فاتک 14

کبل ازایکه فاتک از ماشین پیاده بشت، پژمان خودی پیاده بو و در ماشین بی فاتک واز ایکه و ایگو: بفرمایید. فاتک نگاهی ب دور و بر سالن پذیرایی و آشپزخونه اوپن ایکه و متوجه بو که خونه شیکی ن ولی از زرق و برق خونه فیصل ایجا خبری نین. وسا

یل دکوری خیلی مرتب چیده بوده. چن تا تابلو نقاشی رو در و دیواره و روی میز زیر آیینه داخه کفشکن چن تا قاب عکس کرار ایگفته. فاتک ایپرسی عکس خانوادتن؟ پژمان جواب ایدا: آره. این مادرمه با پدرم. این یکی خواهر کوچیکم پرینازه که با شوهرش تو کالیفرنیا زندگی میکنه. پریناز طراحه، شوهرش آرشیتکته، اونم خواهر بزرگم پروینه اونام دوتا دخترشن، این یکی برادر بزرگم پدرام هستش تو مریلند آمریکا وکیله، اینم برادر ته تغاری پرهام. فاتک حدس ایزه که پژمان بایه خیلی خانواده دوست بشه. پژمان ایپرسی: چایی میخوری یا نسکافی یا قهوه. فاتک ایگو: هرچه خودت دوست داری. پژمان ایگو: من قهوه دوست دارم.

پژمان قهوه اینها رو میز و ایگو اینم شیر و شکر. فاتک ایپرسی: این دوتا قاب عکس مال کیه؟ پدر بزرگته؟ پژمان خنده شیگه ولی ب روی خو نیوارد و جوابش ایدا: اون مو سفیده احمد شاملوئه اونم صادق هدایته. فاتک ایگو: اسم صادق هدایت شنیدم. پژمان یه تا کتاب از توی قفسه درایوارد و ایپرسی: دوست داری برات شعر بخونم؟ فاتک با سر جواب مثبت ایدا. پژمان شعر پریا تا آخرش ایخوند و سوال ایکه خوشت اومد؟ فاتک ایگو: خیلی کشنگ بود. پژمان دومرتبه ایپرسی: چرا بندریا میگن کشنگ؟ فاتک: خنده ایکه وایگو نمی دونم. پژمان ایگو: پدر بزرگ من ترک قشقاییه اونم به قانون میگه گانون و ایزه زیر خنده. فاتک هم خنده شیگفت. پژمان یه تا شعر دگه ایخوند ولی متوجه بو که فاتک هیچی سر دراینوارد. پژمان بلن بو و از داخه قفسه یه تا کتاب دگه درایوارد و ب فاتک ایگو: بیا خودت بخون. شعر صدای پای آب. فاتک شروع ایکه ب خوندن و حس ایکه خیلی خوشش نهوندن. و ایگو میشه این کتاب بمن کرض بدی. پژمان واخنده ایگو: می تونم خودمم بهت قرض بدم و دونفری شوزه زیر خنده. پژمان دست ایکه توی مودِ فاتک و فاتک خجالت ایکشی و سرخو زیر ایکردی. پژمان ایپرسی: می تونم ببوسمت؟ فاتک سرخ بو و چهم خو ایبست. پژمان آهسته لو فاتک ایبوسی و فاتک احساس ایکه تموم جونش داغ بودن. پژمان ایگو: چشماتو باز نکن و دسته گل سرخی که با پلاستیک اینهاده توی هو درایوارد و ایگه جلو فاتک. فاتک ایگو: خیلی جونن، خیلی ممنون. هیچی مث دسته گل سرخ اناتونست باعث خوشحالی فاتک بشت چون تا حالا کسی براش گل نی خریده.

فاتک از پسین منتظره. میوه و آجیل آماده ایکرده و واکمک مم خو تموم خونه تا جایی که شاتونست تمیز شوکرده. مم فاتک استکانون چایی که رنگش زرد بوده حسابی اسکاچ ایکشیده تا سفید بشت. صدای ماشین پشت درِ لحه خبراز هوندن دکتر ایداد. فاتک بسرعت ره دم در و کبل ازایکه پژمان دربزنت در واز ایکه و با پژمان دست ایدا. پژمان با مم فاتک دست ایدا چون فاتک کبلش ب مم خو ایگفته که دست پژمان بگنت. فاتک خیلی خوشش هوند وختی پژمان با بپ ش روبوسی ایکه و دست ب سر رسول ایکشی چون فیصل و خانوادش هیچوخت با بپ و مم فاتک دست شوناداد. پژمان نشت رو پتوی نو چینی که فاتک روز کبلش ایخریده. از همه خوشحال ته مم فاتک هسته. مم فاتک چایی ایرخت و ایپرسی کلیون اکشی؟ فاتک با خنده ایگو نه مم. پژمان ایگو: بدم نمیاد، گهگاهی با دوستام میکشم. بپ فاتک که از کبل در جریان کرار ایگفته ایپرسی: چکک می خوای نکدی بدی؟ پژمان وا رسول سرگرم گپ زدنه و نششنوت بپ فاتک چه ایگفت. و فاتک فورا جکی وسط و سِه ش ایگفت و ایگو: بابا بعدته تگم. پژمان متوجه بو که بپ فاتک یه چیزی ایپرسید بهمی خاطر سوال ایکه: چی گفتی بابا؟ فاتک جوابش ایدا: هیچی. ولی بپ فاتک ول کن نهه و دومرتبه ایپرسی: چکک می خوای مَهر فاتک بکنی؟ پژمان دوکنی چیش کفت و جواب ایدا: هرچی فاطی خانم بگه. و از فاتک ایپرسی: مگه گفتی من اومدم خواستگاریت؟ من فقط می خواستم با خانواده ت آشنا بشم.مم فاتک که شفهمیده بپ فاتک ممکنن سِه بکنت، آهسته بی بپ فاتک ایگو: فعلا هیچی مگه. فاتک آهسته واخنده ب پژمان ایگو: ایجا معمولن برا خواستگاری میرن خونه دختر. پژمان لبخندی ایزه و هیچی نی گفت: فاتک که شفهمیده بپ ش ول کن نهن ب پژمان ایگو: بریم لب دریا. امشو مهتابن دریا خیلی کشنگه. پژمان ایگو: مامانت میخواست بهمون قیلون بده. فاتک ایگو: بریم بیرون قیلون بکشیم ایجا گرمن. چون متوجه بوده که پیشونی پژمان حسابی عرک ایکردن. فاتک ب مم خو ایگو که واگر پژمان اریت و براگرده. وختی رفتن بپ فاتک ایپرسی: ای نگو چکک شواتن نکد هادیت؟ مم فاتک جواب ایدا: ایشو رسم شونین پول نکد هادن؟ بپ فاتک وا دلخوری سوال ایکه: رسم شونین؟ مم فاتک جواب ایدا: نه. بپ فاتک ایپرسی پَ چه اکنن؟ مم فاتک جواب ایدا: خرج هیش اکنن.

دکتر پژمان ب دکتر فریبرز ایگو: خونواده ش خیلی فقیرن ولی خیلی دختر باشعوریه. تو این مدت یه بار نگفته چیزی واسه م بخر. فریبرز ایگو: شانس آوردی این یکی تیغ زن نیس. پژمان ایگو: برام خیلی عجیبه. فریبرز جواب ایدا: چی چیش عجیبه؟ پژمان ایگو: از یه همچین خانواده فقیری دختری با این فهم و شعور. فریبرز جواب ایدا: اتفاقا آدمای ندار از نظر اجتماعی خیلی مسایل رو بهتر درک می کنن، ما فقط واقعیت ها رو می بینیم ولی اونا با گوشت و استخونشون احساسش می کنن چون بطور روزمره باهاش درگیرن. پژمان ایگو: اونوخت خیلی از آدما اونا رو دست کم میگیرن. دکتر فریبرز احساس ایکه گلوی پژمان حسابی پیش فاتک گیر ایکردن... (ادامه ایهه )

نویسنده : اسمال 

عکس : محمد دریازاده