فاتک 13

دکتر پژمان پرونده ون ورق ایزه و بَ راضیه ایگو: اون خانومه که موتور زده بودش مرخص شد؟ راضیه جواب ایدا: نه دکتر، می گفت تو بندر کسی نداره و التماس می کرد همینجا باشه تا اکلا بتونه راه بره، آمده بندر ملاقاتی شوهرش که با موتور تصادف ک

رده. مال روستاهای جزیره کشمه، شوهرش جاشوی یه قایک بوده که کاچاق بارش بوده با ناخداش دستگیرش کردن، می گفت که وقتی موتوری بهش زده کیفش گم شده و پول نداره برگرده جزیره. دکتر سرخو زیر ایکردی و هیچی نیگو. چن لحظه بعد دست ایکه تو کیسه خو و از داخه کیف خو چن تا هزاری درایوارد و ایگو اینو بدین بهش و با اینکه جا نداریم ولی بزارین دو سه روزدیگه همینجا باشه. راضیه پول از دکتر ایگه و ایگو: کاشکی همه مث تو و دکتر فریبرز بودن. دکتر پژمان جواب ایدا: ایکاش می تونستم بیشتر ازاینا به مریضام کمک کنم. روزی که اومدم جنوب می دونستم که... و گپ خو عوض ایکه و ایگو: راستی دیشب رفتیم باهم پیتزا خوردیم. راضیه ایپرسی: با که؟ دکتر پژمان جواب ایدا: با فاطی. راضیه خنده ایکه و ایگو: ای بی تو. دکتر دومرتبه ایگو: خیلی مغروره، ب همه چیز بی اعتناست، بقیه تا می فهمن من دکترم شروع می کنن ب چاپلوسی این لامصب انگا نه انگار که من دکترم، من همیشه دنبال کسی می گشتم که بخاطر خودم باهام دوست بشه نه بخاطر شغلم، از دخترای مغرور خیلی خوشم میاد. راضیه ایپرسی: فکت می خوای دوست بشی؟ و ایزه زیر خنده. دکتر پژمان جواب ایدا: فعلا می خوام بیشتر باهاش آشنا بشم و فردا بعدازظهردومرتبه می خوام ببرمش گردش. راضیه ایگو: بشرطی که بعدن بیای گزارشش بدی بمن. دکتر پاخو جفت ایکه و ایگو: ای ب چشم.

فاتک اصلا اینافهمی چه بگیت. گاهی وقتی سرخو زیر شکردیده و گاهی راست توی چهمون دکتر نگاه شکرده. دنبال چیزی شگشته. شفهمیده دنبال یه چیزین ولی اینادونسته چن؟ خیلی دلی شخاسته بدونت بی چه دکتر با بودن ای همه پرستارون جون و سر زبون دار خاطرخواهی بودن. ولی هرچه هسته خیلی خوشحاله. دکتر ایپرسی: ببینم اگه دوستا و آشناهات مارو باهم ببینن ناراحت نمی شی؟ فاتک جوابش ایدا: چرا ناراحت بشم؟ من زیاد دوست ندارم. فامیل هم خیلی ندارم، ب کسی هم مربوط نین. دکتر از ایهمه اعتماد به نفس فاتک خیلی خوشی هوند. و ایگو بندر جای خوبیه، من کلا جنوبو خیلی دوست دارم. یه مدت بوشهر و برازجان بودم. یه مدت کوتاه هم عسلویه خدمت کردم، بعدش بندرعباس رو انتخاب کردم، کم کم داره ازاینجا خوشم میاد. از آدماش، مخصوصا از کیش و جزیره قشم، چن هفته قبل مهمون یکی از ناخداهای سورو بودم شب منو بردن با لنج روی دریا گردوندن، خیلی باحال بود. هفته دیگه مهمون یکی از همکارای قشمی هستیم میخواد منو ببره توی جزیره بگردونه و یه مرتبه ایگو: دوست داری بامن بیای قشم؟ فاتک فکت خنده ایکرد و هیچی نی گفت. دکتر دو مرتبه ایگو: بیا بریم. فاتک ایگو: فکر کنم مجردی بیشته بهت خوش می گذره، اینجا حتی آدمای زن و بچه دار هم مجردی حال می کنن. دکتر با خنده ایگو: من که اینجایی نیستم. و بلافاصله از فاتک ایپرسی: شما به ماها چی میگی؟ چی چی سرحادی؟ فاتک خنده ایکه و ایگو: سرحادی نه، سرحدی. یعنی کسی که بندری نیست. دکتر ایپرسی: تو سرحدی دوست داری یا بندری؟ فاتک جواب ایدا: مهم نین مال کجا باشی، آدمگری و انسانیت مهمن. دکتر اصلن فکر ایناکرده همچو جوابی بشنوت.

دکتر پژمان از دکتر ناصر ایپرسی: دخترای بندری از چه چیزی خوششون میاد؟ گل یا عطر؟ دکتر ناصر ایگو: دخترای بندری از بنگری بیشتر خوششن میاد؟ دکتر پژمان ایپرسی: بنگری چیه؟ دکتر ناصر خنده ای ایکه و جواب ایدا: یعنی النگو، بشرطی که طلا بشت. دکتر پژمان با خنده ایگو: اونو که همه خانوما دوست دارن. و خیلی جدی ایپرسی: دیگه چی دوست دارن؟ دکتر ناصر جواب ایدا: دگه گردش و تفریح. دکتر پژمان ایگو: اونم همه دوست دارن، تازه اون بیچاره ها توی خونه حبسن و اگه همین گردش و تفریح هم نداشته باشن دیگه هیچی. و سوال ایکه: منظور من اینه که یه چیزی باشه که مخصوص بندرباشه؟ دکتر ناصر ایگو: هواری. دکتر پژمان ایپرسی: هووری دیگه چیه؟ دکتر ناصر جواب ایدا: استانبولی ماهی. و کهکه ایزه زیر خنده و ایپرسی: بلکه خبری هست دکتر؟ دکتر پژمان جواب ایدا: من از بندر خیلی خوشم میاد، خدا رو چه دیدی میگن خاک بندر پاچه آدمو میگیره. دکتر ناصر ایگو: اتفاقن یکی از دوستای خانمم دانشجوی سال آخر روانشناسی یه و خانواده کاردرستی هم داره، پدرش مایه داره دکتر. دکتر پژمان جوابش ایدا: من که نمی خوام با خانواده طرف عروسی بکنم. دکتر ناصر ایگو: دکتر بندر شهر بزرگی نیست و برای یه دکتر توی این شهر خیلی افت داره که بره یه آدم از طبقه پایین بگیره. دکتر جواب ایدا: خیلی جالبه که همه ما دوران دانشجویی بخاطر عدالت توی دانشگاه تظاهرات راه میندازیم اما وقتی فارغ التحصیل میشیم دلمون نمی خواد با آدمای بدبخت بیچاره دمخور بشیم! دکتر ناصر ایگو: ای حرفا مال دوران دانشجوییه دکتر، بی خیال جان جدت.

دکتر پژمان در واز ایکره و ب دکتر فریبرز ایگو: ببخشید یکساعت تو ماشین تلفنی با طرف حرف می زدم. دکتر پژمان ایپرسی: همون خوشگله؟ دکتر فریبرز خنده ایکه و سر خو تکون ایدا. دکتر پژمان ایگو: ایول. دکتر ناصر ایگو: دیر کردی دکتر؟ بجای دکتر فریبرز دکتر پژمان جواب ایدا: آقا مارو کاشته تو ماشین داشته با زیدش حرف می زده. دکتر ناصر ایگو: دکتر ده تا زید داره با کدوم یکی و سه نفری خنده شوکرد... (ادامه ایهه)

.

نویسنده : اسمال

عکس : نرگس پور ارژنگ

توضیح: ای کصه و تمام اسم ون و نشونی اش خیالی ن ولی چون توی بندر اتقاک نکفتن شباهتی به جا و مکان و آدمون همی شهر ایهستن.