یادِتن 19

 
مِث شی رِی بَشِت و چَمَک بُکُنت / بِرزِه سَکَنگِی و ُ عَرکِ بُکُنت
بِنینه رو شاخه و پُل بُکُنت /تَمُوم باغ و پُر اَ گُل بَکُنت

روی موج اُ موج سواری بُکُنت / سر ظهر میل به هَواری بُکُنت

یه تا شَهلِنگ گَپ و تِلو بِزَنت /بی خودی اُ اَ خُدی جلو بِزَنت

غم و غُصتَه تو دِلی گُلُو بَشِت / مِهرَبُنی رو لُوی وِلُو بَشِت

باشَتِن تا ریشَه خُ وِل نَکُنی / کَپَشُو سَر خُ تویِ گِل نَکُنی

بَشِه یِاد ِ تو که ریشَتِ همی جان / جِاگَه ی نَرِم همیشَت همی جان
شی ری = شعری
چمک = رقص
سر کنگی = نوعی رقص بندری که بیشتر سر شانه ها را تکان می دهند
عرک = عرق
پُل =دراینجا به معنی غنچه گرفتن و شکوفه زدن

هواری = استامبولی
شهلنگ =قدم بلند
گپ = بزرگ .سخن
تلو = بزرگ به لحاظ حجم و چثه .گُنده
گُلُو = ذوب شدن .آب شدن مایع
لُو = لب
وِلُو = سر گردان . بی کار . پخش و پلا
کپشو =وارونه . واژگون
جاگه = جایگاه به رختخواب هم اطلاق می شود