کی سُورسکُن رفته به غربت بَراَگردِن
غصته اَتو دل خُ اَچینن و دَر اَکردن
کی بارُون اَتا گَرما دِگه عمری تَمُونن
چَوکُ جم اَبن تُو لَردکی وا هَم اَخُونن
کی کُوک و کَغار روی کُنار چَه چَه اَزنتن
سُورسک روی مُغ اَنی نه و کَه کَه اَزنتن
کی اُستُن اَزنت بارُون اَتا زیبا اَبوتن
بارُون تَف اَدیت و تیرکَمُن پیدا اَبوتن
.
شعر : مرحوم صالح سنگبر
لَردَکی = صحرا ، دشت
کُوک = کبک
کُنار = درخت صدر گ
سُورسک = قمری
اُستون = رعد
تیر کَمُن = رنگین کمان
بارون تَف ادیت = باران بند میاد
جون اتگو
شعرُون صالح حرف اینین