گپ و گویش بندرعباسی

زبُن بندری اَدست اَرفتن ....حالا سینگو دِگه خرچنگ اَبودن

گپ و گویش بندرعباسی

زبُن بندری اَدست اَرفتن ....حالا سینگو دِگه خرچنگ اَبودن

زنده یاد صالح سنگبر


زنده یاد صالح سنگبر در سال ۱۳۲۷ در خرمشهر به دنیا هوند. بپی از اهالی بندرلنگه و ممش بلوچ بودن. سه ساله هسته که با خانواده‌‌اش به بندر کوچ شوکه. تو دبستان جاوید درس ایخوند و از دبیرستان ابن سینا دیپلم ایگفت. صالح ورزشکاره و عضو گروه ورزشی نور. هفده ساله‌گی به عضویت اصلی تیم منتخب استان در هوند و بعد عضو باشگاه امید بندر بو و بعد به باشگاه شعاع رفت و از اوجا به باشگاه آرش رفت و حتی کاپیتان و مربی هم بو. سال ۱۳۴۵ طی مسابقات قهرمانی کشور توی اهواز اسمی به مطبوعات سراسری کشیده بو و باشگاه‌هون پایتخت خواهانی بودن ولی صالح بندر و آرشِش به پایتخت و بخت موفقیت ترجیح ایدا. 

صالح سنگبر در دو میدانی رکورد ۱۰۰ متر و افتخارات زیادی به دست ایوارد و در ورزش از منش و روش پهلوانی پوریای ولی و جهان پهلوان تختی پیروی شکه. بعدها به سازمان های سیاسی چپ استان ملحق و به حرکتو زیرزمینی او زمون پیوند ایخوا و به خارج رفت و قراره توی فلسطین دوره چریکی ببینه اما به دلایلی به انجام نرسی و در بازگشت بارها زندونی بو. بار آخر به همت مردم موقع انقلاب از زندون آزاد بو و به شهرش بندر هند. صالح سال ۱۳۵۹ ازدواج ایکه و حاصل این ازدواج چهار بچه به‌ اِسمون؛ نظام، مریم، ثمین و صدیقه هسته.

مهم‌ته از همه ای هسته که صالح سنگبر شاعره و به قول خودش میل رفتن ایکرده، چرا؟؟؟ 
چون فقر و نداری امونش ایبریده هرچند در همو حال با قاطعیت شگو: " امناوا مزاحم کسی بشم " و بهمی خاطر مهمونسرای فقیرانه اطلس تو شهر خودش انتخاب ایکه تا آخرین حضورخو توی یکی از اتاقون شرجی زدش ثبت بکنت.

*صالح توی ۵۸ سالگی طوری ندار و ناچار بو که خودش به دست خودی از جان و جهانش جدا بو ... (روحی شاد و یادش باقی)


با تشکر از مهدی رنجبر
عکس : انوشیروان ملائی پور

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد