گپ و گویش بندرعباسی
زبُن بندری اَدست اَرفتن ....حالا سینگو دِگه خرچنگ اَبودنگپ و گویش بندرعباسی
زبُن بندری اَدست اَرفتن ....حالا سینگو دِگه خرچنگ اَبودنچنگ 2
ا زمونوی کدیم تا الان موسیغی شو و روز همراه ای مردم بودی ،تو هر شرایطی وا شکل و نوع مختلف . موکع کار به شکلوی مختلف ، غایه هیش یه مدل دگه ...
نوم موسیغی که اتات ناخودآگاه شادی و چمک و خوشحالی تو ذهن همه ما اتات و خوب درست اش هم همی ان . ولی همی موسیغی بعضی وخت و که ا همه دنیا دل ات سیر ان باز هم غم ا رو دل ات اواگنت .
سالیون سال ان که تو ای منطغه صدای ساز و دهل و چنگ و جفتی شادی بخش مجال
س
و شروه ویی که وا کلم و جفتی و حتی چنگ و ساز شاخوند بی موکع تهناکی و
سبـُک کردن بار غم و غصه و مشکلات ، هنوز هم همون تازگی ایشه ، هنوز هم
وختی انیهی پای جفتی و چنگ همو حس بهت دست ادیت .
باید وا گوش خو بشنوی و با استخون خو حس اش بکنی و با دل خو درک اش بکنی . صدایی که وختی و گوش ات ارست مث مـُسکنی بی درد ان . دردی که امروزه ن رو جون مو بلکه رو دل مون .
موسیغی که امروز کمتر کسی اتونی از نسل جوون پیدا بکنی که بهش گوش هادیت .
شاید تخصیری هم شونبوت . بالاخره باید ا یه جاهی وازش آشنا بشن ، وختی چادر و دستار و کندوره جاه خو و مانتو و دکلته و کت و دامن ادیت ، خوب باید هم ساز و چنگ و جفتی جاه خو بی دی جی و راک و متال هادیت .
ناگم که ایشو بد ان ، نه هیچ اشکالی اینین ، درد ما پوشش نن ، درد ما اینکه همراه با اینکه لباس خو عوض موکه فرهنگ و اصالت خو هم عوض موکه ، ما همیشه به گذشته خو افتخار اکنیم . به فرهنگ اصیل و سنتوی جون خو افتخار اکنیم ، ولی نسل آینده مو به چه ی ما افتخار بکنن ، به پوششی که مال ما نن ، به موسیغی که عربی ان ، به زبونی که به همه چی شبیه ان غیر ا بندری . به چه ی خوما افتخار بکنن ،
اگه 10 سال دگه ا بچه وی ما تو مدرسه شوپرسی لباس محلی تو چه ان ؟ زبون محلی تو چه ان ؟ آداب رسوم تو چه ان ؟
چه جوابی شوهه که هادن ، سعی اکنیم همیشه بهترین چیزو به بچه و خو بگریم ، ماوات بچه مو در بهترین شرایط رشد بکنت . زندگی اش تامین اکنیم تا هیچ کمبودی حس نکنت ، اما همه اش ای نن . همه ی قوم و گروهی شناسنامه ای شوهه ... شناسنامه خوما بندری و فرهنگ و سنت و آداب و رسوم و پوشش و موسغی مون که ا همیشه همراه مو بودی و همیشه هم امونت .
ای همه گپ امزه ، دل همه کوور امکه . ولی شما که تا ایجا حوصله توکه .
بی زحمت ای هم دانلود بکنی . ای همو موسیغی ان که وختی گوش ادی ، اریت تو بند بند وجود ات ، غم ا رو دل بلند اکنت . ای دوفعه بر خلاف همیشه چــــنگ ان
http://www.divshare.com/
باید وا گوش خو بشنوی و با استخون خو حس اش بکنی و با دل خو درک اش بکنی . صدایی که وختی و گوش ات ارست مث مـُسکنی بی درد ان . دردی که امروزه ن رو جون مو بلکه رو دل مون .
موسیغی که امروز کمتر کسی اتونی از نسل جوون پیدا بکنی که بهش گوش هادیت .
شاید تخصیری هم شونبوت . بالاخره باید ا یه جاهی وازش آشنا بشن ، وختی چادر و دستار و کندوره جاه خو و مانتو و دکلته و کت و دامن ادیت ، خوب باید هم ساز و چنگ و جفتی جاه خو بی دی جی و راک و متال هادیت .
ناگم که ایشو بد ان ، نه هیچ اشکالی اینین ، درد ما پوشش نن ، درد ما اینکه همراه با اینکه لباس خو عوض موکه فرهنگ و اصالت خو هم عوض موکه ، ما همیشه به گذشته خو افتخار اکنیم . به فرهنگ اصیل و سنتوی جون خو افتخار اکنیم ، ولی نسل آینده مو به چه ی ما افتخار بکنن ، به پوششی که مال ما نن ، به موسیغی که عربی ان ، به زبونی که به همه چی شبیه ان غیر ا بندری . به چه ی خوما افتخار بکنن ،
اگه 10 سال دگه ا بچه وی ما تو مدرسه شوپرسی لباس محلی تو چه ان ؟ زبون محلی تو چه ان ؟ آداب رسوم تو چه ان ؟
چه جوابی شوهه که هادن ، سعی اکنیم همیشه بهترین چیزو به بچه و خو بگریم ، ماوات بچه مو در بهترین شرایط رشد بکنت . زندگی اش تامین اکنیم تا هیچ کمبودی حس نکنت ، اما همه اش ای نن . همه ی قوم و گروهی شناسنامه ای شوهه ... شناسنامه خوما بندری و فرهنگ و سنت و آداب و رسوم و پوشش و موسغی مون که ا همیشه همراه مو بودی و همیشه هم امونت .
ای همه گپ امزه ، دل همه کوور امکه . ولی شما که تا ایجا حوصله توکه .
بی زحمت ای هم دانلود بکنی . ای همو موسیغی ان که وختی گوش ادی ، اریت تو بند بند وجود ات ، غم ا رو دل بلند اکنت . ای دوفعه بر خلاف همیشه چــــنگ ان
http://www.divshare.com/
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد