سلام بندرُ مه

       

سلام بندرُ مه بازم هُوندم
ی خُو تحریکت کنُم با زبونم
و باز اخونوم
تا بدونی که زمونی که هیچکه نینن
کنارت مه باز امُونوم

بندرُم خیلی وقتن با هم غریبه ایم
خیلی وقتن با هم دگه درگیر ابیم
ایجا تیزی بندیری ت رو بندری تیزن
دلمو موند بیگینیم جلو ی بندیری میزن
چون همدلی نینن
و هر دلی گیرن
به بند چیزی
یکی بند پولن یکی ارک یکی به هیزی
یکی یکی نی
همه شاوا همه چی ی جا به دست بیارن
گپ سرهدی مزن که بحث بی فایدن
چون ایکک امگفت که لووم خشک بوو
ولی بازم اگم تا ایشه جونوم جون توش
خونوم هند جوش
حرومخور نوش ها
همطوو تنت بفروش
حق مه و بندر بشت به جونتون گوشت
شعر : فرزین وزانی
عکاس : کاوُوس جوّی
.
با تشکر اَ همکار عزیزم ون دخت هُرمز ، خانم معصومه زاهدی