نوروز صیاد

مائی کُشون و ماوی گِرون هم مث بکیه کُوم ون ایران بی خُو تکویم و رَسم و رُسومی شُ بودی ، که الان داخه کشم و بشته تره سلخ ای رسم و رسومات حفظ شو کردی و هر سال وا جشن گتن نوروز صیاد یاد کدیم ُون زنده اَکنن ، اخرین روز تیر که پایُون فصل صید کُولی و حَوُور ن وا بالا هُندن اَفتو ای جشن شروع ابوت وتا غروب ادامه ای شَه ، داخه ای روز هیچ کَ بی مائی گتن ناریت و حتی خاردن مائی هم ای روز ممنوع ن !!
ایشون اهتکاد شُو هستی که بایَ نَسل مائی ون حفظ بشت تا ای سفره خدادی وا افراط و صید بی رویه حیف و میل نبوت ، از روز بعد نوروز صیاد ما ئی گتن وا کُلگر (گرگُور) شروع اکنن و تا دهی گرما ، بیستی گرما ، سی ای گرما ، چهلی تا شصتی گرما (شصت روز فصل گرما یا تابستون ) ادامه ایشستن ، مائی ون مهاجر مثه حَووُر داخه جُوّا (بهار) و شهری ماه (پائیز) بَ دیریا هرمزگان اتان و فصل صید شون ای دو فصل ن 

اما روز نوروز صیاد داخه کشم : صحُب کهرون اَداخه گاش در اتارن و گِلِک بَ سر کهر ون و درخت ون اَمُشن ، حتی داخه سلخ گلک بَ در لهرون هم اَمُشن و اهتکاد مردم این که گلک بی کهرون و درخت ون اَ بلاوُون و افت ون دور اَکنت و در لهری که گلک بزنن روزی حلال بَ اجا اتات ، گلِک مُشتن هم با لوین خوانی همرا ن ، چولَنگُ ون کهره ون گوشه حیات یا گاش جم اَکنن و یتا پیرمرد وا لهجه محلی یَ چیزی اَخونت و گلک بَ کهرون و درخت ُون اَمُشت بعد یتا ورد اَخونت بی کهرون و درخت ون فُوت اَکنت !! بعد اَ ای همه داخه دیریا بی جُون شُوشتن اَرنگ ، و اهتکاد شو هستی تو ای روز جُون شُوشتن داخه دیریا تا نوروز سال بعد بی ای شون سالم اکنت ، بعد اَ ظهر هم لُو تیو جَم اَبن و دَهل زَنون و جونون وا جیمه نو و تر تمیز و گپ ترون هم وا دشداشه نَگَر و خیزرون نَ دست بی جم اوشون اضافه ابن تا با اجازه گپ ترون جشن شروع اَبوت ، زریف خوانی شروع جشنن ، که وا زبون بندری محلی و عربی و سواحلی اخونن و جواب ادن و مث سوال و پرس و مناطره ن که سوال ابوت و با اواز جم جواب ادنگ ، شعرون زریف هم اکثر ن کصه و حکایت مردون دیریان و سفرونی که چن سال وا طول ایکشیدن ، که وا شکل ، ازوا ، حربی ، ولیوا اجرا ابوتن ، ازوا غایه شادی که لیح ون پر ماهی بر روی جهاز اتات اخونن و حربی بعد تیفون که جهاز وا سلامتی بی بندرگاه اَرست و پیروز اَ جنگ تیفون و ضربه خونده ابوت و لیوا بخش سوم زریف ن که کارون هماهنگ جاشو و ناخدا رو جهازون باری و جنگی انجوم شودادی و غایه سفرون ای نوا زمزمه شوکردی ، کدیم ون زریف خونُون که هم جاشو بودنگ بی کار رو جهاز شو اوارده ایشون وا لنگر کشیدن و بالا بردن اُوزار کار شو شروع ابوده و حتی غایه دیدن خشکی دوباره شروع وا زریف خونی شو کردی ... روز نووز صیاد اواز خونی تا هُندن شُوشی ون ادامه ایشستن و واهُندن ای دوتا که جیمه سیاه نَگَر شون و رو خُو شو بستی و یتا پریتک خرما وا سر شو ن مث کلاهن ، اول حیرون اتان داخه مردم اگردن و بعد وُلَک اَزنن و مث ایکه اَ صدای دهل خوش شون نتات وا مَهر مُغ دمبال مردم اَدن مردم اَ دست ایشون دار اخارن ولی دست اَ شادی ناکشن و دهل و اواز ادامه ای شستن مردم اهتکاد شو هستی شوشی ون وا صدای دهل اَ خو  بیدار بودن و اَ پشت کوه هندن و ایشون اَ صدای دهل و جفتی خوش شون نتات ، بعد یتا اشتر پُون وا اشتری کوچک پیدا ابوت و اَ میون مردم تره لو تیو اریت و بی شُوشی ون و مردم اعتنائی ناکنت و شوشی ون هم کاری وا کاری ای شو نین مثلا اشتر وا هُو نیاز ای شستن و بعد یتا پرنده دیریائی اتات و وا مردم گپ ازنن و مُورگ دیریائی و اشتر پُون  هم بی دیریا ارن تا اَ هُو دیریا سلامت همیشگی خُو وا دست بیارن وا تاریک بودن هوا مراسم هم تمون ابوت
...
گرد اورنده : Genow