خاطره ای از کدیم

خاطره ای از کدیم
کدیم سر اسکله کشم یک تا ژاندار هسته به اسم آذرشب، یک تا بلنگو هم همیشه بارشه تا لنج از بندر شهونده با بلنگو با لهجه فارسی خملی جار شزده: آهای گوبازان حواستتون جمع بکنی که آذرشب اینجان و نمی واله کمیس و شلوار و کپره چاپ کپتان بار بکنی ببری واخوتون به سرحد. خلاصه بعد از انقلاب یک دفه قشم درگیری پیش اتات جناب سروان بی اذرشب دستور ادیت هرکه از بندر هوند بگرد که اسلحه از بندر نواردن ب کشم. یک تا جاشوی مِسنی اتات و آدرشب جار ازنت جناب سروان بیا که کُلت گرفتم! یک دفه جاشو غار ازنت: جناب سروان بگه ول بکنت ای نه قُلتن(کلت) جناب سروان ای .... ، بگه ول بکن که روح مه ره ، و ملت شازده خنده و آذرشب ول کن نهه.

علی کبل حسین

اگن یک فینی خوش مشربی هسته به اسم علی کبل حسین که خیلی لاف شیرین شزده ای هم یکی از لاف علی کبل حسین:
وقتی رضا شاه شخواسته بریت جزیره موریس، مه بی خبر داخل خونه نشترم ، یک دفه قاصد هوند که بلند به بدو که رضاشاه کارت ایشستن. سوار خر خو بودم و مث برق بی خودم امرسوند سراسکله. انگیسی یون، درباریون مسئولین گمرگ همه تعجب شاکرده که ای یارو که با خر نهوندن کن که ای همه آدم معطلی ای ووستادن؟ خلاصه تا رضاشاه بی مه ای دید دو ایزد طرفم، دست ایکردی دور گردنم دو قطره اشک ایرخت و ایگفت: علی جان مه رفتم و ای مملکت اُمسپرد دست تو، جون تو و جون اشرف و مح رضا!

ماه عکرب

ماه عکرب ایگفتی
زمون کدیم موکع خسوف یا ماه گرفتگی بندریو اهتکات شوهسته که ماه عکرب ایگتی به همی خاطر دوا و درمون محلی(داروگیاهی) مث دریم؛ کلپورغ؛اوشن؛درمنه داخه جوغن شاکتی تا عکرب به ماه ول بکنت و همزمون مردو بالا سراه شارفت و اذان شاگوفت...معجونی که از کتیدن دارو گیاهی بدست شهوند بنام (دوای ماه خیری) معروفن و خیلی کاربرد ایشستی.

بریم و میریم

کصه بریم و میریم چیچکایی عاشقونه ئن / کصه عالی و فا طی تا همیشه جاودانه ئن /باشتا که عشق و فائی دگه رو دنیا نموندن /هنوزم چو کون بندر لوئوشون پر از تــــــــــــــرانه ئن... 

....
با تشکر از مهدی مسلم زاده و کاپیتان بلک

بندر کدیم

کدیم وختی کسی شاواسته بریت مشهد از در خونه تا در گاراج پیاده شارفته، باشته که هوا گرمه. طرف با خانواده راه شاکفته و مشایعت کننده ون هم پشت سری شارفته تا در گاراج. ولی مهمترین و خاطره انگیزترین کار ای هسته که یک نفر جلو جمعیت اشعار مذهبی شخونده که شاگفته " چاشی " ! قبلا دوسه تا گاراج مسافربری بیشتر نهسته و ملت با هموشون شارفته کرمون و تهران و شیراز. یکی گاراج گیتی نورد سر فلکه بلوکی(پاساژ فعلی) یکی هم گاراج اتوتاج سرفلکه اتوتاج و یکی هم گاراج اتوشهپر یا اتوبنز کرمان چسپیده به آموزش و پرورش

پیوک یا نارو

نادونم مریضی {پیوک یا نارو } وا یادتن هه یا نه
کدیمو تو بندر که هو لوله کشی نهسته و هو مردم اَ برُکه تامین شبو مردم بشته وا ای درد گرفتار شابوده یه رشته ون باریکی هسته که بشته تو رُون و کلم پا پیدا شبو و خیلی درد ایشته و جوش شدا و آدم تُو شکه و همجا ایکک شاخاروند که تاوُل شزه و بعدن یه رشته ون باریکی در شهونده که دُ رش وا هو گرم شامالی و سر همو که مث کرم هسته دور دار کبریت شاپیچوند و کم کم و آسته آسته در شاوا اگه ای رشته پاره شبو دگه درد و تُو بشته طول شکشی یه وختی درازی همی کرم نیم متر هم شبو بعضیو هم اگن معصونیت شو هسته و گرفتار ای مریضی شو نابو فکت آدم هم ای درد و مریضی شگفت و تو حیوون پیدا نبودن ...
یه سالی هم تو کدیم بندر ثبت بودن به اسم سال دردی
ای اتفاک تو سال 1337 کفتن اگن تو ای سال و تو یه مدت کمی خیلی از مردم بندر و دهاتون اطراف در اثر یه مریضی ودردی مُردن که بعد شاگفته شایه ووبا بشت یه درد و مریضی مث سرما خاردگی شدید و اگن وا هوندن باد سختی شروع بودن آمار کشته گان معلوم نین ولی ای احوال تلخ هنو تو ذهن مردم کدیمی موندن که شگن سال دردی

تعطیلی مدرسه ون و چُولَنگون

کدیمو وختی مدرسه تعطیل شبوده اکثر چوکو بندری شارفته کارشاکرده تا هم پولی ب مدرسه و تفریح خو دربیارن و هم سرگرم بشن چون او زمون مث حالا اینترنت و فیس بوک نهسته و تفریح چوکو توی تابستون یا دیریا و ماهیگیری هسته و یا گازی فوتبال
گپ ترن شارفته رو کشتی کارشاکرده، بارشماری روزی پنجاه تومن و ونچ مَن(راننده چرثقیل کشتی که بار از توی انبار شوارده بالا و شانهاده رو تریلی) صد تومن، صد تومن خیلی پوله چون حقوق یک کارمند ساده هزار و پونصد تومنه و با همی پول زندگی تقریبا راحتی شوهسته
کوچکترن یا شربت و آب یخ شافروخته و یا سیگار وینستون، سیگار وینستون هر باکس هیجده تومن شاخریده یعنی هر بسته هیچده کنی و بسته ای دوتومن شافروخته و رو هر باکس دو تومن سود شاکرده و تقریبا روزی بیست سی تومن، بسته به فعالیت شو درآمد شوهسته
پاسپونن بندری هم همیشه نرو سیگار فروشی شاداده چون شهربانی و شهرداری دستفروشی ممنوع شوکرده البته زیاد سخت شانگفته و پاسپونن بخاطر ایکه یک نخ سیگار مجانی گیرشون بیاتن دنبال چوکون شاکرده 
.
نویسنده : اکبر از کانادا

سمبوسه اشرف جلالی

کدیم تو خیابون برق نرسیده به بازار گپ چند کدم بالاتر از داروخونه رفعتی شیرینی فروشی اشرف جلالی هسته، اشرف اصلش مال پاکستانه که از بچگی هونده بندر، ولی معروفیت دکون اشرف بخاطر شیرینی نهه، بلکه سمبوسه اشرف بیشته معروفه و یکی از جاهونی هسته که پاتوق چوکون بندره. 
ضمنا اشرف جلالی لیدر طرفدارون تیم آرشه، تیم تاج مال سعیدیانه و چون مث همه جای ایران دولت پشتشه توی مردم خیلی طرفدار اینهه ولی آرش بخاطر ایکه بیشتر بازیکونش مث صالح سنگبر و خلیل رضایی و عزیز کهوری و عبدعلی مرادی سیاسی هسترن خیلی میون بندریو طرفدار ایهسته وهمیشه وقتی ای دوتا تیم مسابقه شاداده دعوا شبوده. تیم برق و نابن و اروند هم جزو تیم ون مطرح هسترن ولی تیم برق از بکیه تیمو بیشتر طرفدار ایهسته و تیم آرش و برق تقریبا یکی هسترن و جالبه که او زمونی که مه نهرم اگن لیدر تیم برق علی خان حبیب زاده هسته، مه بخاطر خالوم طرفدار تاج هسترم، ولی طرفدارون تیم برق و آرش بیشتراز تیم تاج ب یک داور معروف بندری ب اسم احمد جَک جَک (احمد دریازاده یا دریانورد) فحش شاداده!
نویسنده : اکبر از کانادا

یه عده زیر بارونن

یه عده زیر بارونن
یه گوش همی چکو چکو
یه عده گرم خوو خش
زیر ملافه و پتو
یه عده تو همی زمون
از گشنگی هلاک این
یه عده از زور خشی
عاشق سینه چاک ابن
بعضی از بس طلا شوهه
پارتی و آشنا شوهه
نه لطفی با خلایق و
نه کاری با خدا شوهه
بعضی با هر که یار ابن
رو اسب دل سوار ابن
بی خوشو از یاد ابرن
عاشق جون نثار ابن
یه عده تو خیال ول
گل علف بار ازنن
یه عده ناامید ابن
بی خوشو وا دار ازنن
بعضی با هر که یار ابن
رو اسب دل سوار ابن
بی خوشو از یاد ابرن
عاشق جون نثار ابن