سیحِر باطنه 2

سیحر باطنه کسمت دوم

راجب سیحرون باطنه خیلی مِشنوته و حتی بی ما شُ گُتَه صبح دل بی رنگ (بدون خاردن رَغبن) اَ لَهرون نری صحرا چون سیحر اتونت تُو دل تون نیگا بکن شُون اَگُ اَگه وا سیحر روبَرو بودی بسم الله بکنی و قران بخونی وا چوکون بَن باریکی که یتا مهره سرپی وا او شو بسته بَ کمر مُو شو بسته بی حفاظ ما در مکابل سیحر و بپ دیریا ، مه هم کم کم بَ سیحر ُون اهتکاد پیدا مَکه و هر وخت که وا حاجی سملوک که از لارک کوهی شَ هُند روبرو مَ بوده قران مَخُوند یا حاجی احمدو که مال خصب هسته و هر وخت لارک شَ هُند جاش پی ما هسته (داخه لارک شُ اَگُ ای دوتا سیحرن و وا سیحرون باطنه رابطه شو هستی )
پسین بعد تعطیلی مدرسه احمد هُند لَهر ما و همه ش اَ سیحرون گَپ شَ زه ، شَ گُ اِمشُو مردم بی اُوشون اَگنارِن و بی دادا ما نجات اَدَن ، اُمگُ مَگه بی خَاه تو و چُولَنگی شُ نبردن کبرستون و کبرشون نکردن /؟ ایگُ شُ بردن ولی امشو سیحرون اتان بی اُشون اَ کَبر در بیارن و وا خُوشون ببرن ولی مردمی که آجا زَفت بودن بی اُوشون اَگنارن
ساعت حدود هشت شُو هسته که اَحمد وا مَمد عبدالرحمان هُندن دُمبال مِه و شُو گُ وا کِل شون برم کبرستون شُوم ببریم بی مرد ون که آجا کمین سیحرون نِشتن مه که همه ش فکر مَکه گَپ ون احمد همه ش پَترات ن و کصه کمین کردن اَ خودی در واردن یَ دوفه ترسی عجیبی تُو دِلُم رَه
ما سه تا وا گَر دوتا زنُ ون فامیل تَره کبرستون که داخه یتا دَرِغ پشت شهر کراری گته حرکت مُو که فانوس دَس ما هسته و جلو مُو اَرَه و زنون که خُوراک ون بار شُو هشته پی سَر ما شون اَهنده وختی بی دَرغ رسیدیم طوری مُ اَترسی که هیچکَه زهرَه گَپ زدنی نهسته ، مه که ظاهرن وجود جن و سیحر کبول اُم نَهسته اِمشو اِتو مَترسی که هر حرکتی و روشنی داخه دَرغ بی سیحزون باطنه ریط مَدا بعد نیم ساعت خوراکُ ون بی کبرستون که رو یتا تُمپ کوچک هسته مُو رسوند و وا ترس و لَرز بشتری والَهرون پشتا هُندیم
شُو احمد لَهر ما خافت و همه ش اَ مردمی که کمین سیحرون تو کبرستون نشتن گَپ شَ زه و فکر شَکه بی داداش نجات اَدن و همه شون بَ چهمی کهرمان هسترن که اَتونن همه کاری اَنجُم هادن ، باور مردم ای هسته که سیحرون وختی دل کسی شُو کَند و روحی تصرف شُو که آ شخص اَمرِت و اُونشون روح شخص مرده تصرف شو کردی و اولین شُوئی که مرده کبر شُو کِه اَتان و بی مرده اَ کبر در اَتارن و روغن مخصوصی وا جُونی اَمُشِن و اَ میت شُون اَوات که راه برَت ای کار سه دوفه اَنجُم اَدن و بار سوم که میت ای تُونست خُوب راه برَت و مشکلی ای نَهَسته شَ گَن دُور بزونت و وا دُو دمبال خُودی شَ برن و بعد دَستونی اَ دو تره اَگنارون وا خُوشون بالائی اَبرن و بعد غیب اَبِن ، الا مردمی که آجا کمین شو کردی و همه یتا چاکو شو هستی ، ایشون قران و دعا و ورد اَخُونن و غایه که میت که زنده بو و شُودی دُو نکردن اوشون چاکو ون خُو داخه زمین فرو اَکنن که هم شخص مرده بی همیشه زنده امونت و هم سیحرون ناتونن تکُون بخارن و هویت اصلی سیحرون ای موکع معلوم ابوت و لُو اَرَن

صُحب که اَخُو پا بُودم اُمدی اَحمد نین ، خوشحال بودم فکر اُمکه فاطمه خَاه اَحمد دُوشو نجاتی شُو دادن و اَحمد رَهتن هَدِ داداش ، رَهتُم صحرا دمبال اَحمد ولی زَهره می نَکه برم وا لهرون احمد ایشون ، رهتُم والَهرون ممد عبدالرحمان ، مُم ممد نُن شَ که و ممد نشته نُن گرم شَاخارده فاطمه اسحاک مم ممد ایگُ بدو نُون روغنی بخاه ،مَدونسته فاطمه اسحاک لهر زید صالح پی مم احمد بودن ، رهتم تو و فوری اُمپرسی بی سیحرون شُ گُناشت دادا احمد زنده بُو ؟ اِیگُ بدو نُون بخا بعدته تَگَم هَنو یَ تکه نُون نَمخارده که ممد اِیگُ نبودن بگنارن شون ، اُمگُ چه بودن مگه ؟ ممد بی مُمی اِیگُ تو بِگَ ، فاطمه اسحاک ایگُ اول رغبن تون بخاری بعد بری صحرا ممد تَ گِیت چه بودن مه همه چی شُم گُتن
ممد مثِ کسی که آجا بودن و همه چی ایدن شروع بَ تعریفی که : اُوشون کمین شو کرده نصف شُو یَ صدائی اَشنون مِث اِیکه سیحرون بودن ولی هَنو کبر واز شُو نکرده که یَ دوفه کَشاف کُوسه (اسم یتا غُراب بودن که بی خریدن مائی بی تعاونی شرکت نفت بَ لارک شَ هُنده) همه کبرستون روشن اَکنت و سیحرون اَترسن و غیب اَبِن و ادامه اِیدا ، اَگتَن که سیحرون هُندن بی چه که کوزه هُوی که رو کبر بودی کفته و هُوی خالی بوده !!بی ممد اُمگُ بریم بی احمد پیدا کنیم
لُو تیو روبرو مدرسه تهناکی نشته وا ایکه متوجه هُندن ما بوده ولی سری تره ما تُو ایندا ما هم مُو نادُونستَ چطوکا شروع بکنیم و چه بگیم ، پهلوئی نشتیم ، حدود نیم ساعت بدون ایکه وا هم گپ بزنیم فکط سنگ ون ریز دور و برمون بَ دیریا تُوش مُو ادا ای کار ما ریتم خاصی وا خودی ایگته اول ممد سنگ تُوش شَدا بعد احمد و اخر سر مه احمد بعضی وخت ون نگاه ما هم شَکه تا ایکه اَ جاش پا بُو و اِیگُ صبا اَرَم دوشاخ بی خودم درست اَکنم موا کله حاجی سلموک و کله حاجی احمد بشکنم ، هرچه گَراغ و سیحرن اَکُشَم در حالیکه بغضی کرده اَ ما دور بُو ، ای سوال داخه ذهن مه مُونده بی چه سیحرون باطنه دادا احمد و چُولَنگی شُو برده بی چه زَنون حامله موکع دنیا واردن چولنگ دلشون اَکنن و وا خُوشون اَبرن گَپ ته که بُودم تازه اُمفهمی که فکط داخه لارک نین که سیحرون باطنه اتان سیحر همزاد نداری و فخیری ن
..
نویسنده : گلشن سورو - ناخدا
برگردون بی بندری = Genow
..
دَرغ = دره
تمپ = تپه
فخیر = فقیر
رَغبن = صبحانه
کشاف= نور افکن
اهتکاد= اعتقاد
پترات = حرف مفت