نادر شاه در لارک

نادر شاه در لارک

مُدتی هسته که شهر حالت نظامی شسته و مَردُون شمشیرون خُو تیز شو اَکه و شُوون دور اَ چهم ما چُولَنگُون مدیر گُمبرک و معلم مدرسه کمیسیون شو هسته بعضی وختُن پچ پچ زَنون مُون اشنوت که شُون اَگُ دگه وَخت شن بی پاکستانیون درس خاشی هادیم و ای اوضاع جزیره هم بی ما بشته کنجکاوی کرده
صحب سرکلاس معلم ما بر عکس پشترون که ساعت هشت اَ خُو پا شَ بُو و گیج مِرَک خُو سرکلاس شَ هُنده و مشک شَدا و دوباره شَ رَه که رَغبَن بخات ، ریشی ایزده و وا جیمه اُتو کشیده هُنده که بُو عطری نَزیک هسته زار وا سَر مُون هادیت ، چوک ون نفسی شُو کشی و شُ گُ امرو بُو دومادی ندادئی !!! و معلم هم بدون ایکه از درس و تکلیف چیزی بگیت رو بَ شاگردون اِیگُ اَ کشم خبر شو واردی که امرو رئیس فرهنگ اَهُندنگ لارک بی بازدید اَ مدرسه بایَ تمام کلاس و حیاط مدرسه پاک بکنیم و بعد بریتون والَهرون سر و رُو خُو بشوری و جیمه پاک و نُو نَگَر خُو بکنی و بیائی دانش اموزون دو دسته بودن دُختون بَ جُونِ کلاس و میز و نیمکت و ما چوکون بی جَم کردن سنگ و جارو کردن حیات مشغول بودیم
ساعت سه پسین یتا اَ چَوکون که لُو تیو نگهبونی شَدا جاری زَه یتا جهاز نَدیدم که اَ تره کشم نَ هُندگ معلم هم زود ایگُ کلاس اولی ن ردیف اولی و دومی ون هم ردیف دوم و کلاس سومی ون ردیف سوم و چهارمی ون ردیف اخر و ایگُ مه اَرَم لُو تیو بَ استکبال رئیس فرهنگ شما هم ارُم بنینی و درسونت ون بخونی ما که هُندیم مه بر پا اَدَم وشما صاف وُستی تا رئیس اجازه نشتن هادیت
رئیس فرهنگ وا شش نفر دگه دَاخه کلاس بودن و رئیس شواسته وا چوکون گپ بزنت اَیتا دُختون کلاس اولی ای پُرسی دختر خانم اسم شما چیه ؟ دختو ایترسیده و هم شَندُونست ای چه نَگُتن ، سری زیری که و چیزی شَ نَگُ رئیس اَ یتا دگه ای پُرسی شما دُختر اسم چیه ؟ دُختو هم که ایدی رئیس گُر ُ گُر یَ چیزی اَ ای نپرسیدن سر خُو بَ پَشتا تُو ایدا و وا نگاهی شواسته بدونت ای چه نَگُتن که یتا اَ کلاس چارمی ون اِیگُ ، اَگُتن نُوم تُو کیاه ، دُختو تا ای گپی اشنوت همطو که دَس تو شوا شَ چرخُوند جار ایزه زیبا زیبا زیبا و بی رئیس نگا شَکه و وا دست بی خودی اشاره شَکه خَرص تُو چهمی جَم بوده ای دو هفته هسته که مدرسه شَ هُند و تازه فارسی یاد شَ گه
رئیس که ای دُونست جریان چن اَیتا کلاس چارُمی ای پُرسی نُوم مدرسه شما چِن و ما همه وا هَم مُوگُ دبستان نادری و رئیس ادامه ایدا مه از ای نُوم خیلی خُوشُم هُند بایَ مدرسه ون بشتری داخه ایران بَ نومِ نادر بَشن و بدون ایکه متوجه بشت بشتر چوکون متوجه گپ ونی نابودن از نادر تعریف شَکرده اتوکا گپ شَزه مث ایکه چند سال دمبال نادر داخه جنگون بودی
همی غایه سی چلتا اَ اهالی لارک هم بی جم اضافه بودن و از بیرون کلاس گپ ون رئیس گوش شو اَکه ، و ای هم مث ایشونی که چیچکا اَگن وا کمک دَس و سر و گردنی از دلاوری ون نادر شَ گُ .یتا اَ لارکی ون داخه کلاس هُند و اَ مشکلون خُوشون مخصوصن جهازون پاکستونی اِیگُ که چطوکا کُلگر و لیح ون شون اَز بین نبردنن و اِیگُ شما بی ما کمک بکنی و بی دولت خبر هاده تا کمک ما بکنت ما هرچی شکایت نکردیم کسی کمک ما ناکنت
رئیس که تو خیالی هَنو دمبال نادرشاه ن و وا محمود افغان جنگ نکردن یَدوفه پا خُو بَ زمین ایکوبی و ایگُ نادرشاه نمردن ، ایجا مدرسه نادری ن نادر شاه ایجان و شما سرباز نادری شمشیر نادر نباید زمین بکَت !!

صحب روز بَعد که اَخُو پا بودیم مُودی هیچ جهازی وا دیریا نرهتی و مردون همه شمشیر وا دَس لُو تیو و بالا کلات پرتکالی ون نگهبونی ندادن و زنون هم چادر وا کمر شو بستی و تدارک پشت جبهه ندیدن و نُون و چائی بَ لُو تیو و کلات نبردن

گپ ون رئیس فرهنگ بندر کار خودی ایکرده و لارکی ون همو شُو وا جَهازون خُو شمشیر بَ دَس بَ جُون جهازون پاکستونی اَکَن و لیح ون شون پچ پچ شو کرده و بی لو تیو لارک بعنوان غنیمت جنگی شوارده بی جهازون پاکستونی پیغوم شو داده اَگه دوباره پیدا تُو بو جهازون تون زیر هُو اکنیم
یتا اَ لارکی ون که شوخ طبع هسته شَ گُ دگه احتیاج بَ کمک دولت و شکایت مُو نین شمشیر مُو هستی و لشکر نادری ، خُومون حَک و حکوک خُو اگریم
ا روزون ما چولَنگ هستریم و وا شمشیرون چوبی خُو لو تیو و کلات پرتکالی ون نگهبانی مُو اَدا و فکر مو اَکه ما نادرشاه کوجکی هستیم
.
نویسنده : گلشن سورو (وبلاگ سورو-هرمزگان)
برگردون بی بندری :Genow