بَپ علیکو

پیرمَردُ مُودِخُ رنگ شُزدن
جَوَنُمُ همه تیپ تنگ شُزدن
همتا گیچن و گیچن هَمتا
به گَمُنُم سیگاری بَنگ شُزدن

مُم علیکو تلفن واکل ایشه
اَزدِن ور چِکَ پیسک دل اِیشه
کایکُشُ اَرَن خَصب دنبالِ جنس
توی کِشم و توی کیش مَحفل اِیشه

بَپ علیکو حرفُن کَشَنگ اِیشه
اَترسُم اَمُم علی لُپنگ ایشه
مُم علی بی شارُن اِیگُفتن زَکی
همیشه وا بَپ علی اُ جنگ ایشه

مُم علیکو گروه فشار ایشه
اَتونت کا ، حک انحصار ایشه
عاشکن به فصل سرما و خَزُن
دُشمنی وا مُوسِم بهار ایشه

مُم علیکو دِگه دلال بودن
عاشک گازیِ فوتبال بودن
بَپ علی اَ دِکِ مُم علی
تازگی رفتن ُو لیبرال بودن

علیکو بَدبَه گرفتار بودن
مَیُن ای مُم و بَپ خار بودن
نادُنستِن چه بگیت حیرُنِن
اَخُودی و خُنَه بیزار بودِن
.
مرحوم صالح سنگبر

.

مُودِخُ = موهایش
جَوُنُمُ = جوانان ما
هَمتا گیچن = همینجور گیجه
مُم علیکو = مادر علیکو (علی)
واکِل = همراه
چِکَ = چقدر
پیسک دل = حوصله
کایک = قایق
لُپَنگ = به لُنگی که بافته شده و در بازی بازی لُپَنگا استفاده می شود می گویند ، منظور صالح از لُپَنگ در این بیت وسیله ای برای زدن هست
بَدبَه = بدبخت
خُنَه = مخفف خانه