لیوا

بزن لیوا که بندر زار اِیگفتن
کَلی که پِل مُکرده بار ایگفتن
اَبس سامری ِ رند و مکار
مُخِ چُوکُ تَمُمی کار اِیگفتن

غروبِ شهر بندر غصته دارن
درخت خُشکِن و بی بَرگ و بارِن
بِری بابایِ زاری یُو بیارین
شُگُفتن دردِ بندر دردِ زارن

بزن لیوا که بندر ناله ایشه
که زارِش ناله ی صد ساله اِیشه
نَگُفتن شَهر بندر اُمخریدن
سند سازِن ، کَواله ایشه

خدا بالای سَر و دریا کِنارن
امید مِه به تو دادا بِرارن
مَرَ پَّرَ مَنین بی تو مَیُنتا
بُدو کاری بکن که وخت کارن
..
شعر : صالح سنگبر
عکس : مهدی هرمزی
.........
کَل = گودال
پِل = غلتیدن
غصته = غصه
کَواله = قباله ، سند
مَرَ = نرو
پَرَ = گوشه
مَیُنتا = وسط