فاتک 14

کبل ازایکه فاتک از ماشین پیاده بشت، پژمان خودی پیاده بو و در ماشین بی فاتک واز ایکه و ایگو: بفرمایید. فاتک نگاهی ب دور و بر سالن پذیرایی و آشپزخونه اوپن ایکه و متوجه بو که خونه شیکی ن ولی از زرق و برق خونه فیصل ایجا خبری نین. وسا

یل دکوری خیلی مرتب چیده بوده. چن تا تابلو نقاشی رو در و دیواره و روی میز زیر آیینه داخه کفشکن چن تا قاب عکس کرار ایگفته. فاتک ایپرسی عکس خانوادتن؟ پژمان جواب ایدا: آره. این مادرمه با پدرم. این یکی خواهر کوچیکم پرینازه که با شوهرش تو کالیفرنیا زندگی میکنه. پریناز طراحه، شوهرش آرشیتکته، اونم خواهر بزرگم پروینه اونام دوتا دخترشن، این یکی برادر بزرگم پدرام هستش تو مریلند آمریکا وکیله، اینم برادر ته تغاری پرهام. فاتک حدس ایزه که پژمان بایه خیلی خانواده دوست بشه. پژمان ایپرسی: چایی میخوری یا نسکافی یا قهوه. فاتک ایگو: هرچه خودت دوست داری. پژمان ایگو: من قهوه دوست دارم.

پژمان قهوه اینها رو میز و ایگو اینم شیر و شکر. فاتک ایپرسی: این دوتا قاب عکس مال کیه؟ پدر بزرگته؟ پژمان خنده شیگه ولی ب روی خو نیوارد و جوابش ایدا: اون مو سفیده احمد شاملوئه اونم صادق هدایته. فاتک ایگو: اسم صادق هدایت شنیدم. پژمان یه تا کتاب از توی قفسه درایوارد و ایپرسی: دوست داری برات شعر بخونم؟ فاتک با سر جواب مثبت ایدا. پژمان شعر پریا تا آخرش ایخوند و سوال ایکه خوشت اومد؟ فاتک ایگو: خیلی کشنگ بود. پژمان دومرتبه ایپرسی: چرا بندریا میگن کشنگ؟ فاتک: خنده ایکه وایگو نمی دونم. پژمان ایگو: پدر بزرگ من ترک قشقاییه اونم به قانون میگه گانون و ایزه زیر خنده. فاتک هم خنده شیگفت. پژمان یه تا شعر دگه ایخوند ولی متوجه بو که فاتک هیچی سر دراینوارد. پژمان بلن بو و از داخه قفسه یه تا کتاب دگه درایوارد و ب فاتک ایگو: بیا خودت بخون. شعر صدای پای آب. فاتک شروع ایکه ب خوندن و حس ایکه خیلی خوشش نهوندن. و ایگو میشه این کتاب بمن کرض بدی. پژمان واخنده ایگو: می تونم خودمم بهت قرض بدم و دونفری شوزه زیر خنده. پژمان دست ایکه توی مودِ فاتک و فاتک خجالت ایکشی و سرخو زیر ایکردی. پژمان ایپرسی: می تونم ببوسمت؟ فاتک سرخ بو و چهم خو ایبست. پژمان آهسته لو فاتک ایبوسی و فاتک احساس ایکه تموم جونش داغ بودن. پژمان ایگو: چشماتو باز نکن و دسته گل سرخی که با پلاستیک اینهاده توی هو درایوارد و ایگه جلو فاتک. فاتک ایگو: خیلی جونن، خیلی ممنون. هیچی مث دسته گل سرخ اناتونست باعث خوشحالی فاتک بشت چون تا حالا کسی براش گل نی خریده.

فاتک از پسین منتظره. میوه و آجیل آماده ایکرده و واکمک مم خو تموم خونه تا جایی که شاتونست تمیز شوکرده. مم فاتک استکانون چایی که رنگش زرد بوده حسابی اسکاچ ایکشیده تا سفید بشت. صدای ماشین پشت درِ لحه خبراز هوندن دکتر ایداد. فاتک بسرعت ره دم در و کبل ازایکه پژمان دربزنت در واز ایکه و با پژمان دست ایدا. پژمان با مم فاتک دست ایدا چون فاتک کبلش ب مم خو ایگفته که دست پژمان بگنت. فاتک خیلی خوشش هوند وختی پژمان با بپ ش روبوسی ایکه و دست ب سر رسول ایکشی چون فیصل و خانوادش هیچوخت با بپ و مم فاتک دست شوناداد. پژمان نشت رو پتوی نو چینی که فاتک روز کبلش ایخریده. از همه خوشحال ته مم فاتک هسته. مم فاتک چایی ایرخت و ایپرسی کلیون اکشی؟ فاتک با خنده ایگو نه مم. پژمان ایگو: بدم نمیاد، گهگاهی با دوستام میکشم. بپ فاتک که از کبل در جریان کرار ایگفته ایپرسی: چکک می خوای نکدی بدی؟ پژمان وا رسول سرگرم گپ زدنه و نششنوت بپ فاتک چه ایگفت. و فاتک فورا جکی وسط و سِه ش ایگفت و ایگو: بابا بعدته تگم. پژمان متوجه بو که بپ فاتک یه چیزی ایپرسید بهمی خاطر سوال ایکه: چی گفتی بابا؟ فاتک جوابش ایدا: هیچی. ولی بپ فاتک ول کن نهه و دومرتبه ایپرسی: چکک می خوای مَهر فاتک بکنی؟ پژمان دوکنی چیش کفت و جواب ایدا: هرچی فاطی خانم بگه. و از فاتک ایپرسی: مگه گفتی من اومدم خواستگاریت؟ من فقط می خواستم با خانواده ت آشنا بشم.مم فاتک که شفهمیده بپ فاتک ممکنن سِه بکنت، آهسته بی بپ فاتک ایگو: فعلا هیچی مگه. فاتک آهسته واخنده ب پژمان ایگو: ایجا معمولن برا خواستگاری میرن خونه دختر. پژمان لبخندی ایزه و هیچی نی گفت: فاتک که شفهمیده بپ ش ول کن نهن ب پژمان ایگو: بریم لب دریا. امشو مهتابن دریا خیلی کشنگه. پژمان ایگو: مامانت میخواست بهمون قیلون بده. فاتک ایگو: بریم بیرون قیلون بکشیم ایجا گرمن. چون متوجه بوده که پیشونی پژمان حسابی عرک ایکردن. فاتک ب مم خو ایگو که واگر پژمان اریت و براگرده. وختی رفتن بپ فاتک ایپرسی: ای نگو چکک شواتن نکد هادیت؟ مم فاتک جواب ایدا: ایشو رسم شونین پول نکد هادن؟ بپ فاتک وا دلخوری سوال ایکه: رسم شونین؟ مم فاتک جواب ایدا: نه. بپ فاتک ایپرسی پَ چه اکنن؟ مم فاتک جواب ایدا: خرج هیش اکنن.

دکتر پژمان ب دکتر فریبرز ایگو: خونواده ش خیلی فقیرن ولی خیلی دختر باشعوریه. تو این مدت یه بار نگفته چیزی واسه م بخر. فریبرز ایگو: شانس آوردی این یکی تیغ زن نیس. پژمان ایگو: برام خیلی عجیبه. فریبرز جواب ایدا: چی چیش عجیبه؟ پژمان ایگو: از یه همچین خانواده فقیری دختری با این فهم و شعور. فریبرز جواب ایدا: اتفاقا آدمای ندار از نظر اجتماعی خیلی مسایل رو بهتر درک می کنن، ما فقط واقعیت ها رو می بینیم ولی اونا با گوشت و استخونشون احساسش می کنن چون بطور روزمره باهاش درگیرن. پژمان ایگو: اونوخت خیلی از آدما اونا رو دست کم میگیرن. دکتر فریبرز احساس ایکه گلوی پژمان حسابی پیش فاتک گیر ایکردن... (ادامه ایهه )

نویسنده : اسمال 

عکس : محمد دریازاده

فاتک 13

دکتر پژمان پرونده ون ورق ایزه و بَ راضیه ایگو: اون خانومه که موتور زده بودش مرخص شد؟ راضیه جواب ایدا: نه دکتر، می گفت تو بندر کسی نداره و التماس می کرد همینجا باشه تا اکلا بتونه راه بره، آمده بندر ملاقاتی شوهرش که با موتور تصادف ک

رده. مال روستاهای جزیره کشمه، شوهرش جاشوی یه قایک بوده که کاچاق بارش بوده با ناخداش دستگیرش کردن، می گفت که وقتی موتوری بهش زده کیفش گم شده و پول نداره برگرده جزیره. دکتر سرخو زیر ایکردی و هیچی نیگو. چن لحظه بعد دست ایکه تو کیسه خو و از داخه کیف خو چن تا هزاری درایوارد و ایگو اینو بدین بهش و با اینکه جا نداریم ولی بزارین دو سه روزدیگه همینجا باشه. راضیه پول از دکتر ایگه و ایگو: کاشکی همه مث تو و دکتر فریبرز بودن. دکتر پژمان جواب ایدا: ایکاش می تونستم بیشتر ازاینا به مریضام کمک کنم. روزی که اومدم جنوب می دونستم که... و گپ خو عوض ایکه و ایگو: راستی دیشب رفتیم باهم پیتزا خوردیم. راضیه ایپرسی: با که؟ دکتر پژمان جواب ایدا: با فاطی. راضیه خنده ایکه و ایگو: ای بی تو. دکتر دومرتبه ایگو: خیلی مغروره، ب همه چیز بی اعتناست، بقیه تا می فهمن من دکترم شروع می کنن ب چاپلوسی این لامصب انگا نه انگار که من دکترم، من همیشه دنبال کسی می گشتم که بخاطر خودم باهام دوست بشه نه بخاطر شغلم، از دخترای مغرور خیلی خوشم میاد. راضیه ایپرسی: فکت می خوای دوست بشی؟ و ایزه زیر خنده. دکتر پژمان جواب ایدا: فعلا می خوام بیشتر باهاش آشنا بشم و فردا بعدازظهردومرتبه می خوام ببرمش گردش. راضیه ایگو: بشرطی که بعدن بیای گزارشش بدی بمن. دکتر پاخو جفت ایکه و ایگو: ای ب چشم.

فاتک اصلا اینافهمی چه بگیت. گاهی وقتی سرخو زیر شکردیده و گاهی راست توی چهمون دکتر نگاه شکرده. دنبال چیزی شگشته. شفهمیده دنبال یه چیزین ولی اینادونسته چن؟ خیلی دلی شخاسته بدونت بی چه دکتر با بودن ای همه پرستارون جون و سر زبون دار خاطرخواهی بودن. ولی هرچه هسته خیلی خوشحاله. دکتر ایپرسی: ببینم اگه دوستا و آشناهات مارو باهم ببینن ناراحت نمی شی؟ فاتک جوابش ایدا: چرا ناراحت بشم؟ من زیاد دوست ندارم. فامیل هم خیلی ندارم، ب کسی هم مربوط نین. دکتر از ایهمه اعتماد به نفس فاتک خیلی خوشی هوند. و ایگو بندر جای خوبیه، من کلا جنوبو خیلی دوست دارم. یه مدت بوشهر و برازجان بودم. یه مدت کوتاه هم عسلویه خدمت کردم، بعدش بندرعباس رو انتخاب کردم، کم کم داره ازاینجا خوشم میاد. از آدماش، مخصوصا از کیش و جزیره قشم، چن هفته قبل مهمون یکی از ناخداهای سورو بودم شب منو بردن با لنج روی دریا گردوندن، خیلی باحال بود. هفته دیگه مهمون یکی از همکارای قشمی هستیم میخواد منو ببره توی جزیره بگردونه و یه مرتبه ایگو: دوست داری بامن بیای قشم؟ فاتک فکت خنده ایکرد و هیچی نی گفت. دکتر دو مرتبه ایگو: بیا بریم. فاتک ایگو: فکر کنم مجردی بیشته بهت خوش می گذره، اینجا حتی آدمای زن و بچه دار هم مجردی حال می کنن. دکتر با خنده ایگو: من که اینجایی نیستم. و بلافاصله از فاتک ایپرسی: شما به ماها چی میگی؟ چی چی سرحادی؟ فاتک خنده ایکه و ایگو: سرحادی نه، سرحدی. یعنی کسی که بندری نیست. دکتر ایپرسی: تو سرحدی دوست داری یا بندری؟ فاتک جواب ایدا: مهم نین مال کجا باشی، آدمگری و انسانیت مهمن. دکتر اصلن فکر ایناکرده همچو جوابی بشنوت.

دکتر پژمان از دکتر ناصر ایپرسی: دخترای بندری از چه چیزی خوششون میاد؟ گل یا عطر؟ دکتر ناصر ایگو: دخترای بندری از بنگری بیشتر خوششن میاد؟ دکتر پژمان ایپرسی: بنگری چیه؟ دکتر ناصر خنده ای ایکه و جواب ایدا: یعنی النگو، بشرطی که طلا بشت. دکتر پژمان با خنده ایگو: اونو که همه خانوما دوست دارن. و خیلی جدی ایپرسی: دیگه چی دوست دارن؟ دکتر ناصر جواب ایدا: دگه گردش و تفریح. دکتر پژمان ایگو: اونم همه دوست دارن، تازه اون بیچاره ها توی خونه حبسن و اگه همین گردش و تفریح هم نداشته باشن دیگه هیچی. و سوال ایکه: منظور من اینه که یه چیزی باشه که مخصوص بندرباشه؟ دکتر ناصر ایگو: هواری. دکتر پژمان ایپرسی: هووری دیگه چیه؟ دکتر ناصر جواب ایدا: استانبولی ماهی. و کهکه ایزه زیر خنده و ایپرسی: بلکه خبری هست دکتر؟ دکتر پژمان جواب ایدا: من از بندر خیلی خوشم میاد، خدا رو چه دیدی میگن خاک بندر پاچه آدمو میگیره. دکتر ناصر ایگو: اتفاقن یکی از دوستای خانمم دانشجوی سال آخر روانشناسی یه و خانواده کاردرستی هم داره، پدرش مایه داره دکتر. دکتر پژمان جوابش ایدا: من که نمی خوام با خانواده طرف عروسی بکنم. دکتر ناصر ایگو: دکتر بندر شهر بزرگی نیست و برای یه دکتر توی این شهر خیلی افت داره که بره یه آدم از طبقه پایین بگیره. دکتر جواب ایدا: خیلی جالبه که همه ما دوران دانشجویی بخاطر عدالت توی دانشگاه تظاهرات راه میندازیم اما وقتی فارغ التحصیل میشیم دلمون نمی خواد با آدمای بدبخت بیچاره دمخور بشیم! دکتر ناصر ایگو: ای حرفا مال دوران دانشجوییه دکتر، بی خیال جان جدت.

دکتر پژمان در واز ایکره و ب دکتر فریبرز ایگو: ببخشید یکساعت تو ماشین تلفنی با طرف حرف می زدم. دکتر پژمان ایپرسی: همون خوشگله؟ دکتر فریبرز خنده ایکه و سر خو تکون ایدا. دکتر پژمان ایگو: ایول. دکتر ناصر ایگو: دیر کردی دکتر؟ بجای دکتر فریبرز دکتر پژمان جواب ایدا: آقا مارو کاشته تو ماشین داشته با زیدش حرف می زده. دکتر ناصر ایگو: دکتر ده تا زید داره با کدوم یکی و سه نفری خنده شوکرد... (ادامه ایهه)

.

نویسنده : اسمال

عکس : نرگس پور ارژنگ

توضیح: ای کصه و تمام اسم ون و نشونی اش خیالی ن ولی چون توی بندر اتقاک نکفتن شباهتی به جا و مکان و آدمون همی شهر ایهستن.

فاتک (12)

   

زیبا دکون فیصل نشون رحمون ایدا و ایگو: مگه تو دوش نرفتی دم دکون او یارو؟ رحمون جواب ایدا: ولی ای او دکون دوشی نن، آخه دوش توی هردوتا کفلونش و رو شیشه ش دامر امکشی ولی ای او دکون نن چون شیشه ش تمیزن. زیبا از سادگی رحمون خنده شیگه

و ایگو: حتما تمیز شوکردن و ب رحمون کسم ایدا و ایگو: جون هرکسی دوست اتهه دردسر درست مکن، فکت یه کاری بکن تا برن رضایت هادن. و ایپرسی ای چن تو بطری نوشابه اتکردن؟ بنزینن؟ رحمون جواب ایدا: مترس بنزین نن. زیبا با شتاب برگشت تو ماشین و گازش ایگه تا کسی ای نبینت. رحمون از پشت شیشه نگا ایکه و ایدی فکت یک نفرپشت دخل نشتن و کسی دگه داخل دکون نین. در واز ایکه و تا چهمی ب فیصل کفت ایگو: تو همو یارو نهستری که او شو لو بلوار مست اتکرده؟ فیصل جواب ایدا: نه مه تو عمر خو عرک نمخوردن. رحمون ایگو: دروغ مَمُش، خوت هستری، یاالله پولونم هاده؟ فیصل ایگو: کم پول؟ رحمون ایگو: همو پولونی که رو بلوار اددا بی مه. فیصل ایگو: بره بابا، زود بش بزن بچاک. رحمون ایگو: باشتا الان نشونت ادَم. و در بطری نوشابه واز ایکه و یه خورده از مایع ظرفشوری ای رخت داخه لو خو و همی طو که غار شزده شروع ایکه وا پلمالک زدن رو زمین. و پشت سرهم شگفته: مسلمونو بدادم برسی، آخ آخ دلم، ای مم بدو که مُردُم. ملت جمع بودن دور رحمون که پاش توی دکون هسته و سرش صحرا. یه مرتبه یه نفر جار ایزه ای ببری بیمارستان که لو کف ایکردن. رحمون که متوجه بو ملت کف دهنش ندیدن زبون خو ایچرخوند داخه لوو خو تا مایع ظرفشوری بیشه کف بکن. دوسه نفر شوپرسی چه بودن؟ رحمون همی طو که کف از لووِی در شهونده جواب ایدا: پولوم ایسید وا لات ایزه تو اشکمم و دومرتبه شروع ایکه به غار زدن و ایگو: مم بدو که مُردُم، زور تو وا آدم فخیر بدبخت اَرَسه، مسلمونو بدادم برسی. یک دفه فیصل متوجه بو که بیست سی نفر دم دکون جمع بودن و همی الآنن که زنگ بزنن پلیس. فیصل اَتِرس فورا داد ایزه بابا زود بش بدو. بپ فیصل که داخه اتاک پشت قفسه مشغول حساب و کتاب هسته فکر شکرده داخه بازار دعوا بودن ولی وختی فیصل داد ایزه فورا پولو اینهاد داخه صندوق و هوند صحرا و از ملت ایپرسی ایجا چه خبرن؟ یه نفر آدم فضول جواب ایدا: ما مخاسته از شما بپرسیم؟ یکی دگه ایگو: بی چه بی ای بدبخت ایکک توزدن که خون و کف از لووِی نهوندن؟ بپ فیصل حیرون و سرگردون نگاهی ب رحمون ایکه که کفته رو زمین و غار شزده و نگاهی ب جمعیت ایکه و از رحمون ایپرسی: که تی زدن؟ رحمون گردن خو کج ایکه و ایگو همو یارو که پشت دخل نشتن. ملت یه مرتبه متوجه فیصل بودن که از ترس تُتِ خو ایبرده. بپ فیصل که فکر شکرده همی حالان که بلایی سر رحمون بیاتن، زیر کمر رحمون ایگه و ایگو بدو بریم داخه دکون. و بی یه نفر ایگو بی زحمت کمک بکن ببریم داخه دکون. و بی بکیه ایگو: بری دمیال کارخو. بپ فیصل ایگو: زود بش یک تا صندلی بنوس ایجا و ب رحمون اینها رو صندلی. و از کسی که کمکش ایکرده ایگو: دستت درد نکن. یعنی که بره. یارو ایگو شاید چوک مردم مُرد؟ بپ فیصل جواب ایدا مرد خو یکه ما اگرن، لا الا... عجب ملت بیکاری. یارو وادلخوری از دکون ره صحرا ولی از پشت شیشه نگا شکرده که داخه دکون چه نگذشتن. رحمون ایگو: پول امدا بی ای یارو که شلوار مادی ت، پول ایسید و شلوار می ندا. امگه پولوم پس هاده دو سه دفه وا لات ایزه تو اشکمم. بپ فیصل با شک نگاهی ب فیصل ایکه و ایپرسی: بابا بی چه بی ای بدبخت اتزدن؟ فیصل جواب ایدا: ای پولش کجا هسته؟ رحمون ایگو: بگم او شو لو بلوار عرک تخورده مامورون شوگفتت سیصد هزار تومن اتدا ولت شوکرد؟ بپ فیصل متوجه بو که رحمون ب فیصل اشناستن و ایپرسی پَ او سیصد تومن که تگفته گم بودن... رحمون جَکی وسط گپ بپ فیصل و ایگو: کور بشم اگه دروغ بگم، چن شو پیش با همی لات و لوتون نشته لوو دیریا عرک شاخارده، ماشینی شودُزی، ب مه ایگو با موتورت بره دنبالشو پول تدم، مه وا موتور خو بی دُزون امگفت و ب مامورون خبر اُمدا ماشینی پیدا شوکرد، ولی همه پولون ایدا ب مامورون تا ولی ای بکنن و یک کِنی هم بی مه نیدا. بپ فیصل یادی هوند که چن شو پیش فیصل تا صب استفراغ شکرده و ممش شگفته که مسموم بودن، و وختی بپ فیصل ایگو اگه مسموم بودن پ بهترن ببریمش بیمارستان مم فیصل جواب ایدا لازم نکرده نبات داغ بهش میدم خوب میشه. بپ فیصل حدس ایزه بایه یه خبرونی بشت ولی جلو رحمون وا رو خُو نی وارد و از رحمون ایپرسی: دستت درد نکنت که ماشینش پُس م پیدا اتکرد، حالا چکک شیرینی تواتن؟ رحمون جواب ایدا ده تومن، بیست تومن، از کیافت هم پیدان که آدم بی انصافی نهی. بپ فیصل متوجه بوکف لووِ رحمون تموم بودن و حدس ایزه که ایشو همش فیلمه و ره ده هزارتومن پول از داخه صندوق ایسید و ایدا ب رحمون. رحمون ایپرسی: ای چککن؟ بپ فیصل ایگو: هر وقت چیزی تواتن بجای ایکه داد و بیداد بکنی بدو پهلو خوم و بی فیصل ایگو: یک تا همو تی شرت ون که عکس خوشگل مادونا روش هستن هاده ب... و از رحمون سوال ایکه ببخشی اسم شریف جنابعالی چن؟ رحمون جواب ایداد: کاکات رحمون. رحمون پولون اینها داخه کیسه شلوارخو و ایگو: دمت گرم، مه عاشک مارادونام، و از بپ فیصل ایپرسی: ات دیدن چطو گل ازنت؟ فیصل جلو خنده خو ایگفت و تو دلِ خو ایگو: مادونا بدبخت نه مارادونا. بپ فیصل آهی ایکشی و ایگو: او از کاسبی دوش و ایهم از کاسبی امروز مو. رحمون ایگو: تو قفل تو دامر شوکرده نه و خنده ایکه. بپ فیصل حدس ایزه حتما کار همی طرفن و ایگو: هو، یا نامسلمونِ نانجیب حرومزاده دامر ایکرده تو قفل دکون و تموم شیشه دامری اشکرده. رحمون ایگو: حالا ب چه بی او بدبخت فحش ندادنی؟ بپ فیصل ایپرسی مگه تو افهمی که کار کن؟ رحمون جواب ایدا: نه، ولی فحش مده که گناهی ایهه. بپ فیصل که شخاسته از شر رحمون راحت بشه ایگو: باشه ب روچشموم. حالا بره تا ما به کاسبی مو برسیم. رحون دو سه دفه نگاهی ب تی شرت ایکه و ایپرسی: کهنه مهنه نن که؟ بپ فیصل جواب ایدا مگه دکون ما کارگزاری ن که جیمه کهنه بفروشیم؟ رحمون نگاهی ب عکس مادونا ایکه و ایگو: مارادونا چکک جونن. و از دکون ره صحرا ولی دومرتبه برگشت و ایگو: نزیکه یاددوم بریت، وا زبون خُش اگم بری رضایت هادی.
دو سه نفری که دم دکون ووستادرن از رحمون شوپرسی: پولو پس اتگه: رحمون پولون خو نشون ایدا و با دست ایزه رو سینه خو و ایگو: رحمون شگن نه بلغ چغندر.
بپ فیصل که بعد از رفتن رحمون از کضیه شکایت فیصل و زنش از فاتک خبر دار بو دو سه روز بعد ره کلانتری و رضایت ایدا و چن تومن هم ب ماموری که مسئول گفتن امضا هسته ایداد و ایگفت که پرونده پاره بکنت. (ادامه ایهه )
....
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده

فاتک (11)

دکتر پژمان ایپرسی: راضیه خانم این دختره همونی نبود که چشم پدرشو عمل کردیم؟ دادای نرگس جواب ایدا: خودشن دکتر، همونی که از دکتر بشیر برای خرج بیمارستان پدرش تخفیف گرفتی؟ دکتر پژمان ایگو: آها، گفتی همینجا کار می کنه؟
- تو بایگانی کا

ر می کنه، خیلی وخت نیست استخدام شده. دکتر پژمان ایگو: تا حالا دختر سبزه بندری به این خوشگلی ندیده بودم. راضیه دو سه دفه بُرمک خو زیر و بالا ایکه و ایگو: ای بی تو. دکتر پژمان خنده ایکرد و راضیه ایخوند: شیر مادر حلالت ای سبزه بندری، شیر مادر حلالت ای چهمون کنجلی و کهکه ایزه زیر خنده. دکتر پژمان ایپرسی: چی گفتی؟ راضیه ایگو: همو که تو گرفتارش بودی و دومرتبه ایزه زیر خنده. دکتر پژمان ایگو: این خانم جمالی هم که توی غذاخوری کار می کنه همیشه بامن بندری حرف می زنه، می گه دکتر تو با ای که سرحدی هستی ولی خیلی خُشی، همیشه میگه (ادای خانم جمالی درایوارد) مم کربونت بشم، من اصلا نمی فهمم چی میگه؟ راضیه ایگو: میگه با ایکه بندری نیستی ولی خیلی خوبی، مم کربونت بشم یعنی مادر قربونت برم. دکتر پژمان ایگو: اوخی ... یادم باشه دفه دیگه یه هدیه براش بخرم، پس چرا فارسی حرف نمی زنه تامن بدونم چی میگه؟ راضیه جوابش ایدا: می ترسه فارسی حرف بزنه همکارای بندری بهش بخندن چون فارسی خملی گپ می زنه. دکتر پژمان ایپرسی: فارسی چی حرف می زنه؟ راضیه جواب ایدا: یعنی فارسی و بندری قاطی پاتی گپ می زنه. دکتر پژمان دومرتبه ایپرسی: اسم اون دختر بندری خوشگله چی بود؟ راضیه به شوخی و جدی ایگو: دکتر چشمت درویش بکن، ای یکی از او دخترا نیست، اگه تواتن باهاش عروسی بکنی شاید، میگن یک یارو پولداری عاشکش شده و یک چمدون لباس و طلا و جواهر براش ایخریده ولی همش براش پش فرستاده چون از یارو و خانوادش خوشش نیامده. دکتر پژمان وا خنده ایگو: خدا رو چه دیدی شاید از ما خوشش بیاد و ایزه زیر خنده.
راضیه شیفت ش که تموم بو. بدو هوند تو بایگانی و از نرگس ایپرسی: کاری اتنین مه نرفتم بازار ب فرهاد و سمانه کفش و جوراب بخرم؟ نرگس جواب ایدا: نه، اتگه کفش و جوراب، اگه وخت اتهه پسین بریم بازار اگن کیف و کفش حراج شوکردن. راضیه واخنده ایگو: تو از کفش خریدن سیر نابی. مرجان همکار سیرجونی شو ایگو: راست میگه راضیه خانم دیروز مامانم می گفت تو بازار زیتون یه عالمه روسری و کیف و کفش و مانتو حراج کردن، من و دوستام هم بعد ازظهر میخوایم بریم اونجا. نرگس ایگو: چه خب میتونی بیای دمبال من واهم بریم؟ مرجان جواب ایدا: باشه به دوستم میگم بیات سررا ورت داره. راضیه ایپرسی: پَ فاطمه خانم کجان؟ نرگس ایگو رفتن حسابداری، مث ایکه همی یارو نامرد و مُم ش شکایت ای بدبخت شوکردن که ب ما فحاشی ایکردن؟ آغای خیراتی همکار نرگس گوش خو تیز ایکه و ایگو: ای فاتک بدبخت روی ناکنت جواب سلام آدم هادیت... یعنی هرکه از کسی خوشی نهوند بایه شکایتی بکنن؟ راضیه آهسته ب نرگس ایگو: مث ایکه همه از کضیه فاتک خبر شوهه؟ نرگس جواب ایدا: ای آغای خیراتی خیلی خاله زنکن، دایم گوشی تیزن که ما دختون چه بی هم نگفتی م. مرجان ایگو: بیچاره فاطی. راضیه شواسته بریت که فاتک وارد بو و با راضیه سلام و روبوسی ایکرد و ایگفت: مخاسته بیام خیلی ازت تشکر بکنم خیلی بی بپ ما زحمت توکشی؟ راضیه ایگو: خواهش اکنم وظیفه موهسته، راستی حال بپ ت چطورن؟ فاتک جواب ایدا: خیلی خوبن الحمدالله، هفته دگه چهمونی واز اکنن. راضیه ایگو: ب دکتر پژمان اُمدی حال بپ ت شپرسیده، اگه وختت اتکرد بره ازش تشکر بکن، و کبل ازایکه فاتک چیزی بگیت، فراموشی خو بهونه ایکرد و ایگو: اَه، دگه یادم ره و ب فاتک ایگو: اگه تواتن بدو واهم بریم. فاتک ایگو: دسِت درد نکن چون مه تهناکی روم ناکونت برم پی دکتر پژمان.
دکتر پژمان در جواب تشکر فاتک ایگو: ما وظیفه پزشکی خودمون رو انجام دادیم. راضیه بدون اینکه فاتک متوجه بشت بُرمک ایجکوند و واخنده ب دکتر پژمان ایگو: ببخشی که من کار دارم. فاتک ایگو: ووستا که مه هم اتام. راضیه جواب ایدا: مث ایکه دکتر شخاسته چن تا قطره مجانی ب بپ ت هادیت، ابخشی که مه خیلی کار امهستن و ره صحرا. دکتر دوسه تا قطه چشم از کشوی بالای سرخو درایوارد و ایگفت: یادتون نره وقتی چشماشو بازکردن روزی چن بار ازاین قطره ها بچکونین توی چشماش، چون چشماش اگه خشک بشه روی بینایی ش خیلی اثر میذاره. و دست خو دراز ایکرد تا قطره ون هادیت بی فاتک . دست دکتر ایخوه ب دست فاتک و صاف نگاهی ایکه توی چهمون فاتک. فاتک احساس ایکه جونش مورمور نبودن. سرخو ایکردی زیر ولی طاکت نیوارد و دومرتبه سرخو بالا ایکرد و متوجه بو که نگاه دکتر ازجنس نگاهون معمولی نهن. یک لحظه پهلو خو فکر ایکرد شاید اشتباه نکردن و دکتر که با بودن ایهمه دکتر و پرستارون جون نتات خاطرخواه مه بشت. و متوجه نهه که خودی هم همی طو صاف تو چشمون دکتر نگاه نکردن. دکتر بلن بو و ب خودی ایگو باداباد هرچه شوات بشه بشت و ایگو: راستی اسمت چی بود؟ فاتک جواب ایدا: فاطمه. دکتر ایگو: من تا حالا دختر بندری به خوشگلی تو ندیدم...( ادامه ایهه)
.
.
نویسنده : اسمال
عکاس : محمد دریازاده

فاتک (10)

    

فاتک ب زیبا تلفن ایکه که پسین بیاتن و ب ممی ببرت خونه فیصل تا لباسون و طلائونی که فیصل براش ایخریده پس هادیت. زیبا هوند و ایگو صبر بکن نگا بکنیم چه برات ایخریدن و درِ چمدون واز ایکه و لباسو زیر و رو ایکرد ولی ب احترام ب فاتک هیچی

نیگفت. فاتک یه دفه یه چیزی یادی هوند. هرسه تا بنگری طلا که فیصل ایخریده از دست خو درایوارد و آهی ایکشی. مث ایکه طوق از دور گردونش بسن. زیبا متوجه بو که مم فاتک چهمی پراز خرسن و هی با جلبیل خو دماغ خو نگفتن تا خرس ش سرازیر نبوتن. زیبا چمدون اینها صندوق عقب ماشین و درجلو ب مم فاتک باز ایکه و ماشین راه کفت. فاتک دراز ایکشی رو حصیر و به پنکه سقفی خیره بو که همی طو شچرخیده. فاتک بی خودی ایگو: پنکه تا وختی اَچرخت باد تولید اکنت اگه ووسته دگه هیچی ازی درنتات و تصمیم ایگه هیچوخت تو زندگی نووسته.
ماشین ووستا درخونه فیصل. زیبا بخاطر ایکه یه وخت خانواده فیصل چیزی ب مم فاتک بگن و ناراحت ای بکنن ایگو: مم توبنین مه خودوم تحویلشو اَدم. زیبا چمدون از داخه صندوق عقب درایوارد و زنگ ایزه. مم فیصل از داخه آیفون ایپرسی با کی کار داری. زیبا ایگو مه دوست فاتک م ، وسایل چوکتون پس امواردن. مم فیصل در واز ایکه و ایگو ذلیل مرده زنگ زده بود ب هانیه که لباسارو پس میاره. هانیه بدو هوند دم در. مم ش ایگو: مادرجان نگا کن طلاها رو ورنداشته باشه. کبل ازایکه هانیه درچمدون وازبکنت زیبا ایگو: اگه شخاسته طلائون بسیت که با چوکوتون به همی اینازه. مم فیصل ایگو: خیلی بِخِته، گا نذر امکرده که ای وصلت سرنگنت، مَفهمی اگه ای بی سر وپا بیاتن داخه خانواده ما باعث آبرو ریزی ابو. زیبا ایگو: اگه یک دفه دگه بی دادام چیزی بگی هرچه از دهنم درهوند تگم. مم فیصل سوال ایکه: تو دادا شی؟ پَ تا حالا کجا هستری؟ زیبا جواب ایدا: دوست مِن ولی مث دادامِن. مم فیصل ایگو: بره به ای دختکه سَبک بگه بدبخت بی همه چیز سنگ بی بخت خو اتزه، حالا مجبور اَبی سرخیابون ووستی تا بلندت بکن. زیبا ایگو: اگه یک دفه دگه بی دادام ازای گپو بزنی با همی کفش ازنوم توی لووت تا پراز خون بشت. و راه کفت بطرف ماشین. هانیه ایگو: بیابریم تو مامان ، الان همسایه ها میان زشته. مم فیصل جواب زیبا ایداد: بره گُم بَه کثافت لگوری. زیبا همی طو که در ماشین واز شکرده ایگو: کثافت تویی که بلد نهی مث آدم گپ بزنی، بسوز بدبخت، بره بنین تو تشت هووِ یخ.
مم فاتک وا سینی شربت وارد بو و ایگو: فاتک ای سینی بگه تا کلیون بیارم. مم فاتک چن تا پک به کلیون ایزه و ب زیبا ایگو: بفرما که وادود هوند. زیبا ایگو: ببخشی که مه تمباک گزیر ناتونموم بکشم. مم فاتک ایگو: گزیر نن، تمباک معسل برات درست امکردن. زیبا ایگو: دستت درد نکنت. زیبا مشغول تعریف کردن هسته که یک تا ماشین ووستا درخونه و درشوزه. فاتک ایگو: ما که کسی مونین. مم فاتک ره در واز ایکه و خشکش ایزه.
فاتک ایگو: صبر هاده مانتو خو بپوشم. زیبا ب مامور نیروی انتظامی ایگو: ما با ماشین خودمون میام. مامور نگاهی ب همکار خو ایکرد و او یکی ایگو مانعی نداره. هانیه و مم ش نشترن بغل دست افسر کشک کلانتری و مم هانیه تا چشمش به زیبا و فاتک کفت ایگو: جناب سرهنگ خودشوونن. افسر نگهبون نگاهی به فاتک و زیبا ایکه و ایپرسی کدوم یکی شون؟ مم فیصل عمدا ب فاتک نشون ایدا. افسر نگهبون نگاهی ب فاتک ایکرد و حس ایکه که ب کیافه مظلوم ای دخت نتات که بخاد فحاشی بکنت. بهمی خاطر ب مم فیصل و هانیه ایگو: فعلا بیرون تشریف داشته باشید. مم فیصل موکع رد بودن از کنار زیبا آهسته ایگو یک بلایی بسرتون بیارم که حظ بکنی. زیبا جوابش ایدا: مه افهمیدم کجات نسوختن، هیچ غلطی ناتونی بکنی. کبلن هم تومگفت که بره بنین تو هوو یخ. و فاتک و زیبا تموم کصه بی افسر نگهبون تعریف شوکرد. افسر نگهبون ایگو: همه چیزو فهمیدم ولی چون ازایشون شکایت شده باید رضایت شاکی رو جلب کنید. زیبا ایگو: من که گفتم جناب سرهنگ ایشون اصلا با ما نبود فقط من و مادر فاطمه رفتیم در خونه این خانم. افسر نگبون ایگو: اگه نتونین رضایت این خانم رو جلب کنین مجبوریم پرونده تون رو بفرستیم دادگاه. بعدش ب زیبا ایگو: فعلا این خانم(فاتک) می تونه با ضمانت آزاد بشه ولی هروقت دادگاه ایشون رو احضار کرد باید برن دادگاه. و کاغذی اینها جلو زیبا و زیبا کاغذ امضا ایکرد.
زیبا ب مم فاتک ایگو هرکار امکرد فیصل ایگو رضایت نادیم چون فاتک دلم وادرد ایواردن. یک مرتبه مم فاتک ایگو: یا کنار زیارت، خدا خودی رحم بکنت، صدای موتور رحمون اهوندن. زیبا ایگو فاتک تو بره داخه سرا کایم بش مه یک برنامه خوبی بی رحمون امهستن و بی مم فاتک ایگو شما هی چی مگی تا مه برنامه خو ردیف بکنم. رحمون ایگو سلام خاله و نگاهی کفت ب زیبا و ایگو سلام دخت خاله. زیبا جواب ایدا: به به آغا رحمون. رحمون ایپرسی: پَ فاتک کجان؟ زیبا جواب ایدا: دیر هوندی. رحمون با عصبانیت ایگو: مفهمی ای کور نکبت(بپ فاتک) آخری بی ای دخت شو ادیت. زیبا ایگو: آخه بی تو هم اگن نومزاد؟ و رو ب مم فاتک ایکرد و ایگو: نومزادَم نومزادون کدیم! رحمون ایپرسی: پَ نومزادون جدید بوقن؟ زیبا ایگو: بوک نهن ولی بی غیرتن. رحمون ایگو: دمت گرم دگه چه؟ یه دفه بگه مخنت ن و خیالومو راحت بکن. زیبا ایگو: بلانسبتت ولی آخه ای درستن که تو راست راست بگردی و ب فاتک زندون بکنن؟ رحمون جَهل ایگه و ایگو: کم مادر... بی فاتک زندون ایکردن؟ زیبا خنده شیگه ولی بی خو کنترل ایکرد و ایگفت: مکن رحمون یعنی تو خبر ات نیین چه بسر فاتک هوندن؟ رحمون جواب ایدا: کور بشم اگه خبر امبشت. زیبا ایگو: یک یارو پولداری عاشق فاتک بودن ولی فاتک بخاطر تو بی یارو ایزدن و طرف هم شکایت ایکردن وحالا ب فاتک زندون شوکردن. رحمون ایگو: دروغ مَمُش، خُوم اُمدی که فاتک از ماشین یه یارویی پیاده بو. زیبا ایگو: گنوغ بودی؟ مه هر شو بی فاتک مرسوند خونه... رحمون ایگو: بگه بخدا...( ادامه ایهه)
........
نویسنده : اسمال
عکس : محمد دریازاده

فاتک9

رحمون همی طو که روی سد لو دیریا نشته متوجه بو که یک تا ماشین سفید نو بغل خیابون روبروش ووستا و یه جوانی که یک تا پاکت دستشه ازی پیاده بو. یارو یه خو کج کج راه شرفته و رحمون حدس ایزه که بایه مست بشت. یارو هوند و یه خورده اوطرفتر نشت

روی سد و درپاکت وازایکه و بطری داخل پاکت اینها روی لوو خو و چن گُپ که ایخو شروع ایکه به بد و بیراه گفتن. رحمون یه دفه ره طرفی و ایگو بی که فحش ندادنی؟ یارو که تا او موکع متوجه دور و بر خو نهه یک دفه به طرف رحمون برگشت و ایگو: به ای روزگار نامرد، به ای دنیای بی رحم. و غار ایزه : ای خدا مگه مه چه امکرده که ایطو عذابم ندادی و شروع ایکره به گریخ کردن. رحمون بخودی ایگفت که مث ایکه وضعی خرابتر از ای حرفون که باهاش سرشاخ بشُم. بهمی خاطر نشت بغل دستش و فکر ایکه اگه مستن خو پولونش و تلفنش اسَم و دَر اَرَم. جوونک بطری خو بطرف رحمون دراز ایکه و ایگو: بخو تا بیخیال دنیا بشی. رحمون ایپرسی: مزه پِزه ات نین؟ یارو جوابش ایدا: توی ای دنیای بی مزه، مزه کجا پیدا ابوت. رحمون پاکت از دست یارو ایگه و بوی ایکه: چن عرک سگی ن؟ یارو ایگه :بخو جون مادرت ایکک سوال مکن. رحمون ایگو: تواتن کورُم بکنی؟ یارو شیشه از بار رحمون ایگه و ایگو: بره شربت ومتو بوخه، مال ای حرفو نهی. ای گپ ش ب رحمون بر ایخوه. شیشه از دست یارو ایگه و دو سه تا گُپ ره بالا و ایپرسی: پفکی، نخوتی هیچی ات نین. یارو شیشه از بار رحمون ای سَید و جوابش ایدا: نصف شو پفک شواتن و کهکه ازی خنده. رحمون تریخ بو و ایگو: زخنبوت. بعد ایپرسی: ولت ایکردن؟ یارو جواب ایدا: هو، نامرد نالوطی ولم ایکه.، بی رحم بی مروت اَمرو لباسون و طلاهونی که براش امخریده پس ایفرسته. رحمون ایگو: مال مه هم بی مه ولی ایکه. یارو ایپرسی: بی چه ول تیکه؟ رحمون با ناراحتی ایگو: که ب آدم فخیر اگنت. یارو ایگو: مه پول امهسته بازم بی مه ولی ایکه. رحمون ایپرسی: عجب آدم خری بودن. یارو ایگو: مواظب گپ زدن خو بش ولی کبل ازایکه رحمون عکس العملی نشون هادیت دومرتبه بلن بلن ایزه زیر خنده. و از رحمون ایپرسی: اگه پول ات بشت دومرتبه اری سراغش؟ رخمون ایگو: هو اَرَم پول اَزنم تو روی بپ ش و اَگم بیا ای پول دگه چه تواتن. یارو ایگو بره از داخه داشپورت او پاکت بسه بیا. رحمون با خوشحالی جَک ایگه و در ماشین واز ایکه و پاکتی که یارو شگفته از داخه داشپورت ایسید و داخلی نگاه ایکرد و ایگفت: چکک پول، چن تومنن؟ یارو ایگفت: سیصد تومن. رحمون سوت ایزه و ایگو: سیصد تومن؟ یارو وا خنده ایگو: بسه و بره نومزاد خو پس بگه! رحمون هوند نشت بغل دس یارو و دست ایکردی دور گردونش و ایگو: دمت گرم، ولی صبا نیای یکه م بگیری؟ یارو ایگو: خیالت راحت بشت همه ش مال خوت. اصلن بره یکی دگه بخر. رحمون ایگو: مه اگه یک تا ماشین مث مال تو امهسته دگه... یارو ایپرسی: تا حالا ماشین سوار بودی؟ رحمون ایگو: نه. دومرتبه ایپرسی: بلدی ماشین سوار بشی؟ رحمون جواب ایدا: بَ خیالت مه مث توم؟ مه پایه یک امهه. یارو ازش سوال ایکه تواتن سوار بشی و کلیل ماشین خو ایدا ب رحمون و ایگو: بره تا صب دور بزن. رحمون با خوشحالی کلیل ماشین ایگه و شخاسته بریت سوار ماشین بشت که یارو ایگو: پاکت پول بنوس ایجا وختی برگشتی بسه. و پاکت پول از دست رحمون ای گِفت. رحمون ایگو در نری؟ یارو خنده ایکه و ایگو: مه هیچ جا نارم تو دَر نری. رحمون ایگو: ای موتور گازی ندیدی؟ مال کاکاتن. و نشت پشت ماشین و گازش ایگه. یارو فورا تلفن دستی خو در ایوارد و شماره پلیس 110 ایگه و مشخصات ماشین خو ایدا و ایگو که ماشینم شو دُزیدن. تلفنی که تموم بو: ایزه زیر خنده و بخودی ایگفت: مردکه بی سرو پا. بطری ره بالا و ایگو: امشو خنده مو جور بو. و دومرتبه بلن بلن خنده ایکه و بطری توش ایدا روی سد ساحل. رحمون همی طو که گازش ایگفته و نصف شو تو خیابونو بوق شزده متوجه بو که یک تا ماشین نیروی انتظامی هوند بغلش و ایگو بزن کنار. رحمون از تِرس فورا ایزه رو ترمز. یک تا مامور نیروی انتظامی هوند بطرف ماشین و از رحمون ایپرسی: ماشین مال کیه؟ رحمون جواب ایدا: مال پدرمه. مامور دومرتبه ایگو: گواهینامه و کارت ماشین. رحمون جوابش ایدا: گواهینامه خونه یادم رفته. مامور ایگو: کارت ماشین. رحمون هرچی داخه داشپورت و ایطرف و اوطرف گشت کارت ماشین پیدا نیکرد. مامور نیروی انتظامی ایگو: پیاده شو. رحمون از ترس پیاده بو. و مامور شروع ایکه ب گشتن ماشین. او یکی مامور که داخه ماشین نشته از ماشین پیاده بو وهوند بطرف رحمون و فورا دستبند ایزه به دستون رحمون و ب همکار خو ایگو: ماشین دزدیه قربان. ماموری که معلومه درجه ش از او یکی بالاترن ایپرسی: همون ماشینی یه که یکساعت قبل گزارش دادن دزدیده شده؟ ماموری که دستبند ایزده به دست رحمون ایگو: ظاهرن مشخصات شون یکیه. و ب رحمون هول ایدا داخه ماشین نیروی انتظامی. مامور مافوق ب زیر دست خو ایگو: جیباشو بگرد. مامور شروع ایکه ب گشتن جیب رحمون و بجز یک تا کلیل چیز دگه ای پیدا نی کرد. رحمون شروع ایکرد به التماس و گریخ. مامور داد ایزه خفه شو. او یه تا مامور برگشت داخه ماشین و بیسیم ایزه به مرکز و ایگو: ماشین دزدی پیدا شد، جرثقیل بفرستین منتقلش کنین به کلانتری تا صاحبش پیدا بشه. رحمون دومرتبه ایگو: خودش ماشین داد بمن و گفت که برو دور بزن؟ مامور ایپرسی: خودش کیه؟ رحمون جواب ایدا: همی یارو صاحب همی ماشین. مامور نگاهی ب رحمون ایکرد و ایپرسی: کارت چیه؟ رحمون جواب ایدا: داخه بانک کار می کنم. او یکی مامور ایپرسی: صاحبش کجاست؟ رحمون جواب ایدا: لوو دیریا نشسته عرک می خوره؟ مامورون نگاهی ب هم شوکرد و واهم شوپرسی: لب دریا نشسته داره عرق می خوره؟ رحون جواب ایدا: هو، بیای بری م جاش نشونتون بدم. مامور مافوق ایگو بیسیم بزن که صاحب ماشین پیداشد لازم نیست چرثقیل بفرستین. و ب همکارو خو ایگو: بیفت جلو من پشت سرت با او ماشین میام.
یارو نشته لو دیریا که مامورون و رحمون بی خبر هوندن طرفی. رحمون جار ایزه: خوشن. مامورون از یارو شوپرسی: ماشین مال توئه؟ یارو ایگفت: بله جناب سرهنگ. مامور نگاهی ب یارو ایکه و متوجه بو که طرف سر ووضعی خوبن. ایپرسی: اینجا چکار می کنی. یارو ایگو: حالم گرفته بود نشسته بودم اینجا و یادم رفته بود سویچ رو از رو ماشین بردارم این آغا دزده ماشینو برداشت و فرار کرد. رحمون ایگو: دروغ میگه جناب سرهنگ داشت عرک می خورد بمن گفت برو یه دوری بزن بیا. و چشمش کفت ب پاکت شیشه عرکی و داد ایزه اون شیشه عرکی شه جناب سرهنگ. مامور بطری از رو سد ایسید و بو ایکرد و ایگفت: داشتی برا خودت حال می کردی؟ یارو جواب ایدا: نامزدم ولم کرده بود جناب سرهنگ، ناراحت بودم دیگه. و رفت نزیک مامور و یه چیزی در گوش طرف ایگو و پاکت پول ایدا ب مامور. مامور یه نگاهی ب داخل پاکت ایکرد و پاکت از دست یارو ایگفت و ایپرسی: کارت چیه؟ یارو ایگو: داخل بازار اوزی ها مغازه دارم. مامور دومرتبه ایپرسی: کارت ماشین همراته؟ یارو ایگو بله جناب سرهنگ و از زیر صندلی یه پاکت درایوارد و ایدا به مامور. مامور یه نگاهی به کارت ماشین ایکرد و ایگو: میشه لطفا گواهینامه تو ببینم؟ یارو ایگو: چشم جناب سرهنگ و گواهینامه خو ایدا دست مامور. مامور گواهینامه و کارت ماشین ایگه زیر نور چراغ ماشین و ایدید که هر دو ب یک اسم ن. فیصل... مامور کارت و گواهینامه پس ایدا ب فیصل و ایگو: اگه نمی تونی برسونیمت خونه. فیصل جوابش ایدا: نه جناب سرهنگ می تونم حالم خوبه. او یکی مامور از همکار خو ایپرسی: اینو چه کارش کنم قربان؟ مامور مافوق جواب ایدا: ولش بکن بره و شیشه عرکی توش ایدا داخل دیریا(ادامه ایهه )
نویسنده : اسمال
عکس : مهرداد شجاعی

فاتک (7)

فاتک ایگفت: یک میلیون و نیم خرج عمل بپی ن. مم فاتک جواب ایداد: اگه زودته هیش تکرده... و بکیه گپ خو نی نزه. فاتک متوجه منظور مُم خو بو و ایگو: نادونم بی چه ب دلم کفتن که هیش مه و فیصل سر ناگنت. مم فاتک ایگو: بر شیطون لهنت بفرست.
از

صدای ترمز و رد تایر ماشین جلو لحر گرد و دولغ هوند داخل سرا. مم فاتک ایگو: بلن بَه که فیصل هوند. فاتک با دلخوری نشت سرجا خو. مم فاتک ایگو: بره سرو رو خو بشو. فاتک بلن بو بدون ایکه سر و رو بشورت یا مود خو شونه بکنت ره صحرا. فیصل وا دیدن فاتک خنده ایکرد و فاتک نشت بغل دستش. فیصل گازش ایگفت و رسول دوی ایزه پشت سر ماشین فیصل. رسول با بغض برگشت داخه لحه و لم ایدا کنار مم خو و ایگو: بی مه واگر خو نی بو. مم فاتک دستی ایکشی رو سر رسول و ایگو: بنین تا خرما بریز دُرُس بکنم.
فیصل جلو خونه نوسازی ووستاد و ب فاتک اشاره ای ایکرد که پیاده بشت. فاتک متوجه بو که یک ماشین پژو پرشیا هم جلو خونه پارکن. فیصل در واز ایکه و فاتک پشت سرش وارد خونه بو. مبل چرمی شیکی که معلومه نوِن و هنوز پلاستیک دورش شونکنده توی پذیرایی با یک میز شیشه ای استیل چیده بوده. با چن تا عسلی که بغل مبلون نهاده. یک میز نهارخوری شش نفره داخه آشپزخونه اوپن قرار ایگفته زیر لامپونی که از سقف آویزونه. به محض ورود مم فیصل از داخه اتاق هوند صحرا و ایگفت: دیرکردی پسرم؟ فیصل جواب ایدا: رفتم دنبال فاطی. مم فیصل متوجه فاتک بو و فاتک مجبور بو سلام بکنت. فیصل دست فاتک ایگفت و ایبرد داخه اتاق و مم فیصل مشغول ور رفتن با دستگاه کاپوچینو بو. فیصل ایپرسی از تختش خوشت اتات؟ فاتک نشت رو تخت و بیاد دشک ابری خو کفت که پارچه روش چن جاش پاره بوده و ممی با رشمون ایدوخته. فاتک از داخه آیینه بخودی نگاه ایکه. مم فیصل جار فیصل ایزه و فیصل در جواب مم خو ایگو: اومدم مامان. فیصل کولر روشن ایکرد و از اتاق ره صحرا. هانیه هوند داخه اتاق و با فاتک روبوسی ایکرد و ایپرسی: سرویس دستشویی ش ایتالیایی ن، یارو شگفته مدل جدیدن تازه وارد امکردن. فاتک که خیلی ب ای چیزون اهمیت ایناداده همه ش تو فکر بپ و مم خو رسول هسته و پهلو فکر شکرده چطوکا اتونت توی یه همچو جایی زندگی بکنت وختی خانواده ش کولر هم شونین و مجبورن توی هوای داغ زیر گرمای پنکه بخوون. هانیه بدون ایکه ب فاتک اهمیت هادیت دومرتبه ایگو: مه جکوزی بیشته دوست امهه، ولی بشرطی که اتاق خوابش خیلی گپ بشت. فیصل صدا ایزه بچه ها بیان کاپوچینو بخورین؟ مم فیصل کاپوچینو اینها جلو هانیه و فاتک و مخصوصا از فاتک ایپرسی بلدی کاپوچینو درست کنی؟ فاتک خیلی راحت جواب ایدا: نه. مم فیصل دومرتبه ایپرسی کیک اسفنجی چی؟ فاتک: عمدن ایگو: غیر اسفنجی ش هم بلد نهم و خنده ایکه. هانیه ایگو: مامان منم بلد نیستم. مم فیصل که کم کم کفری در شهونده جواب ایدا: تو هنوز مجردی ولی فاطی شوهر داره. هانیه ایگو: هنوز که ازدواج نکردن مامان. مم ش جوابش ایدا: خب از حالا باید یاد بگیره. و از فاتک ایپرسی: غذا چی؟ بلدی غذا درست بکنی؟ فاتک خیلی ساده ایگو: برنج و خوراک مرغ و هواری بلدم، کاتغ مای هم بلدم. مم فیصل ایگو: پسرمن آشغال خور نیست. فاتک ایگو: کاتغ مای مگه آشغالن؟ مم فیصل ایگو از حالا یاد بگیر فارسی صحبت کن چون زشته جلو مهمونا و فامیل ما بندری حرف بزنی! فاتک تریخ بو و جوابش ایدا: ای همه آدم تو بندر بندری گپ نزدن یعنی کار بدی نکردن؟ مم فیصل لووِ خو ایجوت و ایگو: بما مربوط نین بقیه چه اکنن ولی تو فامیل ما کسی بندری حرف نازنت. فاتک احساس ایکه با زور شواتن گپ زدن فاتک عوض بکنت. فاتک خیلی جا ایخورد وختی مم فیصل ایگو: بعدازظهرها که بیکاری برو کلاس آشپزی، شیرینی پزی یاد بگیر. فیصل احساس ایکه که وضع ممکنن خراب بشت دست فاتک ایگفت و ایگو: مامان می خوام اون یکی اتاقو ب فاطی نشون بدم و رفتن توی اتاقی که فیصل شگفته مال مهمونن. فاتک نگاهی ب پرده ون گرون کیمت اتاق ایکرد و غصه ش ایگفت که پنجره اتاق خونه شو با روزنامه پوشونده بوده. تلفن فیصل زنگ ایخورد و فیصل از اتاق ره صحرا. فاتک صدای جر و بحث هانیه و مم خو ششنوت و گوش خو تیزه ایکه. مم فیصل عمدا بلن بلن گپ شزده. شاید شخاسته فاتک بشنوتن. هانیه شگفته: یواشتر مامان. مم فیصل جوابش ایدا: من باید از همی الان این دختره گدا و گشنه رو ادب کنم، چقدر پر روست، بذار عروسی کنه بهش میگم اون بابای لنگی شو و خانواده چرک شو حق نداره بیاره اینجا، آبروریزیه. هانیه با التماس شگفته: مامان بس کن ترو خدا زشته گناه داره. فاتک همه چی ششنوت. ره کنار پرده و با روسری خو خرس چهم خو پاک ایکرد. از همه چی بدی هوند. از خودی از خانوادش از زندگی ش، از آدمون دور و برش. هرکاری شکرده ایناتونسته جلو خرس خو بگنت. تصمیم ایگفت بریت صحرا و ب مم فیصل بگیت مگه شما کی ن که بخو حک ادی ایطوکا درباره بپ و مم و خانواده مه گپ بزنی، شخاسته غار بزنت که مگه ما چه مو از شما کمترن؟ اگه شما پول توهستن ما هم ... فاتک یک لحظه پی خو فکر ایکرد که چه موهستن؟ یاد محبت تون ممی کفت. یاد مهربونی بپی کفت. یادی هوند که بپ ش هیچوخت حاضر نین دروغ بگیت. تا حالا سرکسی کلاه نینهادن، پول کسی اینخوردن. ممی هیچوخت پشت سر کسی گپ نازنت. فاتک خیلی خوشحال بو. بخودی ایگو: ما فخیریم ولی خیلی چیزون موهستن که شما تونین. بعد یه نگاهی به سر و وضع خو ایکرد و ایگفت: ولی آدمو فکت به ظاهر آدم کار شوهه و از ای چیزونی که ما موهستن خبر شونین... ادامه ایهه
....
نویسنده : اسمال
عکاس : محمد برکار

فاتک 8

رحمون که متوجه بوده مم و بپ فاتک دگه مث پیشته تحویل ایناگفتن، حدس ایزه که بایه خبرونی بشت چون فاتک هم اصلن ب خودی ب رحمون نشون ایناداده. بهمی دلیل شو هوند و ته کوچه ووستا و کمین ایگه. چن نفر رد بودن و فکر شوکرد رحمون کمین ایکردن بلکه شواتن موبایل یا جیب شو بزنت ولی وختی رحمون غار ایزه بی چه نگاه نکردی فکر شوکرد شاید طرف مستن و خیلی سریع در رفتن. رحمون هرچه نشت خبری نبو ولی بای ایکه خو شی گفته تصمیم ایگه بنینت شاید چیزی دستگیرش بشه. شامس وا رحمون هسته چون از دور ایدی که یک یتا ماشین جوون در خونه فاتک وُستا و فاتک از ماشین پیاده بو و ره داخه لحر. رحمون شخاسته بریت و با فاتک دعوا بکنت. مدتی یه دعوا نی کرده و سری درد شکرده بی دعوا. ولی بعدا پشیمون بو و فکر ایکه اگه دعوا بکنت ممکنن دگه نتونت هیچوخت ب فاتک بگینت.

فاتک از همکارون خو ایپرسی که بیمارستون ب کارمندون خو تخفیف ادیت یانه؟ اتفاکن همکاروش که از مریضی بپ فاتک از زبون خودی خبر شوهسته، بهش جواب مثبت شوداد ولی توصیه شو ای هسته که اگه یه دکتر آشنا گیر بیارتن شاید بهته بتونت تخفیف بگنت. نرگس ایگو ما که با دکترون آشنا نهیم ولی دادای مه که تو بخش کارنکردن ب همه شو اشناستن. و ب نرگس ایگو موکع ظهر اریم پهلو دادا ما بلکه بتونت کمک بکن. دادای نرگس تا بی فاتک ایدی ایپرسی: همکار جدیدتون؟ چون نرگس کبلا ایگفته که یک تا همکار جدید جون پیدا شوکردن. نرگس جواب ایدا هو. و مشکل فاتک وا دادای خو درمیون اینهاد. دادای نرگس ایگو اگه خودتو بری پی رئیس بیمارستون اولا مشکل گیر ای بیاری ولی بهترن که از طریق دکترون بری جلو. نرگس ایپرسی: تو دوا دکترون بیشته آشنایی اتهستن. نرگس ایگو اتفاکن یک تا دکتر شیرازی هستن که خیلی ب مریضون ارست صبر بکنی مه صبا توی سالن ناهار خوری وازی گپ ازنوم و خبری بی شما اَدم.

زیبا وا ماشین هوند دمبال فاتک و رفتن خونه مهرانگیز که بی خودی ب هیش داداش آماده شکرده. مهرانگیز لباسون هیش دادا خو نشون رفیکو خوایداد و هرسه تا وا هم شوگفت خیلی جوونن. مم مهرانگیز وارد اتاک بو و بعد از روبوسی با فاتک و زیبا ب فاتک ایگو: مشنفتن که نومزادی اتکردن، مبارکن اینشالله . مهرانگیز و زیبا و فاتک نگاهی بهم شوکرد ولی هیچی شونگفت. مم مهرانگیز ایگو پَ بی چه شیرینی بی رفیکون خو نتواردن؟ مهرانگیز خنده ای ایکرد و ایگو یادوم ره. مم مهرانگیز ایگو ببخشی که مه خیلی کارامهستن و از اتک ره صحرا. مهرانگیز ایپرسی: که پای کلیونن؟ زیبا ایگو: مه . مهرانگیز ایگو الان اتارم، بنینی که عروس خانم ما هم الان پیداش ابوتن. مهرانگیز چایی و شیرینی و کلیون ایوارد و شروع ایکه به تعریف کردن از نومزاد داداش که چکک خانواده با کلاسی ایهستن. و ایگو که صبا شو شبینی. فاتک ایگو: اگه مه نیام اشکالی ایهستن؟ مهرانگیز وا تعجب ایپرسی: مه به همه امگفتن تو و زیبا مث دادامی، اصلا گپ ش مزن. فاتک یه خو من من ایکرد و ایگو : آخه مه لباس جوون امنین، امناواتن لباسونی که فیصل ایخردن بپوشم، مواتن پس هادمی. زیبا ایگو: اتفاکن سایز مه و تو یکی ن. ازایجا اریم خونه ما یک تا پیرهن جوون و تمبون سوز امهستن که مخصوص هیشن، صبا شو مواتن بزنیم و برقصیم و روی خونواده دوماد کم بکنیم. هرسه تا شوزد زیر خنده. فاتک ای پا و اوپا ایکرد و بالاخره مشکل عمل چهمون بپ خو ب رفیکون خو تعریف ایکرد. زیبا که خبر ایهسته و از مم فاتک ششنفته که کرارن پول نقد هم گیر خانواده فاتک بیاتن ایپرسی خب اگه هیش بکنی دگه مشکل حلن. فاتک جوابش ایداد: کرارن پنج ملیون تومن نقد هادن و پنجاه تا سکه هم مِهرم بکنن. مهرانگیز تو دلِ خو ایگو چکک کم. فاتک ایگو: ممی از حالا نکشه ایرختن که کولر و ماشین لباسشویی ب خودی بخرت. و وا خنده ایگفت: رسول ازهمی الان از ممی کول ایگفتن که جاش بکرده زیر کولر. زیبا و مهرانگیز خنده شوکرد ولی وازور شوتونست جلو خرس چهمون خو بگرن. فاتک ایگو: ولی مه دلم ایناواتن زن فیصل بشم. هردوتا وا هم شوپرسی: بی چه؟ مهرانگیز سوال ایکه: طرف گدان؟ فاتک جواب ایدا اتفاکن برعکسن خیلی دست و دلبازن. هرشو مبرتن صحرا، برام لباس و طلا ایخریدن. زیبا وا هول و ولا ایپرسی پُ مشکلش چن؟ بلکه خیلی جَهل اگنت؟ فاتک ایگو: نه، ولی نادونم بی چه ناتونوم دوستش اُمبشت؟ مهرانگیز ایگو: عشک و عاشکی مال کدیمونه، همه همی طورن بعدش دگه درست ابوتن. فاتک ایگو: خانواده ش اصلا ب بپ و مم مه تحویل ناگرن، مُم ش شگفته وختی هیش امکه حک امنین بی بپ لنگی و مم چرکی خو ببرم خونه خو، از حالا اگفتن بندری گپ مزن که زشتن. مهرانگیز ایگو: غصه مخو همیشه ایطوری نامونت. زیبا خیلی عصبانی بو و ایگو: معلومن خیلی بیشعورن. مهرانگیز ایگو: فکر اکنم از همی تازه بدورون رسیده ونن که فکر اکنن چون پول شوهستن هرچه دلشو شواتن اتونن بی بکیه بگن. زیبا ایگو: پَ تواتن وا عمل چهم بپ خو چه بکنی؟ فاتک جواب ایدا: دادای همکارم پرستارن کرار بودن وا رئیس بیمارستون گپ بزنت بلکه بتونت خرج عمل و بیمارستون برام تخفیف بگنت. زیبا ایگو اصلن فکرش هم مکن خودم پول کرض تدم. مهرانگیز ایگو اتونی رو مه هم حساب بکنی... ادامه ایهه 

............

نویسنده : اسمال 

عکس : امید تنی

فاتک (6)

        

فاتک ره از خونه همسایه زنگ ایزه به تلفن دستی همکارش نرگس و ازش خواهش ایکه که کارونش انجام هادیت چون بایه بی بپ ش ببرد درمونگاه و اَمرو ناتونت بیاتن سرِکار. نرگس بهش ایگفت: اصلن نگران مبش خودوم ردیف شکونوم. بپ فاتک از درد چهم تا صب

نخافته. هوای گرم و باد گرم پنکه هم باعث شبو خالو کمبر عرک بکنت و چهمی بیشته بسوزه. صب زود فاتک ب بپ خو ایسید و وانت دربست ایگفت و بی خو ایرسوند درمونگاه. سه چهارساعت طول ایکشی تا نوبت بپ فاتک رسی. دکتر چهم بپ فاتک معاینه ایکرد و ایگو: فعلا ای قطره ضد التهاب بگری و بریزی تو چهمی ولی دراولین فرصت بایه ای ببری پیش چشم پزشک، چون وضع چهمونی خیلی خرابن. فاتک ب بپ خو ایرسوند خونه و یادی هوند که دخ خاله مهرانگیز توی مطب چشم پزشک کار اکنت. تاکسی ایگفت و رفت سراغ مهرانگیز. مهرانگیز که مدتی از فاتک خبری اینهه از دیدنش خیلی خوشحال بو و ایگفت: بننین تا همی الان زنگ بزنوم به راضیه. تلفن مهرانگیز که تموم بو ایگو: ساعت 6 بره تا لای مریضون اتبفرسته داخل. بعد صدایی ایزه: آغای کمالی بی زحمت دوتا نسکافه بی ما بیار. آغای کمالی آبدارچایی شرکت دوتا نسکافه توی لیوان خوشگل دسته دار ایوارد و تا چهمی کفت به فاتک از مهرانگیز ایپرسی همو دخت خاله تن که تگفته شواتن ایجا استخدام بشت؟ چکک جونن. فاتک خنده شیگفت؛ چون آغای کمالی با ایکه سن و سالی اینهسته کف دست و مودِ سر خو حنیر ایبسته. مهرانگیز خنده ای ایکرد و جواب ایداد: نه آغای کمالی ای فاتک ن، دوست جون چونی مِن. آغای کمالی سلام ایکه وبا لحنی مث تبلیغات سینمایی ایگفت: به بزرگترین شرکت تجاری در دنیای مجازی خوش آمدید و کهکه خنده ای ایزه. فاتک و مهرانگیز هم شوزه زیر خنده. آغای کمالی دستی ایکشی به روسری فاتک و ایگفت: چه روسری جوونی اتهه، حتما اَ سیتی سنتر اتخریدن؟ فاتک بی خودی کنار ایکشی و ایگو نه نومزادوم ایخردن. مهرانگیز ایگو: مترس آغای کمالی خیلی مرد خوبی ن. آغای کمالی دست خو مث آدمون کِشک خم ایکرد و ایگو: مه کبریت بی خطرُم. و سه نفری دومرتبه شوزد زیر خنده. یک دفه صدای کلغ بلند بو. آغای کمالی دست و پا خو جمع ایکرد و ایگو: یالله برم که حاجی باروت هوند. فاتک ایپرسی حاجی باروت دگه کن؟ مهرانگیز جواب ایداد: حسابدار ارشد شرکتن ولی همه کارن چون ای شرکت پروژه ون دولتی انجام ادیت، جزو دارو و دسته هموشونن. یک آغای مسن ریشی که یقه خو محکم تا دکمه آخر ایبسته همی طو که ب زمین نگاه شکرده ایپرسی: خانم بهادری فایل شرکت آوا خدمت شمان؟ مهرانگیز که کبل ازایکه حاجی باروت وارد بشت روسری خو جلو ایکشیده و گره ش سفت ایکرده جواب ایداد: اُمداد ب آغای محسنی حاجی آغا. حاجی باروت زیر لووی ایگو: موید باشی و بدون ایکه نگاهی ب او سه نفر بکنت برگشت که بریت که آغای کمالی سوال ایکه: حاجی آخری ای نماز وحشت یاد ما نتداد! حاجی برگشت، تبسمی ایکرد و با لحنی نیمه جدی ایگوفت: دست بکش آغای کمالی و زیر لوو بشوخی ایگفت: بر شیطون و بچه شیطون نعلت. مهرانگیز ب فاتک ایگفت: تنها کسی که جرات ایهه وازی شوخی بکنت آغای کمالی ن. آغای کمالی ایگف: ایکک روی تارن که وا یک من زلیبی نابوت ای بخوری. فاتک خداحافظی ایکه که بریت، مهرانگیز ایگو: بنین هنو زودن، مواتن یک خبر خش بهت هادم. و بی محطلی ایگفت: هفته دگه عقد دادامِن، فاتک با خوشحالی ایپرسی: چه خُب. آغای کمالی ایگو: پَ بی ما دعوت نکردن؟ مهرانگیز جوابش ایداد که فعلا عقد نکردن، وختی هوا خنک بو هیش اکنن و هندونه اینها زیر کِچک آغای کمالی و واخنده ایگو: مگه ما چن تا آغای کمالی موهستن؟ آغای کمالی ایگو: کربون همی دادای جون خوم برم. مهرانگیز ایگو: آغای کمالی نگا بکن بگین اسماعیل هستن بگه اگه کاری اینین ب فاتک برسونت چون راهی خیلی دورن. آغای کمالی وا شوخی ایگو: انوسومی ترک چرخ خوم شرَسُونوم و بلن بلن خنده ای ایکه. مهرانگیز هم با خنده ایگو: بره ایکک کرم مرِز.
فاتک اسم و مشخصات بپ خو اینوشت و پرونده ایداد بار راضیه. راضیه ایگو: بنین الان صدات ازنوم، مهرانگیز خیلی سفارشت ایکردن و ایپرسی خیلی وا هم دوستی؟ فاتک جواب ایداد: مه و مهراگیز و زیبا تو مدرسه همیشه واگر هم ما گشته. راضیه ایگفت: چکک خب.
دکتر جسابی چهمون بپ فاتک معاینه ایکرد و چراغ اتاق خاموش ایکرد و ایگفت: میتونی علامت های روی دیوار رو ببینی؟ بپ فاتک جواب ایدا: نه. دکتر دومرتبه ایپرسی اون بزرگا هم نمی تونی ببینی؟ بجای بپ، خود فاتک جواب ایداد که از دیروز تا حالا دگه هیچ جا نمی بینه. دکتر چن دفه دگه حسابی چهمون خالو کمبر معاینه ایکرد و ایگفت: چشماش آب مروارید آورده و چون ازش مراقبت نکرده وضع چشماش خراب شده باید هرچه سریعتر عمل بشه. می نویسم بهتون وقت عمل بدن. راضیه دفتر مخوصی مثل تقویم واز ایکرد و ایگفت: دکتر اینوشتن بایه هرچه زودته عمل بشت ولی فکر نکنم به ای زودی بتونم وقتی بی بابات گیر بارم چون وقت ون همه پرن، ولی اگه کسی کنسل ایکه حتما سعی اکنم وقتش هادیم بی شما. فاتک ایپرسی فکر اکنی چکک خرج عملش بشت؟ راضیه فکری ایکرد و ایگفت: زیاد نابوتن فکر اکنم همی حدود یک و نیم بشت. فاتک ایگفت: مه خوم توی بیمارستان کاراکردم. راضیه ایگو: چه خب، اگه بتونی تخفیف بگری دگه بهتر.......... ادامه ایهه
...
نویسنده : اسمال
عکس : روح الله بلوچی