بد شانس (2)

 
ایقد محو گپ زدن هسترم که تازه بعد از پارک کردن ، متوجه ماشین پلیس بودم ، امدی دوتا درجه دار برگه جریمه بارشون ، نگاه نکردن و ریشخند مه نکردن ... تو دل خو امگو :
- ای بد شانسی ما تمومی اینین ...
از ماشین پیاده بودم امگو :
- جناب

سروان ، داشتم پارک می کردم ننویس ...
- اولا سروان نه و ستوان ... دوما ، تو الان داشتی پارک می کردی ، از سر خیابون همینطور با موبایل صحبت می کردی ، تازه الان هم که پارک ممنوع زدی ... حواست کجاست؟
یه نگاه به بالا امکه امدی میترا از تو پنجره نگاه نکردن و از اعصاب خوردی کله خو تکون ندادن .
به میترا که امدی انرژی امگه و هوندم باد بسم امگو:
- خوب باشه حالا چقد شده ؟ زود بنویس می خوام برم کار دارم.
- کجا بری ؟ تازه اومدی می خوای بری ؟!!
مه دگه از ای برخوردشون اعصابم خراب بوده و کاردم تزه خونم شنهوند.
- آقای عزیز چرا متوجه نیستی زود جریمه تو بنویس می خوام برم .
- باشه ، مثل اینکه خیلی عجله داری ؟ برو مدارکتو بیار...
تا ایگو مدارک ، انگار آب سردی روسرم شورختن .
- م..م..مدارکم مونده تو پمپ بنزین
- پمپ بنزین واسه چی ؟
هر چی داستان پمپ بنزین براشو تعریف امکه قبول شونکه نامردو، آخرش ایگو :
- ماشین باید بره پارکینگ .
- ای بابا پارکینگ واسه چی ؟
- طرحه ... این ماشینا که می بینی همه توقیف شدن باید بریم پارکینگ تازه شما مدارک هم همراهت نیست .
نگاه امکه امدی 7 ، 8 تا ماشین دگه هم ووستادن.... دگه خیلی اعصابوم خیلی بهم رخته امگو:
- بیا این سویچ هر جا می خوای ببر ... فقط یه رسید به من بده برم
- کجا ببرم ، یه سرباز باهات میاد میرید پارکینگ اونجا بهت رسید هم می دن
- بابا ، من رسید نمی خوام میشه ماشین و بر دارید منو ول کنید برم کار دارم ؟
ایطو که امگو یارو شک ایکه و شروع شکه به گشتن ماشین ، بعدشم یتا سرباز شوفرستا اول بریم پمپ بنزین تا صحت حرفون مه ثابت بشت ...
نگاه بالا امکردی امدی میترا به حالت غیض پنجره ایبست و ره ...
خلاصه وا یتا سرباز اول رفتیم در پمپ بنزین . یارو پمپچی ایگو:
- تو خو پول نتواردن ناتونم مدارک تادم چه اکنی ؟
- ای بابا نادیدی که پلیس دمبالمن ... ماشین شا بزنن تو پارکینگ مدارک شاوات که زودته مرخصش بکنن ...
- به مه ربطی اینین یه چیزی گرو باید بنوسی تا مدارک تادم ...
مه که فکرم دگه کار ایناکه امگو:
- بیا ای موبایلم بگه ، مدارک هاده ...
سیم کارت و باتری موبایل در اموا و شومدا ، مدارک موگه و رفتیم به طرف پارکینگ ...
پارکینگ خیلی شلوغ هسته ، بالاخره با هر بدبختی هسته ماشین تحویل امدا وسایل خو امسید و در هوندم ...
تقریبا یه نیم ساعتی معطل بودم تا ماشین گیرم هوند، ساعت 11:30 بوده و بارون شدید ، زیر بارون خیس خیس بودرم . اولش مواسته برم خونه ، ولی بعد ، امگو اول برم یه سر طرف میترا از دلش در بیارم بعد ارم خونه .
از ماشین که پیاده بودم فقط 3 تومن امسته و همو هم امدا کرایه دربست. با خوم امگو اشکال اینین ، پول از میترا اگرم وا یه آژانس ارم خونه ...
هوندم آیفون بزنم که یهو یادم هوند، ای دل غافل ، آیفونشون خرابن .... امفهمی که تو بد وضعیتی گیر امکردن ... موبایل خو هم امداده به پمپ بنزین ، بدجور گرفتار بودرم ، بدشانسی پشت بدشانسی ، دم در خونه شون ووستادم ولی ناتونم بهش بگم در واز بکنت . هیچ راهی امنهسته و باید برگشترم خونه... متونست تصور بکنم که الان اگه بدون ماشین برم خونه بپ ما چه بلایی سرم در اتارت. وا خوم امگو:
- اشکال اینین ، کلی خرید امکردن ، ای ماییون و میوه ، اگه مم ما بببینت کیف اکنت ، اگیت "چه چوک با مسئولیتی امهه" وا همیشون سری زیر اتارم ...
تو همی فکر هسترم که یدفه یتا ماشین هوند جلو پام ترمز ایکه ... زیر بارون داخلی معلوم نهه ...
در ماشین باز بو و بپ و مم میترا از ماشین پیاده بودن ... همی یه چیز کم امسته ....اصلا حوصله غرغر بپش امنهه .
تا به مه شدی وا اون وسایل تو دستم و جون خیس زیر بارون ووستادم تعجب شکه . بپش با یه نگاه معنی دار ایگو :
- آقا حسام ، از ای طرفون ... خوب ادونی کی بیای که ما خونه نبشیم !!!...
- سلام ... نه ... م... مه ... داخل نرفتم...
- بی مه دروغ مگه ... ساعت 12 شو در خونه ما ووستادی ، توات مه باور بکنم که تو داخل نبودی؟ ... مرد بش راستش بگه ... سرت خو نابرن .... ما هم جوون بودیم ولله ... از ای قرتی بازیون مونهسته ...
- نه ... م... به خدا ...
همیطو پت پت مکه که مم میترا وا دادم رسی و ایگو :
- بی دومادم اذیت مکن .... بزه رفتن کلی خرید ایکردن بی صبا .... حالا بیچه زیر بارون ووستادی بریم بالا ... خیس بودی سرما اخاری ...
- نه مامان ، دست شما درد نکنت ، مه مزاحم نابوم فقط ای وسایل هوندم تحویل هادم .
نادنم بیچه روم اینکه داخل برم ، همیطو که گپ مزه وسایلون از بارم شوسید و سلام خانواده شورسوند و رفتن داخل ، درم شوبست .
حالا مه موندم تنها تو خیابون دانشگاه... بدون یک کینی پول ... گوشی موبایلم امنین .... زیر بارون ... ماشینمم تو پارکینگ شهرداری... ساعت از 12 شو هم گذشتن... روی خونه رفتن هم امنین ، تازه اگه بخوام برم هم نصف شو زیر بارون کجا ماشین گیر اتات بی امیرآباد...
هم خنده می گفته هم گریخ ... به بد شانسی خوم فکر مکه که متوجه بودم یه پیرمرد فقیری وا ریش بلند که قیافش به درویشون شخا تو نخ من ...
وا نیشخند به مه ایگو :
- چه بودن ؟ خیلی حال و روزت خرابن ؟ نومزادت سرکار تی نهادن ؟
مه که تو اون وضع ، حوصله همی یتا دگه امنهسته امگو :
- نادونم خالو ... ببخشید که پک و پولی هم امنین تادم .
یه خنده ایکه و ایگو :
- ههه ...نه ...دستت درد نکنت ، اتفاقا مه مواسته یه پولی بی تو هادم که مه هم امنین....امدی خیلی داغونی هوندم حالت بپرسم ، ببینم چتن ؟
از اخلاقش خوشم هوند ، امگو :
- نادنم خودم بد شانسم ... نومزادم سرکار می نشتن...یا .... نادنم...
- هههه ... مه ادونم... تازه اول کاری ، ایطو درمونده بودی .... هنوز راه درازی اته ، بزار هیش که اتکه معلومت ابوت ... هههه... "باش تا صبح دولتت بدمد .... که این هنوز از نتایج سحر است"
ای شعر که امشنفت مثکه برق امبگنت .... یه دفه خشکم ایزه ... حالا معنی ای شعر با تموم وجودم درک مکه . آخه اسم میترا تو شناسنامه "سحر" هسته....
خنده ای امکه و پیاده راه خو امکشی و رفتم .

(پایان قصه )

خالو مجید

عکس:سیاورشن