هرمزگان

   

هرمزگان یعنی : ترانه ُون ابراهیم مُنصفی و شعرون حسن کرمی ، هرمزگان یعنی :خُور ازینی سیریک و خُور خلاصی جاشک ، اُوباد خُورگو و غار نمکی کشم و ابشار تزرج .هرمزگان یعنی :مراسم عضوای لافت و نوروز صیاد سلخ و اَلَم پیغمبر مینُو و مولود خونی هرسال

ه ی اهل سنت کنچی بستک .
هرمزگان یعنی : همی صدای فاطمه رضائی و صالح سنگبر و ناصر عبداللهی و ترانه ُون نصرک .هرمزگان یعنی :همی باغستُون دهبارز و برنطین و رُوخونه و جهله ُون مینُو و پیارم فارغان و نارنگی سیاهُو و برکَه زنون سیریک و جیمه جُون کَندوره داخه خمیر و حجله ُون کُنگ
هرمزگان یعنی :همی پُهل لاتیدان و غار سادرمن جاشک و خُونه فکری و مَجد بن عباس لنگه و بت گُورُون و دبستان جاوید و کارخونه خُنجی ، کلات و کلهه فین و مُغویه و کلات شاداب بیابُن
هرمزگان یعنی :همی سید گُودَه و کتابخونه شرفا شرفائی جناح و عرب زبونن شیبکوه و گوجه گاوبندی و لُمبُور جغین و برف ون قله هماگ
هرمزگان یعنی :همی سدید السلطنه بندرعباسی و حاجی مشیر و حاج احمد گله داری و حَمومی و سید عبدالرحیم خطیب بندری و شیخین و صهرین ی و ایت الله رئوفی .هرمزگان یعنی : یعنی همی رَهتن بی دیریا تو چارشمبه اخر صفر و مراسم ارگیز گردونی نیمه شعبان و چهاردهمی و تعزیه کریان و نوحه ُون قضائی مینُوی
هرمزگان یعنی : همی مائی هَواری و مائی سُوری و گندُم شمبری و تخمه کشمی و تمباک گزیر لنگه . هَوُور رمچاه و سَمبوک و جالبوت و جهازون بادی ،هرمزگان یعنی :همی تیم شهرداری و الومینیوم و همی ترانه ُون وختی که تُم دی و بارون بارَکُو
.................
(هرمزگان یعنی : همی تَکی ُون بشکرد و لیوای لارک و گِلِک و کلات پرتکالی ون هرمُوز )

محمدذاکری گَپ و گُفتی وا روزنومه ندای هرمزگان

عکس : عکاسان هرمزگان
عکاس :مهدی ناظری

فاتک (5)

  

 مم فاتک مشغول بافتن تلی هسته که صدای تِرتِر موتور گازی رحمون ب گوشش ایخورد. رحمون بلند بلند دو سه مرتبه ایگو: سلام خاله، خاله در لحر ببندی دُز زیاد بودن. مم فاتک جواب ایداد: ما چه موهه که دُز ببرت؟ رحمون نشت رو حصیر و یک مشت نخود تخمه کشمی از کیسه خو درایوارد و شروع ایکرد بخوردن. یک مشت هم ایرخت جلو مم فاتک. مم فاتک ایگو دسِت درد نکن خوت بخو مه خو دندن تخمه خوردن امنین. رحمون ایپرسی: پ رسول کجان؟
        - پشت خونه وا گر رفیکون خو فوتبال گازی نکردن. رحمون ایگو: حالا پ دگه تمبون خو سهار اکنت، محمودک خیری، چوک دادا ما هم همی طورن اویس اویس اریت داخه خاکون و اتاتن خونه جیمه خو عوض اکنت. دادا ما بخ بخت خسته بودن از لباس شوشتن، تاید چه که گرون بودن، بَهک، محمودک خو ای چیزون سری نابوتن، اویس اویس اریت سریخچال هو سرد اخورتن، یه دفه ب رفیکون خو ایوارده سریخچال بی بی ما وا کلم کلیون نرو همه شو ایداد. رحمون بلن بلن خنده ای ایکرد و ایپرسی: پ فلاسک چایی کجان خاله؟ مم فاتک جواب ایداد: تو مطبخ، بی زحمت بی خو چایی برز که مه کمرم دردن. رحمون ره از داخه مطبخ فلاسک چایی ایوارد و ایگو: خاله دفه دگه چای شمشیری درست مکنی، پفتلی خیلی گپن تو لوله فلاسک گیر اکنت، موکع خوردن پفتلی اتاتن تو لووت نابوتن بخوری. مم فاتک بی خیال رحمون کار خودی شکرده. از موکعی که با بپ فاتک هیش ایکرده تلی و شک شبافته، و بعد ته که بپ فاتک یک تا چرخ سینگر براش ایخری شروع ایکرد ب دوختن تمبون زکزک و کمک خرج خونه هسته. از وختی هم که بپ فاتک چهمی تار بو و نی تونست کار بکنت، مم فاتک وا پولی که درشوارده امورات خونه شگردوند. هیچوقت هم گله ای ناکرده چون بپ فاتک پولی اینهه ولی خیلی مهربونه.
        رحمون مث ایکه یه دفه یادی بیات سوال ایکه: پ خالو کمبر کیان؟ مم فاتک جواب ایداد: چهمی دردن داخه سرا خافتن. رحمون ول کن نهه و دومرتبه ایپرسی: چهمی ب چه دردن؟ و بدون ایکه منتظر جواب مم فاتک بشت ایگو: ای ببری زیارت سید مظفر خب ابوت، چوک عساک رفته واگر پُس مح مراد و چن تا همی لاتون دگه یه چیزی شوکرده تو سیگار شوداده ایکشیده هونده خونه تا نزیکی صب بلن بلن خنده شکرده، بپ و مُمی همو شو ب ای شوبرده سید مظفر شوبسته وا زیارت، صب حالی خب بوده خودی برگشته خونه.
        رحمون همی طو که گپ شزده چهمی کفت به بپ فاتک که از سرو صدای رحمون بیدار بوده.
        - سلام خالو کمبر. بپ فاتک جواب سلامش ایداد و نشت رو حصیر و ایپرسی: چه خبر رحمون؟ رحمون مث ایکه منتظره یکی بگیت چه خبر وا خوشحالی ایگو: اَمرو نهستری تو بانک دعوا بو، یک تا همی زنون کلکلاشکی وا دستگاه منگنه ایزه تو سر کارمند بانک، مردم همه جمع بودن، خیلی خُشه، یک ساعت خنده موکه، زنکه جلو همه یک فحشونی شداده ب کارمند بانک. بپ فاتک ایگو: دعوا خب نین. رحمون با خوشحالی ایگو: خالو کمبر یادت نین یَک دفه همو یارو ب فاتک متلک ایگفته ب چوکون محله جمع موکه ب یارو موزد؟ بپ فاتک جواب ایداد: نه یادم نین. رحمون از بپ فاتک ایپرسی خالو کمبر چایی برات برزوم؟
 - برز کربون کدت. رحمون ب بپ فاتک و ب خودش چایی ایرخت و ایگو: شیرینی اَخوریم هوس تلخی اکنیم. و یهویی ایگو: خاله امرو کلیون بی ما نتداد؟ مم فاتک که شخاسته زودتر از دستی خلاص بشت و بریت نون بگنت، ایگو: بخشیدن از تون که ذغال مو تموم بودن. رحمون جوابش ایداد: دفه دگه خوم ذغال اتارم. مم فاتک ایگو: بی خو تمباک بیار، ای تمباکون ما تندن مث دفه کبل کلغ ازنی. رحمون احساس ایکه که نه، ای دفه مم فاتک خیلی تحویل ای ناگفتن. و حدس ایزه که بایه خبری بشت بهمی خاطر ایپرسی: پَ فاتک کجان؟ مم فاتک جواب ایداد: رفتن پهلو رفیکون خو. رحمون ایگو: خب نین دخت تا ای موکع شو بریت لرد، مردوم حرف دراتارن. مم فاتک با شوخی ایگفت: اگه همی تو حرف درنتاری کسی پشت سر فاتک گپ نازنت. رحمون: جوابش ایداد: ای داخ مه مگه گنوغم که پشت سر نومزاد خو گپ بزنوم؟ و مم فاتک از ترس نی گفت که فاتک هفته کبل با یکی دگه نومزادی ایکردن... ادامه ایهه
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده

مینو

عکسی از مینو غایه ای که هوا ابری ن

تبعیض

تو هرمزگان متاسفانه تبعیض زیادی بین پُس و دُخت هستی ، و پُس ون همیشه داخه خُونه نور چشمی بَپ و مُم ن و دُخت ُون بشته مثِ کلفت خُونه ن !! و گَپ بَپ و مُم هم این که دُخت صباح شُو اَکنت و اَریت لَهر شُوئی ولی پُس ُون غایه پیری جاما پی شون ابوت

وختی که کارنامه کبولی مدرسه هم اتارن با ایکه معدل دُختون بالاترن ولی پُس ُون بشته تشویک ابن ، حتی اَگَ پُس و دُختی رابطه عاشکونه شون بشت همه سرکوفت ُون تخصیرن بی دُخت ُن و پُس ون مث ایکه بی گناه ن . اَگَ تو جمعی بی یکی بگن کاکات دُمبال فلانَ دُخت بودن اَگیت دمی گرم هر چه نبوت کاکا مِن ولی اَگَ بگن دُختی اَ فامیلون یَکی بی یتا شوا که وا اُو هیش بکنت حالا ببین که چه اَکُنن
داخه خانواده ُون سنتی هرمزگان تا الان هم دُختون حتی اجازه تصمیم گیری بی اینده خُو شو نین و گَپ گَپِ بَپ ن و هر تصمیمی بگنت بایَ اجرا بشت
دُختون هرمزگان نجیب و با استعدادن و انشالله روزی برست که شاهد ای تبعیض ُون و حَک کُشی ُون نبیم

فاتک4

فاتک نه از لباس خودی خجالت شکشی نه از لباس کهنه مم و بپ خو. فاتک ب خودی ایگفت مه و خانواده م نرفتیم خونه فیصل که خجالت بکشیم ایشون هوندن خونه ما و بهترن همی طورکه هستیم بی ما بگینن چون اگه کرار بشت از همی حالا بی همدگه گول هادیم ف

ایده ای اینین. فکت یک چیزی خیلی اذیتش شکرده: خیلی دلش شخاسته از مهمونون پذیرایی بکنت ولی بجز چایی هیچی شونهه که جلو مهمون بنوسن.
مم فیصل رو ایکرد بطرف مم فاتک و ایگفت: پُس گُلِ ما، آغا فیصل که معرف حضور فاطی هستن اظهار علاقه ایکردن که ب فاطی نشون بکنت تا اگر با هم ب توافق رسیدن، باهاش عروسی بکنت. در صورتی که فیصل همی چن دکیکه کبل زنگ ایزه و ب دادای خو سفارش ایکرد که هرطور بودن همی امشو کرار و مدار عروسی بنوسن. و دادای فیصل هانیه، ب دروغ ایگو که دوستش شراره از شیراز زنگ ایزد. مم فاتک نگاهی به بپ فاتک ایکرد و بپ فاتک بلافاصله ایپرسی چکک تواتن هادی؟ مم فیصل مث یک مشتری حرفه ای سوال بپ فاتک ب خودی بر ایگردوند و ایگفت: مبلغ شو شما تعیین بکنی. چکک حاضر تاواتن و چکک غایب. بپ فاتک نگاهی ب مم فاتک ایکرد و مم فاتک ایگفت: خودتو ادونی که ما همی یک تا دخت موهستن. مم فیصل جواب ایداد: ماهم همی آغا فیصل موهستن که خیلی از دختون و آشنایون تحصیلکرده فامیل از خداشون که با آغا فیصل عروسی بکنن چون از خودش مغازه و خونه و ماشین ایهه، چن تا از فامیلون باباش از گتر خیلی علاقه شوهستن که دخت خو هادن ب فیصل ولی مث ایکه قسمت بودن... هانیه صحبت مم خو قطع ایکرد و ایگفت: مامان اسم خانم دکتر شیرازی چی بود؟ بجای مم فیصل بپ فیصل جواب ایداد: منصوره. مم فیصل ایگو: بابات بهتر می شناسه چون دختر پسرخاله باباته. و رو ایکرد به مم فاتک و ایگفت: آغا فیصل خیلی خاطرخواه ایهه ولی چشش دنبال فاطی شمان. مم فاتک با سادگی جواب ایداد: خیرن انشاالله.
دو طرف شروع شوکرد به چونه زدن بر سر نرخ فاتک و فاتک از ناراحتی شروع ایکرد انگشت خودش جووتن. چون یکنفر از فاتک نی پرسی که آیا دلی شواتن زن فیصل بشت یا نه. بالاخره کرار بو پنج میلیون نقد هادن و پنجاه تا سکه طلا. و هفته دگه همه جمع بشن تو خونه بپ فیصل توی گلشهر و ب فاتک نشون بکنن. مم فیصل موکع رفتن ب فاتک ایگفت: معلومن خیلی واردی که ات تونستن دل فیصل مشکل پسند ما وادست بیاری و بلند خنده ایکه. گپی که انگار مث خنجر تا دسته ره توی دل فاتک. فاتک شخاسته غار بزنت و بگیت امناواتن امناواتن، شخاسته بگیت ای آغا فیصل شمان که هر روز ب خودی شمالوند ب مه، ای آغا فیصل شمان که ده دفه هوندن در خونه ما، ولی بخاطر بپ و مم فخیر خو که فکر شاکرده اتونن با فروش فاتک ب نوایی برسن هیچی نی گفت. و بیصدا گریخ ایکرد.
هانیه هم با خنده ایگو فاطی وقتی با فیصل هوندی خونه مون بیشته باهم آشنا ابیم. فکت هانیه ب فاتک ایبوسی ولی نه هانیه و نه مم فیصل هیچکدوم با مم فاتک روبوبوسی شونکرد و خیلی ب فاتک برایخورد.
هانیه نشت پشت فرمون و ممش نشت بغل دستش و بنظر هوند که بپ فیصل هم از ناچاری در عقب واز ایکرد و لم ایدا رو صندلی عقب. هنوز راه نکفترن که مم فیصل ایگو: بنظر میاد دختره لاله. بپ فیصل ایگفت: اتفاکن همی بدرد فیصل اخورت چون دختون دگه وختی اتان دم دکون وا زور تلفن خو ادن بی فیصل ولی ای یه تا بخاطر نجابتش کار ب ای راحتی ول ایکه. مم فیصل با عصبانیت جواب ایداد: آدمای گدا گشنه همین نجابت هم نداشته باشن باید برن بمیرن. هانیه ایگفت: خدا کنه حق با فیصل باشه. مم فیصل ایپرسی: چی شده مگه؟ هانیه با خنده جواب ایداد: فیصل می گفت: تا حالا دوست پسر نداشته! مم هانیه خیلی محکم ایگفت: شب عروسی معلوم میشه. بپ فیصل ایگفت: وقتی کارازکار گذشت چه اتونی بکنی؟ مم فیصل جواب ایداد: من آدمی نیستم که بی گدار به آب بزنم، تو عقد نامه قید می کنم که اگه باکره نباشه بایه بره پی کارش!

وختی بپ فاتک خافت، مم فاتک دست ایکشی رو سر فاتک و ایگفت: خدارا شکر که یک تا شوی پولدار گیرت هوند. فاتک شواسته بگیت هنو معلوم نین ولی بخاطر ایکه قلب مم نشکنت فکت لبخند ایزه. مم فاتک دومرتبه ایگفت: آغا سید سلیمون خودی همی چی درست ایکرد. فاتک چهمی از ای قضیه هوو ایناخورده ولی ب روی خو نی وارد تا ممش دلخور نبوت... ادامه ایهه
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده