کیف چرمی (5)

جمال شوتش ایکه که بریت طرف انبار و طبق معمول در حال رانندگی وا خوش سُک سُک شکه :
- یک روز بدون مه ناتونن کاری انجام هادن ، ای عظیم کی شوا کار یاد بگنت ، خدا ادونت ... یتا کارتن شوا جابجا بکنت ، باید حتما نظر مه هم بگنت ... کم

کم باید عادت بکنت بدون مه کار بکنت ... ایطو فایده اینین ...
جمال رسی در انبار هر چی نگاه ایکه ماشین عظیم ایندی....
زنگ ایزه به عظیم :
- کجایی عظیم؟ مه در انبارم
- بدو داخل ...
- اِه ، تو داخلی په ماشینت کم جان ؟
- م..م .. مگه دم در نین ؟
- نه کجا؟ مه که نادیدم ...
جمال متوجه بو عظیم مِن مِن اکردن ایگو:
- چه بودن راستی بگه ... به چه بووش بودی ؟
- نه ... چیزی نین بدو داخل در بازن ...
- در بی چه باز تونهادن ؟
- چقد سوال اکردی ، بدو داخل دگه...
جمال به گپ زدن عظیم مشکوک بو ...
خوب نگاه دور و بر خو ایکه، همه چیز به نظرش غیر عادی شهوند...
کوچه خلوت هسته ، بی بی خیجه که همیشه سر کوچه شنشت و تخمه شفروخت نهسته . یتا سوپور هم کوچه جارو شزه که تا حالا شی ندیده ، البته لباس نارنجیش هم نوِ نوَ ، انگار همی الان از تو پلاستیک در شواردن ، جارو هم بلد نهه بزنت و همیطو فقط جارو خو به زمین شکشیده ، اصلا قیافش از دور داد شزه که یارو ایکاره نَن ... چند متر او راه ته یتا 405 نوک مدادی پارکَ که کاپوتش بالا شوزده دو نفر هم دور ماشین شوگفته ، معلومه الکی دست تو ماشین اواردن و بیشته حواسشو به جمال هسته . همه ایشو تو چند ثانیه بررسی ایکه و متوجه صدای عظیم بو که شگو :
- الو.. الو... جمال په چه بودی ؟
جمال فوری گوشی قطع ایکه و آروم از بغل همو ماشین خراب رد بو ، تو آینه حواسش به همو دو نفر هسته ، تا هوند از کوچه بریت صحرا ، کاپوت ماشین خو شوبست و سوار ماشین بودن و حرکت شوکه دگه مطمئن بوده که خونه لو رفتن و به عظیم شوگِفتن .... خیلی ترسیده دو راه بیشتر اینهه ، یا به خوش تسلیم بکنت و یا در بریت ... یهو یاد مواد تو انبار کفت ، با خوش ایگو :
- اگه به خودم تسلیم بکنم ، حتما کلکم کندن .... خیلی وضعم خرابن
جمال تا بخودش هوند ایدی دو تا الگانس با سرعت بهش نزدیک ابودن .... جمال پا اینها رو گاز و شوتش ایکه و دو تا الگانس وا همو 405 هم دنبالش ...
ایناتونست حواس خو جمع رانندگی بکنت . انگار دنیا رو سری خراب بوده ... دلش شواسته از ته دل گریخ بکنت . با خودش شگو :
- خدایا غلط امکه ، فقط یه فرصت دگه به مه هاده .... مه آخه چه کارم به قاچاق مواد ... ای خدا کمکم بکن ...
صدای آژیر الگانس که حالا دگه خیلی بهش نزدیک بوده به جمال به خودش ایوا ... همیطو که نزدیک شبو تو بلندگو هم اخطار شدا :
- زانتیا ، نگه دار ... زانتیا ...
از تو محله ایکردی رو خیابون اصلی ، چهارراه اول که رسی شانسش ایگه و چراغ سبز بو ، چهارراه بعدی ایدی چراغ سرخن ... هوند از چراغ رد بکنت ، یتا موتوری با زن و بچه جلوش سبز بودن ... یا باید به موتور ایزده یا الگانس که از سمت چپ بهش ایچسپونده ...... در یه لحظه باید تصمیم ایگفته .... فرمون ایدا رو الگانس و ...

*******
صدای برخورد دو تا ماشین و صدای ترمز با هم قاطی بوده ... تموم دنیا تاریک بوده و دور سرش شـَچَرخی ، احساس بی وزنی شکه .... همه چیز در یک لحظه هوند جلو چشمش ، خونه بپش تو بستک وا اون درختون گارم زنگی و لیموی تو حیاطش .... یادش هوند که چطو وا هزار بدبختی و پارتی بازی براش تاکسی در شوارده ... یادش هوند وقتی بعد از چند سال ایتونسته دانشگاه قبول بشت ، چقدر خوشحال هسته .... بی عظیم یادش هوند ،که چقدر آدم ساده و پاکی هسته...... حوریه که شواسته بی ادامه درسش بیارتش بندر ..... ولی با پیدا کردن کیف چرمی و پولون توش ، چطو به ای سرعت همه چیز از بین رفته .... دگه تاکسی خو ایفروخته ..... دانشگاه هم ایناره ..... حتی عظیم هم دگه اون آدم سابق نهه و به ای سرعت عوض بوده ...
صدای آژیر پلیس تو گوشش کم کم گنگ شبو .... همراه با صدای گنگ آژیر احساس ایکه از یه جایی سقوط نکردن و تو هوا معلقن ، آخرش یه ضربه محکم و ....

(پایان قسمت 5)

خالو مجید
عکس : رهبر امامدادی