بارون هم پیر بودن

 

فیس بوکم که باز اکم ، ی راست رفتم سوراغ گپ وگویش بندری ، که ببنیم ازولایت چه خبر ایشه واز گاریز و وشوورت ویا از کندوره ولباسون هرمزگانی ، ای دفه ،شواد از کجا بی ما، شوات مرفی بکنت . ک اوم دی ، از بارش وبارون عکس ای ، نهادن ،ونوشته

جون ودعای شکرانه از بارون . خالو مجید ، ک ی خوردوهم دردل اکرده ویاد بچگیش کفته .که بارون به او وهمه ی ما بچه های آن زمون ، حد اقل ، مدرسه نرفتن ایشسته ، حالا چکمه وچیزهای دگه ، واله بی ما ک ،شو ناخرید.
اما گفته خالو مجید آخرش خیلی جونه ، که بارون هم مثل ما پیر بودن ومثل کدیم نا بارت ، ویخو پشنگی اکنت ، زود جیم ابوت . وحتی ، ی استکان چوئی که دعوتش اکنم ،هم ناخارت واریت .
م هم موا بگم که خیلی از دست ای بارون دل خورم ، نه به خاطر ایک زود جیم ابوت وپشنگی اکنت ، اریت ، بلکه به خاطر ایکه ای جا بیست وچارساعته گریخ اکردن ، وروز وشو ما مونین ، آخه ای هم بوعدالت . بی خدا هم هرچه اگم ، حرف بنده خوش هم گوش ناکنت . کی از مابهترون حرفای ما گوش شو کردن ، که ای دفه دومش بشت.
ش گم ،ای خدا ، توعاقل ودانائی ، توکه از همه چیز خبرت اته ، تو اشرف همه چیزی ، وبه کسی هم ک ، ات نوات جواب ،ها دی . حالا بدو به خاطر خالو مجید ومای غریب وغربتی ، ی دفه هم ک بودن ، جای بندر و سوئد، ای دوتا کطبون عوض بکن ، مگه چه ابوت ؟. هم ما افتووی ای بینم ، وهم اونا ی گل ودرختی وبارون وبرفی ، وهم ایکه ما هف وهشت ماهی آفتو موهه ، وهم اوشون ،هف وهشت ماهی از پول برک وکولر راحت ابن . هم خالو مجید به آرزوش ارسه وهم ما ، ی کمی جون ونفس اگریم .

(چوک سیم بالا )
عکاس : عبدالمطلب ازلی پور (کاپیتان گروه )