قفس

اُن رو هنو یادُم اَتا / مِ هو گذشتَه اَ سرُم
دنیایِ مِ کُتوکَه وُ / تو اُن کُتوک کفتر اَرُم

اُن رو کُتوک کونوکَه و /مِ هم غرورَه تو سرُم
شوقِ پِریدِن اَ کُتوک / بَد طوری کَفتَه نَ دلُم

رو بِی خُم اُمکِ زیرِ لو / اُمگو اَ ای جا اَپرُم
هر چی شَوا بَشِت بَشِت/اَمرو مِ بایَ بپرُم

تِرسُم نَهَ با خُ مَگُو / وِلُم بُکُن بال بِگِرُم
ای آسَمُونِن رو به روم/ حیفِن که حسرت ببرُم

وکتی پِریدُم ، اُمدُنِست / که اَ پِریدِن کمتِرُم
چِه اُمکِ مِ، اِی، چِه بگم/جِدی جِدی خاک اَسرُم

بینِ زِمین و آسَمُون / تو فکرِ برگشتِن اَرُم
برگشتِنی تو کار نَهَ / اَجَل لَگیدَه وا گَرُم

هِمی که اَ خدا مَخواست/زندَه بُمُونُم نَمِرُم
اَ خُو پِریدُم یَه دُفَه / شُکرِت خدا مِ خُو اَرُم

شعر : علی فقیهی