بندرعباس جای لات هاست!!!

   

سه چهار سال بعد انقلاب موتور تاکسی یک از چوکون بندری اسوزت، خلاصه هرچه ایطرف و اوطرف اریت موفق نابوتن موتور تاکسی خو درست بکنت. بهمی خاطر تصمیم اگنت بریت کارخونه ایران ناسیونال تو تهران و یک تا موتور نو بی تاکسی خو

بگنت. البته رفتن به کارخونه ایران ناسیونال و گفتن موتور کامل پیکان به همی سادگی نهه. مشکل چوک بندر ای هسته که نه تهران خب بلده و نه دست و پایی به او صورت ایهسته ولی شدونست که یکی از رفیکون سرزبون دار و خش بندری توی تهران کار نکردن. اریت تهران و پیدا شَکونت و ارن خونه یکی از دوستون تاجر صاحب تاکسی. و صب روز بعد موتور سُخته تاکسی اَسَن و یک وانت دربست اگرن و ارن کارخونه ایران ناسیونال تو جاده کرج. دربون کارخونه اپرسه بی چه هوندی؟ اگن که متور تاکسی مو سُختن و هوندیم که موتور بگیریم. دربون اگیت از همی جای که هوندی بربگردی که ای خبرو نین، چون شرایط کشور جنگی ن و کارخونه از نظر وسایل یدکی خیلی در مضیقه ن. اپرسن هیچ راهی وجود اینین؟ دربون نگاهی ب موتور سُخته و چوکون بندری اکنت و اگیت یک راه وجود ایهستن. اپرسن چه راهی؟ دربون اگیت فکت مدیر ایران ناسیونال اتونت دستور هادیت موتور نو ب شما هادن ولی گیر واردن و دیدن و رفتن تو اطاق رئیس ایران ناسیونال کار حضرت فیلن، ممکنن یک هفته طول بکشت یا یکماه.
چوکون خواهش و تمنا اکنن که تو بوال ما بریم داخل کارخونه بکیه ش با ما. دربون اگیت نابوتن ب مه خیلی مسئولیت ایهه. خلاصه دربون بی ایشو راه ادیت ولی اگیت اگه شوپرسی بگی تون ما وا زور هوندیم داخل. چوکون بندری بعد از یک ساعت سرگردونی داخل کارخونه باعظمت ایران ناسیونال بالاخره با آرتیست بازی وارد ساختمون اصلی کارخونه ابن و اتاق رئیس پیدا اکنن. اگن رئیس ایران ناسیونال وا هیئت مدیره و چن تا انگلیسی که از کارخونه تالبوت(کارخونه ای که پیکان ار اوجا مونتاژ شبوده و قطعات یدکی کارخونه تامین شکرده)جلسه ایهستن. چوکون نامید نابن و با زور و زحمت ارن داخل اتاق معاون کارخونه و ابینن که ای دل غافل پنچاه شصت نفر آدم مهم دورتادور سالن منتظر نشتن تا جلسه رئیس با روسای انگلیسی و هیئت مدیره و مدیرون فنی کارخونه تموم بشت. معاون کارخونه تا بی ایشون ابینِت مثل بکیه کسونی که تو سالن بودن خیلی جا اخورن و داد ازنت که بی ایشون راه ایدادن ایجا؟ همو چوک سر زبون دار بندری اگیت ما خومو هوندیم ایجا. معاون دومرتبه اگیت مگه ایجا طویله است که همی طوری سرتون رو انداختین پایین و وارد شدین؟ چوک بندر جواب ادیت اگه طویله نهسته که جنابعالی مث آدم گپ تزده. معاون ای دفه با عصبانیت اگیت یالله زودباشین گورتون رو گم کنین. همه از ترس سکوت اکنن و صدا از هیچکه درنتات. چوکو بندر اگن ما از راه دور هوندیم ایجا و تا حک خو نگریم ناریم. معاون اپرسه از کجا اومدین؟ اگن از بندرعباس. یک دفه آغای معاون با مسخره اگیت: بندرعباس جای لات هاست! ای حرف خیلی ب چوکون بندر براخورت و همو سرزبون دار بندری بلافاصله جوابش ادیت که: لاتا می دونن جای لات ها کجاست! یک مرتبه تمام سالن ازنن زیر خنده و معاون که خیلی خیط بودن داد ازنت که نگهبون بیاتن و بی ایشون بکردت صحرا. و دوتا نگهبون اتان و کنگ چوکو بندر اگرن که بکردن صحرا. یکمرتبه چوکو بندر از دست نگهبونون در ارن و در اتاق رئیس واز اکنن و ارن داخه جلسه رئیس ایران ناسیونال با مدیرون ایرانی و انگلیسی. و رئیس و حاضرون جلسه همی طو گیچ ابن و سکوت برکرار ابوتن و همه گُنگ ابن. چن لحظه ای طول اکشت و رئیس از نگهبونون و معاون و منشی رئیس که پشت سر چوکون بندری ووستاده بودن سوال اکنت چیه چه خبره مگه نمی بینین که ما جلسه مهمی داریم؟ معاون با لکنت زبون اگیت ما همین چیزها رو به این زبون نفهم ها گفتیم ولی... رئیس از چوکون بندری اپرسه چی میخوای؟ اگن موتور تاکسی مو سُختن هوندیم موتور تاکسی خو بگیریم. رئیس اگیت ماشین تون چه مدلی ن؟ اگن مدل دو سه سال کبل. رئیس اگیت ماشین ب ای نویی چطور موتوری سُختن، و اضاف اکنت که ما موتور نداریم برگردید بندرعباس. یک دفه چوکون بندر غار ازنن که توی بندرعباس از گرما آدم می سوزه، موتور ماشین که چیزی نیست. چرا ب ما مردم حاشیه نشین ایکک ظلم اکنی، شما که دم از اسلام و مسلمونی ازنی اصلا رحم و مروت سرتون نابوتن... مدیرون ایرانی و انگلیسی و بکیه همی طو هاج و واج ب چوکون بندری نگاه اکنن و مدیر که جلو خارجی ون انتظار ایبنودن که کسی ایطوکا جوابش هادیت ب معاون اگیت: فورا دستور بده یک موتور بهشون بدن و در رو ببندین و هیچ کس حق نداره بیا داخل جلسه. چوکون موتور خو تحویل اگرن و یک تا پنجاه تومنی ب دربون دم در انعام ادن و نگهبون با تعجب و خوشحالی اگیت: من فقط تعجب می کنم شما چطور تونستید موتور کامل بگیرید!؟
...
نویسنده : احمد عبدالله
عکس تزئینی ن

بـاران محنـــت

بـاران محنـــت ، می بــارد اینـــک
بــر شوره ی دل ، بـــرخاک سینه
المـاس شبنم ، بــر گــل نشسته
چـــون چهــره ی تــــو، در آبگینــه

شعر و طرح از ابراهیم منصفی

مراسم زار و زارگیری

شایه مراسم زار و زارگیری باز مانده ی اَ عادت سیاهون ساحل خلیخ فارس بشت و ایطوکان که بعد از غروب اَفتو یجا تو لَردکی جَمع اَبن و وا آهنگون ساحلی که مخلوطی ن اَ کلمون افریقایی به نوعی چمک و رقص مشغول اَبن و ایکک ای کار ادامه اَدن تا اَ خُ بیخ

ود بشن و کف تو لُوشون در بیات و اَ پا بِکَن و تو ای حال بی اُ نظر کرده غیب اَدونن و اَگن که شفا پیدا ایکردن.
آفتو و ماه . دیریا و مایی . کوه و گل . سبزه و
درخت . جوک هو و روُخونه .مُغ و پرنده ون .دود وآتش. بارون پهلو ساحل نشینون ارجمند و گرامی بودن دیریا نوردون و جاشونن تو حرکت لنج وکشتی و وختی رِسته اَزنن و یا موکه ایکه بار لنجون پیاده اکونن شعرون و سرودون وا ریتم خاص وا آهنگون کدیمی که مخلوطی اَ موسیکی ساحلی و عربی و آفریقایی اَخونن
دو بیت ون و مثلون تو لهجه و گویش ساحل نشینون خیلی لطیف و دلکشن و آواز و شعرون همراه وا سازون بومی که کم کم اَبین نرفتن خونده ابوت
سوز عشک . غم یتیمی . درد و رنج . ناسازگاری روزگار . امید و انتظار بی هُندن مسافر دیریا .درد و پیری و گرفتاری تو ترانه ون محلی خلیخ فارس منعکس هستن
.........
محمد مذنبی

سید حسین عابدی

     

مرحوم سید حسین عابدی در سال 1281 شمسی در (( خلور )) از توابع صحرای باغ لارستان متولد بو و تحصیلات ابتدایی خو نه مدرسه جاوید بندرعباس شروع ایکه ولی به دلیل درگذشت پدر بزرگوارش و سنگینی مخارج ، موفق به ادامه تحصیل نبو و مجبور بو پیش یکی از بازاریون کار بکنت و بعد از اون برای تجارت به هندوستان رفت وقتی از هندوستان برگشت برای یادگیری علوم دینی راهی جاسک بو و بعد از اتمام دانش فقهی به امامت جماعت جاسک

منصوب بو.
از اونجا که هنوز جوون هسته و خدمت سربازی نرفته به بندرعباس هوند و وارد خدمت آموزشی بو و در سال 1321 شمسی نماینده فرهنگ قشم بو و خدمات چشمگیری به مردم قشم ایکه
جناب عابدی قاری قرآن و امین مردم قشم هسته

و در سال 1354 دار دنیا وداع ایگفت .....

روحش شاد و یادش گرامی

یک شهرکی در ششم بهمن

چن تا از چوکون کلاس نهم دبیرستان ششم بهمن بندر شرط بندی اکنن که با گچ بکوبن توی کله طاس معلم ادبیات. معلمی که وا لهجه غلیظ تهرانی گپ شزده، پاشنه کفش خو شخابونده و سر کلاس وا همو لهجه لاتی ب همه فحش شداده. شرط بندی سر رو کم کنی هسته. چون هرکسی دل و جرات ای کارون اینهه. بخاطر ایکه نتیجه اش خیلی سنگینه. خلاصه دوتا از چوکون فضول یکی شهرکی و یکی خیابون برکی به نیابت از بکیه فضولون تصمیم اگرن وا گچ از پشت بزنن توی کله طاس آغای سیاس معلم ادبیات که بی خودی یه پا بزن بهادر شدونسته.

اول نوبت خیابون برکی بودن و همی طو که سیاس روی تخته سیاه شنوشته بودن و پشتی بی چوکو بودن وا گچ محکم اکوبت توی سر آغا معلم. سیاس براگردتن و با عصبانیت نگا اکنت صدا از کسی درنتاتن. سیاس تازه متوجه ابوتن که وا چوکون تُخس تر از خودی سروکار ایهه. اریت تو دفتر و وا مدیر براگرده. مدیر دبیرستان آغای معین الدینی که یک کرمونی باحال هسته مشتی بی چوکون نصیحت اکنت و قضیه تا همی جا تموم ابوتن ولی خبر شنبودن که چوکون چه خووی بی سیاس شودیدن
چن روز بعد نوبت چوک شهرکی ابوتن و او هم بی همی شیوه ایکک محکم اکوبت توی سر سیاس که جای گچ روی سرش امونت. سیاس که از ناراحتی روش سرخ بودن هیچی ناگیت و از کلاس اریت صحرا. هرچی چوکون کلاس صبر اکنن هیچ خبری نابوتن. بعد از ده دکیکه از بلندگو اعلام ابوتن که کلاس نهم ج(سه تا کلاس نهم هسته ال ب و ج) تعطیلن و شاگردون اتونن برن خونه. ولوله اکیت تو کلاس و خیلی یون اترسن بعضی ون هم وا خوشحالی بخاطر تعطیلی کلاس ارن خونه. روز بعد سیاس و معین الدینی اتان سرکلاس و معین الدینی اگیت هرکس بیاتن و بگیت که چه کسی وا گچ ایزدن توی سر آغای سیاس نمره انشای ثلث دوم و سوم بیست! چوکون کلاس نهم که بجز سه چهارتایی دگه هیچکدوم انشا از ده بیشته شناگفته، ارن تو فکر. خیلی شون حاضر نابن ایکار بکنن ولی وسوسه نمره بیست شوخی بردار نهه، و چن نفرکه بعدا چوکون شوفهمی که بودن ارن ب سیاس گزارش ادن ولی فکت اسم چوک شهرکی ابرن. معلمون جلسه تشکیل ادن و عظیمی بابای دبیرستان هم شهادت ادیتن که چوکون کلاس نهم ج از فضولترین چوکون دبیرستانن.
روز بعد معین الدینی زنگ ازنت ب بپ چوک شهرک که بدو بی چوکت ببه که بدرد درس خوندن ناخورت. بپی اتاتن تو دفتر دبیرستان و هرچه التماس اکنت نتیجه نادیت و معین الدینی اعلام اکنت که معلمون شورا شوگفتن و ب ای تصمیم بودن که بی چوکت بایه از ای مدرسه ببری. بپی از روی ناچاری با فارسی خملی ب معین الدینی اگیتن: اَکلا بوال همی امسال دیپلم خودش بگیره! معین الدینی با خنده جواب ادیت مگه کلاس نهم دیپلم میدن!؟
البته بعد توی یه دبیرستان دگه بی چوک شهرک ثبت نام اکنن. ولی نه سیاس دست از لات بازی و فحش دادن خو اسیت و نه چوکون کلاس نهم دست از فضولی. چون او سالون دلون خوشه و مردم شاد هسترن و دانش آموزون هرسال بین 250 تا 300 تومن پول نقد بعنوان کمک هزینه تحصیلی از دولت دریافت شاکرده.غیراز شیر و موز که هر روز صبح بطرف هم پرت شاکرده. گپ از زمونین که یک کیلو کند و شکر بیست و دو کنی و یک کیلو روغن دو تومن و خودکار بیک دونه ای دوکنی هسته!
...
نویسنده : یکی اَ شاگردون کدیم دبیرستام ششم بهمن
عکس تزئینی ن

یادش بخیر

یادش بخیر اون روزون قدیـــمی
قصه اون ساده و خاش بـی بـــی

شنشت و برمیت به چوکون شداده
همـــه وا هم به قصه گوش شاداده

هوای گرم شهرمون گرمتـــــــره
رفـاقت و دوستیمو محکمتـــــــره

تمــام ملــــــــت اتحـاد شـوهستــه
دشمنــی وا ظلم و فساد شوهستــه

کــسـی اگه شَکــَـفته دستی شاگــه
تو شادیون وا خوشو مستـی شاکه

هرکاری ماکه از ما حرکت هسته
روزی ما از خدا برکــت هســتــه

مه نادونم چطو وا ســرمو هوندن
روزون خاش حالا دگه سرهوندن

روزون دگه روزون بدبختــی ان
چند سالی هه که سالون سختی ان

....
خالو مجید

" نهنگ "

موا بِرَم تَهنا بَشُم
تَهنا فقط وا سایَه خو
وقت سیاه رفتِنِن
مه خوب اَفَهمُم غایه خو

دو روز ِتلخ زندگی
قصّه ی درد و مُردِنَه
اُمید یَک رو زندگی
دنبال خو وا گور بُردِنَه

ای دل دِگَه گولُم مَزَن
مه بِشتِه گولِت ناخارُم
برگشتِن اینین ای سفر
دُمبال خو بِی تو نابَرُم

آدم پوچی مثل مِه
کجا بِریْت که جاش بَشِه
وا چه زَبُنی گپ بِزَنت
تا یکی آشناش بَشِه

موات از ایجا دور بَشُم
جایی برم که چوک اَرُم
غیر از خیال خوبِ خوم
چیزی نَهَستَه تو سَرُم

ای دل دِگَه گولُم مَزَن
مه بِشتِه گولِت ناخارُم
برگشتِن اینین ای سفر
دُمبال خو بِی تو نابَرُم

ابراهیم منصفی
عکاس : Rooha Baloochi

حسرت

            

وا خیالُم که تو دُنیا مِه تنها دِلپَریشُم

مِم فقط که اَ خَرس چِشمُم هَمیشه تَرِن قَمیصُم

گَشتی اُمزه اُمدی خیلی آدمُو بی خُو نَباختَن
اُمدی تنها شُوو تو یادبود صَد نُفَر گُشنَه نَخوافتَن

اُمدی هَستن آدمُنی که یه چادر شُوو شُنینن
وا کمال بی ریایی وا خوشی دُور هَم اَنینن

بعضیو خَونه شُنینن بَعضیو جُومَه شُو پارُه ن
سَقفشَو یه آسَمونن چلچراغِشو ستاره ن

زندگی مردم لُو تیو

هُوزا ُو هُوغار زندگی مردم لُو تیو شکل اَدیت ، وا هُوزا مشتاه ُون پر مائی اَبن و وا هُوغار گشت مشتاه و لیح ُون ، کلفات و سیفه زدن جهازون و گردش لُو تیو
هر ماه دو دوفه ، 12 ماه کمری هُوزا ابوت و تا 18 نوبت دومی ن و
وا ای گَپ ُون بهونه ای بُو تا وا نگاه کردن ای عکس جُون دیریا روز خُو شروع کنیم ، روز خاشی تون بشت و خاش نماز و روزه