مواتن ای زمُون شیدا بگردُم

مواتن ای زمُون شیدا بگردُم

غریب و گُم بودُم پیدا بگردُم

دلُم مث پرستوی اسیرن
دو دستُم خالی و خیلی فخیرن

چِشِ عاشک همش دنبال یارن
دو چشمون مه ام امروُ اجیرن

یه چیزی تو دل ِ مه سوز ابودن
بلندیش به کَد موز ابودن

غمی مَستن فراوُن در فراوُن
دو چشمونم به مث ابر و بارُن

اَترسُم بارشش سیِلی ببارت
زمستون نه اُونم فصل بهارُن

دل پاییزیُم لبریز غو بُو
فراری رو بصحرا کوه و کَم بُو

خیال اُمکه اَبو رامش بسازُم
ولی ناکس توصل بر قسم بُو
.
محمد مذنبی