خُندغ

پیشترن وختی هیش شابو چن رو کبل ازهیش چند نفر از زنن و دختن شارفت در خونئون دعوت به عروسی شاکه که به ایشن خندغ شاگو . خندغ یا از اقوام عروس و دماد هسترن یا کسانی که شغل ایشن همی هسته. روز دعوت خندغن لباس واگه برکه شابست همه نو شاپوشی و عطری شازه که مگه . بوی عطرشن از چند متری وا مشامت شارسی که گنوغت شاکه.در هر خونه ای که شارسی وا کل و کیکنگ دعوت به عروسی شاکه . ولی حالا دگه کارت دعوت وتلفن کار خندغ اکنت . اولن که کارت دعوت هنده فکت بی آدمن مهم کارت شادا و بکیه همو خندغو دعوت شاکه. هنو هم بعضی جائون بخصوص دهات خندغ هه. وا گذشت مرور زمن تعداد خندغن کم بو تا رسی به یکنفر که همی یه نفر شارفت به دعوت کردن .دوتا از خندغن معروف تو سورو یکی میجم علی ( مریم علی ) و یکی دحت کاسم (دخت قاسم) هسترن که اولی وا طور کشیده و شعر گونه دعوت شاکه مثلا شاگو :
سلام دعات ایدادی زن کدرت لاری ایگو بفرمایید سر عروسی پشت شهربانی.
خلاصه کلمات کشیده و شعر گونه ادا شاکه .چوکن و دختن کوچکن هم یه صابونی وا شکم شازه و شاگو نقل ونبات وبادمی پول خوردی وپلو عروسی کفتیم
مطلب از : حبیب سوروئی
عکس : مجید جمشیدی