قصه بندر (1)

یکی هسته ، یـکی رفته
گپ مه یه قصـه هستـــه

قصـــــــه آفتـــــو بنـــــــدر

قصـــــــه کولــه و کنــــدر

قصــــــه دیـریا و ماهـــش
دشمنــــون رو سیـاهش

یرو یه شهری موهستــه
خونه اوش کاگِلی هسته

سقفش از سوند وچنـــدل
نـــــوم الله روی ســــــــردَر

مردمش و خوب وصمیمی
یــــار و یـــــــاور قـدیــــمی

همیشه هـیـشـه و شادی
غــــم و غصه هم شونادی

سر هیشون جفتـی شازه
لوتیون سـاز، مفتـی شازه

همه شون کیف شو کوکه
مـِــــزه شون وا کندروکــَــه

دوره فـــالـَـه٭ و گـــَـــــــهوه
دوره ســــوراغ و مــَــــــهوه

فرشمـــــون تل و حـــصیره
نون مون نــــــــون فتیــــره

دوره صـــــــــالح و رامـــــی
دوره نیــش پــیـل و ماهی

هــــوِ هــــوضا و هــــوِ پـُـر
ماهـیْ گاریز ، مـاهیِ گـُـر

گازی مون دارتوپ وهفسنگ
شادی و خـنده و کیـکـَـنــــگ

همــــه چـــی فــــت و فراون
سایـــه حـــق رو ســـــرمون

خلاصـــــه شهری که شهره
تــــوی هر کـــــوچه و محله

غـــــــم و ماتـــــم تـَـنـَـدیده
هــــــــــر رو یک روز جدید ه

...
... ادامه ایشه

خالو مجید


فاله = شیرینی که همراه قهوه (گهوه ) سرو می شود مثل شکلات ، حلوا و...
مهوه =مهیاوه
کیکنگ = کل ، شاباش

گا ُو گَسک

    

زندگی بالا شَهروُن مث مردُم اجا ساده ن ، یتا سرگ یا کرگین ُو پابَگلی و یتا تَک ، بشتر خانواده ُون یتا گا شُو هستی بی شیر خاردن و نرگا بی کار داخه مُغ ُون و زمین ُون غله کار ، دوشتن گا همیشه بَ عهده زن لَهرن و همی گا دوشتن هم رسم خاص خُودی ش

َه ، مثلن گا فکط بی یتا زن اَوالت بی دوشتنی و اِتو نین که روز یَ نفر بدوشتی حتی نسبت بی جیمه کسی که اَدوشتی حساس ن و جیمه ای که اولین دوفه بی دوشتن گا استفاده بودن بایَ تا اخر وختِ دوشتن همو نَگری بشت غایه دوشتن گا گَسک بایَ جلوی بَشت ، ، داخه یتا اَ بالاشهرون اُمدیده گَسک مرده ولی پوستی خُشک شُو کرده و داخه پوست گَسک کاه شو کرده و غایه دُوشتن همو پوست جلو گا شُو ابرده تا شو تونسته بی گا بدوشن و گا وا ایکه شَدونسته گَسکی مردن بی پوست بُو شَکه و زبون شَکشی رو پوست گَسک و زن خونه مشغول بی دُوشتن گا شَ بوده
داخه ای عکس هم دوشتن گا نشون ادادن
......
عکاس : مسعود ملائی

فاتک (11)

دکتر پژمان ایپرسی: راضیه خانم این دختره همونی نبود که چشم پدرشو عمل کردیم؟ دادای نرگس جواب ایدا: خودشن دکتر، همونی که از دکتر بشیر برای خرج بیمارستان پدرش تخفیف گرفتی؟ دکتر پژمان ایگو: آها، گفتی همینجا کار می کنه؟
- تو بایگانی کا

ر می کنه، خیلی وخت نیست استخدام شده. دکتر پژمان ایگو: تا حالا دختر سبزه بندری به این خوشگلی ندیده بودم. راضیه دو سه دفه بُرمک خو زیر و بالا ایکه و ایگو: ای بی تو. دکتر پژمان خنده ایکرد و راضیه ایخوند: شیر مادر حلالت ای سبزه بندری، شیر مادر حلالت ای چهمون کنجلی و کهکه ایزه زیر خنده. دکتر پژمان ایپرسی: چی گفتی؟ راضیه ایگو: همو که تو گرفتارش بودی و دومرتبه ایزه زیر خنده. دکتر پژمان ایگو: این خانم جمالی هم که توی غذاخوری کار می کنه همیشه بامن بندری حرف می زنه، می گه دکتر تو با ای که سرحدی هستی ولی خیلی خُشی، همیشه میگه (ادای خانم جمالی درایوارد) مم کربونت بشم، من اصلا نمی فهمم چی میگه؟ راضیه ایگو: میگه با ایکه بندری نیستی ولی خیلی خوبی، مم کربونت بشم یعنی مادر قربونت برم. دکتر پژمان ایگو: اوخی ... یادم باشه دفه دیگه یه هدیه براش بخرم، پس چرا فارسی حرف نمی زنه تامن بدونم چی میگه؟ راضیه جوابش ایدا: می ترسه فارسی حرف بزنه همکارای بندری بهش بخندن چون فارسی خملی گپ می زنه. دکتر پژمان ایپرسی: فارسی چی حرف می زنه؟ راضیه جواب ایدا: یعنی فارسی و بندری قاطی پاتی گپ می زنه. دکتر پژمان دومرتبه ایپرسی: اسم اون دختر بندری خوشگله چی بود؟ راضیه به شوخی و جدی ایگو: دکتر چشمت درویش بکن، ای یکی از او دخترا نیست، اگه تواتن باهاش عروسی بکنی شاید، میگن یک یارو پولداری عاشکش شده و یک چمدون لباس و طلا و جواهر براش ایخریده ولی همش براش پش فرستاده چون از یارو و خانوادش خوشش نیامده. دکتر پژمان وا خنده ایگو: خدا رو چه دیدی شاید از ما خوشش بیاد و ایزه زیر خنده.
راضیه شیفت ش که تموم بو. بدو هوند تو بایگانی و از نرگس ایپرسی: کاری اتنین مه نرفتم بازار ب فرهاد و سمانه کفش و جوراب بخرم؟ نرگس جواب ایدا: نه، اتگه کفش و جوراب، اگه وخت اتهه پسین بریم بازار اگن کیف و کفش حراج شوکردن. راضیه واخنده ایگو: تو از کفش خریدن سیر نابی. مرجان همکار سیرجونی شو ایگو: راست میگه راضیه خانم دیروز مامانم می گفت تو بازار زیتون یه عالمه روسری و کیف و کفش و مانتو حراج کردن، من و دوستام هم بعد ازظهر میخوایم بریم اونجا. نرگس ایگو: چه خب میتونی بیای دمبال من واهم بریم؟ مرجان جواب ایدا: باشه به دوستم میگم بیات سررا ورت داره. راضیه ایپرسی: پَ فاطمه خانم کجان؟ نرگس ایگو رفتن حسابداری، مث ایکه همی یارو نامرد و مُم ش شکایت ای بدبخت شوکردن که ب ما فحاشی ایکردن؟ آغای خیراتی همکار نرگس گوش خو تیز ایکه و ایگو: ای فاتک بدبخت روی ناکنت جواب سلام آدم هادیت... یعنی هرکه از کسی خوشی نهوند بایه شکایتی بکنن؟ راضیه آهسته ب نرگس ایگو: مث ایکه همه از کضیه فاتک خبر شوهه؟ نرگس جواب ایدا: ای آغای خیراتی خیلی خاله زنکن، دایم گوشی تیزن که ما دختون چه بی هم نگفتی م. مرجان ایگو: بیچاره فاطی. راضیه شواسته بریت که فاتک وارد بو و با راضیه سلام و روبوسی ایکرد و ایگفت: مخاسته بیام خیلی ازت تشکر بکنم خیلی بی بپ ما زحمت توکشی؟ راضیه ایگو: خواهش اکنم وظیفه موهسته، راستی حال بپ ت چطورن؟ فاتک جواب ایدا: خیلی خوبن الحمدالله، هفته دگه چهمونی واز اکنن. راضیه ایگو: ب دکتر پژمان اُمدی حال بپ ت شپرسیده، اگه وختت اتکرد بره ازش تشکر بکن، و کبل ازایکه فاتک چیزی بگیت، فراموشی خو بهونه ایکرد و ایگو: اَه، دگه یادم ره و ب فاتک ایگو: اگه تواتن بدو واهم بریم. فاتک ایگو: دسِت درد نکن چون مه تهناکی روم ناکونت برم پی دکتر پژمان.
دکتر پژمان در جواب تشکر فاتک ایگو: ما وظیفه پزشکی خودمون رو انجام دادیم. راضیه بدون اینکه فاتک متوجه بشت بُرمک ایجکوند و واخنده ب دکتر پژمان ایگو: ببخشی که من کار دارم. فاتک ایگو: ووستا که مه هم اتام. راضیه جواب ایدا: مث ایکه دکتر شخاسته چن تا قطره مجانی ب بپ ت هادیت، ابخشی که مه خیلی کار امهستن و ره صحرا. دکتر دوسه تا قطه چشم از کشوی بالای سرخو درایوارد و ایگفت: یادتون نره وقتی چشماشو بازکردن روزی چن بار ازاین قطره ها بچکونین توی چشماش، چون چشماش اگه خشک بشه روی بینایی ش خیلی اثر میذاره. و دست خو دراز ایکرد تا قطره ون هادیت بی فاتک . دست دکتر ایخوه ب دست فاتک و صاف نگاهی ایکه توی چهمون فاتک. فاتک احساس ایکه جونش مورمور نبودن. سرخو ایکردی زیر ولی طاکت نیوارد و دومرتبه سرخو بالا ایکرد و متوجه بو که نگاه دکتر ازجنس نگاهون معمولی نهن. یک لحظه پهلو خو فکر ایکرد شاید اشتباه نکردن و دکتر که با بودن ایهمه دکتر و پرستارون جون نتات خاطرخواه مه بشت. و متوجه نهه که خودی هم همی طو صاف تو چشمون دکتر نگاه نکردن. دکتر بلن بو و ب خودی ایگو باداباد هرچه شوات بشه بشت و ایگو: راستی اسمت چی بود؟ فاتک جواب ایدا: فاطمه. دکتر ایگو: من تا حالا دختر بندری به خوشگلی تو ندیدم...( ادامه ایهه)
.
.
نویسنده : اسمال
عکاس : محمد دریازاده

فاتک (10)

    

فاتک ب زیبا تلفن ایکه که پسین بیاتن و ب ممی ببرت خونه فیصل تا لباسون و طلائونی که فیصل براش ایخریده پس هادیت. زیبا هوند و ایگو صبر بکن نگا بکنیم چه برات ایخریدن و درِ چمدون واز ایکه و لباسو زیر و رو ایکرد ولی ب احترام ب فاتک هیچی

نیگفت. فاتک یه دفه یه چیزی یادی هوند. هرسه تا بنگری طلا که فیصل ایخریده از دست خو درایوارد و آهی ایکشی. مث ایکه طوق از دور گردونش بسن. زیبا متوجه بو که مم فاتک چهمی پراز خرسن و هی با جلبیل خو دماغ خو نگفتن تا خرس ش سرازیر نبوتن. زیبا چمدون اینها صندوق عقب ماشین و درجلو ب مم فاتک باز ایکه و ماشین راه کفت. فاتک دراز ایکشی رو حصیر و به پنکه سقفی خیره بو که همی طو شچرخیده. فاتک بی خودی ایگو: پنکه تا وختی اَچرخت باد تولید اکنت اگه ووسته دگه هیچی ازی درنتات و تصمیم ایگه هیچوخت تو زندگی نووسته.
ماشین ووستا درخونه فیصل. زیبا بخاطر ایکه یه وخت خانواده فیصل چیزی ب مم فاتک بگن و ناراحت ای بکنن ایگو: مم توبنین مه خودوم تحویلشو اَدم. زیبا چمدون از داخه صندوق عقب درایوارد و زنگ ایزه. مم فیصل از داخه آیفون ایپرسی با کی کار داری. زیبا ایگو مه دوست فاتک م ، وسایل چوکتون پس امواردن. مم فیصل در واز ایکه و ایگو ذلیل مرده زنگ زده بود ب هانیه که لباسارو پس میاره. هانیه بدو هوند دم در. مم ش ایگو: مادرجان نگا کن طلاها رو ورنداشته باشه. کبل ازایکه هانیه درچمدون وازبکنت زیبا ایگو: اگه شخاسته طلائون بسیت که با چوکوتون به همی اینازه. مم فیصل ایگو: خیلی بِخِته، گا نذر امکرده که ای وصلت سرنگنت، مَفهمی اگه ای بی سر وپا بیاتن داخه خانواده ما باعث آبرو ریزی ابو. زیبا ایگو: اگه یک دفه دگه بی دادام چیزی بگی هرچه از دهنم درهوند تگم. مم فیصل سوال ایکه: تو دادا شی؟ پَ تا حالا کجا هستری؟ زیبا جواب ایدا: دوست مِن ولی مث دادامِن. مم فیصل ایگو: بره به ای دختکه سَبک بگه بدبخت بی همه چیز سنگ بی بخت خو اتزه، حالا مجبور اَبی سرخیابون ووستی تا بلندت بکن. زیبا ایگو: اگه یک دفه دگه بی دادام ازای گپو بزنی با همی کفش ازنوم توی لووت تا پراز خون بشت. و راه کفت بطرف ماشین. هانیه ایگو: بیابریم تو مامان ، الان همسایه ها میان زشته. مم فیصل جواب زیبا ایداد: بره گُم بَه کثافت لگوری. زیبا همی طو که در ماشین واز شکرده ایگو: کثافت تویی که بلد نهی مث آدم گپ بزنی، بسوز بدبخت، بره بنین تو تشت هووِ یخ.
مم فاتک وا سینی شربت وارد بو و ایگو: فاتک ای سینی بگه تا کلیون بیارم. مم فاتک چن تا پک به کلیون ایزه و ب زیبا ایگو: بفرما که وادود هوند. زیبا ایگو: ببخشی که مه تمباک گزیر ناتونموم بکشم. مم فاتک ایگو: گزیر نن، تمباک معسل برات درست امکردن. زیبا ایگو: دستت درد نکنت. زیبا مشغول تعریف کردن هسته که یک تا ماشین ووستا درخونه و درشوزه. فاتک ایگو: ما که کسی مونین. مم فاتک ره در واز ایکه و خشکش ایزه.
فاتک ایگو: صبر هاده مانتو خو بپوشم. زیبا ب مامور نیروی انتظامی ایگو: ما با ماشین خودمون میام. مامور نگاهی ب همکار خو ایکرد و او یکی ایگو مانعی نداره. هانیه و مم ش نشترن بغل دست افسر کشک کلانتری و مم هانیه تا چشمش به زیبا و فاتک کفت ایگو: جناب سرهنگ خودشوونن. افسر نگهبون نگاهی به فاتک و زیبا ایکه و ایپرسی کدوم یکی شون؟ مم فیصل عمدا ب فاتک نشون ایدا. افسر نگهبون نگاهی ب فاتک ایکرد و حس ایکه که ب کیافه مظلوم ای دخت نتات که بخاد فحاشی بکنت. بهمی خاطر ب مم فیصل و هانیه ایگو: فعلا بیرون تشریف داشته باشید. مم فیصل موکع رد بودن از کنار زیبا آهسته ایگو یک بلایی بسرتون بیارم که حظ بکنی. زیبا جوابش ایدا: مه افهمیدم کجات نسوختن، هیچ غلطی ناتونی بکنی. کبلن هم تومگفت که بره بنین تو هوو یخ. و فاتک و زیبا تموم کصه بی افسر نگهبون تعریف شوکرد. افسر نگهبون ایگو: همه چیزو فهمیدم ولی چون ازایشون شکایت شده باید رضایت شاکی رو جلب کنید. زیبا ایگو: من که گفتم جناب سرهنگ ایشون اصلا با ما نبود فقط من و مادر فاطمه رفتیم در خونه این خانم. افسر نگبون ایگو: اگه نتونین رضایت این خانم رو جلب کنین مجبوریم پرونده تون رو بفرستیم دادگاه. بعدش ب زیبا ایگو: فعلا این خانم(فاتک) می تونه با ضمانت آزاد بشه ولی هروقت دادگاه ایشون رو احضار کرد باید برن دادگاه. و کاغذی اینها جلو زیبا و زیبا کاغذ امضا ایکرد.
زیبا ب مم فاتک ایگو هرکار امکرد فیصل ایگو رضایت نادیم چون فاتک دلم وادرد ایواردن. یک مرتبه مم فاتک ایگو: یا کنار زیارت، خدا خودی رحم بکنت، صدای موتور رحمون اهوندن. زیبا ایگو فاتک تو بره داخه سرا کایم بش مه یک برنامه خوبی بی رحمون امهستن و بی مم فاتک ایگو شما هی چی مگی تا مه برنامه خو ردیف بکنم. رحمون ایگو سلام خاله و نگاهی کفت ب زیبا و ایگو سلام دخت خاله. زیبا جواب ایدا: به به آغا رحمون. رحمون ایپرسی: پَ فاتک کجان؟ زیبا جواب ایدا: دیر هوندی. رحمون با عصبانیت ایگو: مفهمی ای کور نکبت(بپ فاتک) آخری بی ای دخت شو ادیت. زیبا ایگو: آخه بی تو هم اگن نومزاد؟ و رو ب مم فاتک ایکرد و ایگو: نومزادَم نومزادون کدیم! رحمون ایپرسی: پَ نومزادون جدید بوقن؟ زیبا ایگو: بوک نهن ولی بی غیرتن. رحمون ایگو: دمت گرم دگه چه؟ یه دفه بگه مخنت ن و خیالومو راحت بکن. زیبا ایگو: بلانسبتت ولی آخه ای درستن که تو راست راست بگردی و ب فاتک زندون بکنن؟ رحمون جَهل ایگه و ایگو: کم مادر... بی فاتک زندون ایکردن؟ زیبا خنده شیگه ولی بی خو کنترل ایکرد و ایگفت: مکن رحمون یعنی تو خبر ات نیین چه بسر فاتک هوندن؟ رحمون جواب ایدا: کور بشم اگه خبر امبشت. زیبا ایگو: یک یارو پولداری عاشق فاتک بودن ولی فاتک بخاطر تو بی یارو ایزدن و طرف هم شکایت ایکردن وحالا ب فاتک زندون شوکردن. رحمون ایگو: دروغ مَمُش، خُوم اُمدی که فاتک از ماشین یه یارویی پیاده بو. زیبا ایگو: گنوغ بودی؟ مه هر شو بی فاتک مرسوند خونه... رحمون ایگو: بگه بخدا...( ادامه ایهه)
........
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده

دیریا و آسمُن

     

شُو حَسودن اَگَه هُند گَپِ تاریکی بزَنِت
ماه بیات رُو گَپِ سردی مُهر باطل بزنت

اِی ،،خُدا دیریا و آسمُن بَ نُومِ ما اِیزه
تا که دُور بُودیم اَز ای خُودی بی ما صدائی اِیزَه

گَل اَ نُو ، گازی اَ نُو ، رُزو اَنُو روزی اَ نُو
دیریا خاطرت شَواتن دل بزن وا دلِ هُو

ای هَمی هَنُو خَاشن اَلَنگجی دُو دُوَکا
شُونَه وا شُونه ی همت لُو تیو چُوکَلکا
.
عکاس : کبری پیشکا

کسمت سوم : کشم

      

کسمت سوم : کشم در دورهون آشوریون و مادهون

آشوریون : در کتیبه هون کیدیمی آشوریون بارها به جزیره ای اشاره بودن که نومش نی دوک ( به زبان اکدی ) و دیلمیون(به زبون آشوری) .
بعضی از باستان شناسون حدس ازنن که این محل جزیره بحرین بودن اما قرائن و شواهدی حکایت ایشن که دیلمون همان کشم بودن .زیرا سپاهیون اشور پس از فتح عیلام به کشم ارسن و در نخستین کتیبه آشوریون که شرح کارهون سارگن کبیر تو سال هون 2872 سال کپل از میلاد نوشته بودن چنین هوندن که سارگن به دیریای سفلی - یعنی پایین تر - منظورشو پایین خلیج فارسن از سمت شمال که تنگه هرمز ارسد و جزیره نی دوک به تصرف در اتارن .
در لوح بعدی خو انویسن : نام راسین جانشین سارگونن که در ادامه ی تصروفاتی که اکونت و اون پادشاهون ماگان ( عمان) شکست ادیتن . بنابرین مشخصن از روی شواهدی که مشخص ابتون جزیره مورد نظر همون کشم بودن به ویژه در کتیه ای که در تل لو پیدا بودن اشاره به مسافرتی اکنت که از راه دیریا به ماگان و ملوخ خا انجام ادیتن که کوتاه ترین مسیری که طی اکنت از همون سواحل شمال خلیج فارس منظور همون جزیره کشم هستی .آشوری هون نیز در دوره ی حاکمیت خودشون به نحوه خوی از ژئو استراتژی کشم بهره شوبرد . البته لازم به ذکرن که کبل آشوریون بابلی هو نیز نیروی دیریایی کدرتمندی شوهتسه و در زمین شاناتونست به عیلامی هون شکست هادن . بارها به جزیره کشم تجاوز شوکه اما شرایط ویژه کشم به شکست دشمنون کمک شکه .

مادهون :مادهون پس از جنگ هون متوالی با آشوریون سر انجام با حکومت تو بابل متحد بودن و هووخشتر به کمک بابلیون پایتخت اشورین همو شهر نینوا تصرف شوکه و دولت آشور سرنگون بو.

ای طو بو که دولت ماد وا لیدی و بابل همسایه بو و تصرفات خوشو توی دیریای خزر و دیریای سیاه و دریای عمان و خلیج فارس کسترش شودا و قدرت دیریایی ایران تو جزیره کشم استحکام شوبخشی .
در زمون مادهون ، دامداری و پرورش اوشتر و اسب و الاغ و کوسفند و بز و صید مروارید و صدف با روش هون بسیا کدیمی و سنتی توی جزیره کشم کسترش پیدا ایکه و صیادون ای جزیره 200 نوع ماهی صید شاکه . حصیر بافی - کشتی سازی - بافتن بارچه هون بادبانی و کشتیرانی هم توی جزیره گسترش پیدا ایکه .
احتمال زیاد آثار باستانی هونی مثل معابد مهرپرستی - غارهون خربز تو جزیره کشم از زمون مادهون آغاز بودن . با وجود ایکه مادهو از لحاظ نیروی دریایی ضعیف هسترن اما با داشتن جزیره ی کشم کنترول درستی از تنگه هرمز شوهسته به همی دلیل بو که هر وقت دولت بابل شواسته بیاد رد بشد از تنگه هرمز با سازش و دوستی وا دولت ماد شهوند و رد شبو .
.....
احسان رمضانی

معصومه ذاکری

      

معصومه ذاکری دخت هنرمند هرمزگانی که سال 1390 فرش خاکی هرمز طراحی ایکرده ، با ارزوی موفکیت خانم ذاکری و همه دُخت ُون و چوک ُون هنرمند هرمزگانی
.
.
عکس : احمد کارگران
عکاس : مریم نحوی

یاد زمون چولنگی

       

یاد زمون چولنگی وا خیر . وختی ماره سر صندوک بی بی یه بوی خاصی ایشسته . نادونوم شما هم او حس خاش . او بوی خاص . یادتون ...

سقف لهر و همه تک هسته و چندل . شهریما که شبو سر لهر داوِشت شاکه . که موکع زمستون هـُو نکنت .

موکع بارون مانشت زیر سِرگ

و نگاه بارون ماکه ، شو وی بارونی هم یه تا کوتوک موهسته ماره تو همو نادنی چه کیفی شدا .وختی بارون شزه 

مه نُوک (Nouk) اولی هستروم . خوب و یادومن موکع خو بی بی ما کصه شگو . کصه دُرُنج و خالو روبا ، کصه دحت پادشاه ،

وختی ماواسته بریم صحرا و گازی کردن بی ای که بترسونن مو شاگو نری که بی بری هه ...

ایشو همه تنها بخش خیلی کوچکی از خاشی و ی کدیم هسته که نسل ما خیلی کم حس اش ایکه . و با گپ بودن مو کم کم از بین رفت .

اینجا جمع بودیم دوباره تا بلکای بتونیم تکه ی کوچکی از او همه خاطره دوباره زنده بکنیم.

هی هی . یادش بخیر ...

.....

محمد امین

دیریا

    

شُو حَسودن اَگَه هُند گَپِ تاریکی بزَنِت

ماه بیات رُو گَپِ سردی مُهر باطل بزنت

اِی ،،خُدا دیریا و آسمُن بَ نُومِ ما اِیزه
تا که دُور بُودیم اَز ای خُودی بی ما صدائی اِیزَه

گَل اَ نُو ، گازی اَ نُو ، رُزو اَنُو روزی اَ نُو
دیریا خاطرت شَواتن دل بزن وا دلِ هُو

ای هَمی هَنُو خَاشن اَلَنگجی دُو دُوَکا
شُونَه وا شُونه ی همت لُو تیو چُوکَلکا
.
عکاس : کبری پیشکار