وا خیالُم که تو دُنیا مِه تنها دِلپَریشُم
مِم فقط که اَ خَرس چِشمُم هَمیشه تَرِن قَمیصُم
گَشتی اُمزه اُمدی خیلی آدمُو بی خُو نَباختَن
اُمدی تنها شُوو تو یادبود صَد نُفَر گُشنَه نَخوافتَن
اُمدی هَستن آدمُنی که یه چادر شُوو شُنینن
وا کمال بی ریایی وا خوشی دُور هَم اَنینن
بعضیو خَونه شُنینن بَعضیو جُومَه شُو پارُه ن
سَقفشَو یه آسَمونن چلچراغِشو ستاره ن
غصتَه ای تُوی دلُم مچاله بودن
اَبَرکِ چشمُنِت حواله بُودن
غُروب سردِن و حرف نَگفته
تَمُم حرفُنُم یَه ناله بودن
کجا رفتن صفا و سادگی یُو
طلوع روشن دل دادگی یُو
به مثل یَه پرستُویُم گرفتار
گرفتار غـــم نامــردمی یو
غم جان سُوز عشک اَندازه ای نین
چــراغ و شــمع مِــه پـروُنــه ای نین
حصار اَندر حصارن ای دل تو
مَواتن مه بیام دروازه ای نین
..
شعر : زنده یاد صالح سنگبر
عکس : رهبر امامدادی
بنازم ساحل و صحرای بندر
بنازم آبیِ دیریای بندربنازم
ای مغون سر بلندش
بنازم دختون زیبای بندر
هم تَواتِن بلَگی وا دل ما
هم توا پوست بِکنی از سرِما
بگه ای جان ، از جُون ما چه تَوا
هم خدا تواتن و هم خرما...؟
.
شعر : خالو مجید
عکاس : اصغر بشارتی