بُن چین

              

داخه تُولَک رطبی همیشه بالا رطب ون چَن دنگ لُمبُور یا گارُومزنگی یا امبا (بستگی بی درختی شَه که داخه مُغ ُون ) هستی

رطب همیشه کبل ظهر اچنن و دمبال چاشت همه هرمزگانی ون رطب اَخارن ،، پسین ُون هم چوک ُون و دُختون وا تُولَک ون بی چیدن پامُغ ُون که اصطلاحن بُن چین اگن اَرن ، بُن چین بی کهر ون و گاون اَچینن که خَمل و کنکی که پا مُغ رختی و اَمبَوُک هم جز بُن چینن