گِلِک هرموز

تو مسیر کِشم و هورموز کوهویی وا رنگ زرد و سفید و سرخ اگینی ، مَیونـتای کُوهو ، کوهُوی سُرخی که هستی خاکش خوراکین و ملت اَخارنگی.
تو زبون محلی خوما شَگَنگی " گـِلَک " و تو سوراغ اکنن ، بلندی ای کوه نزیک و 200 متر ارست ، کُدرت خدا و سِحر انگلیس اَگــَن مَندِسُ اَ همی خاک ُ سرامیک و رنگ هم درست اکننگی . دُرو و راستی و گردُن خوشا .
کَلات پرتکالی و مال هورموز اَم خیلی مهروفن ، ما خو یاد نادنگی و

لی موشنوتی که اَگن تو همو زمونوی کدیم ای منطکه همه بار پرتکالی اُ بودی ، یه تا ناخدا مال همو پرتکال توفاک اش و ای راه اخارت . خَوَر وا گوش پادشاه ارسونت که بدو که ایجا جزیره زیاد هستی ، دیری ناکـَشِت که ای پرتکالی و اتان تو ای منطکه و بی مِلت کِر اکُنن ، یک سال جُون اَدَن تا اتونن بی هورموز بِگـِرِن ، دگه اتان و کلات درست اکُنِـنـُو تا خیلی سال هورموز دست پرتکالی و ابوووت که دگه شاه عباس بی ایشو دَر اکُنت
.
عکاس :شایان قیاس الدین