مِ هنوزا فکر اَکِردم

           

مِ هنوزا فکر اَکِردم

که چطو اَبو یَ خونَه لُو دیریا بسازُم
خونه ای امن و صِمیمی
خونه ای دِنج
که بُبو تنگِ غروبو
موجِ دیریا تو اُتاکِ خوم بیارُم

خونه ای که مرغِ دیریایی بیاتِن
خودِ جفتی وا رو سکفی بی خوشو لونَه بسازن
لونَه شون امن و صمیمی
لونَه شون دنج

مِ هنوزا فکر اَکِردم
که چطو اَبو وا رو موج
وا همی دستُونِ خالی
گُلِ خوشبختی بکارُم
نه که هر گُلی مرادِن
مِ گُلی اَ جنسِ ایثار و وفاداری مَواتِن
گُلی که رو موجِ دیریایی بَشت که
مِ غروبو تو اُتاکِ خوم شَتارُم

خونه ای که فکر اَکِردم
بی خو لو دیریا بسازُم
رو به احساسِ لِطیفِ رفتِنِن قدم قدم تا بی نِهایت
تا همُون جایی که دل بِگِیت بَسِن بُو بربِگردیم
زود بَ تا غروب نبودِن
تا که موج و گُل نهُندن
بربِگردیم
بربِگردیم

خونه ای که فکر اَکردم
شایَ تصویر و خیال بچّگیمِن
شایَ رویایی محالِن
شایَ ای یَ آرزویین که مِ باور ناکُنُم خُو و خیالِن
آرزوی بچّگیمِن
ای دلیلِ زندگیمِن
خونه ای که فکر اَکردم
انتهایِ خستگیمِن

« علی فقیهی»