خندغ

پلنگ مژه ها و ماهرویان جنوب سفیران شادی(خندغ)

صدای کیکنگ و ناله چون کوچه را درنوردید، صدایی به اشنایی و زیبایی مرغ سحر و بوی مشک و ختن از قد رعنای گله زنان محله با عطر کاه و گل دیوارهای خاطره هم اغوش شدند، دیوارهای مست و سیراب از باران هفت شب و هفت روز.

عطر فتنه در تار و پود جلویل و چادر رقص کنان در مقابل برق گلواژه های خوص مشام من عاشق پیشه پرمدعا را نشانه گرفت تا سراسیمه گشاینده ورودی خانه باشم.، آغلی چوبی را چون کنار کشیدم ،فرشتگانی پرگشوده ،بالبانی گلگون و چشمانی مست از شراب سادگی و لطافت زندگی هارمونی کیکنگ خویشتن را دگرباره از سر گرفتند، فرستادگان خدای عشق، زمین را می خرامیدند تا خلقت زیباییها را در بایگانی خاطره های شیرین من جا دهند ،گویا از اینده بی خندغ و سرزمین مرده و خاموش ما خبر داشتند، جامهای بلورین شربت های فیمتو(وینتو) با رنگ خون عشق از مادرم هدیه لبان و حلقوم خشکیده زیبارویان شد تا حنجره های شیشه ای و نازکشان بی ترک درفضای محله جولانی از جنس مهر دهند

از میان زیبارویان شاخه ای یاسمن رویید و چون اهویی رمیده با حسن و جمالی وصف ناشدنی ، مژه گان خویش را بر هم کشید و دریای نیل قلب مرا بی عصای موسی شکافت و انگاه که نقش برقع را از چهره ربود بنفشه های خیس را از گلگونهای خویش با انگشتان مزین شده از نقش حنا پاک کرد، من ربوده در دام شهلای اتشین نگاهش عنان از کف ربودم و ورق دیگری را از صفحه قلبم در بایگانی سرنوشت خویش جا دادم ،سرنوشتی در اینده ی بی خندغ و جشن هفت شب و هفت روز.

چاپارهای خوش سخن و خوش مشرب ،روزهای حنابندان عشق و زفاف عشاق را شمرده و پیوسته یاد اور می شدند و از بال پروانه تا گلبرگهای سبز ترانه به درازا سخن می گفتند، مبادا کلامی از صفای مجلس را لابلای باغ لاله ها جا بگذارند، وجد توصیف ناشدنی وجودشان چون سایه ای مرا دنبال میکرد و هر دم ازبی زیبارویان و بی جشن هفت شب و هفت روز اینده گلهای پرپر شده می ساخت تا در جریان ممتد رود خاطره شناور باشند. فرشتگان مه رو بلورها را دگربار سر کشیدند و با اهنگ موزون خرام پیشگی ، اوای کیکنگ را با صدای نازک خود در فضای کوچه هدیه کردند تا پیک مهر و صفا را درمنزل بعدی مشایعت کنند.باری در قلب اروپای مدرن لحظه ای خندغ های دلربای بندر مرا ملاقات کردند تا خطی کوتاه در وصفشان بیارایم. بسیار کوتاه چون نقش خاطره.......

۱۵ /۷/۲۰۱۲
..پاپایا ایل زاده..

سالار

یَتا سالار هسته که صحب زود بی کَهرون شَ برد صحرا و تا مغرب پَشتا شَ هُند زنی هَر روز صحب چَنتا نُون دَکُو و کمی خُرما شَدا بی رَغبن و چاشتی ، بعضی وَختُن که نُون زود اماده شَ نَبو زن سالار بعدته نُون شَبرده صحرا بی سالار شَدا ، ای سالار ما کَر هَسته و چیزی شَ نَشنُوت ، خلاصه یَ روز زن سالار اَه یادی که نُون و خرما بی سالار هادیت و سالار بدون نُون راهی صحرا بُو ، بَ خیال سالار نُون اماده نین و بعدن زنی اَتارت خلاصه سالار هر چه نشت خبری اَ رَغبن نَبو اِیدی اَفتو بَ بالا سری رسیدن و غایه چاشت ن چطو بی ای رَغبن شُو نَواردن ، همی غایه ای دی یتا همطو که گیا نَچیدن دست خُو تکون ندادن و یَ چیزی نَگُتن و ای بیچاره کر هسته و شَ نَشنُوت که گیاچن نَگُتن اتش بَ جُونت بِکَت کَهرُون بی چه ایجا اتواردی که مه گیا نَچیدَم و خلاصه گیاچن گرنگی بوده و بد شانسی ای هسته که گیا چن هم کر هسته !!! سالار بدون ایکه بدونت گیاچن اَ دستی شاکی ن رَه نَزیکی و اِیگُ مه اَه یادُم کردن نُون بیارُم تو حواست بی کَهرون بشت مه اَرَم وا لَهرون نُون بی خُوم اَتارُم و بدون توجه بی اِسپارون گیا چِن وا لَهرون ره ، غایه ای که پَشتا هُند ایدی کَهرون زیر ساه یتا کَرت جَم ن ولی گیاچن نین !!

ایگُ ای مواظب کَهرون بودی بایَ یتا کَهر بی گیاچن هادَم دُو ای زه دمبال یتا کهر و یتا کهر اِیگِ و راهی لهر گیا چن بُو تو راه پا کَهری اِشکَخت و خلاصه در لهر گیاچن ایزه و اِیگُ دستت درد نَکُنت مواظب کَهرون بودی ای بی تُو اُمواردن و همطو که پا کَهر نشون شَدا ای گُ تو راه پاش اِشکختن ولی سری بُبر و بی چولَنگ ونت کبابی بکن !!! گیا چِن بَخیالی که نَگُتن ای پا کَهر خُردی کردن اِیگُ بره کهرت اَ اول پاش اِشکَخته و هُندی داخه زمین مه کهرون همه گیا ُون شو خاردن حَلا طلبکاری و سالار هم همَش تشکر شَکه و حالا هر دو شون دُونست که متوجه گَپ ون هم نابودن ، همی غایه یتا اسب سوار رسی و ای دوتا هَر یکی یَ پای اسب سُوار شو گناشته که بَدادشون برست ، اسب سوار هم کَر هسته و اَسب اَ محله پائین ای دُزیده !!! اِیگُ بخدا نم دونستن اَسب شمان بی مه ببخشی دگه اَ ای غلط ون ناکنُم و سالار و گیاچن هم گپ ون کبلی خُو شو اَزَده و اسب سُوار هم التماس شَکه ولی بکنن

همطو که ایشون گپ شو ازده یتا پیرمرد ریشی رَسی و ای سه تا رَهتن بَ هوا پیرمرد و اسب سوار التماس شَکه و گیاچِن شاکی اَ دست سالار و سالار اَ گیاچن تشَکر شکه ؛ پیرمرد کَر نَهسته ولی لالَ !!! جریان ای دُونست چن ولی شَ نتونسته منظور خُو بی ایشون بگیت ، بی هر سه تا پا دیوال بَ صفی که وا شواسته وا کشیدن خط رو زمین منظور خُو بی ایشون برسونت که ای سه تا فکر شوکه ای سیحرن و الان دل شون اَکنت هر سه تا فرار شوکه و پیرمرد کهر ایسید و سوار اسب بُو ره والَهرون !!!

صالح آتون

در محله سوروی بندرعباس متولد بودی و از دورون جوونی کار خوانندگی خو شروع ایکه ودر 4 رشته هنری خوانندگی – شاعری – نوازندگی و آهنگسازی فعالیت ایشسته. همکاری با رادیو و تلویزیون در زمان گذشته.کارمند شر وخورشید و از پیشکسوتون موسیکی محلی بندری وگروه ایشون داخه بندر اولین گروه ُونی هسته که صالح و فاطمه رضائی تشکیل شُو دا و داخه رادیو خلیج فارس برنومه اجرا شو اَکرد خوشبختانه چوک ون و نُوک ون صالح اتون راه هنری صالح ادامه شو دادن و خود صالح اتون الان ملای مَجد چمردون داخه کشارن و الان چه غریبانه زندگی نکردن..

عکس : محمد مذنبی
مطلب : پاپایا ایلزاده و گلشن سُورو

دست و پات حَنیرن

دست و پات حَنیرن و کربون ناز خوشگلت
چشمونت خمارن و ناز نگاه مشکلت

وقتی شاد و سرحالی تو وا مِه خنده بکن
خندتم جونن عزیزم ، جگرم شاد دلت

تُنبنِ بادِلَه ایت سُوزِن و جِلْبیلِت سیاه
جمِه یِ بندری و شِلالِن ای مودِ فِرِت

نفس و دم مسیحت ایکه زنده دل مه
زنده بودن دل مه اما گرفتار دلت

دل دیریایی اته آبی به رنگ آسَمُون
تک و تنها مثِه کالِنگم و ول تو ساحلت

آرزومِن بِگِرُم مه یروزی توی بغل
قد و قامتِ بلند بالا و جون و کاملت
....
شعر: خالو مجید

سیحِر باطنه 2

سیحر باطنه کسمت دوم

راجب سیحرون باطنه خیلی مِشنوته و حتی بی ما شُ گُتَه صبح دل بی رنگ (بدون خاردن رَغبن) اَ لَهرون نری صحرا چون سیحر اتونت تُو دل تون نیگا بکن شُون اَگُ اَگه وا سیحر روبَرو بودی بسم الله بکنی و قران بخونی وا چوکون بَن باریکی که یتا مهره سرپی وا او شو بسته بَ کمر مُو شو بسته بی حفاظ ما در مکابل سیحر و بپ دیریا ، مه هم کم کم بَ سیحر ُون اهتکاد پیدا مَکه و هر وخت که وا حاجی سملوک که از لارک کوهی شَ هُند روبرو مَ بوده قران مَخُوند یا حاجی احمدو که مال خصب هسته و هر وخت لارک شَ هُند جاش پی ما هسته (داخه لارک شُ اَگُ ای دوتا سیحرن و وا سیحرون باطنه رابطه شو هستی )
پسین بعد تعطیلی مدرسه احمد هُند لَهر ما و همه ش اَ سیحرون گَپ شَ زه ، شَ گُ اِمشُو مردم بی اُوشون اَگنارِن و بی دادا ما نجات اَدَن ، اُمگُ مَگه بی خَاه تو و چُولَنگی شُ نبردن کبرستون و کبرشون نکردن /؟ ایگُ شُ بردن ولی امشو سیحرون اتان بی اُشون اَ کَبر در بیارن و وا خُوشون ببرن ولی مردمی که آجا زَفت بودن بی اُوشون اَگنارن
ساعت حدود هشت شُو هسته که اَحمد وا مَمد عبدالرحمان هُندن دُمبال مِه و شُو گُ وا کِل شون برم کبرستون شُوم ببریم بی مرد ون که آجا کمین سیحرون نِشتن مه که همه ش فکر مَکه گَپ ون احمد همه ش پَترات ن و کصه کمین کردن اَ خودی در واردن یَ دوفه ترسی عجیبی تُو دِلُم رَه
ما سه تا وا گَر دوتا زنُ ون فامیل تَره کبرستون که داخه یتا دَرِغ پشت شهر کراری گته حرکت مُو که فانوس دَس ما هسته و جلو مُو اَرَه و زنون که خُوراک ون بار شُو هشته پی سَر ما شون اَهنده وختی بی دَرغ رسیدیم طوری مُ اَترسی که هیچکَه زهرَه گَپ زدنی نهسته ، مه که ظاهرن وجود جن و سیحر کبول اُم نَهسته اِمشو اِتو مَترسی که هر حرکتی و روشنی داخه دَرغ بی سیحزون باطنه ریط مَدا بعد نیم ساعت خوراکُ ون بی کبرستون که رو یتا تُمپ کوچک هسته مُو رسوند و وا ترس و لَرز بشتری والَهرون پشتا هُندیم
شُو احمد لَهر ما خافت و همه ش اَ مردمی که کمین سیحرون تو کبرستون نشتن گَپ شَ زه و فکر شَکه بی داداش نجات اَدن و همه شون بَ چهمی کهرمان هسترن که اَتونن همه کاری اَنجُم هادن ، باور مردم ای هسته که سیحرون وختی دل کسی شُو کَند و روحی تصرف شُو که آ شخص اَمرِت و اُونشون روح شخص مرده تصرف شو کردی و اولین شُوئی که مرده کبر شُو کِه اَتان و بی مرده اَ کبر در اَتارن و روغن مخصوصی وا جُونی اَمُشِن و اَ میت شُون اَوات که راه برَت ای کار سه دوفه اَنجُم اَدن و بار سوم که میت ای تُونست خُوب راه برَت و مشکلی ای نَهَسته شَ گَن دُور بزونت و وا دُو دمبال خُودی شَ برن و بعد دَستونی اَ دو تره اَگنارون وا خُوشون بالائی اَبرن و بعد غیب اَبِن ، الا مردمی که آجا کمین شو کردی و همه یتا چاکو شو هستی ، ایشون قران و دعا و ورد اَخُونن و غایه که میت که زنده بو و شُودی دُو نکردن اوشون چاکو ون خُو داخه زمین فرو اَکنن که هم شخص مرده بی همیشه زنده امونت و هم سیحرون ناتونن تکُون بخارن و هویت اصلی سیحرون ای موکع معلوم ابوت و لُو اَرَن

صُحب که اَخُو پا بُودم اُمدی اَحمد نین ، خوشحال بودم فکر اُمکه فاطمه خَاه اَحمد دُوشو نجاتی شُو دادن و اَحمد رَهتن هَدِ داداش ، رَهتُم صحرا دمبال اَحمد ولی زَهره می نَکه برم وا لهرون احمد ایشون ، رهتُم والَهرون ممد عبدالرحمان ، مُم ممد نُن شَ که و ممد نشته نُن گرم شَاخارده فاطمه اسحاک مم ممد ایگُ بدو نُون روغنی بخاه ،مَدونسته فاطمه اسحاک لهر زید صالح پی مم احمد بودن ، رهتم تو و فوری اُمپرسی بی سیحرون شُ گُناشت دادا احمد زنده بُو ؟ اِیگُ بدو نُون بخا بعدته تَگَم هَنو یَ تکه نُون نَمخارده که ممد اِیگُ نبودن بگنارن شون ، اُمگُ چه بودن مگه ؟ ممد بی مُمی اِیگُ تو بِگَ ، فاطمه اسحاک ایگُ اول رغبن تون بخاری بعد بری صحرا ممد تَ گِیت چه بودن مه همه چی شُم گُتن
ممد مثِ کسی که آجا بودن و همه چی ایدن شروع بَ تعریفی که : اُوشون کمین شو کرده نصف شُو یَ صدائی اَشنون مِث اِیکه سیحرون بودن ولی هَنو کبر واز شُو نکرده که یَ دوفه کَشاف کُوسه (اسم یتا غُراب بودن که بی خریدن مائی بی تعاونی شرکت نفت بَ لارک شَ هُنده) همه کبرستون روشن اَکنت و سیحرون اَترسن و غیب اَبِن و ادامه اِیدا ، اَگتَن که سیحرون هُندن بی چه که کوزه هُوی که رو کبر بودی کفته و هُوی خالی بوده !!بی ممد اُمگُ بریم بی احمد پیدا کنیم
لُو تیو روبرو مدرسه تهناکی نشته وا ایکه متوجه هُندن ما بوده ولی سری تره ما تُو ایندا ما هم مُو نادُونستَ چطوکا شروع بکنیم و چه بگیم ، پهلوئی نشتیم ، حدود نیم ساعت بدون ایکه وا هم گپ بزنیم فکط سنگ ون ریز دور و برمون بَ دیریا تُوش مُو ادا ای کار ما ریتم خاصی وا خودی ایگته اول ممد سنگ تُوش شَدا بعد احمد و اخر سر مه احمد بعضی وخت ون نگاه ما هم شَکه تا ایکه اَ جاش پا بُو و اِیگُ صبا اَرَم دوشاخ بی خودم درست اَکنم موا کله حاجی سلموک و کله حاجی احمد بشکنم ، هرچه گَراغ و سیحرن اَکُشَم در حالیکه بغضی کرده اَ ما دور بُو ، ای سوال داخه ذهن مه مُونده بی چه سیحرون باطنه دادا احمد و چُولَنگی شُو برده بی چه زَنون حامله موکع دنیا واردن چولنگ دلشون اَکنن و وا خُوشون اَبرن گَپ ته که بُودم تازه اُمفهمی که فکط داخه لارک نین که سیحرون باطنه اتان سیحر همزاد نداری و فخیری ن
..
نویسنده : گلشن سورو - ناخدا
برگردون بی بندری = Genow
..
دَرغ = دره
تمپ = تپه
فخیر = فقیر
رَغبن = صبحانه
کشاف= نور افکن
اهتکاد= اعتقاد
پترات = حرف مفت

زیارت ، گاوبندی یا پارسیان

نصف مردم هرمزگان زندگی شون اَ دیریا تامین نبودن ، مائی کُش و کَمات و راننده نیسان که مائی نبردن شهرستون و جاشو و ناخدا جهاز ون مائی کش و جهازون باری و تاجرون که بار اَ طرف هُو نَواردن یا نبردن ، زندگی ادمون دیریائی تلاش و زحمت کشیدن ن و خاردن نُونِ حلال زن و مرد وا هم کار اَکنن زنون فکط دیریا بی مائی گتن نارن ولی بی بردن مائی اَ کایک تا پاک کردن لیح و حتی نَ هُو کردن کایک کمک ادن ، ای عکس اَ تلاش دسته جمعی مائی کشُ ون زیارت گاوبندی یا

پارسیان ن
...
Genow

رودبار بستک

قلعه و یا کلات رودبار بَستک ، که اَ زیباترین بناون تاریخی هرمزگان بَ حساب اَتات ، کبلن ای کلات سه طبکه بی محافظت ابادی اَ دست غارتگران و راهزن ون استفاده شو اَکرد و الان جذب گردشگرون
...
عکس از وبلاگ دانستنیهای رودبار بستک
Genow

وا گُل عشقت خدا

وا گُل عشقت خدا عین بهارن بندگی

سر تا سر لحظه وا لحظه افتخارن زندگی
به فدای تو ببو ، به فدای تو ببو آیه به آیه ی دلُم
ای تو صاحب منزل دل ای خدای خُوشکل

نور عشقت که بیا زشتی وا یَکدم گُم اَبو
جای عشقت بی همیشهَ تو دل مردم اَبو
بلبل عشق اَخونتُ همه گنوغ اَبن
مستُ سر خاش از طلوع شمس پُر فروغ اَبن

مُهر مِهرت ای خدا کَپِ کِپِ دِلخو اُمزدن
مُهر مِهرت ای خدا درون قلبُم اُمزدن
اُن نِشون عاشقی وا آبُ گِل خو اُمزدن
لحظوُن عاشقی گَپُ لَپی اُمنین با کسی

چه بگم وا کَس و ناکَس تو برام همه کسی
مُهر مِهرت ای خدا کَپِ کِپِ دِلخو اُمزدن
اُن نِشون عاشقت وا آبُ گِل خو اُمزدن
لحظوُن عاشقی سّر تو خیلی فاش ابو
اَدُنم که هیچی نین ای مُهر خُودت یه روز اِتزدن
...
س ت
photoby : ehsan Dmz

مَشی سکینه

مَشی سکینه هَر رُو بَ سر بَپ غُلُم (شوئی) سُک سُک شَکه که بی چه بی مه نابری صحرا ، کنیزو وا مشی عبدل سین َلی رهتن مشهد ، بلکیسَک وا علی کهور رَهتن شیراز و ای همساده جدیدم ُن فاتَکو و غُلم بریم هم یزدن !!! بَپ غُلم اِیگُ پولُم نین هر چه پُولُم هسته خرج عمل دُماخ تُو اُمکه دُماخ ت ماشالله کبلن مث کَنددُون هسته الان بودی مث سرکلیون !!! باکی پولونُم هم خرج دَندونُ ونُم بودن که هفته یَ دوفه تُوش شُون اَدی داخه دیریا

مشی سکینه اِیگُ داخه گَلاس هُوی اِتنُشته و مه نَم دُونست هُو اُمخا اُمدی ته ش دَندون تو هسته گِرنگی بودُم تُوشُم دا داخه دیریا !!!
خلاصه بَپ غُلُم راضی بُو بعد چاشت بی مَشی سکینه بُبَت لُو تیو اجا که رسیدن بَپ غُلم نگا ایکه مشی سکینه وا کلیون و کتری چائی چی و زغال هندن ، اِیگُ ای همه وسایل بی یَ ساعت نشتن خُومُ ن بی چه اِتواردی
مشی سکینه ایگُ کلیون مه همه همساده ُون اشناسن وا کتری عکس شون نشون همه اَدم و اَگَم مه و بَپ غُلُم لُو تیو تهران رهتیم وا کلیون کشیدن !!!!!!!