پیراهن کمر چین/kamarcin/

           

پیراهن کمر چین یکی از زیباترین پیراهن های قدیمی زنان هرمزگان است که نسبت به دیگر لباس های استان از قدمت بیشتری برخوردار است این تن پوش در گذشته در بندرعباس،شهرهای اطراف آن منجمله میناب و رودان طرفداران خاصی داشته است .
این تن پوش به همراه پیراهن بلوچی ولی با تزئینات ساده تر درمنطقه شرقی و شهرهای اطراف آن عمومیت بیشتری نسبت به شهرهای شمالی وغربی منجمله بستک و حاجی آباد دارد و در نوع آداب و رسوم پوششی در منطقه سیریک و میناب و بعضی نقاط رودان که در گذشته جزیی از میناب می بود از پوشش شهرستان جاسک تاثیر گرفته است ما پیراهن های بلوچی را با دوخت های و تزئینات ساده تر در این مناطق مشاهده می کنیم به نحوی که در سیریک هم اکنون پیراهن های بلوچی را با همان برش و دوخت ولی تزیینات متفاوت که اغلب با چرخ گلدوزی می شود می بینیم سپس به رودان و توابع که می رسیم این تزیینات باز کمتر شده پیراهن کمرچین با شلوارهای دمپا گشا و بندرت کندوره در سبک و سیاقی متفاوت گاه با یقه و نوار دوزی دستی و گاه با زری های بافته شده وارداتی دیده می شود.پیراهن کمر
چین در این نواحی پیراهن دور چین (dorcin)نیز خوانده می شود.
این پیراهن گاه با بالاتنه ساده و یقه گرد دوخته و گاه با برشی دالبری شکل در زیر سینه و یقه هفت که زیر سینه تا خط کارور را چین های منظمی می دهند.آستین های این پیراهن دو تکه بوده که شامل تکه آستین و سر آستین ها می باشد.سر آستین های این پیراهن را اندازه مچ دست می دوزند و با چین های ریزی سر آستین ها را به آستین وصل می کنند.دامن پیراهن از دوتکه تشکیل می گردد که هر تکه دو برابر تکه قبلی انتخاب و با چین های منظمی به هم وصل می شود که دامن حالتی چین دار و پف به خود می گیرد سپس چین بالای کمر پیراهن را به بالاتنه وصل می کنند و قد آن را تا بالای زانو می دوختند.
درزهای زیر سینه و روی کارور و همچنین خط کمر دور یقه و درزهای بالا وپایین دامن را با نوارهای زیبا تزیین می کنند.برای این پیراهن دو جیب روی دامن در نظر گرفته که جیب ها حالتی کیسه مانند داشته و دوخت آن بر اساس سلیقه افرد متفاوت می باشد.پیراهن کمر چین با یقه دلبری،سینه پوپی،سینه کفتری و یقه ذوزنقه ای با پارچه های اطلس و گرانبها برای مجالس عروسی و پارچه های وال و چیت و نخی بسته به مراسم مورد استفاده دوخته می شود.زنان برای استفاده روزمره و جهت کار های خانه یقه آن را ساده و چین دور دامن آن را حذف و فقط بر روی کمر چین می دهند و آن را ساده تر می دوزند.این پیراهن به همراه شلوار گشاد و خاصی پوشیده می شود که گشادی آن از کمر تا دمپا به یک اندازه می باشدولبه گشادی پایین هر لنگه شلوار بین 40 تا 50 سانتی متر می رسد و کمر شلوار را لیفه ای دوخته و کش می کشند.این شلوار نمایی مانند دامن به خود می گیرد علاوه بر دمپا دو درز پهلوی شلوار را نیز با نوار های تزئینی ،زری و یا با چرخ گلدوزی می کردند که نوع تزئینات آن بسته به شهرستان های توابع متفاوت می باشد در میناب و رودان بیشتر گلابتون دوزری و گلدوزی با چرخ و در بندرعباس و نواحی اطراف آن با زری تزئین می شود.شلوار تزئین شده بیشتر در مجالس و عروسی ها و مورد استفاده افراد متمول بود و گاه بانوان از پارچه های چیت و وال گلدار که هم خنک تر و ارزان تر است برای خانه و کار استفاده می کنند.
منبع:کتاب بادله پوشان-تن پوش زنان ومردان استان هرمزگان

عکاس : عبدالحسین رضوانی

.
با تشکر از سرکار خانم فاطمه باستانی