به پاکی کوه گنو

            

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو

مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

حالا وخت پریدنـِن ؛ وخت ستارَه چیدنـِن
تا بینهایت رفتـِن و ؛ به آسَمون رسیدنـِن

مَوا دو دو بزنـُم ؛ آتـِش نَ ایـ شو بزنـُم
مَوا بگـَم که عاشقـُم ؛ حرفـون لؤلؤ بزنـُم

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو
مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

مَوا بگـَم جنوبی ام ؛ پر از صفا و خوبی ام
هنو همون چوکـلک ؛ سوار اسب چوبی ام

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو
مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

یه آسَمون آبی بـَش ؛ دمبال عشق نابی بـَش
همیشـَه گرم و سربلند ؛ مثل جنوب آفتابی بـَش

به پاکی کوه گنو ... مَوا بگـَم یه شعر نو
مَوا بگـَم ای بندری ... قایق خُ بزن نَ هُو

---------
شعر از عیسی بلوچستانی
عکاس : غزاله غضنفری