خوشا غیرت مرد و زنی که ...

توپی که ایرانیون داخه جنگ وا پرتغالیون بِـی مورد هدف کرار دادن فواصل دور استفاده شاکرد . 
خوشا وا غیرت مرد و زنی که جونخو فدای خاک پاک هرمز و بندرعباس و کشم ایکه ... خوشا
عکس از Kamyar Kamyab

.

چوک شغو

کدیمو کدیمو

کَدیمو دل مردم صافته و با خدا هسته
کبله دعا که شارفته بعدش بارون موهسته 
.

س ت

لوطی ها

لوطی ها ....خدایان موسیقی
مردمونی بی ادعا که محمل شادی مهمون لهرون اکنن تا به غمی که ملائون بیسواد در دل ملت شوکاشتی نهیب بزنن و دربدری بکنن .
مردمی که تا شوهستی اخارن و اپوشن و وهتی شونین از گدایی عاری شونینی ...مردمونی که از همه ما طلبکارن ولی ما نادونیم و به چهم بدهکار نگاه شاکنیم ...
مردمی که ارث و میراث شو هنرین که در نفس و وجود چولنگخو برجا انوسن...
پاپایا ایلزاده

لوح تقدیر در بخش مستند عکاسی

کبری پیشکار ، اَ دختون هنرمند و عکاس بندر داخه هفتمین جشنواره ملی فیلم و عکس ، اردیبهشت هرمزگان, لوح تقدیر در بخش مستند وا ای عکس دریافت ایکه ، ضمن تبریک بی خانم پیشکار ، ارزومندیم موفکیت ایشون همیشه تداومی بشت ، با اروزی موفکیت همه هنرمندون بندر و هرمزگان

 

چمک(رقص) یا عبادت . کسمت دوم

چمک یا عبادت (قسمت دوم)

چمک و موسیقی در هرمزگان دو برادر از یک مادر و پدرانی از هند و آفریقا هستند که رشته فامیلی عمیقی را در هم تنیده اند تا در اغوش مهر مادری خویش پیام آور محبت ، دوستی و عشق باشند. ان روزی که اولین جهاز سیاهان افریقا در سواحل بندرعباس پهلو گرفت و به جبر حوادث تاریخی مهمان شرجی و گرمای این دیار شدند ،کسی نمی دانست این فرهنگ ناشناخته چه تحفه ای به همراه دارد و روزگاری بر غنای هنر این سرزمین اثری شگرف خواهد نهاد ، وقتی که صدای اولین شیون موسیقی از خانه سیاهان بلند شد، موسیقی بندری چون دختر زیبارویی شیفته ریتم موزون ان گردید و چون عاشقی بیدل سر در فرهنگی غریب نهاد تا پیوندش فرزندانی از جنس جفتی وکسر و اهنگ یارقد بلندوم را در وسعت موسیقی جنوب بر جانهد. زارها که هرکدام نمادی از بیماریها بودند به هیچ درمانی بغیر از رقص و موسیقی رضایت ندادند و خدای رحمان و رحیم و شافی خود را در سجده ریتمیک موسیقی یافتند.

ان روزی که دوره گردهای لوطی از شبه قاره هند با سازهای بلند ، دهل های غول پیکر و لنگ های رنگارنگ خود وارد خطه ما گردیدند متوجه شدند که میزبانی هنر دوست را یافته اند و پس از همنشینی با صاحبخانه ای صاحب سبک در موسیقی رنج سفر را در اقامتی دائم حل کرده و پیوند موسیقی خود با ضرب آهنگ کسر تحفه ای ماندگار ساختند. بعدها زینبک و دادا زینو ها از کاش (سرپیک ساز) به درون استوانه ساز دخول کردند تا از گردش پنجه های سازی ناله شکست عشق خود را به گوش عشاق برسانند. دامن ها با حاشیه زری بافی گسترده شدند و زنگوله های اویخته بر گردن احشام در کنار هم بر کمر ان لوطی ساز زن حلقه ای مستحکم ساختند تا با ضربه های باسن دهلی و سازی خبر رسیدن شترانی که همراهان ان همه با هم آواز و شعر ...ای بونه بار مینو او بارن اشتر جلون یاروم سوارن را می خواندند به جمعیت منتظر برسانند ، هنگامیکه سرکنگی و کون پران از راه رسیدند لنگ های مولانای هندی بر کمر رقاصان بسته شد تا هنر بندری را بر ریسه ها و گلومپک های ساخته شده از هند را چون سیلی بر گوش باد زند و پرندگان و حیوانات را به مهمانی ریتم طبیعت دعوت کنند، اولین تماشاگران این پیوند هنری نمایندگانی از پرندگان( کمنزیل) و حیوانات( شتر) بودند که آموزه های ذاتی خویش را به رقاصان القا کردند ،

کمنزیل دیاگرام فرار از صیاد را و شتر سرمستی و نشاط نوشیدن اب باران را به رقاصان یاداور شدند و اینجا بود که احشام و شغال و مارهای بیابان نیز هرکدام سهمی از خویش ارزانی رقص زیبای بندری کردند، و انگاه پیامبر عشق از خدای زیباییها ندای مهر بر پهنه میدان جشن و سرور خلایق خویش سر داد و بندگان خود را از خلق هنر چنین ستایش کرد.. بنواز ای ساز که امشب غوغای تو مرا مست از نوای شروندت ساخت و برقص ای چمکی که تو لایقترین بندگان منی چونکه تلفیق خلقتم را در پیام همزیستی من تجلی دادی...

پاپایا(ایل زاده)
...
 

مدال اوران هرمزگان

هدیه کاظمی و مینا عبداللهی داخه مسابکات جهانی قایقرانی المان مدال شو واردی و بی بندر و ایران افتخار افرین بودن ،

افتخار جامعه ورزشی کشور و هرمزگان

عکس : حسین نارنجی نسب

وَختِ رُطَب

تاوِستُــونا ، وَختِ رُطَب ، مَردُمِ بهـــده بار شـاکِه
تِ بَنـدِ مُوهیا وُ فَسیل ، تا بُنگِ شُوم شُو کار شاکِه
بَنــدِ بَلا و بَنــدِ زیــر ، پُرُت زِ مُوهیـــا وُ فَسیـل
وَختِ بَهـــار ، دَشتُ وُ دَمَن پُرُت زِکاردُوُ وُ غسیـل
پاویز خَشُت ، تولَک بِه دَست ، هَم دُتِیا ، هَم پِسِیا
چِششُو بِــه اِنتِظــار باد بِفتـــهِ رُطَب اَز تِ هَــوا
وَختی خَرَک رَنگ اَبُوهُنــد اِنگاری که دُنیــا تَشُت
دُمبــازِ زَردِ بَگَشــی اَوّلِ پــاویــز چـِــه خَشُــت

وَختی که مُوهیا دید شَه زَه رَنگَ اگِری چون خَرَکو
مِریمُ و فاطُــو دِل خَشُت ، هَمَره یار خــود سَـکُـو
حـالا کِه وَختِ رُطَبِن ، پَروَنـگ بِـه دَستِـن بَزّیــار
صــاحَبِ مُوهیــا خَشّالِن ، اُشنی شُوُ و رُوزُش قرار
پَــروَنگ اَ مُــوهیـــا زَبِنِــه چُو بَزّیـــار اَشی اَبلا
اَزیــر مُوهیـــا وِسَّـــدهِ گیــزی بِدَسـتِن دی دِلا
شَلـیت اَیــا پُر از رُطَب با بَنـــدِ باریکـــی اَزِیــر
اُن بَزّیارِ مِهـرَبُون چَنگُش تِ پَنگِن هَمچُــو شیــر

چُو دِی دِلا گِیــزی بِه سَر بِه سُویِ مُشتــاو اَرُوِن
خُرما تِ مُشتـاو پَهن اَکُو ، تِ بِنــدِ مُوهیــا اَدُوِن
وَختی کِه مُوهیَیا شُوچی ، هَم مُصَلــی هَم شِکَری
اَز پِشِ زامِردُو و لِشت ، بَر خُــوشُـو شَاکَه کَپَــری
اَفتـــاو شَزَه اَ خُرمَیــا داخلِ مُشتــاو چَنــد رُزِی
جَم شـاکِه خُرمَییایِ خُوب ، کَنگُویِ اُن بَهرِ بُــزِی
خُرما شاریخت تِ چاکُــونی با ، با دُوپا لَگَـت شَزَه
با کَشــکُ و رُوغَنی خَشُت یک وَکَّه خُرمـَـیِ تَـزَه

با کَنگُو هَم دِیشاو شاکِه ، خُرمـایِ دِیشاوِی خَشُت
با زَنجَیـل و کُنجِـدی خُرمَی دِیشــاو چِه دِلکَشُت
پاوِیــز وَختــی تَمُوم اَبُــد مَردُم اَ سُــویِ دِه رَوُن
خُرمـــایِ داخلِ خُمَـــه خُوراکِ پِیــرُتُ و جَوُون
خُرمـا خَشُت با بُتُــوَه ، رُطَب با خُشکُو هَم خَشُت
دِی با خُرمـا حَلـوا شَکِه ، خُوراکِ گَرمُش لِ تَشُت
اِ سَرگُـذَشتِ مَردُمُت از پــاویز و خُرمــا پَــزوُن
از زحمتِ مَــردُم دِه از قصـــه یِ پیــرُ و جَوُون
حــالا دِگَه نِه مُوهیــا هِــه نـه بَنــدِ لِشتی وُبَلا
مَردُم کِه شُکری نِی کُنِن ، بَرمـا بُکُو رَحمی خُــدا
..
س ت

کصه َبما

کصه بما (بپ ما) و علی دریازاده داور
مکدمه . اول گپم بی عزیزُن بگم بیشتر مطلبن مه سوژش و موضوعش از دوست خوب مه امید بندری عزیزن همی امید خومون.( آی امید باد نبی و کدو زیر کچکت ننشتم ) خلاصه دوش شو پیغوم ایدا که حبیب بره دمبال کصه و خاطره طنز. تو دل خو امگو ای امید امشو گاهت گردیدی شو ایتاری مه کمجا برم دمبال مطلب طنز . امگو از صبا صبح شال و کبا اکنم و گیوه خو پاشنه اش اکشم و ارم بی جمع آوری مطلب ماموریت تو . نابو خو وازش بگی نارم کار مه نین کارم چیز دگن
ناری ؟ باشه دستش ارت رو همی موشکن موسن چه زهر مارین مال کامپیوتر و یکتا کلیک اکنت روش و از تو گروه تووش ادت صحرا . حالا بره خر بیارو باکله بار بکن. تو همی فکر هسترم که ایی شعر خش فارسی وا یادم هند.
زحق تو فیق خدمت خواستم دل گفت پنهانی
چه توفیقی از این بهتر که خلقی را بخندانی
تو فکرم که صبا صب وا کا برم از کمجا شروع بکنم که وا یاد یکتا خاطره مال تکریبا چل سال پیش کفتم امگو انویسم اگه کبول ایکه خو چه بهته اگرم کبول نی که وا جهنم . چه اکنت فوکش از گروه صحرام اکرده . ارم دست وا دامن جبار و خالو مذنبی و دحت گلم سمیرا و ریش سفید گروه خالو مشریف و حمود و چوک خاجتا(ایلزاده) و خلاصه چک و چو کن گروه ابم و یتا شون برم اگردنت تو گروه . ایی مکدمه خو بیشته از خاطره بو
...
او زمون که باشگاه اروند تازه درست بوده هنوزا
دورش دیوار شو نکشیده نزیک باشگاه ما مُغ مُو هسته فصل گرما هسته مغو تازه کنگ شوکرده مسابکه نوجوانان سورو برگزاره داور علی دریا زاده هسته مه و چک و چوکن نشترنگ گازی نگاه ماکه یکمرتبه امدی بما یک لُنگ نَپا و یک لنگ نَه سر وا یک کرد مَحر تر ( شاخه تر مغ یا همو نخل ) هُند وسط زمین بی چُولَنگَو نرو ایداد چولنگو هم گازی ول شوکرد و دو شزه و فرا ر .ایگناشت بی داور که چوکن شوگو حبیب بره کا جلو بپ شما بگه که امرو بی علی بیچار اَکُشت ،مه هُندم وسط زمین و اُمگه بپ چه نکردی؟ ایگو بپ جلو مدو که بی تو هم اشووم (ازنم ) وا داور نگتن بگرم وا همی مَحر تَر چند تا اَدلت و کَمرت که از زمین بلند نَبی په تو کی آدم ابی ؟ چولنگو دور خو جم اتکردی همی چولنگو هندن بر چند بُن مُغ که هنوزا نرسیدی شو مُوشتی و ایی بر مغو توو اگنت و خراب ابو وا سَلنگ ابو دگه وا کار ناخرت. همیکه بَما مَحر بالا ایبرد که بزنت علی وا شیک دست خو از دستش ایکند و الفرار حالا بگر بی تماشا گرن که پل نزدن از خنده.
..
عکس و خاطره از حبیب سوروئی 

   

صرف فعل در زمان اینده(رهتن یا رفتن) گویش بندری

صرف فعل در زمان اینده(رهتن یا رفتن) گویش بندری
خواهم رفت = ارم ..
خواهی رفت= اری
خوادهدرفت= اریت ....ارت
خواهیم رفت=اریم ...ارنگ
خواهید رفت= اری ...دربعضی جائو اگن اریتون
خواهندرفت= ارین....ارن
لازم به ذکر که در زمان حال (میروم) نیز این صرف بکارمیرود و در جمله زمان ان مشخص می شود...
شکل منفی فعل رفتن یا (رهتن)
نمی روم= نارم....نی نرفتم ....نی نرهتم
نمی روی= ناری ...نی نرفتی ...نی نرهتی
نمی رود= ناریت ....نارت ..نی نرهتن ...نی نرفتن
نمی رود= ناریت .....نارت ...نی نرفتن ...نی نرهتن
نمی رویم = ناریم ...نارنگ ..نی نرفتنگ ...نی نرهتنگ
نمی روند= نارن ..نارفتین ...نی نرفتن ...نی نرهتن
....
ایلزاده