بــُـهت

  

شووِن و ماه مثِ روی تو ، تو حلقه گیس
...مه تک و تنها تو کوه ، یا لو دیریا رو ریغ
.......................................... یا تو باغ زیر کهور
پــِشترون ماترسی

........ توی کوه دیو هسته
...................لو دیریا مم هو
...................... توی باغو بیبری
ولی افسوس ، که یــَه وختی ای پری ....
توی اون سالون خاش
........ نو جوون ارم و خام
روی صخره توی کوه
.............. دست مه وا مود تو گازی شکه
یا روی ریغون گرم لو تیو
.............. خو ِعشق تو مدی
یا که دل توی تنور
......... وعده گاه ما ، کهور

□□

چه گذشت و ول بو
.....همه یک گازی خامه
................ کـــــــه چه ساده
.................... وا یه گـــــَــل ، باطل بو

□□

حالا بعد از چند سال
بعد اَ هرگز ، یه سری وا صخره پیر امزه
امدی از دور که تو و یه مرد بدبخت مث مه
کهکو ، خنده ئو تو
..................... سینه ی کوه ششکسته
بعد چند ثانیه ای
..................که بی دل مه سال گذشت
موج اون کهکو تو ، که سینه کوه ششکافت ....

بی مه شگو :

زندگی شیرینن....
بله ;
اما بی کسی شیرینن
............... که کهـــکــــوی
................... سینه کوه ششکافتَ !



"عبدی محب "

عکس : خالو مجید

بارون تو نابن1

  

یادمن بارون توی نابن شهند
وقتی که ماه اذر و بهمن شهند

چک و چوکو جم اریم یه تا یه تا

زیر بارون چه خوشه هفسنگ هوا

زیر بارون خرما ارده شلگی
چه خوشه فصل سمسول و شلکی

تخمکون بپ خرم چه خوشه
هاش نذری تو محرم چه خوشه

او موکع که صندلی و مبل نهه
هیچ دری به روی کفل نهه

دیوارمو کوتاهه ئو دزد نهسته
بلبل از شادی شخوند مست مسته

حالا دیوار بلندن دزد فراون
بلبل از غصه دق ایکه آوازی سر هن

*عباسپور*
عکس : تزئینی

یاد اِدکه

یاد اِدکه که پُرپُرُ و خالین روزِگار
یاد اِدکه بِی پاییزِخُو تویی بهار
یادِت رَه که ای زندگی صد رنگ ایشَه
یادت رَه که روزونِ سبزی زرد ایشَه
یاد اِدکِه وُ یاد اُمنَکِه اوُ روزُونُم
غصه اُونُ و دَردوُنِ هر روزُونُم

.......
یادت رَه که یاری اِتَستِن
یادت رَه دلـــــــــداری اِتَستِن
یادت رَه گُلــــخواری اِتَستِن
یادت رَه که چشمُم وا راتِن
یادت رَه که دل زیرِ پاتِن
ای دل زخمِه چوبِ بی صداتِن
.....
حیف از دل که بُو رامِ تو
حِیف از دل که بُو خامِ تو
حِیف از دل که سُوخت پایِ تو
......
یاد اِدکه بِی روزُونِ خواش تو هُوند بهار
یادت رَه بِی سیزدهِ عید تو کادُهار
یادِت نِتات قَسَم بُخواه ُو عهد بُبَست
با هم بَشیم تا تهِ اوُن تا هرچه هـــــَـــست
یاد اِدکِه وُ یاد اُمنَکِه اوُ روزُونُم
غصه اُونُ و دَردوُنِ هر روزُونُم
......
هَنو به پاتــــُـــم ، مِه خاطِر خواتُم
دستِ مه نَن کارِ دِلِن ، مه خاکِ پاتُم
........
یادت رَه که یاری اِتَستِن
یادت رَه دلـــــــــداری اِتَستِن
یادت رَه گُلــــخواری اِتَستِن
حیف از دل که بُو رامِ تو
حِیف از دل که بُو خامِ تو
حِیف از دل که سُوخت پایِ تو


شاعر : مهدی حسن نژاد
عکس : یوسف شاکری

لُو تیُو سُورُ

         

لُو تیُو سُورُ یکی از زیباترین جای بَندِرن که اکثر فیلمبرداریو صدا و سیمای مرکز خلیج فارس اوجا انجوم ابوت پیشنهاد اکونوم اگه نرفتیتون بری




عکس : یوسف شاکری

ای گپ م زن

ای گپ م زن ، تو نادونی ،تونوتونی بفهمی ،چونکه عاشک نبوده ی . عشک ایمون اینین ،عشک منطک اینین ،عشک هیچ اینین ! فکط همون ایشه که خودی شوات . آدم اگر شوات بمرد ، باید بی همون بمرد که دوست ش ایشه واگ هم زنده شوات بشت بی همون بشت . دل دگه چیزی س

رش نو بوت غیر ازین . صحبت از دخت نن ، خوش شانس ، گپ ازدلن ،هیچ مرهمی بجز او بی م تسکین نادیت . هردلی مرهم خودش ایشستن ، دل م هم مرهم خودی شوات . تونوتونی بفهمی خوش شانس :
دستونی بوی شو ش داد، چشموش ،چراغی یه بی جستجو،و صلابتش ،آرامشی یه ، بی تن وجون . تموم وجودش زندگی یه ، شعره وموسیقی ، حتی کهر کردنش ! تو نودونی خوش شانس ، که شیشه شکسته ، خورده هاش تیز ترن .
عمر در برابرعشک چه ارزشی ایشه خوش شانس ، بیستون را عشک ایکند ، عمر بدون عشک ، مثل مغ نرن که با تافالش گفاره و... اسازن . عمر زمانی ارزش ایشه ، که توش عشک بشت ،درد بشت ،دردی که بی تو بوسوزند ، تا احساس بکنی که زنده ای . ای عشکن که بی تو اسوزند و چون ققنوس دوباره بی تو جون ادیت . عمر بدون عشک ، عین شرجی ین که فکت شوره ای شه ودگه هیچ .نه عزیز تو شوو گیر نت کردن ، باید عاشک بشی خوش شانس تا حرفو م بفهمی
بخشی از یک کصه بلند

چوک سیم بالا
عکس : کیان اعتمادی

چولَنگی

یه چوکو هُوسورَکی ... بی خبر نَ هُو جَکی
وختی که اَ هُو در هُند ... ایگو سردِن شما نَجَکی


عکس از مهدی رضوانی

اورنی//Orni

اورنی را با پارچه حریر و یا شیفون تهیه می کنند.این روسری دارای تزیینات بسیار متنوع به صورت گل های ریز و درشت بته جقه ای،گل بادامی،و غیره که در جلو صورت و سطح داخلی اورنی با پولک و گلابتون و یا با نخ های طلایی و نقره ای و با چرخ گلدوزی می کنندواین روسری بعلت استفاده راحت تر و ساده تر نسبت به جلیبل های دیگر در رنگ های شاد و زنده سبز،قرمز،نارنجی و زرشکی و آبی دوخته می شود که اصولا با لباس هماهنگ است.اورنی را دور سر و صورت می پیچند و یک قسمت آن را روی سینه آزاد رها می کنند که در اصطلاح محلی به آن کول"kul" گفته می شود
منبع:کتاب بادله پوشان-تن پوش زنان و مردان استان هرمزگان
عکاس : عبدالحسین رضوانی

زبان سرخ کودکی"

وا دو هوندم تو مدرسه ، هیچکه تو حیاط نهسته .مثکه خیلی وقت پیش زنگ ایخارده و چوکون همه سر کلاس هسترن . همش دور و بر خو نگاه مکه یه وقت آقای ادیبی ، به مه نگینت ..... یدفه صداش مشنفت و سر جام خشکم ایزه :
_ وایسا مورچه خوار ....
مورچه خوار از اسمونی هسته که ادیبی ، ناظم مدرسه مون رو چوکون مدرسه شنهاده . هنوزا شمندیده ولی از ترس قبض روح بودرم . تا هوندم پشت سر خو نگاه بکنم ، گوشم ایگناشت و ایگو :

_ خیلی زود اومدی ، یه چرت دیگه هم می زدی بعد میومدی . برو دم دفتر وایسا تا تکلیفت رو روشن کنم .
دم دفتر بد ترین جای مدرسه هسته . مثکه تو دادگاه ووستی و منتظر حکم قاضی بشی . فقط فرقش وا دادگاه ، ای هسته که حکم همو جا اجرا شاکه. درجا و بی معطلی.
همیطو دم دفتر ووستادرم و به سنگینی مجازات خو فکر مکرده که امدی ناظم به یکی از کلاس سومیون هم مول ایکردن و ایواردن دم دفتر.... خودش هم ره تو دفتر.
یه نگاهی به اون بنده خدا امکردی و امگو :
_ په تو بیچه دیر هوندی ؟
_ دوش شو تا دیر وقت مهمون موهسته وخوو کفتم ، نکه تو هم دیر اتکردن ؟
_ هو، ما دوش رفتریم مینو ، باغ عاموم صبح هم تا هوندیم دیر بو ...
گرم گپ زدن هستریم که آقای ادیبی وا خیزرون معروفش از دفتر هوند صحرا . نفسم بند هوند و هنوز خیزرون نخوارده اشک تو چشمم جمع بو .
اول هوند طرف مه و ایگو :
_ خوب مورچه خوار ، دیر می آی ... ها ، نگفتی چرا دیر کردی ؟
_ آقا .... م .. ما ، رفته بودیم میناب باغ عموم ... صبح تا اومدیم دیر شد . ...
همی که امگو حرفم قطع ایکه و همیطو که وا دارش دستم آماده شکه به شافتن ، ایگو :
_ بسه دیگه جرمت رو سنگینتر نکن ... دستتو بگیر بالا بینم ....
و شروع ایکه به زدن وا آهنگ ; " رف..ته..بو..دیم..می...ناب...با...غ ....عم....موم.....صبح ...تا... او... مد... دیم... دیر... شد....." 17 ضربه ایزه . همیطو که شگو با هر بخش یه ضربه ، نادونم کدوم خدا خوب کرده ای ای روشون جدید شکنجه به ای یاد شدا .
تا هوندم به خو جم و جور بکنم همیطو چپ و راست ایشافته . خودم هم نمفهمی چطو وا ای سرعت ایتونست بزنت نامرد. حالا مه که امخارده و از درد به خو کشت و تو مدا ، منتظر هسترم بگینم که اون بنده خدا چه اکنت و چطو شوا دیر هوندن خو توجیه بکنت .
آقای ادیبی شیگو :
_ خوب تو چرا دیر اومدی معاون کلانتر ؟ حتمن تو هم رفته بودی رودان ، ها ؟
همیطو وا دار خو دست معاون کلانتر هم آماده شکه به زدن ، مثکه هم مه و هم آقای ادیبی منتظر جواب هستریم تا بدونیم چند تا خیزرون گیرش اکیت . معاون کلانتر جواب ایدا:
_ خواب موندم ....
آقای ادیبی مثکه منتظر بقیه جواب هسته ، یخو صبر ایکه ایدی خبری نین و شروع ایکه به زدن ; "خواب ..... مون .... دم ...... " 3 ضربه و خلاص ....
ادیبی که ایدی دستش به جای بند نین و دگه ناتونت به بنده خدا بزنت ، دیواری از دیوار مه بدبخت کوتاه تر پیدا اینکه و گیر ایدا به مه ، که :
_ تو چرا وایسادی و من و نگاه می کنی ، بدو برو سر کلاست ...
یه نگاه به معاون کلانتر امکه . کیف خو ایسید از رو زمین و یه برمک هم ایزه و دو ایکند ره طرف کلاسشون .مه هم آروم آروم راه کفتم که برم سر کلاس و به ای فکر مکه که بیچه بی سوالی که ابوت وا یک کلمه جواب هادی ، دو ساعت توضیح امدادن .


خالو مجید
عکس : عبدالحسین رضوانی

تا فِراموشِت کُنُــــــــم

تا فِراموشِت کُنُــــــــم، راهِن هِنو ... تا بخندُم، ســــــهمِ مِ آهِن هِنو
تا دلُم دیریا بَشِـــت، آروُم بَشِـــت ... سقفِ صبرُم خیلی کوتاهِن هِنو
دو سه سالی بشتِرِن باهم نِهِیم ... با تو بودِن میلِ دلـــــخواهِن هِنو
کاشکَه شـــعرُم تو تَدی تا بُدُونی ... عشقِ تو تو شعرِ مِ شاهِن هِنو

شاعر : Ali Faghihi