چادر و دستار و کندوره جاه خو و مانتو و دکلته و کت و دامن ادیت ، خوب باید هم ساز و چنگ و جفتی جاه خو بی دی جی و راک و متال هادیت .
ناگم که ایشو بد ان ، نه هیچ اشکالی اینین ، درد ما پوشش نن ، درد ما اینکه همراه با اینکه لباس خو عوض موکه فرهنگ و اصالت خو هم عوض موکه ، ما همیشه به گذشته خو افتخار اکنیم . به فرهنگ اصیل و سنتوی جون خو افتخار اکنیم ، ولی نسل آینده مو به چه ی ما افتخار بکنن ، به پوششی که مال ما نن ، به موسیغی که عربی ان ، به زبونی که به همه چی شبیه ان غیر ا بندری . به چه ی خوما افتخار بکنن ،
اگه 10 سال دگه ا بچه وی ما تو مدرسه شوپرسی لباس محلی تو چه ان ؟ زبون محلی تو چه ان ؟ آداب رسوم تو چه ان ؟
چه جوابی شوهه که هادن ، سعی اکنیم همیشه بهترین چیزو به بچه و خو بگریم ، ماوات بچه مو در بهترین شرایط رشد بکنت . زندگی اش تامین اکنیم تا هیچ کمبودی حس نکنت ، اما همه اش ای نن . همه ی قوم و گروهی شناسنامه ای شوهه ... شناسنامه خوما بندری و فرهنگ و سنت و آداب و رسوم و پوشش و موسغی مون که ا همیشه همراه مو بودی و همیشه هم امونت .
ای همه گپ امزه ، دل همه کوور امکه . ولی شما که تا ایجا حوصله توکه .
بی زحمت ای هم دانلود بکنی . ای همو موسیغی ان که وختی گوش ادی ، اریت تو بند بند وجود ات ، غم ا رو دل بلند اکنت . ای دوفعه بر خلاف همیشه چــــنگ ان
http://www.divshare.com/
باید وا گوش خو بشنوی و با استخون خو حس اش بکنی و با دل خو درک اش بکنی . صدایی که وختی و گوش ات ارست مث مـُسکنی بی درد ان . دردی که امروزه ن رو جون مو بلکه رو دل مون .
موسیغی که امروز کمتر کسی اتونی از نسل جوون پیدا بکنی که بهش گوش هادیت .
شاید تخصیری هم شونبوت . بالاخره باید ا یه جاهی وازش آشنا بشن ، وختی چادر و دستار و کندوره جاه خو و مانتو و دکلته و کت و دامن ادیت ، خوب باید هم ساز و چنگ و جفتی جاه خو بی دی جی و راک و متال هادیت .
ناگم که ایشو بد ان ، نه هیچ اشکالی اینین ، درد ما پوشش نن ، درد ما اینکه همراه با اینکه لباس خو عوض موکه فرهنگ و اصالت خو هم عوض موکه ، ما همیشه به گذشته خو افتخار اکنیم . به فرهنگ اصیل و سنتوی جون خو افتخار اکنیم ، ولی نسل آینده مو به چه ی ما افتخار بکنن ، به پوششی که مال ما نن ، به موسیغی که عربی ان ، به زبونی که به همه چی شبیه ان غیر ا بندری . به چه ی خوما افتخار بکنن ،
اگه 10 سال دگه ا بچه وی ما تو مدرسه شوپرسی لباس محلی تو چه ان ؟ زبون محلی تو چه ان ؟ آداب رسوم تو چه ان ؟
چه جوابی شوهه که هادن ، سعی اکنیم همیشه بهترین چیزو به بچه و خو بگریم ، ماوات بچه مو در بهترین شرایط رشد بکنت . زندگی اش تامین اکنیم تا هیچ کمبودی حس نکنت ، اما همه اش ای نن . همه ی قوم و گروهی شناسنامه ای شوهه ... شناسنامه خوما بندری و فرهنگ و سنت و آداب و رسوم و پوشش و موسغی مون که ا همیشه همراه مو بودی و همیشه هم امونت .
ای همه گپ امزه ، دل همه کوور امکه . ولی شما که تا ایجا حوصله توکه .
بی زحمت ای هم دانلود بکنی . ای همو موسیغی ان که وختی گوش ادی ، اریت تو بند بند وجود ات ، غم ا رو دل بلند اکنت . ای دوفعه بر خلاف همیشه چــــنگ ان
http://www.divshare.com/
ای گو
عشک ، آدمو بی پروا اکنت ، جسارت وشوجا ات تو عشک مهم ، تا ،بی آون برسی ، وگر نه آدمون ترسوو وبزدل ، تو نیم راه امونن . وما نه باید ، ترس بی خومون ، راه هادیم ، وگر نه کارمون اکیت با ...
دست خوم که ن هه . هرچه ایکه ، ای دل صاب مصب ایکه . از همون روزی که شم دی ، دگه نفهمی چی ب سرم هوند. بی م ای ابو تو ی عالم دگه . هرچه بیشترش م دید ، روح وفکرم ویرون تر ، ش بو ، روح زنگ زده ، اوم ، صیقل ، ش ، دا، وبیشتر ، م دیوونه اش ، م بو . شوون با آن کندوره زیباش ، روپلکونم ، راه ش ره وپسین نون ، ش هند که ببینت جای پاش ،چه اثری ای ،نهادن ، رو، چشونم ونگاهم .
کارم بوده ، دی دن او، واگ ،ی روزی بی او ، نمه دی دید ، عین مائی ئی هست ترم که رو خاک پل م زه .
هرچی ،ای ک ، همون چشمون کنجل کشیده اش ، ایک ،اون شبک مودن سیاهش ، اون سینه ها، انگار جماز دل هسترن . دل که سهله ، سنگ هم هستری ...
ظهر که ش بو ، طرفا خضرشهند . وکتی م دیده، سحر، م ،بو، تشنش ، مبو. م ،واست ، عین ی جرعه هوو خنک ، ب ،نوشومش ، تا کلبم جلا ها دیت . گرمای تنش ، مواسته ، که ، هووم بکنت . سینه هاش ، مواسته که بالش سرم بشت.
دی دنش ، عادتم بوده ، وخاستنش ، نماز خوابوم . نه شرف ، م خواسته ،و ن ابرو، فکت او، و او.
ن ، م ، تونستم ، پشت دل تنگی عشک و دل شوره ها، گیر بکنم ، ما عاشک هم بودیم . ای سنت وتحجرن ، ک ، ای توو، شکاوت ، خرمن ، اکنت . مگر دوست داشتن ، گناهن ؟ . آدمونی که ،عشک ، شو نا فهمن ، وهیچ وکت درخلوت دلشون ، بر بال اون تکیه شو نکردن ، نوتونن بودونن ، که عشک یعننی چه .! وب همین خاطرن که ...
از ی کصه گپ (خور)
چوک سیم بالا
دریایی
سرِ دریا روی دوشِ شـــــــهرِ مِن
دستِ مـــوج و زُلفُنِ پـَـریشُونــــی
چیچکــا بــه همــدِگــــه اَگـُــفتِنَن
صدایِ مُوجِن و قَهقه یِ خَندوُونی
دستِ دریــا رویِ پُیِ خَسته شِن
شَوا کــه بُلن بُبوت ،قــــدم بِزن
یــَـه کمی با آسمـُــــــن تنها بَشِن
اِ دلـُــن همـــــدگــه غصــه بِسَن
تویِ چِهمِ همدگه زل شُ زَدِن
وا نگاهی که پر شیدایی ین
نبایه غم تُو دلت خونه بکن
دل تو که ساده نَن،دریایی ین
وسعت دستُن تو آسمُونــن
دل تو بلورن و مـــــهربُنن
تو که دریای بایه مهربُن بِبی
دریا قسمت همه عاشقُنن
تُوی شُو خلوتت با گل مــــاه
خلوت عاشقی تُن چه روبــراه
دریا و مــاه که مشغول گــَـپَن
هر چه موجِن همه چهمَن و نگاه
یداله شهرجو _ شاعر ، نویسنده و روزنامه نگار
عکاس : کاپیتان گروه ، عبدالمطلب ازلی پُور
.
(س ت)
صدایِ مُوجِن و قَهقه یِ خَندوُونی
دستِ دریــا رویِ پُیِ خَسته شِن
شَوا کــه بُلن بُبوت ،قــــدم بِزن
یــَـه کمی با آسمـُــــــن تنها بَشِن
اِ دلـُــن همـــــدگــه غصــه بِسَن
تویِ چِهمِ همدگه زل شُ زَدِن
وا نگاهی که پر شیدایی ین
نبایه غم تُو دلت خونه بکن
دل تو که ساده نَن،دریایی ین
وسعت دستُن تو آسمُونــن
دل تو بلورن و مـــــهربُنن
تو که دریای بایه مهربُن بِبی
دریا قسمت همه عاشقُنن
تُوی شُو خلوتت با گل مــــاه
خلوت عاشقی تُن چه روبــراه
دریا و مــاه که مشغول گــَـپَن
هر چه موجِن همه چهمَن و نگاه
یداله شهرجو _ شاعر ، نویسنده و روزنامه نگار
عکاس : کاپیتان گروه ، عبدالمطلب ازلی پُور
.
(س ت)
عاشق
- بازهم شروع کردی! تاکی می خواهی به این ننه من غریبم ادامه بدهی ؟ آخه این هم شد کار وزندگی که توبرای خودت درست کرده ای !؟ آدم یه بار بدنیا میاد ویه بار هم از دنیا میره ! چرا می خواهی خودت زجرکش کنی ، گور پدرش که رفت ! دختر که توی این
شهرقحط نیست ، تا
بخواهی ،چیزی که فراوونه دختر ! یکی ازیکی خوشگل وزیبا تر!اون نشد یکی
دیگر! دیگه نه عزائی میخواد ونه ماتمی برای خودت اینچنین درست کنی ، حالا
نه دوره نجماست ونه فرهاد وشرین !.
خوش شانس ، این حرفا نزن ، تو نمی دونی، تونمی تونی بفهمی ، چون عاشق نبودی ! عشق ایمون نداره ، عشق منطق نداره ، عشق هیچ نداره ! فقط همون داره که می خواد ،آدم اگر می خواد بمیره ، باید برای همون بمیره که دوستش داره ، واگر می خواد زنده بمونه هم باید برای همون باشد !. دل این چیزا حالیش نیست ! آخه این دل صاب مرده نمی تونم کاری براش بکنم ، همش غصه ی آنوداره ! . دل آدم وقتی پیش کسی گیر کنه ، گیر کرده ! کنده نمیشه ، کاریش هم نمی تونی بکنی ، اینا حرفه که میگن فراموش میشه ، کشکه !.
آخه، دوسال زمان کمی نیست ، دوسال ازگار ما با هم بودیم !می دونی دوسال ؟ چه روزهائی داشتیم، چه حرفهائی که ما با هم نداشتیم ، ازخودمان ، از بچه هامان . بچه هائی ، که حتی اسم هم برایشان انتخاب کرده بودیم ! شکوفه وامید .
چرا باید اینطورباشد خوش شانس؟ چرا زمانه اینقدر بی رحم است ! پس کوآن عدالتی که می گن ؟! خدا قبولت ندارم !
صحبت ازدختر نیست خوش شانس ، صحبت از دل است ، میدونی ، این دل منو می کشه ! اگه چاره دردش نکنم ، هیچ مرهمی بجز اومرا تسکین نمیدهد ، آخه میگن هر دلی مرهم خودشو داره ، دل منو هم مرهم خودشو می خواد !.
تونمی دونی خوش شانس،دست هایش بوی شب می داد ، بوی اقاقیا ، ونفسش ، امیدی بود برای بهروزی ، وچشم هایش ، چراغی بود برای جستجو، و صلابتش، آرامشی بود درتن وجان . تمام وجودش ، زندگی بود،شعربود،موسیقی بود، حتی قهرکردنش !. وقتی اولین بار بوسیدمش ، لبش طعم نارنج می داد، گرم وپر التهاب ، وسماجتش التهابی دیگری بود برای تکرار. ونگاهش ... تو نمی دانی خوش شانس ، که شیشه شکسته ، خرده هاش تیز تر است !
من هنوز به حرفاش اعتماد دارم ، حرفاش هنوزتو گوش جانمه ! .این خودش نبود که گفت نه ، وما باید تمام کنیم ! توگوشش خواندن خوش شانس . هرچه کرد آن مادر لعنتیش کرد!
اخه چه جوری قبول کنم ، او که همیشه می گفت ،عشق ، آدمو بیدار میکند اگر همه دنیا مخالف باشند من وا میستم ،من همیشه بر تو می وزم ، وبا تو هستم ، که درادامه فراز تنها نباشی ! قدم باید استوار برداشت تا به مقصد رسید، وگرنه تزلزل مارا خواهد برد، مادرم که سهل است ! نه خوش شانس ، حتمآ مادرش گفته شیرم حرومت می کنم ، دخیل می بندم ،وهزار طرفند ودروغ دیگر. مادرش یه اجنه ایه که لنگه نداره !،حتمأ آنو چیز خورش کرده ! من باید این طلسمو بشکنم !
- چه جوری می خوای این طلسمو بشکنی ؟ با عجزولابه ،عزلت گزینی ، بشینی گوشه خونه وعرق بخوری وهی سیگار بکشی ، ویااین پرت وپلات هائی که به هم می بافی ! ویا که می خواهی درست این طلسمو بشکنی ؟ ومثل یک مرد عاقل بگی ، زندگی که بپایان نرسیده ، آدم باید در برابر جذرومد زندگی ، کوه باشد واستوار.!
نه عزیز ، حرفات بوی کهنگی وبوی تحجر میده ، توکه از مادر او متحجر تری ! با این خیال بافی ها واین چرت وپرت هائی که میگی ، توگوشش خواندن ، چیز خورش کردند! وهی بشینی اه وناله کنی ، طلسمو که شکسته نمیشه هیچی! ، طلسم عمر خودت شکسته خواهد شد وعمرت بباد خواهد رفت! .
حرصم گرفته بود از حرفاش ، عمر در برابر عشق چه ارزشی دارد خوش شانس!بیستون را عشق کند! می دانی؟ اگر عشق نباشد عمر هم هیچه !عمر بدون عشق ، مثل نخل نرپیریه که باچوبش گفاره درست می کنند! عمر زمانی ارزش داره که توش عشق باشه ، درد باشه! دردی که تورا بسوزونه ، تا احساس کنی که زنده ای ! جان داری ! و گرنه، نمی تونی بفهمی ! عشقه که جان راشکوفا می کند وراه نشونت میده ، نور میده وآدم احساس می کنه که ز نده است وگرنه نخوت وکرختی در جان ریشه می زند. بی عشق شهوت غلیا ن می کند ، وتن دست مایه تمنا وخواهش می شود. این عشق است ، که انسان ر ا پالایش می دهد، به ا وج می رساند واز ورای آن ، انسان دوباره جان می گیرد وعزیز می شود ، وگرنه تن با تن ، انسان را خوار می کند. این عشق است که در درون شعله می کشد ومی سوزاند وچون ققنوس دوباره زنده می شود. عمر بدون عشق ، عین شرجییه ، که فقط شوره داره ودیگر هیچی !.
خوش شانس ، باید عاشق باشی تاحرفهای من بفهمی !.
- دست ور دار، اینها همش مزخرفه ! آخرش هم ، همان تن به تن است وبعدش هم کلنجاربابچه های قدونیم قد که پشت هم ردیف میشن ! دیگه عجز وناله نداره . مگه تو مریم می خواستی قاب بگیری ؟! اینقدر رمانتیک نباش ، زندگی وعمر آدمی ، بیش از اینهاارزش دارد که تو برای خود ساخته ای! مث دیگران با یکی ازدواج کن و بچسب بکار وزندگی . این دوروزه عمر ،! این همه ناله وزاری نداره ! دیگه دوره فایز ونجما هم گذشته ! اینها همش قصه است ! همین گلی دختر همسایه مان ، دختر خوبی است ، ادای فرنگی ها هم در میاره ، اگرمی خوای ، بگم به ننه که بره برات خواستگاری ؟! هیچی هم از مریم کم نداره ؟!
پس چرا می خندی ، مگر حرفام خند ه دارست ؟ !
خنده که خوبه ، باید گریه کرد ! نه عزیز،درشب گیر نکردی ودر زیر آوار عشق نماندی ، برای همین است که از... صحبت می کنی . فرار از واقعیت می باشد . اگر انسان باخودش رو راست نبا شد ، کلاهش پس معرکه است ، حال می خواهد در هر مساله ای باشد. اشتباه تواین است که می خواهی ،هر طوری که زندگی وعشق می فهمی به دیگران القا کنی ! البته گناهی نیست ولی یک خود خواهی بتمام معنی می باشد.
به همین راحتی ننه بره خواستگاری !
- آره ،حالا تو اسمش بذار خودخواهی ! مگر دیگرون چکار می کنند؟! میرن خواستگاری ، دست ور دار، توهم فکر می کنی انگار نوبرش آوردی ! دیگران عاشق نشده اند ، واین توبودی وهستی که عاشق شدی وبس ! من خودم هر روز هزار بار عاشق میشم ! واگر این فرماند ه نبود ، تا حالا چندین بار رفته بودم خودم خواستگاری، نه ننه.
لب خندی می زنم ومی گویم ،هرکس سوزد ، بنوعی دردرون خود. واین شعر می خوانم .
دراندرون من خسته دل کی داند کیست – که من خموشم ، واو درفغان ودرغوغاست .
نویسنده :غلامرضا دادنهال
عکاس : رهبر امامدادی
خوش شانس ، این حرفا نزن ، تو نمی دونی، تونمی تونی بفهمی ، چون عاشق نبودی ! عشق ایمون نداره ، عشق منطق نداره ، عشق هیچ نداره ! فقط همون داره که می خواد ،آدم اگر می خواد بمیره ، باید برای همون بمیره که دوستش داره ، واگر می خواد زنده بمونه هم باید برای همون باشد !. دل این چیزا حالیش نیست ! آخه این دل صاب مرده نمی تونم کاری براش بکنم ، همش غصه ی آنوداره ! . دل آدم وقتی پیش کسی گیر کنه ، گیر کرده ! کنده نمیشه ، کاریش هم نمی تونی بکنی ، اینا حرفه که میگن فراموش میشه ، کشکه !.
آخه، دوسال زمان کمی نیست ، دوسال ازگار ما با هم بودیم !می دونی دوسال ؟ چه روزهائی داشتیم، چه حرفهائی که ما با هم نداشتیم ، ازخودمان ، از بچه هامان . بچه هائی ، که حتی اسم هم برایشان انتخاب کرده بودیم ! شکوفه وامید .
چرا باید اینطورباشد خوش شانس؟ چرا زمانه اینقدر بی رحم است ! پس کوآن عدالتی که می گن ؟! خدا قبولت ندارم !
صحبت ازدختر نیست خوش شانس ، صحبت از دل است ، میدونی ، این دل منو می کشه ! اگه چاره دردش نکنم ، هیچ مرهمی بجز اومرا تسکین نمیدهد ، آخه میگن هر دلی مرهم خودشو داره ، دل منو هم مرهم خودشو می خواد !.
تونمی دونی خوش شانس،دست هایش بوی شب می داد ، بوی اقاقیا ، ونفسش ، امیدی بود برای بهروزی ، وچشم هایش ، چراغی بود برای جستجو، و صلابتش، آرامشی بود درتن وجان . تمام وجودش ، زندگی بود،شعربود،موسیقی بود، حتی قهرکردنش !. وقتی اولین بار بوسیدمش ، لبش طعم نارنج می داد، گرم وپر التهاب ، وسماجتش التهابی دیگری بود برای تکرار. ونگاهش ... تو نمی دانی خوش شانس ، که شیشه شکسته ، خرده هاش تیز تر است !
من هنوز به حرفاش اعتماد دارم ، حرفاش هنوزتو گوش جانمه ! .این خودش نبود که گفت نه ، وما باید تمام کنیم ! توگوشش خواندن خوش شانس . هرچه کرد آن مادر لعنتیش کرد!
اخه چه جوری قبول کنم ، او که همیشه می گفت ،عشق ، آدمو بیدار میکند اگر همه دنیا مخالف باشند من وا میستم ،من همیشه بر تو می وزم ، وبا تو هستم ، که درادامه فراز تنها نباشی ! قدم باید استوار برداشت تا به مقصد رسید، وگرنه تزلزل مارا خواهد برد، مادرم که سهل است ! نه خوش شانس ، حتمآ مادرش گفته شیرم حرومت می کنم ، دخیل می بندم ،وهزار طرفند ودروغ دیگر. مادرش یه اجنه ایه که لنگه نداره !،حتمأ آنو چیز خورش کرده ! من باید این طلسمو بشکنم !
- چه جوری می خوای این طلسمو بشکنی ؟ با عجزولابه ،عزلت گزینی ، بشینی گوشه خونه وعرق بخوری وهی سیگار بکشی ، ویااین پرت وپلات هائی که به هم می بافی ! ویا که می خواهی درست این طلسمو بشکنی ؟ ومثل یک مرد عاقل بگی ، زندگی که بپایان نرسیده ، آدم باید در برابر جذرومد زندگی ، کوه باشد واستوار.!
نه عزیز ، حرفات بوی کهنگی وبوی تحجر میده ، توکه از مادر او متحجر تری ! با این خیال بافی ها واین چرت وپرت هائی که میگی ، توگوشش خواندن ، چیز خورش کردند! وهی بشینی اه وناله کنی ، طلسمو که شکسته نمیشه هیچی! ، طلسم عمر خودت شکسته خواهد شد وعمرت بباد خواهد رفت! .
حرصم گرفته بود از حرفاش ، عمر در برابر عشق چه ارزشی دارد خوش شانس!بیستون را عشق کند! می دانی؟ اگر عشق نباشد عمر هم هیچه !عمر بدون عشق ، مثل نخل نرپیریه که باچوبش گفاره درست می کنند! عمر زمانی ارزش داره که توش عشق باشه ، درد باشه! دردی که تورا بسوزونه ، تا احساس کنی که زنده ای ! جان داری ! و گرنه، نمی تونی بفهمی ! عشقه که جان راشکوفا می کند وراه نشونت میده ، نور میده وآدم احساس می کنه که ز نده است وگرنه نخوت وکرختی در جان ریشه می زند. بی عشق شهوت غلیا ن می کند ، وتن دست مایه تمنا وخواهش می شود. این عشق است ، که انسان ر ا پالایش می دهد، به ا وج می رساند واز ورای آن ، انسان دوباره جان می گیرد وعزیز می شود ، وگرنه تن با تن ، انسان را خوار می کند. این عشق است که در درون شعله می کشد ومی سوزاند وچون ققنوس دوباره زنده می شود. عمر بدون عشق ، عین شرجییه ، که فقط شوره داره ودیگر هیچی !.
خوش شانس ، باید عاشق باشی تاحرفهای من بفهمی !.
- دست ور دار، اینها همش مزخرفه ! آخرش هم ، همان تن به تن است وبعدش هم کلنجاربابچه های قدونیم قد که پشت هم ردیف میشن ! دیگه عجز وناله نداره . مگه تو مریم می خواستی قاب بگیری ؟! اینقدر رمانتیک نباش ، زندگی وعمر آدمی ، بیش از اینهاارزش دارد که تو برای خود ساخته ای! مث دیگران با یکی ازدواج کن و بچسب بکار وزندگی . این دوروزه عمر ،! این همه ناله وزاری نداره ! دیگه دوره فایز ونجما هم گذشته ! اینها همش قصه است ! همین گلی دختر همسایه مان ، دختر خوبی است ، ادای فرنگی ها هم در میاره ، اگرمی خوای ، بگم به ننه که بره برات خواستگاری ؟! هیچی هم از مریم کم نداره ؟!
پس چرا می خندی ، مگر حرفام خند ه دارست ؟ !
خنده که خوبه ، باید گریه کرد ! نه عزیز،درشب گیر نکردی ودر زیر آوار عشق نماندی ، برای همین است که از... صحبت می کنی . فرار از واقعیت می باشد . اگر انسان باخودش رو راست نبا شد ، کلاهش پس معرکه است ، حال می خواهد در هر مساله ای باشد. اشتباه تواین است که می خواهی ،هر طوری که زندگی وعشق می فهمی به دیگران القا کنی ! البته گناهی نیست ولی یک خود خواهی بتمام معنی می باشد.
به همین راحتی ننه بره خواستگاری !
- آره ،حالا تو اسمش بذار خودخواهی ! مگر دیگرون چکار می کنند؟! میرن خواستگاری ، دست ور دار، توهم فکر می کنی انگار نوبرش آوردی ! دیگران عاشق نشده اند ، واین توبودی وهستی که عاشق شدی وبس ! من خودم هر روز هزار بار عاشق میشم ! واگر این فرماند ه نبود ، تا حالا چندین بار رفته بودم خودم خواستگاری، نه ننه.
لب خندی می زنم ومی گویم ،هرکس سوزد ، بنوعی دردرون خود. واین شعر می خوانم .
دراندرون من خسته دل کی داند کیست – که من خموشم ، واو درفغان ودرغوغاست .
نویسنده :غلامرضا دادنهال
عکاس : رهبر امامدادی
تو بشنو
تو بشنو ،ائی حدیث
توبشنو ی ک حد یثی از ولایت --- ک توش هستن هزار تا کصه وحکایت .
حکایت های فراوون از م وتو
یتا، به زندون ، یتا ، بی خو ، توسرخون
یتا ،از بهردل خو ، ش نالی ، یتا ،ازبهر نون وهو ، ش دووی
یتا ، تیشه ش زه به ریشه خو ، یتا، انبار
ش که اندیشه ی خو
یتا ؛ انبار ش که تو بانک مالی ، یتا، آهی نه بی درد خالی
یتا ، هرشووروز پای منبر، یتا دوو ش کند ، بی یک لکمه نون، از صب تاپسین
یتا ، که گپ ش زه ، با سیلی ومشت ، یتا، که گپ ش زه ، شادادی چند پست
سراحون، بود آسمون چن شماره ، ب پول م وتو وحک مردم
نه پول نفت شودا بی ما ، نه خونه، همون هم ک مو هسته از دست در، ره
ک بودن عده ای تاجرومالک ب جونمون ، ن بردند ،و،ن خواردن ، مال مردم
شو ، ک ، بئ ما حروم ، ای زندگانی ، ولی ، بی خو شون ، نساختن کاخ ، فرعونی
ندادن عذاب ، بی ما ، تو هرچی ، ولی ، خوشون نشتن ، پای سفره ، رنگین
کجائی ، ای خدا ، ای عدالت ، ای شب چراغ نوربارون ، کی اچلد ای ...
ب بار باروون ، ب بار بارون ، بشو ای ظلم و بشو ای ...
چرا بر ما ، تو نا باری ، هم چو ، بهاران
دلم ، پر غصه ان ، ازدرد ای کصه ، که نا دون نم ، ب کی ، بگم ، ازی غصه ون . خدا یا کوتی ها ،د ه ، تو ، بی ،ای دل .
.
چوک سیم بالا
عکاس : کاپیتان گروه ، عبدالمطلب ازلی پُور
یتا ؛ انبار ش که تو بانک مالی ، یتا، آهی نه بی درد خالی
یتا ، هرشووروز پای منبر، یتا دوو ش کند ، بی یک لکمه نون، از صب تاپسین
یتا ، که گپ ش زه ، با سیلی ومشت ، یتا، که گپ ش زه ، شادادی چند پست
سراحون، بود آسمون چن شماره ، ب پول م وتو وحک مردم
نه پول نفت شودا بی ما ، نه خونه، همون هم ک مو هسته از دست در، ره
ک بودن عده ای تاجرومالک ب جونمون ، ن بردند ،و،ن خواردن ، مال مردم
شو ، ک ، بئ ما حروم ، ای زندگانی ، ولی ، بی خو شون ، نساختن کاخ ، فرعونی
ندادن عذاب ، بی ما ، تو هرچی ، ولی ، خوشون نشتن ، پای سفره ، رنگین
کجائی ، ای خدا ، ای عدالت ، ای شب چراغ نوربارون ، کی اچلد ای ...
ب بار باروون ، ب بار بارون ، بشو ای ظلم و بشو ای ...
چرا بر ما ، تو نا باری ، هم چو ، بهاران
دلم ، پر غصه ان ، ازدرد ای کصه ، که نا دون نم ، ب کی ، بگم ، ازی غصه ون . خدا یا کوتی ها ،د ه ، تو ، بی ،ای دل .
.
چوک سیم بالا
عکاس : کاپیتان گروه ، عبدالمطلب ازلی پُور
جزیره لارک2
مردم جزیره لارک هم مثِ باکی مردُم ون لُو تیُو هرمزگان و جزیره ُون کارشون دیریا و مائی کُشی و کَماتی ن ، و مائی داخه سفره لارکی ون جاگاه خاصی شَه ، مائی تنوری لارک هم خیلی خاش و معروف ن ، داخه حیاط لهر اکثر لارکی ُون تنور ون سیمانی اگینی که
بی برشتن و کباب
مائی ن که دار اَرزین داخه تنو و غَلمَش اکنن تا منگال بشت ، بعد مائی
داخه تنور اَنُسِن و دَر تنور وا یتا مَجمه اَبنن ... وختی که مائی اماده
بُو الا ادونی مائی تنوری لارک چکک خاشن
.
عکس و مطلب : لیلا امیرشکاری
.
عکس و مطلب : لیلا امیرشکاری
جزیره لارک:
لارک جزیره ی قشنگین که نیم ساعت با قایق تا هرمز فاصله ایشستن. ای جزیره بیشته از لحاظ استراتژیکی و نظامی مورد توجه خاصی قرار ایگفتن و کل جمعیتش در حدود 600 نفرن. شغل اهالی بومی لارک صیادین و بقیه ی مایحتاج روزانه خو از قشم یا هرم
ز تأمین اکنن. مردم بسیار
خونگرمی ایشستن ولی لهجه ی خاصی شهن که مه امنفهمی. ساحل مرجانی و زیبای ای
جزیره در نگاه اول توجه آدم به خودش جذب اکنت. آب دریاش در قسمت ساحل
بقدری زلالن که انواع ماهیون مخصوصاً آکواریومی رو اتونی ببینی. البته مه
چون دوربین حرفه ای امنهسته امنتونست از ماهیوش عکس بگرم. اینهم تقدیم به
شما دوستان
.
عکس و مطلب : لیلا امیر شکاری
.
عکس و مطلب : لیلا امیر شکاری