نگاهِ مِه نکفتی

رفتى امّا از نگاهِ مِه نکفتی

ترکُم اِتکه ولی از یادُم نرفتی

رفتی امّا هنوزَم خُووِت اَدیدم
هنوزَم به یادِت از خؤو اَپریدَم

بِره اى بیوفا راهِ تو بازِن
بِره تا عزیزُنِت بِى تو بنازِن

به نازنینیت شَنَهُند عهد بِشکنی تو
چِشمُنِ نازِت شَنَگُ دل اَکَنی تو

امید اُمنَهَ که دل سیات بگینُم
امید اُمنَهَ که بیوفات بگینُم

شعر : از هنرمند محبوب بندر ، اسحاق احمدی
عکس : میثم بلوری

پلیس جنوب ایران.

پلیس جنوب ایران. هنگ اول سلطان احمدشاه بندرعباس. آوریل  ۱۹۱۶
پلیس جنوب ایران {اس . پی . آر} ماجرا از اونجا شروع بو که سرتیپ سایکس انگلیسی همراه وا تعدادی اَ افسرون هندی و انگلیسی همراه تو عراده توپ سرپُر هُندن بندر و تو نابن پیاده بودن ای ماموریت ایجاد نیروی هسته اَ مردم بومی و محلی . بکول خوشو شواسته نظم و کانون احیا بکنن منتها در خدمت منافع دو دولت روسیه و انگلیس بدست دولت هند . اسپار تو دوران سیاسی بندر نامش آشنان . ایشون 5 سال تو بندر موندن و تو مسیر بندر تا سیرجون دو تا پایگاه شوهسته یکی طاروم حاجی آباد و  تو فین
.
محمد مذنبی

حـجـاب بـنـدری

حـجـاب بـنـدری بـُرکَ و جلبـیل

اصـیل و مـاندگـار لُنگن و منـدیـل
جُومَ کنـدوره ایـش نقـش ونگـارن
گُـل شلـواربـادلـش پَـنگ نَغـارن
کـمر چـین تـُو عروسییُون اَپـوشـت
اَزنت جلبیل خوکُول ودَس بی بی اَبوست
لَـچَـک یـادت بخـیر بی بی شَـکِ سَر
هَموُ بی بی کِ کلاه فرنگی ایِکَردی وادَر
عـروس بـنـدری اُرنـی اَکُـنـت سَـر
مُـم از حُـجـب و حیـا چـشمی اَبـو تَر
اَدُنـی بـُرکَ بـی حـفـظ حـجـابـن
لَچَک جلبیل و لیسی بی زن بندرچه نابن
بـُدو ای زن بنـدر تُو بُکن حفظ حجابت
تا عرش بِریت جاودانه بشت عصمت پاکت
.
س ت

استاد احمد حبیب زاده

 معلم دلسوز هنرمند تئاتر وسینما .. استاد احمد حبیب زاده .. یادش گرامی و روحش شاد

چن تا باد که تو بندر معروفن

اسمُنِ چن تا باد که تو بندر معروفن اَگم هرکه دگه وا یادشن بنویست

باد نَعشی : ای باد اَگن اولون پاییز اتات که همراه {دولغ} ن {گردو خاک} یه باد سردین که دیریا طیفونی اگنت که بعضی وختون تا یِک هفته طول اکشت و بعد اَ اون هوا سرد ابوت
باد سهیلی : ای باد تو گرماون اتات و جون شرجیش کمن یه نیسم خُنکی ایستن که دل آدم وا حال اتات
باد کُوس : اکن ای باد اَ طرف جنوب شرکی اتات خیلی گرمن و شرجی دمبالشن .بی ای باد . باد شرجی هم اگن
باد بحری {دیریایی} ای باد هم اَ طرف دیریا اتات وا خشکی و شرجی یش زیادن
باد بّری : ای باد اَطرف شمال اتات شرجی یش خیلی کمن : تو زمون کدیم که کولر کم یا نهسته و ملت بشته رو بُوم خونه شاخافت کَدر و منزلت ایشسته . بی ای باد باد شمال هم اگن
محمد مذنبی
عکس از رهبر امامدادی

زنون زحمتکش

زنون هرمزگانی همیشه پا بَ پای مردُن زحمت شو کشیدی ، حتی اَگه بگم بشته از مردُن کار شوکردن خلاف نَن ، کدیم ون زَنون دمبال مَردون پا مُغون ، پا مُشتاه مائی چی ، فصل گیاچن کار شو کردن حتی بعضی وخت ون کارون کماتی هم زنون شو اکه و مائی در لَهرون بی فروش شُ ابرده ، الا بعد ایکارون بایَ هُنده خونه داخه گرمادُن ، پا چُولُودُن مشغول بوده ، واردن هُو اَ برکه یا کُولغ ، شُوشتن کهنه ون و ...... پَ شیر زنون هرمزگان زحمت کش ترین زن دنیان
عکس از رهبر امامدادی

بوم مسی کنگ

بوم مسی کنگ سال 1273 هجری شمسی لُو تیو کنگ بین مَجد کویتی و کاکا با مالکیت آغای کرچی شُو ساختن که ظرفیتی حدود 700تن بودن وبه علت گَپ بودنی کسمت بشترلنج که زیر هُو شَ بو با ورقه ون مسی شُ پوشوندن ای لنج بار تجاری به مکصد افریکا وهندستان و پاکستان ویمن .....حمل ی ایکردن .جاشو ونی حدود 60نفر به علاوه ی 2 تاناخدا بودن
ناخداون معروفی از جمله محمد علی عبدالله محمود (دریاگذر) ومحمد حسین ناخال و حاج عبدالله کرچی و خلفان احمد خلفان شوکتی و... داخه بوم مسی بودن.
حادثه ی غرک بودن لنج بوم مسی (وا کول تنها باکی مانده ی لنج آغای موسی غلام پور)
سال 1323هجری شمسی بوم مسی با 64سرنشین بَ ناخدایی آقای کرچی و خلفان شوکتی از کنگ با حمل بار به ترتیب ازشهر ون بندرگوادر پاکستان ، بندر کراچی ، بندر ملیبار هند ، بمبیی ومانگرور وازمانگرور هندوستان به طرف دارالسلام (سواحل آفریقا)حرکت ایکه وبعد از 8روز داخه مسیر دیریائی یتا تیاره جنگی ژاپن بی ایشون اگینت و روز بعدی زیر دریایی زاپن بی ایشون و دو پاره لنج دگه که سنگار شو بودن حمله اکنت و بوم مسی غرک هو ابوت و 32 نفر کشته ابن و 32 نفر دگه نجات پیدا اکنن ایشونی که زنده امونن بعد 14 روز بی خو بی سومالی ارسونن که چن نفر دگه شو داخه سومالی فوت اکنن و 29 نفر از از 64 نفر سرنشین بوم مسی بعد 8 ماه بی کنگ ارسن ... ای عکس تندیس بوم مسی کنگ ن که ناخداون و اهالی کنگ وا یاد بوم مسی درست شو کردن .

لَچَک

لَچَک ... تو کدیمو تو استان مورد استفاده دختون و زنون بودن یه نوع کلاه هن که بی نِگه داشتن دِستار و جِلویل یا جلبیل و بی تمیز نِگه داشتن مود رو سر خُ شایست . لَچَک از رو پِشُونی تا رو گوش و پشتش مث هلالن و بندش زیر کِلَک سفت شابست . لَچَک اَ دو رکم پارچه به اسم شیله {یک نوع پارچه ضخیم سیاه } و اطلس زرد یا سرخ درست شاکه .پارچه اطلس زرد و سرخ گل دار رو روی لچک شادوخت . دو رکم لچک هسته یکی سفارشی و یکی بازاری . بارازی مال زنون فخیر و کم درآمد هسته . ولچک سفارشی اَ زیور آلات مث گلابتون .غازی {نوعی زری} اَشرفی{ نوعی سکه تو زمون فتحعلی شاه} ولی ای بستگی به توان مالی و در خواست زنون ایشته .
مطلب از محمد مذنبی

                    

نوروز ما بُرنگن

نوروز ما بُرنگن.... گل نه میون شِنگن
بابا هُده نوروزیم ... ملا تو فنگ و دَنگن
شوشی یون تو نوروز صیادون چه اکنن
اگن شوشی یون آدمون فخیر و سهاری بودن و مردونشون سرو وضع خوبی شونبودن که بی گیر واردن خوراکی بی خوشو بی چشن عروسی یو شارسوند و مردم بی ایشون در شاکه چون شاگفت ایشون نکبت تن واین آدمون کم کم وا صورت نمایش تو کل استان در هُندن... تو کشم اگن شوشی . تو کنگ اگن رشکی... تو مینو اگن گراز.. حاجی آباد اگن لولو... تو بستک اگن بابا پیر یا باپِری ... نغش حیوون تو ای نمایش پر رنگن تو مینو گراز نشونه نفرت مردم اَ دوران ارباب و رعیتین .. توکشم اَ گاه .اُشتر . روباه و تو حاجی آباد هفتارگ . خرس شخصیت ای نمایشن............ اگه کسی در مورد ای آیین و نمایش ادونت زحمت بکشد بنویست ممنون ....
حسین تومپک
عکس : درخشان جهان