« بُدُو بُدُو »

          

بُدُو، بُدُو، بشتِه مَکُ دلم سیاه که مه خَستَه م
سی سالُمِن ، ولی هَنو خُنِکو بِی تو نَبَستَم
دِلُم هَنو بِی تو شَوا ، لُوُم هَنو نَصِداتِن

چشُم هَنو وا راهتِن ، تا عمر اُمَه بِی تو هَستَم

یادِت بیار ، زیر بارُن سُوار ِاسبُن چوبی
وا تاختْ مارَه، سَفر ماکِه به شهرُن عشق و خوبی
اِی آسَمون، اِی آسمون ، دِلم اَ غُصَّه سیاهِن
کجا برم، چه بُکنم که بِی تو خاستِن گُناهِن


شاعر : ابراهیم منصفی | نقاش : حسین احمدی نسب